DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0138
106 Εις Πειραιώς επίγραμμα.
Ό στίχος ούτος, δς υπό Ν&ποΐί έν τοις άδεσπό-
τοις άποσπάσμασί (σ. (597, 301) τέτακται, προ-
δήλως εύριπιδίζει, προσεοικώς ταϊς άλλαις του
τραγικοΟ γνωμοτυπίαις' το αυτό τούτο άποραίνε-
ται ο φιλόσοφος ποιητής και έν τω Ίππολύτω (στ.
12θ6) δια του χοροΰ γνωμολογών
ούδ' εστι μοίρας τοΰ χρεών τ' απαλλαγή"
ένθα μοίρα και χρεών συνωνύμως έρρήθησαν, ή
μέν μοίρα ώς τι είμαρμένον και μερίδιον τω άν-
θρώπω, το δε χρεών (δ χρή γενέσθαι) ώς τι άναγ-
καΐον, άναποΦευκτον αρα και άναπότρεπτον.
Διττώς δε το χρεών υπο των Ελλήνων λαμβά-
νεται, ώς προς τον ανθρωπον ιδία καΐ ώς προς τήν
φύσιν καθόλου" διο περί μεν του ανθρώπου τδ χρεών
σημαίνει τήν τον βίου μοΐραν και το μοιράϊον τέ-
λος" ώς προς δε τήν φύσιν το χρεών δηλοϊ τους
αιωνίους, τοϋς φυσικούς νόμους, τήν έν τη φύσει
ανάγκην (πρβ. Ξεν.'Απομν* Α', α' 11 Τίσίτ άνάγ·
καις έκαστα γίγνεται των ούρανίων). Προς τήν ανάγ-
κην ταύτην αντίκειται ή του ανθρώπου τέχνη ή δ
νους, δς λίαν απολείπεται αυτής, αφ ού προς το
χρεών ή τήν ανάγκην ούδ' αυτοί οί θεοί. μάχονται.
Διόπεο δ Ευριπίδης εν μέν τω άποσπάσματι
(737 Ν) λέγει
τοις πάσιν άνθρώποισι κατθανεΐν μένει
κοινόν δ' έχοντες αυτό κοινά πάσχομεν
πάντες" τό γαρ χρεών μείζον η τό μη χρεών
(= το νρ. μείζον πάσης άλλης δυνάμεως)"
έν οέ τή Ιφιγένεια τη έν Ταύροις (στίχ. 1453)
εισάγει αυτήν τήν 'Αθηναν λέγουσαν προς τόν
θδαντα'
αίνώ' τό γαρ χρεών σον τε και Φεών κρατεί.
Σύμφωνα δέ τούτοις δ τραγικός και έν τή Άλ-
κήστιδι (στίχ. 962) δια τοΰ χοροΰ αδει"
εγώ και δια μούσας
και μετάρσιος ηξα
και πλείστων άψάμενος λόγων
κρεΐσοον ουΰεν άνάγκας
ηΰρον
οίς συνάδει και τδ ύπό του Αισχύλου (Ποομ. 514)
λεχθ έν-
Τέχνη δ' ανάγκης ασθενεστέρα μακρφ"
τίς οΰν ανάγκης εστίν οϊακοστρόφος;
Μοΐραι τρίμορφοι μνήμονες τ' Ερινύες.
Γεώργιος Κ. Γαρδίκας.
Εις Πειραιώς επίγραμμα
(ΑΕ 1910 73).
3ο]ΰ τό χρ(ε)ών, εΐμ(α)ρταΐ' δρα [ 6τέλος ήμέτερον νυν
7ήμεϊς γαρ τρεις ό'ντε[[ς,2 | 8[π]ατήρ ύός (#)υγ(<ί)τηρ τε,
!'«)]νήισκομεν κτλ..
Εν τω δευτέρω έςαμέτρω γραπτέον, ώς και ΑΕ
αύτ. προτιμάται, οιτε^ς^, άλλως τε και επειδή
παρά τδ άκρον τοΰ λίθου μετά τδ δντε υπάρχει
ένδς γράμματος κενόν (δρα φωτογράφημα ΑΕ
αυτ.), εφ'όύ" δ λιθουργδς παρέλιπε νά χαράξη το
αυτόθι, ώς εικάσαι, προσεσημειωμένον ς (δρα και
άλλας αυτόθι τε και αλλαχοΰ παραλείψεις ΑΕ
αυτ.), μετρική δ' ανωμαλία άπαντα αλλαχοΰ τε
(ΑΕ αυτ.) και παρ' Όμήρω (προ των λέξεων Ζά-
κυνθος, Ζέλεια, Σκάμανδρος, σκέπαρνον) , Πιν-
δάρω κλπ. (ΚϊΜιηβν-ΒΙαββ Οτ^πιπι. I 303 κέ.,
Σεμιτέλος Μετρική 158 κέ., πρβ. περί κυρίων
ονομάτων ΕΗοίΐιηαηη 8ΕΟ 26).
Β. Λ.
*
Ό στίχος ούτος, δς υπό Ν&ποΐί έν τοις άδεσπό-
τοις άποσπάσμασί (σ. (597, 301) τέτακται, προ-
δήλως εύριπιδίζει, προσεοικώς ταϊς άλλαις του
τραγικοΟ γνωμοτυπίαις' το αυτό τούτο άποραίνε-
ται ο φιλόσοφος ποιητής και έν τω Ίππολύτω (στ.
12θ6) δια του χοροΰ γνωμολογών
ούδ' εστι μοίρας τοΰ χρεών τ' απαλλαγή"
ένθα μοίρα και χρεών συνωνύμως έρρήθησαν, ή
μέν μοίρα ώς τι είμαρμένον και μερίδιον τω άν-
θρώπω, το δε χρεών (δ χρή γενέσθαι) ώς τι άναγ-
καΐον, άναποΦευκτον αρα και άναπότρεπτον.
Διττώς δε το χρεών υπο των Ελλήνων λαμβά-
νεται, ώς προς τον ανθρωπον ιδία καΐ ώς προς τήν
φύσιν καθόλου" διο περί μεν του ανθρώπου τδ χρεών
σημαίνει τήν τον βίου μοΐραν και το μοιράϊον τέ-
λος" ώς προς δε τήν φύσιν το χρεών δηλοϊ τους
αιωνίους, τοϋς φυσικούς νόμους, τήν έν τη φύσει
ανάγκην (πρβ. Ξεν.'Απομν* Α', α' 11 Τίσίτ άνάγ·
καις έκαστα γίγνεται των ούρανίων). Προς τήν ανάγ-
κην ταύτην αντίκειται ή του ανθρώπου τέχνη ή δ
νους, δς λίαν απολείπεται αυτής, αφ ού προς το
χρεών ή τήν ανάγκην ούδ' αυτοί οί θεοί. μάχονται.
Διόπεο δ Ευριπίδης εν μέν τω άποσπάσματι
(737 Ν) λέγει
τοις πάσιν άνθρώποισι κατθανεΐν μένει
κοινόν δ' έχοντες αυτό κοινά πάσχομεν
πάντες" τό γαρ χρεών μείζον η τό μη χρεών
(= το νρ. μείζον πάσης άλλης δυνάμεως)"
έν οέ τή Ιφιγένεια τη έν Ταύροις (στίχ. 1453)
εισάγει αυτήν τήν 'Αθηναν λέγουσαν προς τόν
θδαντα'
αίνώ' τό γαρ χρεών σον τε και Φεών κρατεί.
Σύμφωνα δέ τούτοις δ τραγικός και έν τή Άλ-
κήστιδι (στίχ. 962) δια τοΰ χοροΰ αδει"
εγώ και δια μούσας
και μετάρσιος ηξα
και πλείστων άψάμενος λόγων
κρεΐσοον ουΰεν άνάγκας
ηΰρον
οίς συνάδει και τδ ύπό του Αισχύλου (Ποομ. 514)
λεχθ έν-
Τέχνη δ' ανάγκης ασθενεστέρα μακρφ"
τίς οΰν ανάγκης εστίν οϊακοστρόφος;
Μοΐραι τρίμορφοι μνήμονες τ' Ερινύες.
Γεώργιος Κ. Γαρδίκας.
Εις Πειραιώς επίγραμμα
(ΑΕ 1910 73).
3ο]ΰ τό χρ(ε)ών, εΐμ(α)ρταΐ' δρα [ 6τέλος ήμέτερον νυν
7ήμεϊς γαρ τρεις ό'ντε[[ς,2 | 8[π]ατήρ ύός (#)υγ(<ί)τηρ τε,
!'«)]νήισκομεν κτλ..
Εν τω δευτέρω έςαμέτρω γραπτέον, ώς και ΑΕ
αύτ. προτιμάται, οιτε^ς^, άλλως τε και επειδή
παρά τδ άκρον τοΰ λίθου μετά τδ δντε υπάρχει
ένδς γράμματος κενόν (δρα φωτογράφημα ΑΕ
αυτ.), εφ'όύ" δ λιθουργδς παρέλιπε νά χαράξη το
αυτόθι, ώς εικάσαι, προσεσημειωμένον ς (δρα και
άλλας αυτόθι τε και αλλαχοΰ παραλείψεις ΑΕ
αυτ.), μετρική δ' ανωμαλία άπαντα αλλαχοΰ τε
(ΑΕ αυτ.) και παρ' Όμήρω (προ των λέξεων Ζά-
κυνθος, Ζέλεια, Σκάμανδρος, σκέπαρνον) , Πιν-
δάρω κλπ. (ΚϊΜιηβν-ΒΙαββ Οτ^πιπι. I 303 κέ.,
Σεμιτέλος Μετρική 158 κέ., πρβ. περί κυρίων
ονομάτων ΕΗοίΐιηαηη 8ΕΟ 26).
Β. Λ.
*