Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1913)

Εις Θεσσαλίας επιγραφάς' ΰπδ Α. Αρβανιτοποΰλου. 1Μ

τετριμμένων, γραμμάτων και τοΟ χώρου, βλ. κάτω ΙΟ- IX2 348. Ούδέ εγώ εδρον τον λίθον τοΟ-

είςΙΟΙΧ2 129ο- 1304. τον πιθανώς έπεχρίσθη δια κονιάματος προ πολ-

Τ6γ 2Χ2 346. Δεν ήδυνήθην να ταυτίσω τον

λών ετών, και οέν φαίνεται ήδη" θά έρευνήσωμεν

περαιτέρω, αποςεοντες αυτο, προς ανευρεσιν του

λίθον τούτον προς τοΰς άποτειχισθέντας' άπίθανον λίαν ^^,^0 το,;του μνημείου,
είναι το να ύποθέσωμεν δτι ούτος έπεχρίσθη μετά

τήν ύπο τοΟ Κθγπ άντιγραφήν, διότι έν τή έκκλη- ΤΟ IX2 349 (είκ. 9· καταλ. άρν&. 119). Εί-

σία εκείνη δεν έγένοντο έπισκευαι άπο δύο ή τριών ναι όντως κιονόκρανον λευκοφαίου μαρμάρου, άλ-

δεκάδων έτών, ώς λέγουσιν' έν στίχω 6 δύναται λ έ,τοιήθη ούχι προς άρχιτεκτονικον σκοπόν, αλλά

νά υπόκειται το όνομα Αβρίλον τον Μνησιμ\ά\- πιΟανώτατα ώς βάθρον χαλκού αγάλματος φυσικοΟ

χουί, λίαν γνωστού και συχνότατα άπαντώντος έν μεγέθους ένδεδυμένης μορφής, ώς ύπολογίζομεν εκ

ταϊς έπιγραφαΐς ταύταις (βλ. κάτω εις άρ. 349). της άνω επιφανείας, φερούσης μεγάλην κοιλότητα

μετά δώδεκα τόρμων μικρών" το άγαλμα θά ήτο

ία IX2 347 (καταλ. άρι&. 90). Τον λίθον χο0 Σευήρου βεβαίως, ώς μηνύει ή έπί της πλευ-

τοΰτον δεν εύρεν ό ΚθΓη; φέρει και έπί τών τεσ- ρ~ς α έπ[γ?α?ή· άλλ> Γσω;' _?6 αύτο0 ϊφε?εν |τε_

σάρων εδρών μακράς άπελευθερωτικάς έπιγραφάς, ρον 4ν$ρΐάντβ| οΰ ή άνάθεσις εκείτο έπί της άπο-

ας θέλω έκδώσει προσεχώς. Οί ύπό του ϋ88Ϊη§ λεσθείσης στενής έδρας τοΟ άβακος, ήτοι της τε-

άναγραφέντες τρεις στίχοι είναι οί της πλευράς β τά?της. Τψ. 022, πλ. 0'72, πάχ. 0-55.

στίχ. 18-20 καΐ άνεγνώσθησαν ΰπ' αύτου βλως Α{ έ-,γ?α?α; £/αράχθησαν βαθέως και τά πολ·

εσφαλμένως· εχουσι δέ ορθώς ώδε' ^ λά ούγ1 έπι„ελώς.

< , , „ „ , , 0, _ Μόνον η πλευοα α αντεγραοη ορθώς υπο του

τρος ο απελευοερωοις υπο Δηοήμου του 1 ,

ν ... »Κ - ,, , , . Ι,β&ΙίΘ Κθγπ ' αί συμπληρώσεις ό'μως έν αύτη

Καλλιππου εοωκεν τη πολι τα εκ του νομού ^ , ■> [-■> ,ι

δη(ναρια) ΚΒ<' φαίνονται άλλως έ'χουσαι' αί οέ λοιπαί πλευραί,

μη ούσαι εύδιάκριτοι ένεκα της θέσεως τοΰ λίθου,

Αξία σημειώσεως είναι ή σύμπτωσις της προ- άνεγνώσθησαν και μετεγράφησαν ύπ' αύτών μετά

φοράς του" ι, ν, η ώς ι κατά τους ούχί πολύ μΧ πολλών σφαλμάτων εγώ, άποτειχίσας τον λίθον,

χρόνους, οΐς ανήκει ή επιγραφή αύτη (ώς προς το ήδυνήθην εύχερέστερον νά άναγνώσω και κάλλιον

Αηδήμου — Διδύμου). νά συμπληρώσω τά έπ' αύτου, ώς έςής'

ΕΙκων 9, α (εταγρ. άρι&. 349, α). Άνά&εσις άνδριάντος ιφ Σεπτιμίφ Σευήρφ.

Είχών 9, β (επιγρ. άριΰ. 349, δ). Άπελενΰερώοεις επί στρατηγού Μενεχράτονς.