DOI article:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Eis Thessalias epigraphas
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0188
156 Εις Θεσσαλίας επιγραφάς- υπό Α. Αρβαητοπούλον.
βο[υ] τοϋ [Άσ]άνδρου, στρ(ατηγοΰντος) Άρ[γ]είο[υ· μη(νός)] Άγαγυλίου [κ'.
Π]αράμονος [ό ά]πελευθερωί)[είς ύ]πό Φιλίπ[(α-)
π]ας τής Λάρετ[ο]ς ά[πελ]ευθέρα[ς έδωκε] ν τη πόλι
(δηνάρια) ΚΒ <'.
40 Ταμιεύοντος [τ]ή[ς πό(λεως) την β'] έ[ξάμη]νον Τ(ίτου) Μαικίου
Άλεξά[ν]δρ[ου]· μη(νός) [Λεσχα]νο[ρίου] κ'. Νεικόπολις ή άπελευ-
θερωθεϊσα υπό Άλ[ε]ξάνδρας της Διονυσίου] εδω-
κεν τη πόλει (δηνάρια) ΚΒ<', στρ(ατηγοϋντος) Γραικηΐου.
Ταμιεΰοντος της πό(λεως) την β' εξάμη(νον) Τ(ίτου) Μ[αι]κίου
45 Αλεξάνδρου, στρ(ατηγοϋντος) Γραικηΐου- μη(νός] Λεσχανορίου (κ').
Μακεδών δ απελευθερωθείς ύπό Δημο[χά·
ρ]ου[ς] τοΰ Αριστοτέλους εδωκεν τη πό(λει δηνάρια) ΚΒ<'.
Ταμιεΰ]οντος της πό(λεως) τ[ή]ν α' εξάμη(νον) [Ά. . .
.....τ]οϋ Δρε[β]ελάου, στρ(ατηγοϋντος) Κάλλ[ωνος(-ίδου)"
50 μη(νός) . ...]· "Ερως δ [απελευθερωθείς κτλ..
Στί/. 23-24. Ό χώρος απαιτεί ικανά κύρια
δνόματα, άτινα άνεπληρώσαμεν δια τοΰ δείνα.
Στίχ. 24α. Έκ τίνων ένια/οΰ περισωθέντων
ί/νών, συνεπληρώσαμεν κατ είκασίαν και εν πα-
ραβολή προς τάς έπιφερομένας απελευθερώσεις το
όνομα τοΟ στρατηγού.
Στί/. 25. Είναι πιθανώταται αί συμπληρώσεις,
διότι ί/νη δύο Ο και Μ του μηνός και ίχνη Λ τοΰ
ονόματος διεκρίναμεν.
Στίχ. 27. Το Ρ τοΰ πατρικού δεν είναι βέβαιον
δύναται να έκληφθή ώς Ι" άλλ' έκ διακρινομένων
ιχνών ΤΤ καθίσταται πιθανωτάτη ή τεθεΐσχ συμ-
πλήρωσις. Το Αντιπάτρου υπερβαίνει τον /ώρον.
Στίχ. 29-30. 1Απαντα Αημοχάρης Αριστοτέ-
λους απελευθερωτής έν Δολίχη οίκων, κάτω αριθ.
1296, της αύτης πιθανώς οικογενείας" βλ. καί στ.
46-47 της περί ής ό λόγος επιγραφής.
Στίχ. 31-32. Όρθώς ήκασεν ό \νί1&πιο\νϊΙζ
Σαμβατίων διότι κατά την συνήθειαν τοΰ χαράκτου
το ΑΛ και ΛΑ είναι συμπίλημα, όπερ μεταγρα-
πτέον αμ και μα, ούγι άπλοΰν αλ και λα1 εις τοιαύ-
την γνώμην άγόμεθα παρατηροΟντες καλώς ταύτα
έν στί/. 31 (ΠαρΑΛονος), 40 (τΑΑιεύοντος) κτλ..
Στί/. 36. Ό /ώρος καί τινα ι/νη έπιβάλλουσι
την συμπλήρωσιν Ασ]άνδρου.
Στίχ. 37-38. Έν τέλει τοΰ στίχ. 37 σώζονται
ί/νη Α, άτόπως βεβαίως χαραχθέντος, ώ; ό τε-
χνίτης αυτός ομολογεί έν άρχη του στίχ. 38,
ενθα το ΤΤ διακρίνεται σχεδόν τελείως. Τό δέ Αά-
ρετος είναι ασφαλές, διότι διεκρίθη ή δεξιά κεραία
τοΟ Λ , /αραχθεϊσα μακροτέρα, ίνα μη θεωρηθη
συμπίλημα ΛΑ ήτοι μα' προέρ/εται δ' έξ ορθής
Αάρες = Σανββ' πιθανώτατα οΰτω γραπτέον καί
έν 16 IX2 1032, ενθα δικαίως αμφιβάλλει ό Κθγπ
εις την έξ άπογράφου τοΟ μακαρίτου Φίλιου άνά-
γνωσιν Δάρες.
Στίχ. 40-41. Είναι ασφαλής καί ένταΟθα καί
εν στίχ. 44 ή άνάγνωσις του έκρωμαΐσθέντος τα-
μίου, κανονικώς έκφερομένου Τ(ίίυ8) Μαβοίυδ Αίθ-
χ&ηάθΐ'. Ό Τίμαιος του Κθγπ δεν υπάρχει.
Στίχ. 43. Δεν πρέπει νά όβελισθή τό στρ[ατη-
γοϋντος) Γραικηΐου, διότι είναι έμφανές ότι ό /α-
ράκτης παραλιπών την έν στίχ. 41 κανονικήν άνα-
γραφήν του στρατηγού, εγραψεν αυτόν έν τέλει τής
άπελευθερώσεως, έπανορθών ούτω τό σφάλμα.
Στίχ. 45. Έν τέλει διακρίνεται τι άβέβαιον
ί/νος γράμματος" φαίνεται πιθανώτερον όμως ότι
παρελείφθη ή ημέρα, ή εΐ/εν άποδοθή γραπτώς,
οιοτι /ωρος μεν υπάρχει ενος γράμματος, ίχνος οε
κε/αραγμένον τινός ούοέν.
Στίχ. 48. Έν τέλει ό /αράκτης έγραψε συμ-
Η
πίλημα ΑΛ (πρβ. άνω εις στίχ. 31-32), δηλών
ούτως ότι συντέμνει τάς τρεις τελευταίας συλλαβάς
τής λέξεως έξάμηνον τό έπιφερόμενον άρα ί/νος
γράμματος Α ή Λ ανήκει τώ όνόματι του ταμίου.
Στί/. 49. Καί ένταΰΟα Ό /αράκτης διέκρινεν,
ώς έν στί/. 38, το ΛΑ άπό τοΰ συμπιλήματος ΛΑ
μα. Ή άνάγνωσις τοΰ ονόματος είναι ασφαλή;'
Δρεβέλαοςοϊ θά είναι έξηλληνισμένον τι βαρβαρι-
Ετυπ. 31Ί0-13.
βο[υ] τοϋ [Άσ]άνδρου, στρ(ατηγοΰντος) Άρ[γ]είο[υ· μη(νός)] Άγαγυλίου [κ'.
Π]αράμονος [ό ά]πελευθερωί)[είς ύ]πό Φιλίπ[(α-)
π]ας τής Λάρετ[ο]ς ά[πελ]ευθέρα[ς έδωκε] ν τη πόλι
(δηνάρια) ΚΒ <'.
40 Ταμιεύοντος [τ]ή[ς πό(λεως) την β'] έ[ξάμη]νον Τ(ίτου) Μαικίου
Άλεξά[ν]δρ[ου]· μη(νός) [Λεσχα]νο[ρίου] κ'. Νεικόπολις ή άπελευ-
θερωθεϊσα υπό Άλ[ε]ξάνδρας της Διονυσίου] εδω-
κεν τη πόλει (δηνάρια) ΚΒ<', στρ(ατηγοϋντος) Γραικηΐου.
Ταμιεΰοντος της πό(λεως) την β' εξάμη(νον) Τ(ίτου) Μ[αι]κίου
45 Αλεξάνδρου, στρ(ατηγοϋντος) Γραικηΐου- μη(νός] Λεσχανορίου (κ').
Μακεδών δ απελευθερωθείς ύπό Δημο[χά·
ρ]ου[ς] τοΰ Αριστοτέλους εδωκεν τη πό(λει δηνάρια) ΚΒ<'.
Ταμιεΰ]οντος της πό(λεως) τ[ή]ν α' εξάμη(νον) [Ά. . .
.....τ]οϋ Δρε[β]ελάου, στρ(ατηγοϋντος) Κάλλ[ωνος(-ίδου)"
50 μη(νός) . ...]· "Ερως δ [απελευθερωθείς κτλ..
Στί/. 23-24. Ό χώρος απαιτεί ικανά κύρια
δνόματα, άτινα άνεπληρώσαμεν δια τοΰ δείνα.
Στίχ. 24α. Έκ τίνων ένια/οΰ περισωθέντων
ί/νών, συνεπληρώσαμεν κατ είκασίαν και εν πα-
ραβολή προς τάς έπιφερομένας απελευθερώσεις το
όνομα τοΟ στρατηγού.
Στί/. 25. Είναι πιθανώταται αί συμπληρώσεις,
διότι ί/νη δύο Ο και Μ του μηνός και ίχνη Λ τοΰ
ονόματος διεκρίναμεν.
Στίχ. 27. Το Ρ τοΰ πατρικού δεν είναι βέβαιον
δύναται να έκληφθή ώς Ι" άλλ' έκ διακρινομένων
ιχνών ΤΤ καθίσταται πιθανωτάτη ή τεθεΐσχ συμ-
πλήρωσις. Το Αντιπάτρου υπερβαίνει τον /ώρον.
Στίχ. 29-30. 1Απαντα Αημοχάρης Αριστοτέ-
λους απελευθερωτής έν Δολίχη οίκων, κάτω αριθ.
1296, της αύτης πιθανώς οικογενείας" βλ. καί στ.
46-47 της περί ής ό λόγος επιγραφής.
Στίχ. 31-32. Όρθώς ήκασεν ό \νί1&πιο\νϊΙζ
Σαμβατίων διότι κατά την συνήθειαν τοΰ χαράκτου
το ΑΛ και ΛΑ είναι συμπίλημα, όπερ μεταγρα-
πτέον αμ και μα, ούγι άπλοΰν αλ και λα1 εις τοιαύ-
την γνώμην άγόμεθα παρατηροΟντες καλώς ταύτα
έν στί/. 31 (ΠαρΑΛονος), 40 (τΑΑιεύοντος) κτλ..
Στί/. 36. Ό /ώρος καί τινα ι/νη έπιβάλλουσι
την συμπλήρωσιν Ασ]άνδρου.
Στίχ. 37-38. Έν τέλει τοΰ στίχ. 37 σώζονται
ί/νη Α, άτόπως βεβαίως χαραχθέντος, ώ; ό τε-
χνίτης αυτός ομολογεί έν άρχη του στίχ. 38,
ενθα το ΤΤ διακρίνεται σχεδόν τελείως. Τό δέ Αά-
ρετος είναι ασφαλές, διότι διεκρίθη ή δεξιά κεραία
τοΟ Λ , /αραχθεϊσα μακροτέρα, ίνα μη θεωρηθη
συμπίλημα ΛΑ ήτοι μα' προέρ/εται δ' έξ ορθής
Αάρες = Σανββ' πιθανώτατα οΰτω γραπτέον καί
έν 16 IX2 1032, ενθα δικαίως αμφιβάλλει ό Κθγπ
εις την έξ άπογράφου τοΟ μακαρίτου Φίλιου άνά-
γνωσιν Δάρες.
Στίχ. 40-41. Είναι ασφαλής καί ένταΟθα καί
εν στίχ. 44 ή άνάγνωσις του έκρωμαΐσθέντος τα-
μίου, κανονικώς έκφερομένου Τ(ίίυ8) Μαβοίυδ Αίθ-
χ&ηάθΐ'. Ό Τίμαιος του Κθγπ δεν υπάρχει.
Στίχ. 43. Δεν πρέπει νά όβελισθή τό στρ[ατη-
γοϋντος) Γραικηΐου, διότι είναι έμφανές ότι ό /α-
ράκτης παραλιπών την έν στίχ. 41 κανονικήν άνα-
γραφήν του στρατηγού, εγραψεν αυτόν έν τέλει τής
άπελευθερώσεως, έπανορθών ούτω τό σφάλμα.
Στίχ. 45. Έν τέλει διακρίνεται τι άβέβαιον
ί/νος γράμματος" φαίνεται πιθανώτερον όμως ότι
παρελείφθη ή ημέρα, ή εΐ/εν άποδοθή γραπτώς,
οιοτι /ωρος μεν υπάρχει ενος γράμματος, ίχνος οε
κε/αραγμένον τινός ούοέν.
Στίχ. 48. Έν τέλει ό /αράκτης έγραψε συμ-
Η
πίλημα ΑΛ (πρβ. άνω εις στίχ. 31-32), δηλών
ούτως ότι συντέμνει τάς τρεις τελευταίας συλλαβάς
τής λέξεως έξάμηνον τό έπιφερόμενον άρα ί/νος
γράμματος Α ή Λ ανήκει τώ όνόματι του ταμίου.
Στί/. 49. Καί ένταΰΟα Ό /αράκτης διέκρινεν,
ώς έν στί/. 38, το ΛΑ άπό τοΰ συμπιλήματος ΛΑ
μα. Ή άνάγνωσις τοΰ ονόματος είναι ασφαλή;'
Δρεβέλαοςοϊ θά είναι έξηλληνισμένον τι βαρβαρι-
Ετυπ. 31Ί0-13.