DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Eis Thessalias epigraphas
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0194
162 Εις Θεσσαλίας επιγραφάς' νπο Λ. Αρβανιτοπούλον.
πιθανόν, διότι είναι λίαν έφθαρμένα και συγκεχυ- λήγουσιν ικανά ονόματα στρατηγών της Α - Γ μΧ
μένα έκ νεωτέρων χαραγών τά γράμματα' πιθα- εκατονταετηρίδας.
νωτάτην επίσης θεώρησον την ήμερομηνίαν κατά Στί/· 24. Επειδή κατά το τέρμα είδομεν ίχνος
το δεύτερον ήμισυ, ασφαλή δε κατά το πρώτον. λοξόν, έθέσαμεν ούτως, ουχί ό απελευθερωθείς
Στίχ. 11-13. Ή Γενεά άπηλευΟερώθη ΰπό .Αί- [νπο κτλ..
νησιβονλον, των γονέων αυτού, ήτοι του πατρός
- - αι^ρου και της μητρός - - ώς, θυγατρός του ΙΟ IX2 1275 (είκ. 16' καταλ. άριΰ. 25).
Μενεστράτου, και του ετέρου υίοΟ αύτών - - στρά- Τό άνάγλυφον ευρομεν έν Έλασσόνι παρά τω 'ιδίω
τον μόλις ούτω συμβιβάζονται τχ σωθέντα γράα- Κώστα Γάκη' είναι έμοανώς άναθηματικόν ή συ-
ματα και ό χώρος. νέχεια της επιγραφής κείται επί τής αριστεράς
Στίχ. 17-18. Όνόματα στρατηγών λήγοντα εις παραστάδος' δεν είδε δ' αυτήν ό Κθγπ, διότι, οΰ'-
- - - χος είναι παραδεδομένα πολλά έκ νομισμάτων σης τότε έντετειχισμένης τής στήλης, πιθανώς θά
τοΟ κοινοΟ τών Θεσσαλών. έκαλύπτετο ύπό άσβέστου τό είρημένον μέρος"
Στίχ. 22-23. Τό όνομα τοΟ στρατηγού παρέλη- εικόνα πλήρη του άρκούντως σημαντικού τούτου
γεν ούχ'ι εις ω (π. γ .Απολλοδώρου κττ.), διότι ό έ'ργου θά έκδώσωμεν προσεχώς έν τοις Πλαστικοΐς
χαράκτης γράφει τό ω Ιλ) ουτω, το δέ σωθέν ίχνος μνημείοις Θεσσαλίας" έπί τής παρατιθεμένης δια-
είναι λοξή κεραία, άλλ'ε'ληγεν εις - - - (5ρο?τ ούτω φαίνεται ή δεξιά τοΟ Διός μετά κεραυνού .
Είκών 16 (επιγρ. άριΰ. 1275). 'Ανάΰ-εσις τώ Διΐ Κεραννίφ.
Δη]μοκράτης Άν[τι]π[άτ]ρο[υ 6π' αυτού ότι τό άνάγλυφον είναι έπιτύμβιον δεν
κα]ί Έπ[ι]νίκη Παυσαν[ίου είναι έπιτυχής" διακρίνας όμως κύριον όνομα Έπι-
^1ιί νίκιον έν στίχ. 2 προσήγγισε πολύ τή άληθεία.Ή
Έπινίκη θά ήτο σύζυγος του Αημοκράτονς, προσ-
^ ^αυ φωνουμένη πατρόθεν κατά το σύνηθες,
νίω.
«η ττ -υ** ΙΟ IX2 1276 (καταλ. άρι§. 30). Μόνον τό
Ο Κθγπ εςεοωκε: ^ , , „ ■
ΟεςΥον ήμισυ τοΟ λίθου τούτου ευρομεν, εξ ρδ·κοί-
Δα]μοκράτης Άντιπάτρο[υ ταφαίνεται ακριβέστατη ή αντιγραφή, ή ύπό Ηβη-
τό] επινίκιον Παυσ[α]νί[α1' ζβφ γενομένη.
άλλ' ό ΗΠΙθγ ορθώς έν τώ πινάκι λέξει επινίκιον ΙΟ IX2 1277 (εικ. 17' καταλ. άρώ. 52).
θεωρεί αύτό έντεΰθεν άβίθηάιιιη' αλλ ή ερμηνεία Και το μνημεΐον τούτο δεν είδεν ό ΚθΓΠ' είναι
πιθανόν, διότι είναι λίαν έφθαρμένα και συγκεχυ- λήγουσιν ικανά ονόματα στρατηγών της Α - Γ μΧ
μένα έκ νεωτέρων χαραγών τά γράμματα' πιθα- εκατονταετηρίδας.
νωτάτην επίσης θεώρησον την ήμερομηνίαν κατά Στί/· 24. Επειδή κατά το τέρμα είδομεν ίχνος
το δεύτερον ήμισυ, ασφαλή δε κατά το πρώτον. λοξόν, έθέσαμεν ούτως, ουχί ό απελευθερωθείς
Στίχ. 11-13. Ή Γενεά άπηλευΟερώθη ΰπό .Αί- [νπο κτλ..
νησιβονλον, των γονέων αυτού, ήτοι του πατρός
- - αι^ρου και της μητρός - - ώς, θυγατρός του ΙΟ IX2 1275 (είκ. 16' καταλ. άριΰ. 25).
Μενεστράτου, και του ετέρου υίοΟ αύτών - - στρά- Τό άνάγλυφον ευρομεν έν Έλασσόνι παρά τω 'ιδίω
τον μόλις ούτω συμβιβάζονται τχ σωθέντα γράα- Κώστα Γάκη' είναι έμοανώς άναθηματικόν ή συ-
ματα και ό χώρος. νέχεια της επιγραφής κείται επί τής αριστεράς
Στίχ. 17-18. Όνόματα στρατηγών λήγοντα εις παραστάδος' δεν είδε δ' αυτήν ό Κθγπ, διότι, οΰ'-
- - - χος είναι παραδεδομένα πολλά έκ νομισμάτων σης τότε έντετειχισμένης τής στήλης, πιθανώς θά
τοΟ κοινοΟ τών Θεσσαλών. έκαλύπτετο ύπό άσβέστου τό είρημένον μέρος"
Στίχ. 22-23. Τό όνομα τοΟ στρατηγού παρέλη- εικόνα πλήρη του άρκούντως σημαντικού τούτου
γεν ούχ'ι εις ω (π. γ .Απολλοδώρου κττ.), διότι ό έ'ργου θά έκδώσωμεν προσεχώς έν τοις Πλαστικοΐς
χαράκτης γράφει τό ω Ιλ) ουτω, το δέ σωθέν ίχνος μνημείοις Θεσσαλίας" έπί τής παρατιθεμένης δια-
είναι λοξή κεραία, άλλ'ε'ληγεν εις - - - (5ρο?τ ούτω φαίνεται ή δεξιά τοΟ Διός μετά κεραυνού .
Είκών 16 (επιγρ. άριΰ. 1275). 'Ανάΰ-εσις τώ Διΐ Κεραννίφ.
Δη]μοκράτης Άν[τι]π[άτ]ρο[υ 6π' αυτού ότι τό άνάγλυφον είναι έπιτύμβιον δεν
κα]ί Έπ[ι]νίκη Παυσαν[ίου είναι έπιτυχής" διακρίνας όμως κύριον όνομα Έπι-
^1ιί νίκιον έν στίχ. 2 προσήγγισε πολύ τή άληθεία.Ή
Έπινίκη θά ήτο σύζυγος του Αημοκράτονς, προσ-
^ ^αυ φωνουμένη πατρόθεν κατά το σύνηθες,
νίω.
«η ττ -υ** ΙΟ IX2 1276 (καταλ. άρι§. 30). Μόνον τό
Ο Κθγπ εςεοωκε: ^ , , „ ■
ΟεςΥον ήμισυ τοΟ λίθου τούτου ευρομεν, εξ ρδ·κοί-
Δα]μοκράτης Άντιπάτρο[υ ταφαίνεται ακριβέστατη ή αντιγραφή, ή ύπό Ηβη-
τό] επινίκιον Παυσ[α]νί[α1' ζβφ γενομένη.
άλλ' ό ΗΠΙθγ ορθώς έν τώ πινάκι λέξει επινίκιον ΙΟ IX2 1277 (εικ. 17' καταλ. άρώ. 52).
θεωρεί αύτό έντεΰθεν άβίθηάιιιη' αλλ ή ερμηνεία Και το μνημεΐον τούτο δεν είδεν ό ΚθΓΠ' είναι