DOI Artikel:
Xanthudidēs, Stephanos A.: Sphragides Krētikai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0131
Σφραγίδες Κρητικαί' νπυ Σ. Ξανϋονδίόου. 99
σκορπιού», καί παρέπεμψα εις αλλάς παραστάσεις
■σφραγίδων φερουσών σκορπίον. Π περιγραφή της
παραστάσεως είναι άκριδ»ς και δέν δύναυ,αι και
μετά επτά άπο τότε έτη νά μεταβάλω τι.Ό κ. 6· ευ-
ρίσκει έν τη β παραστάσει δτι «έπρεπε νά υπάρνίβ
ανθρωπινή μορφή ίκετεύουσα, και αύτη νομίζω δτι
πράγματι εικονίζεται άριστερόθεν του θάμνου' είνε
δ αύτη γυνή κλίνουσα ΰπέρ τον θάμνον μεθ' υψω-
μένων των χειρών. Αξιοσημείωτος είνε ή θέσις
των δακτύλων, διότι ένώ ο δείκτης και ό μικρός
δάκτυλος είνε τεταμένοι, αί άκρα; τού μεγάλου
δακτύλου και του μέσου ένοϋνται ». Περιττόν νά
προσθέσω δτί' ουδέν υπάρξει ες" αυτών έν τη σφρα-
γΐδι' παραπέμπω μόνον εις τήν εικόνα τον άνα-
γνώστην ίνα θαυμάση ποΟ ευρέθησαν πάντα οσα
έφαντάσθη ό κ. Ο-βθγΙθ.
Σφραγις 10 α, /?, )>. Και της τριπλεύρου
σφραγϊδος ταύτης ή περιγραφή, ήν έδωκα, είναι
και σαφεστάτη και αναμφισβήτητος και σήμερον,
άρκεϊ νά εχη τις προ οφθαλμών το αποτύπωμα ή
σαφη εικόνα αύτής.Έπ! της γ' πλευράς, όπου κα-
θαρώς φαίνονται αί πέντε πρόχοι ήτοι δυο και τρεις
(άναστρεφομένης της σφραγϊδος), ό κ. Ο. βλέπει
παράστασιν θρησκευτικήν, ήτοι θεότητα, προς ήν
γίνεται θυσία, διότι, λέγει, αί τρεις μορφα'ι άνω-
θεν τών οίνο·/οών επί της είκ. 10 ^ ένθυμίζουσι τό
είδιυλον μετά της όκτωειδους άσπίδος του έκ Μυ-
κηνών '/ουσοΟ δακτυλίου. Ό κ. Ο. δηλ. λαμβάνει
τά τοία άνγεΐα ώ: τοεϊς θεότητα; άσπιδτ,οόοου;.
Και ό'σα λέγει γενικώς περί τών λίθων τούτων, ότι
δηλ., όταν αί παραστάσεις δέν είναι γράμματα,
σχεδόν πάντοτε εικονίζονται σκηναί έχουσα-, χαρα-
κτήρα θρησκευτικόν και μυθολογικόν, και ότι και
ή άντωπος παράστασις της πλευράς α συντελεί
μάλλον νά δε/θώμεν, ότι ούτοι είναι δαίμονες κρα-
τούντες αγγεία προς θυσίαν, είναι τελείως ανα-
κριβή και φανταστικά" ό βουλόμενος περί τούτου
νά πεισθη άς ρίψη έν βλέμμα εις το βιβλίον του
κ. Εναηβ Οβίαιι ΡίοΙθ£ΐ·αρ1ΐ8 σελ. 21" 68" 69"
70" 71* 75, και του αύτοΰ ΡαΓΛθΓ ϋϊδΟονθΠΘδ
σελ. 3 Η 4 και τους πίνακας τούτου I, II, όπου ευ-
ρίσκονται αί αϋτα'ι παραστάσεις ανδρός κρατούντος
πρό*/ου^, έπειτα μόνον τά αγγεία αύτα εις σειράς
τ άπ'ο άναοόοου κοατούαενα. Ό κ. Εν&ιΐδ λέγει
περί αυτών ότι αί παραστάσεις άναοέοονται εις
τους κατόχους τών σφραγίδων, και δτι έκεΐ όπου
εικονίζεται άνθρωπο: κρατών ή αίοων τοιαύτας
πρόχους είναι πιθανώς κύριος ποιμνίων ή άγελών,
και τά αγγεία ταΟτα εΐνε γαλακτοδό/α. Οπως και
άν έχη το πράγμα, έν μόνον είναι βέβαιον, δτι θεό-
τητες και ασπίδες, ά βλέπει ό κ. Ο-., δέν ΰπάρ-
χουσιν έν τη σφραγϊδι.
Σφραγϊς 13/0 κ. β. βλέπει και ενταύθα « πο-
λεμιστήν μετά μεγάλης στρογγυλής άσπίδος, όσ-
τις τείνων υψηλά προς τά άνω τήν μίαν ή τάς δύο
χείρας κλίνει τήν κεφαλήν προς τά οπίσω και βλέ-
πει προς το έπί του πάσσαλου υπάρ/ον σφαιρικον
πράγμα. Ιουτ'αύτό πράττει και ή γυνή («ζώον»),
άλλα ταύτης οί βραχίονες δέν είνε τόσον πολύ
τεταμένοι». Παρά πασαν τήν καλήν θέλησιν δέν
βλέπω ουδέν ές" αύτών έπί της λίθου ειμή μόνον
τά τρία δυσόριστα σύμβολα, όπως και έν τη πε-
ριγραφή μου είπον.
Σφραγϊς 14 γ. Είπον απλούστατα ότι εικονίζει
τετράποδον. Ο 6. βλέπει και πάλιν θεούς και δαί-
μονας, ήτοι πάσσαλον, έφ' ου «εΐνε έςηρτημένη
άσπίς και πλαγίως προ ταύτης ερείδεται δόρυ. Τά
σύμβολα ταΟτα συμοωνοΟσι πλήρως προς τάς λοι-
πάς παραστάσεις τοΟ λίθου, διότι ή έν λόγω θεό-
της σχετίζεται συχνάκις προς ζώα του αέρος, τοΰ
ύδατος κα'ι της γης», θαυμάζω διά πάντα ταΟτα
τά πράγματα, αλλά δέν ύπάρ·/ει ειμή τό ταλαί-
πωρον τούτο άτεχνον ζώον.
ΣφραγΙς 22 α. Ό Ο. παραδέχεται τήν έμήν
περιγραφήν, αλλά προσθέτει ότι «ό /ορεύων άνήρ
έχει προδήλω; κεφαλήν ζώου». Δέν ε/ει δίκαιον"
διότι είναι γνωστόν έκ τών Μινωικών κα'ι Μυκη-
ναϊκών σοοαγίδων πόσον ατελώς πολλάκι; είκονί-
Γ Γ I
ζεται ή κεφαλή εις τά μικρά ταΰτα μνημεία, ώστε
νά φαίνηται πτηνόμορφος' πρβ. και κατωτέρω τους
άριθ. 86 και ΜΙ.
Σφραγις 24 β. Είπον «εικονίζονται δύο άν-
ορες καθήμενοι (;), άλλα το πλείστον μέρος τοΰ
προς άριστερά ήφανίσθη άποκρουσθέντος του λί-
θου ». Επιμένω και σήμερον εις ταύτην τήν έρμη-
νείαν' όσα λέγει ό Ο. «Μινώταυρος κα'ι γυνή ίκε-
τεύουσα » κα'ι παραπέμπει εις παράστασιν σφρα-
γίσματος έκ Ζάκρου («ΙΗ8 1902 πίν. VI 5) κα'ι
Βιΐδβίΐιιά Οίνϊΐ. ρΓβΙιίδΙοί". είκ. 180 είναι άλλα
πράγματα.
σκορπιού», καί παρέπεμψα εις αλλάς παραστάσεις
■σφραγίδων φερουσών σκορπίον. Π περιγραφή της
παραστάσεως είναι άκριδ»ς και δέν δύναυ,αι και
μετά επτά άπο τότε έτη νά μεταβάλω τι.Ό κ. 6· ευ-
ρίσκει έν τη β παραστάσει δτι «έπρεπε νά υπάρνίβ
ανθρωπινή μορφή ίκετεύουσα, και αύτη νομίζω δτι
πράγματι εικονίζεται άριστερόθεν του θάμνου' είνε
δ αύτη γυνή κλίνουσα ΰπέρ τον θάμνον μεθ' υψω-
μένων των χειρών. Αξιοσημείωτος είνε ή θέσις
των δακτύλων, διότι ένώ ο δείκτης και ό μικρός
δάκτυλος είνε τεταμένοι, αί άκρα; τού μεγάλου
δακτύλου και του μέσου ένοϋνται ». Περιττόν νά
προσθέσω δτί' ουδέν υπάρξει ες" αυτών έν τη σφρα-
γΐδι' παραπέμπω μόνον εις τήν εικόνα τον άνα-
γνώστην ίνα θαυμάση ποΟ ευρέθησαν πάντα οσα
έφαντάσθη ό κ. Ο-βθγΙθ.
Σφραγις 10 α, /?, )>. Και της τριπλεύρου
σφραγϊδος ταύτης ή περιγραφή, ήν έδωκα, είναι
και σαφεστάτη και αναμφισβήτητος και σήμερον,
άρκεϊ νά εχη τις προ οφθαλμών το αποτύπωμα ή
σαφη εικόνα αύτής.Έπ! της γ' πλευράς, όπου κα-
θαρώς φαίνονται αί πέντε πρόχοι ήτοι δυο και τρεις
(άναστρεφομένης της σφραγϊδος), ό κ. Ο. βλέπει
παράστασιν θρησκευτικήν, ήτοι θεότητα, προς ήν
γίνεται θυσία, διότι, λέγει, αί τρεις μορφα'ι άνω-
θεν τών οίνο·/οών επί της είκ. 10 ^ ένθυμίζουσι τό
είδιυλον μετά της όκτωειδους άσπίδος του έκ Μυ-
κηνών '/ουσοΟ δακτυλίου. Ό κ. Ο. δηλ. λαμβάνει
τά τοία άνγεΐα ώ: τοεϊς θεότητα; άσπιδτ,οόοου;.
Και ό'σα λέγει γενικώς περί τών λίθων τούτων, ότι
δηλ., όταν αί παραστάσεις δέν είναι γράμματα,
σχεδόν πάντοτε εικονίζονται σκηναί έχουσα-, χαρα-
κτήρα θρησκευτικόν και μυθολογικόν, και ότι και
ή άντωπος παράστασις της πλευράς α συντελεί
μάλλον νά δε/θώμεν, ότι ούτοι είναι δαίμονες κρα-
τούντες αγγεία προς θυσίαν, είναι τελείως ανα-
κριβή και φανταστικά" ό βουλόμενος περί τούτου
νά πεισθη άς ρίψη έν βλέμμα εις το βιβλίον του
κ. Εναηβ Οβίαιι ΡίοΙθ£ΐ·αρ1ΐ8 σελ. 21" 68" 69"
70" 71* 75, και του αύτοΰ ΡαΓΛθΓ ϋϊδΟονθΠΘδ
σελ. 3 Η 4 και τους πίνακας τούτου I, II, όπου ευ-
ρίσκονται αί αϋτα'ι παραστάσεις ανδρός κρατούντος
πρό*/ου^, έπειτα μόνον τά αγγεία αύτα εις σειράς
τ άπ'ο άναοόοου κοατούαενα. Ό κ. Εν&ιΐδ λέγει
περί αυτών ότι αί παραστάσεις άναοέοονται εις
τους κατόχους τών σφραγίδων, και δτι έκεΐ όπου
εικονίζεται άνθρωπο: κρατών ή αίοων τοιαύτας
πρόχους είναι πιθανώς κύριος ποιμνίων ή άγελών,
και τά αγγεία ταΟτα εΐνε γαλακτοδό/α. Οπως και
άν έχη το πράγμα, έν μόνον είναι βέβαιον, δτι θεό-
τητες και ασπίδες, ά βλέπει ό κ. Ο-., δέν ΰπάρ-
χουσιν έν τη σφραγϊδι.
Σφραγϊς 13/0 κ. β. βλέπει και ενταύθα « πο-
λεμιστήν μετά μεγάλης στρογγυλής άσπίδος, όσ-
τις τείνων υψηλά προς τά άνω τήν μίαν ή τάς δύο
χείρας κλίνει τήν κεφαλήν προς τά οπίσω και βλέ-
πει προς το έπί του πάσσαλου υπάρ/ον σφαιρικον
πράγμα. Ιουτ'αύτό πράττει και ή γυνή («ζώον»),
άλλα ταύτης οί βραχίονες δέν είνε τόσον πολύ
τεταμένοι». Παρά πασαν τήν καλήν θέλησιν δέν
βλέπω ουδέν ές" αύτών έπί της λίθου ειμή μόνον
τά τρία δυσόριστα σύμβολα, όπως και έν τη πε-
ριγραφή μου είπον.
Σφραγϊς 14 γ. Είπον απλούστατα ότι εικονίζει
τετράποδον. Ο 6. βλέπει και πάλιν θεούς και δαί-
μονας, ήτοι πάσσαλον, έφ' ου «εΐνε έςηρτημένη
άσπίς και πλαγίως προ ταύτης ερείδεται δόρυ. Τά
σύμβολα ταΟτα συμοωνοΟσι πλήρως προς τάς λοι-
πάς παραστάσεις τοΟ λίθου, διότι ή έν λόγω θεό-
της σχετίζεται συχνάκις προς ζώα του αέρος, τοΰ
ύδατος κα'ι της γης», θαυμάζω διά πάντα ταΟτα
τά πράγματα, αλλά δέν ύπάρ·/ει ειμή τό ταλαί-
πωρον τούτο άτεχνον ζώον.
ΣφραγΙς 22 α. Ό Ο. παραδέχεται τήν έμήν
περιγραφήν, αλλά προσθέτει ότι «ό /ορεύων άνήρ
έχει προδήλω; κεφαλήν ζώου». Δέν ε/ει δίκαιον"
διότι είναι γνωστόν έκ τών Μινωικών κα'ι Μυκη-
ναϊκών σοοαγίδων πόσον ατελώς πολλάκι; είκονί-
Γ Γ I
ζεται ή κεφαλή εις τά μικρά ταΰτα μνημεία, ώστε
νά φαίνηται πτηνόμορφος' πρβ. και κατωτέρω τους
άριθ. 86 και ΜΙ.
Σφραγις 24 β. Είπον «εικονίζονται δύο άν-
ορες καθήμενοι (;), άλλα το πλείστον μέρος τοΰ
προς άριστερά ήφανίσθη άποκρουσθέντος του λί-
θου ». Επιμένω και σήμερον εις ταύτην τήν έρμη-
νείαν' όσα λέγει ό Ο. «Μινώταυρος κα'ι γυνή ίκε-
τεύουσα » κα'ι παραπέμπει εις παράστασιν σφρα-
γίσματος έκ Ζάκρου («ΙΗ8 1902 πίν. VI 5) κα'ι
Βιΐδβίΐιιά Οίνϊΐ. ρΓβΙιίδΙοί". είκ. 180 είναι άλλα
πράγματα.