DOI Artikel:
Kuruniōtēs, Kōnstantinos: Aiginēs mouseion
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0122
90 Αιγίνης μονσεΐον νπο Κ. Κουρουνιώτου.
Μικρόν μέρος της επιφανείας τοΟ μαρμάρου δια-
τηρείται και επί της κεφαλής της επί της στήλης
εικονιζόμενης μορφής δεικνύον, ότι ή κόμη ταύτης
ήτο οιαφόρως ή το σώμα κεχρωματισμένη.
Δεξιά -αρά την στήλην ίσταται έτερα μορφή
φέρουσα ομοίως μακρόν ένδυμα μετά βραχείας χει-
ρίδος (;)' ύψοΐ αυτή τήν δεξιάν προσαγορεύουσα
τήν στήλην. Ή μορ^ή αύτη διακρίνεται, διότι εν
τη θέσει, ήν κατέχει αύτη διετηρήθη ή έπιφάνεια
> του μαρμάρου, ένώ ό'λον σχεδόν το μή κεκαλυμ-
μένον ύπό γραφής σώμα της ληκύθου έχει διαβε-
βρωμένην τήν έπιφάνειαν. Φαίνεται προς τούτοις,
ό'τι τό χρώμα οι' ου είκονίζετο ή μορφή αύτη ήτο
διάφορον του χρώματος της έπι της στήλης εικο-
νισμένης μορφής, διότι εκεί, ώς ειδομεν, ή επιφά-
νεια του μαρμάρου διεβρώθη ομοίως. Κα! αριστερά
της στήλης υπάρχει έτέρα όμοια μορφή. Μαρμά-
ριναι λήκυθοι ©ερουσαι γραπτάς παραστάσεις ύπηρ-
χον εν τή άρχαιότητι 1, άλλ' ουδεμία τών εις ήμάς
περιελθουσών σώζει τήν παράστασιν ούτως, ώστε
νά δύναται αύτη νά διακριΟή. Λοιπόν κατά τοΟτο
εΐνε λίαν πολύτιμος ή ήμετέρα λήκυθος. Έπι τών
μαρμάρινων λυκήθων εΐνε σπανιώταται αί άμεσον
σχέσιν προς τάφους έχουσα σκηναί 2' άντικαθιστώ-
σαι αύται τά άλλα επιτύμβια σήματα ©έρουσιν
όπως κα'ι έκεϊνα σκηνάς ένθυμιζούσας συνήθως τήν
έν τώ κόσμω ζωήν του θανόντος 3, άλλ' ή ήαετέρα
λήκυθος και ώς έκ της θέσεως, έν ή εύρέθη, έντος
τοΟ τάφΟυ, και ώς έκ τοΟ μικρού σχετικώς μεγέ-
θους αύτής, δεν προωρίζετο εις έπιτύμοιον σήμα,
αλλά κατετέθη έν τώ τάρω ώς πολυτιμότερον
ομοίωμα τών συνήθως κατατιθεμένων πήλινων λευ-
κών ληκύθων, διά τούτο δε όπως και εις τό σχήμα
ομοιάζει προς ταύτας και ώς προς τήν είκονιζομέ-
νην σκηνήν της λατρείας του μνήματος του νε-
κρού ύπό δύο μορφών ισταμένων έκατέρωθεν τού-
του 4.
Περί τήν κορυφήν τοϋ σώματος της ληκύθου ήτο
1 Α6Κ III σ. 360 ά?. 1690, κέ.. ΜίΙοΙιΙιδίβΓ ΑΜ V 3.191.
2 Βπιβοΐίηβι*, Υοίΐ άβη (/?·. ΟταΙ»·. 22 κέ.. Πρί. Α6Κ άρ.
873.
3 Βπιβοίπίθΐ' ϊ. α.
4 Ή τοιαύτη παράστασις δεν εΐνε σπανία έπι τών λευκών ληκύθων
πρβ. π. χ. Έ6ν. Μουσ. Αθηνών άρΌ. 2021 (Οοιινβ-Οο1Π§ηοη
1677), 1761 (Οουνβ-Οοίΐ. 1678, ,ΙΗ8 1899 σ.182), 1789 (Οουνβ
-ΟρΙΙ. 1681, ΒβηηάοΓί βηβοΐι. υ. 8ίοί1. πίν. 20 2), Μιιγ-
ΐ&γ Βηιϊΐΐι, \νΐιϊίβ ΑΙΙι. ¥3365 πίν. 5 καί 27 και άλλα;.
γεγραμμένον κυμα ωών, αμέσως δε κάτωθεν της
παραστάσεως γραμμή μαιάνδρου, ούτινος αί κοι-
λότητες πληρούνται διά τεσσάρων στιγμών, κό-
σμημα απαντών εν τή θέσει ταύτη και έπί τίνων
τών πήλινων λευκών ληκύθων. Κάτωθεν του μαι-
άνδρου ύπάρχ_ει γραμμή μετά κυματοειδών σχη-
μάτων, προς ήν φέρουσι τριγωνικά! άκτΐνες «πό-
της βάσεως. Έπι του τραχήλου είκονίζετο ώραΐον·
άνθέμιον, διά χρώματος δε φαίνεται ότι έκαλύ-
πτετο και ή λαβή.
Η λήκυθος ημών, διαφέρουσα άπό τών λοιπών
μαρμάρινων ληκύθων κατά τε τό σχήμα και τήν
παράστασιν, εΐνε πιθανώτατα διάφορος και ώς προς
τήν χρονολογίαν. Ή εύρεσις αύτής εντός τάοων,
ών ή χρονολογία, όπου εΐνε δυνατόν νά όρισθή', ή
έκ τών έπ! του στομίου έπιγραφών (Ήρειώτης,
Πρόγραμμα σελ.11, πρβ. κα! κατωτέρω άριΟ. 4),
ή έκ γνωσθέντων εύρημάτων 5, δεν εΐνε νεωτέρα τοΟ &
πρώτου ήμίσεος της Ε' εκατονταετή ρ ίδος π. Χρ.,
αποδεικνύει ότι κα! ή λήκυθος ημών περ! τους αύ-
τοΰς χρόνους κατεσκευάσθη, τουθ' όπερ προσεπι-
κυρουται κα! διά της άπολύτου όμοιότητος του τε
σχήματος αύτής κα! της παραστάσεως προς τάς
συγχρόνους πηλίνας λευκάς ληκύθους.
Άριΰ: 3 (είκ. 8' κατ. άρι·&. 1331). Στρογ-
γυλός βωμός νπερ Αττάλου ανατεθειμένος μετ εγ-
χρώμου επιγραφής. Εύρέθη έμπροσθεν της παρά
τον λιμένα Αίγίνης κειμένης έκκλησίας της Κοι-
μήσεως της Θεοτόκου (Παναγίτσα), ένθα κατά τήν
μαρτυρίαν του περισώσαντος τούτον εις τό μου-
σεϊον έπιμελητοΰ Ά. Πελεκάνου εφάνησαν κα! λεί-
ψανα πώρινων κτιρίων. Εΐνε κατεσκευασμένος έκ
πώρου μαλακού κα! εχει υψος 0 48, διάμ. 0-285.
Ή έπιφάνεια της κορυφής δεν εΐνε επιμελώς λε-
λειασμένη και εχει περίπου έν τώ κέντρω όπήν τε-
τραγωνικήν μετρίου πλάτους κα! βάθους. Η βάσις
τοΟ βωμοΟ ώς.κα! ή κορυφή εΐνε άρχιτεκτονικώς
διεσκευασμέναι, πλην τούτων οε χ_ωρίζεται ύπό
τήν κορωνίδα της κορυφής πλατεία ταινία ελα-
φρώς έξέχουσα περ! το άνώτερον μέρος του σώ-
6 Αγγεία έκ Πειραιώς μελανόμορφα πρό πάντων, άλλα καί έρυ-
Ορ'ψορφα παρά τω έ? Αίγίνης συμοολαιογράφω Ί. Αθανασιάδη ευ-
ρεθέντα κατ' ές*ηκριβωμ.ένας ααρτυρίας έντός τοιούτων τάφων τεαά-
■/ια μελανόμορφων ληκυθίων, έρυθρομόρφων αγγείων, ώς καί τεμά·/ια
λευκής ληκύθου έν τώ μουσεία) Αίγίνης συλλεγέντα ΰπ' έαοΰ έν όμ.οίω·
τάφο) παρά τάς σημερινάς φύλακας Αίγίνης.
Μικρόν μέρος της επιφανείας τοΟ μαρμάρου δια-
τηρείται και επί της κεφαλής της επί της στήλης
εικονιζόμενης μορφής δεικνύον, ότι ή κόμη ταύτης
ήτο οιαφόρως ή το σώμα κεχρωματισμένη.
Δεξιά -αρά την στήλην ίσταται έτερα μορφή
φέρουσα ομοίως μακρόν ένδυμα μετά βραχείας χει-
ρίδος (;)' ύψοΐ αυτή τήν δεξιάν προσαγορεύουσα
τήν στήλην. Ή μορ^ή αύτη διακρίνεται, διότι εν
τη θέσει, ήν κατέχει αύτη διετηρήθη ή έπιφάνεια
> του μαρμάρου, ένώ ό'λον σχεδόν το μή κεκαλυμ-
μένον ύπό γραφής σώμα της ληκύθου έχει διαβε-
βρωμένην τήν έπιφάνειαν. Φαίνεται προς τούτοις,
ό'τι τό χρώμα οι' ου είκονίζετο ή μορφή αύτη ήτο
διάφορον του χρώματος της έπι της στήλης εικο-
νισμένης μορφής, διότι εκεί, ώς ειδομεν, ή επιφά-
νεια του μαρμάρου διεβρώθη ομοίως. Κα! αριστερά
της στήλης υπάρχει έτέρα όμοια μορφή. Μαρμά-
ριναι λήκυθοι ©ερουσαι γραπτάς παραστάσεις ύπηρ-
χον εν τή άρχαιότητι 1, άλλ' ουδεμία τών εις ήμάς
περιελθουσών σώζει τήν παράστασιν ούτως, ώστε
νά δύναται αύτη νά διακριΟή. Λοιπόν κατά τοΟτο
εΐνε λίαν πολύτιμος ή ήμετέρα λήκυθος. Έπι τών
μαρμάρινων λυκήθων εΐνε σπανιώταται αί άμεσον
σχέσιν προς τάφους έχουσα σκηναί 2' άντικαθιστώ-
σαι αύται τά άλλα επιτύμβια σήματα ©έρουσιν
όπως κα'ι έκεϊνα σκηνάς ένθυμιζούσας συνήθως τήν
έν τώ κόσμω ζωήν του θανόντος 3, άλλ' ή ήαετέρα
λήκυθος και ώς έκ της θέσεως, έν ή εύρέθη, έντος
τοΟ τάφΟυ, και ώς έκ τοΟ μικρού σχετικώς μεγέ-
θους αύτής, δεν προωρίζετο εις έπιτύμοιον σήμα,
αλλά κατετέθη έν τώ τάρω ώς πολυτιμότερον
ομοίωμα τών συνήθως κατατιθεμένων πήλινων λευ-
κών ληκύθων, διά τούτο δε όπως και εις τό σχήμα
ομοιάζει προς ταύτας και ώς προς τήν είκονιζομέ-
νην σκηνήν της λατρείας του μνήματος του νε-
κρού ύπό δύο μορφών ισταμένων έκατέρωθεν τού-
του 4.
Περί τήν κορυφήν τοϋ σώματος της ληκύθου ήτο
1 Α6Κ III σ. 360 ά?. 1690, κέ.. ΜίΙοΙιΙιδίβΓ ΑΜ V 3.191.
2 Βπιβοΐίηβι*, Υοίΐ άβη (/?·. ΟταΙ»·. 22 κέ.. Πρί. Α6Κ άρ.
873.
3 Βπιβοίπίθΐ' ϊ. α.
4 Ή τοιαύτη παράστασις δεν εΐνε σπανία έπι τών λευκών ληκύθων
πρβ. π. χ. Έ6ν. Μουσ. Αθηνών άρΌ. 2021 (Οοιινβ-Οο1Π§ηοη
1677), 1761 (Οουνβ-Οοίΐ. 1678, ,ΙΗ8 1899 σ.182), 1789 (Οουνβ
-ΟρΙΙ. 1681, ΒβηηάοΓί βηβοΐι. υ. 8ίοί1. πίν. 20 2), Μιιγ-
ΐ&γ Βηιϊΐΐι, \νΐιϊίβ ΑΙΙι. ¥3365 πίν. 5 καί 27 και άλλα;.
γεγραμμένον κυμα ωών, αμέσως δε κάτωθεν της
παραστάσεως γραμμή μαιάνδρου, ούτινος αί κοι-
λότητες πληρούνται διά τεσσάρων στιγμών, κό-
σμημα απαντών εν τή θέσει ταύτη και έπί τίνων
τών πήλινων λευκών ληκύθων. Κάτωθεν του μαι-
άνδρου ύπάρχ_ει γραμμή μετά κυματοειδών σχη-
μάτων, προς ήν φέρουσι τριγωνικά! άκτΐνες «πό-
της βάσεως. Έπι του τραχήλου είκονίζετο ώραΐον·
άνθέμιον, διά χρώματος δε φαίνεται ότι έκαλύ-
πτετο και ή λαβή.
Η λήκυθος ημών, διαφέρουσα άπό τών λοιπών
μαρμάρινων ληκύθων κατά τε τό σχήμα και τήν
παράστασιν, εΐνε πιθανώτατα διάφορος και ώς προς
τήν χρονολογίαν. Ή εύρεσις αύτής εντός τάοων,
ών ή χρονολογία, όπου εΐνε δυνατόν νά όρισθή', ή
έκ τών έπ! του στομίου έπιγραφών (Ήρειώτης,
Πρόγραμμα σελ.11, πρβ. κα! κατωτέρω άριΟ. 4),
ή έκ γνωσθέντων εύρημάτων 5, δεν εΐνε νεωτέρα τοΟ &
πρώτου ήμίσεος της Ε' εκατονταετή ρ ίδος π. Χρ.,
αποδεικνύει ότι κα! ή λήκυθος ημών περ! τους αύ-
τοΰς χρόνους κατεσκευάσθη, τουθ' όπερ προσεπι-
κυρουται κα! διά της άπολύτου όμοιότητος του τε
σχήματος αύτής κα! της παραστάσεως προς τάς
συγχρόνους πηλίνας λευκάς ληκύθους.
Άριΰ: 3 (είκ. 8' κατ. άρι·&. 1331). Στρογ-
γυλός βωμός νπερ Αττάλου ανατεθειμένος μετ εγ-
χρώμου επιγραφής. Εύρέθη έμπροσθεν της παρά
τον λιμένα Αίγίνης κειμένης έκκλησίας της Κοι-
μήσεως της Θεοτόκου (Παναγίτσα), ένθα κατά τήν
μαρτυρίαν του περισώσαντος τούτον εις τό μου-
σεϊον έπιμελητοΰ Ά. Πελεκάνου εφάνησαν κα! λεί-
ψανα πώρινων κτιρίων. Εΐνε κατεσκευασμένος έκ
πώρου μαλακού κα! εχει υψος 0 48, διάμ. 0-285.
Ή έπιφάνεια της κορυφής δεν εΐνε επιμελώς λε-
λειασμένη και εχει περίπου έν τώ κέντρω όπήν τε-
τραγωνικήν μετρίου πλάτους κα! βάθους. Η βάσις
τοΟ βωμοΟ ώς.κα! ή κορυφή εΐνε άρχιτεκτονικώς
διεσκευασμέναι, πλην τούτων οε χ_ωρίζεται ύπό
τήν κορωνίδα της κορυφής πλατεία ταινία ελα-
φρώς έξέχουσα περ! το άνώτερον μέρος του σώ-
6 Αγγεία έκ Πειραιώς μελανόμορφα πρό πάντων, άλλα καί έρυ-
Ορ'ψορφα παρά τω έ? Αίγίνης συμοολαιογράφω Ί. Αθανασιάδη ευ-
ρεθέντα κατ' ές*ηκριβωμ.ένας ααρτυρίας έντός τοιούτων τάφων τεαά-
■/ια μελανόμορφων ληκυθίων, έρυθρομόρφων αγγείων, ώς καί τεμά·/ια
λευκής ληκύθου έν τώ μουσεία) Αίγίνης συλλεγέντα ΰπ' έαοΰ έν όμ.οίω·
τάφο) παρά τάς σημερινάς φύλακας Αίγίνης.