Τον Αϋήνησιν Ασκληπιείου οικήματα· νπο Φ. Βερσάκη.
69
άλλα διαοέρει μόνον κατά τήν έογασίαν δν πρω-
τότυπον, έν ω το έτερον άντίγραφον του πρωτοτύ-
που. Λέγων οέ ανωτέρω ό'τι το μεγαλείτερον κιο-
νόκρανον (ΑΕ 1909 234 είκ. 13) προέρχεται έκ
της στοάς και ότι οιετήρησε το πρώτον σχήμα,
πλην της μορφής τών δακτυλίων, εί·/ον κυρίως
6π ■ δψιν το προκείμενον κιονόκρανον του ναοΰ.
Ιοΰτο δέ δεικνύει και τήν πρώτην μορφήν τοΰ δα-
κτυλίου .
Εάν τις καλώς μελετήση πάντα τά ανωτέρω
οιά παραβολής αυτών -ρος τά έ-'ι τόπου πράγματα,
θέλει ίσως πεισθη οτι δεν -ροέοην κατά τήν έργα-
σίαν ταύτην μετά πολλής τόλμης. Εάν ό'μως τολ-
μήαη τις νά κρίνη περ'ι του ορθού ή μή τών εν-
ταύθα εκτεθειμένων έκ μόνης της έν τω εϋκραει
γραφείω νιυ/ελοΰς αναγνώσεως, τότε 3εοαίως ή
φαντασία τούτου έκτρεπομένη θέλει πλάσει ο,τι
Φαιδρόν. Άλλα προς τον κατ' αυτόν τον τρό~ον
έργαζόμενον μόνον ό ευσυνείδητος αναγνώστης και
μελετητής τών πραγμάτων θέλει οώσει τήν προ-
σήκουσαν άπάντησιν.
Γ"^. Νοτίας στοάς λείψανα.
'Εν τώ άνατολικώ τμήματι τοΰ ίερου ευρίσκον-
ται δύο έκ Πεντελησίου μαρμάρου κορινθιακά έ-ί-
κρανα, ών το εν εκείτο έπί κίονος (είκ. 22), το
Είκών 22. Νοτίας οτοάς κιονόκρανον κορινϋιακόν.
δέ έπι παραστάδος (είκ. 23), ϊγουσι δέ ΰψος 0 69.
Είκών 23. Νοτίας στοάς παραοτάδος επίκρανον κορινϋιακόν.
Πλησίον του δευτέρου έπικράνου κείνται και 4
ολόκληρα τεμά.·/ια και Οραύματά τινα οριζοντίου
γείσου όυ,οίου ύλικου και ουθμοΟ ποοεονου.ένου πι-
I ι ΓΙ \ \ /. ί
Οανώς έκ του αύτοΟ οικοδομήματος (πρβ. ΑΕ 1908
278).
.Μετά του γείσου ευρίσκονται και τεμάχια μο-
νόλιθου μετά της ζωοόρου έπιστυλίου (είκ. 24).
Είκών 24. Νοτίας οτοάς εηιοτνλιον.
Το εν τούτων προέρχεται έκ της γωνίας του οικο-
δομήματος, διότι έγλυφη' καΐ κατά τήν μικράν
πλευράν εϊς βάθος μόνον Ο' 11 τοΰ λοιποΟ μέρους
μείναντος ά/.ατεργάστου και έςέ^οντος του πρώ-
του (πρβ. ΑΕ 1909 πίν. 10 34). Τό έπιστύλιον
λοιττόν μόνον έν τώ προσώπω ήτο λελαξευμένον,
έν δέ ταΐς υ.ικοαΐ; πλευοα.Τ; ήτο άκατέοναστον. Εκ
της λε-τομερείας ταύτης εξάγεται ότι -ράκειται
περί στοάς.
Έκ τών έπι τοΰ έπιστυλίου επιγραφών (16 III
68*>, ΑΕ 1908 278), δΓ ών γίνεται γνωστόν ότι
69
άλλα διαοέρει μόνον κατά τήν έογασίαν δν πρω-
τότυπον, έν ω το έτερον άντίγραφον του πρωτοτύ-
που. Λέγων οέ ανωτέρω ό'τι το μεγαλείτερον κιο-
νόκρανον (ΑΕ 1909 234 είκ. 13) προέρχεται έκ
της στοάς και ότι οιετήρησε το πρώτον σχήμα,
πλην της μορφής τών δακτυλίων, εί·/ον κυρίως
6π ■ δψιν το προκείμενον κιονόκρανον του ναοΰ.
Ιοΰτο δέ δεικνύει και τήν πρώτην μορφήν τοΰ δα-
κτυλίου .
Εάν τις καλώς μελετήση πάντα τά ανωτέρω
οιά παραβολής αυτών -ρος τά έ-'ι τόπου πράγματα,
θέλει ίσως πεισθη οτι δεν -ροέοην κατά τήν έργα-
σίαν ταύτην μετά πολλής τόλμης. Εάν ό'μως τολ-
μήαη τις νά κρίνη περ'ι του ορθού ή μή τών εν-
ταύθα εκτεθειμένων έκ μόνης της έν τω εϋκραει
γραφείω νιυ/ελοΰς αναγνώσεως, τότε 3εοαίως ή
φαντασία τούτου έκτρεπομένη θέλει πλάσει ο,τι
Φαιδρόν. Άλλα προς τον κατ' αυτόν τον τρό~ον
έργαζόμενον μόνον ό ευσυνείδητος αναγνώστης και
μελετητής τών πραγμάτων θέλει οώσει τήν προ-
σήκουσαν άπάντησιν.
Γ"^. Νοτίας στοάς λείψανα.
'Εν τώ άνατολικώ τμήματι τοΰ ίερου ευρίσκον-
ται δύο έκ Πεντελησίου μαρμάρου κορινθιακά έ-ί-
κρανα, ών το εν εκείτο έπί κίονος (είκ. 22), το
Είκών 22. Νοτίας οτοάς κιονόκρανον κορινϋιακόν.
δέ έπι παραστάδος (είκ. 23), ϊγουσι δέ ΰψος 0 69.
Είκών 23. Νοτίας στοάς παραοτάδος επίκρανον κορινϋιακόν.
Πλησίον του δευτέρου έπικράνου κείνται και 4
ολόκληρα τεμά.·/ια και Οραύματά τινα οριζοντίου
γείσου όυ,οίου ύλικου και ουθμοΟ ποοεονου.ένου πι-
I ι ΓΙ \ \ /. ί
Οανώς έκ του αύτοΟ οικοδομήματος (πρβ. ΑΕ 1908
278).
.Μετά του γείσου ευρίσκονται και τεμάχια μο-
νόλιθου μετά της ζωοόρου έπιστυλίου (είκ. 24).
Είκών 24. Νοτίας οτοάς εηιοτνλιον.
Το εν τούτων προέρχεται έκ της γωνίας του οικο-
δομήματος, διότι έγλυφη' καΐ κατά τήν μικράν
πλευράν εϊς βάθος μόνον Ο' 11 τοΰ λοιποΟ μέρους
μείναντος ά/.ατεργάστου και έςέ^οντος του πρώ-
του (πρβ. ΑΕ 1909 πίν. 10 34). Τό έπιστύλιον
λοιττόν μόνον έν τώ προσώπω ήτο λελαξευμένον,
έν δέ ταΐς υ.ικοαΐ; πλευοα.Τ; ήτο άκατέοναστον. Εκ
της λε-τομερείας ταύτης εξάγεται ότι -ράκειται
περί στοάς.
Έκ τών έπι τοΰ έπιστυλίου επιγραφών (16 III
68*>, ΑΕ 1908 278), δΓ ών γίνεται γνωστόν ότι