DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Eis Thessalias epigraphas
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0206
174 Εις Θεσσαλίας επιγραφάς' ύπό Α. Λρβανιτοπούλον.
θέρας μετ' άστοΰ, δύναται νά ύπονοηθή, μετά τήν
άπελεύθέρωσιν ύπό τοΰ κυρίου, αποκλεισμός άπό
τοΰ συνοικοΰντος' και ένταΰθα πρόκειται περί δύο
προσώπων, τοΰ μεν άπελευθεροΰντος, του δέ άπο-
κλείοντος ή τι δμοιον ποιοΟντος.
Στίχ. 5-8. Τό γράμμα, τΌ μετά το Η του ογδόη,
φαίνεται ον ουχί I άλλ' Η διττογραφηθέν και άπο-
τριβέν' το άναγινωσκόμενον και συμπληρούμενον
έν στίχ. 8 πραγβείς ύπο του Κθγπ δεν υπάρχει,
ουδέ άλλως θά ειχε νουν τινα, δικαίως δέ σημειοΐ
αυτό μετ' αμφιβολίας Ό Κθγγγ εντέλει δέ του στ.
8 διέκρινα ΚΑΣ ουχί ΑΣ, τοΟ Κ δλίγον άποτρι-
βέντος.
Στίχ. 10. Τό Τ του δεκάτου φαίνεται γραφέν Υ,
έκτος άν εκ της φθοράς έσχηματίσθη άπατηλόν Υ,
ό'περ όμως είναι άπίθανον.
Στίχ. 15-18. Έν άρχή τοΰ στίχ. 15 ούδεμίαν
παράλειψιν του ετέρου Σ ουδέ άλλο τι των ύπο τοΰ
Κθγπ σημειουμένων υπάρχει" το ΡΕ διακρίνεται,
καίπερ λίαν άποτριβέν έν άρχή του στίχ. 17 ό
χαράκτης εγραψεν εμφανώς Σ άντι Ε. Το πατρι-
κόν του ταμίου συμπληροΐ ό Κθγπ Αριστάνδρου
κατά τον ταμίαν του αριθ. 1297 στίχ. 39-40"
άλλ' έκεΐ ό στρατηγός είναι άγνωστος, έκ τών ση-
μειουμένων μάλιστα γραμμάτων ΛΙΣ---διάφο-
ρος τοΰ ένταΰθα Απολλοδώρου" ούτως ή συμπλή-
ρωσις δέν δύναται νά. έπιβληθή, άλλα μόλις νά
θεωρηθη πιθανή, άφ' ου ή ταμιεία είναι γνωστόν
άλλοθεν ό'τι έπετρέπετο νά τελεσθή οίς ύπό τοΟ
αύτοΰ" προς τούτοις αί πόλεις τών επιγραφών τού-
των είναι πιθανώς οιάφοροί, τούτου ο'ένεκα και οί
ταμίαι, και άν ετι έπί του αυτού στρατηγοΟ άνα-
γοάιιωνται.
Στίχ. 20. Έκ της πιθανωτάτης ταύτης συμ-
πληρώσεως (δέν ύπάρχει Δολίχης, ώς άνέγνω ό
ΚβΓη) προκύπτει σπουδαία τοπογραφική ωφέλεια,
καθ'ήν ή Δολίχη δέν κείται έν τοις έρειπίοις παρά
τήν Βουβάλαν' διότι, άν ήτο αύτή, δέν θά έμνη-
μονεύετο ό οίκών έν αύτή' ύπονοεϊται άρα άλλη
πόλις, ένθα ωκει ό μνημονευόμενος, διάφορος βε-
βαίως άλλ' όμορος έκείνης, έν ή εύρέθη ή επι-
γραφή.
Στίχ. 24-29. Είναι έμφανές έκ της παραβολής
τών άναγνώσεών μου προς τάς τοΰ Κθγπ ότι και
αί συμπληρώσεις μου εύοδοΰσι πλήρως τον νοΰν'
Δημοχάρης Αριστοτέλους άπαντα ώς ταμίας άνω
άριθ. 1268" είναι πιθανώτατα της αυτής οικογέ-
νεια:" έν στίχ. 26 παρέλιπεν ό χαράκτης τό Υ τοΰ
εαυτών, καίτοι εύρομεν ήδη άνω έν ΙΟ- IX2 352
έατών άντί εαυτών, ύποκειμένου ίσως και έκεΐ.
όμοιου σφάλματος- άλλά μάλλον έκ λόγων κοινο-
τέρας προφοράς έλέγετο και έγράφετο έατοϋ, έξ ού
βεβαίως προήλθον τά έν τη Νέα ήμών Ελληνική
γλώσση άτος (μου, σου, του), ατή (μου, σου, της)
κτλ..
Οί τεθέντες έν ταΐς συμπληρώσεσι τών στίχ.
27-29 ύπό τοΰ Κθγπ χωρισμοί δέν είναι ορθοί,,
διότι διατηρείται τό δεξιόν τέρμα τοΰ λίθου άκέ-
ραιον. Έν αρχή τοΰ στίχ. 27 φαίνεται διακρινό-
μενον ίχνος άνω οριζοντίου κεραίας -, έξ οδ δέν
εύαρμοστεϊ τό Εύάρεστον, άλλ' άλλο τι, πιθανώς
τό άπλοΰν Αρεστον, τοΰ προ τοΰ Α τοΰ ονόματος:
τούτου γράμματος λογιζομένου ώς Σ.
ΙΟ IX2 1297. Ανήκει τή Όλοοσσόνν βλ.
άνω εις άριθ. 1292.
ΙΟ IX2 1298 (είκ. 25' καταλ. άριϋ. 4).
Ανήκει τή ΌλΜοσσόνν βλ. ν.νω σελ. 169. Είναι
βάθρον άρχ'τεκτονικον κυβικόν άνω, δεξιά και άρι-
στερά άποκεκομμένον, μαρμάρου λευκοφαίου συμ-
παγούς' της όπισθεν πλευράς, ομοίως λείας έξειρ-
γασμένης, ολίγον τι διετηρήθη. Τψ. 0'58, πλάτ.
0-335, πάχ. 0-60,
Η έπιγραφή έχαράχθη ύπό τεσσάρων χειρών,
τά πολλά άβαθώς και ούχί έπιμελώς' υψ. γραμμ.
0-012-0Ό28, οιάστιχ. 0-003.
Ο λίθος εκείτο έγγύτατα τοΰ εδάφους, της έπι-
γραφής δρώμενης πλαγίως, και διά τοΰτο λίαν δυσ-
χερώς δυναμένης νά αντιγραφή· ούτως , ήμεϊς έξα-
γαγάντες αύτον άνέγνωμεν διαφόρως ή δ Κθγπ τους
στίχ. 1-3" 6-8" 11-13.
Στίχ. 1. Ό χαράκκτης έγραψε Ν άντί Μ.
Στίχ. 2. Συμπληρωτέον Ώρ]ατίου;
Στίχ. 4. Τπέρ το Υ ύπάρχει μικρόν τι γρ άμμα
Γ ή Ε άτόπως βεβαίως γραφέν ύπό τοΰ χαράκτου,.
άν δντως έγράφη ύπ' αύτοΰ.
Στίχ. 6. Έπί τοΰ Ο τοΰ πόλεως έχει χαραχθή
επίτηδες, ή κατά τύχην μάλλον πιθανώς και εις.
νεωτερικούς χρόνους, έν μέγα Λ.
θέρας μετ' άστοΰ, δύναται νά ύπονοηθή, μετά τήν
άπελεύθέρωσιν ύπό τοΰ κυρίου, αποκλεισμός άπό
τοΰ συνοικοΰντος' και ένταΰθα πρόκειται περί δύο
προσώπων, τοΰ μεν άπελευθεροΰντος, του δέ άπο-
κλείοντος ή τι δμοιον ποιοΟντος.
Στίχ. 5-8. Τό γράμμα, τΌ μετά το Η του ογδόη,
φαίνεται ον ουχί I άλλ' Η διττογραφηθέν και άπο-
τριβέν' το άναγινωσκόμενον και συμπληρούμενον
έν στίχ. 8 πραγβείς ύπο του Κθγπ δεν υπάρχει,
ουδέ άλλως θά ειχε νουν τινα, δικαίως δέ σημειοΐ
αυτό μετ' αμφιβολίας Ό Κθγγγ εντέλει δέ του στ.
8 διέκρινα ΚΑΣ ουχί ΑΣ, τοΟ Κ δλίγον άποτρι-
βέντος.
Στίχ. 10. Τό Τ του δεκάτου φαίνεται γραφέν Υ,
έκτος άν εκ της φθοράς έσχηματίσθη άπατηλόν Υ,
ό'περ όμως είναι άπίθανον.
Στίχ. 15-18. Έν άρχή τοΰ στίχ. 15 ούδεμίαν
παράλειψιν του ετέρου Σ ουδέ άλλο τι των ύπο τοΰ
Κθγπ σημειουμένων υπάρχει" το ΡΕ διακρίνεται,
καίπερ λίαν άποτριβέν έν άρχή του στίχ. 17 ό
χαράκτης εγραψεν εμφανώς Σ άντι Ε. Το πατρι-
κόν του ταμίου συμπληροΐ ό Κθγπ Αριστάνδρου
κατά τον ταμίαν του αριθ. 1297 στίχ. 39-40"
άλλ' έκεΐ ό στρατηγός είναι άγνωστος, έκ τών ση-
μειουμένων μάλιστα γραμμάτων ΛΙΣ---διάφο-
ρος τοΰ ένταΰθα Απολλοδώρου" ούτως ή συμπλή-
ρωσις δέν δύναται νά. έπιβληθή, άλλα μόλις νά
θεωρηθη πιθανή, άφ' ου ή ταμιεία είναι γνωστόν
άλλοθεν ό'τι έπετρέπετο νά τελεσθή οίς ύπό τοΟ
αύτοΰ" προς τούτοις αί πόλεις τών επιγραφών τού-
των είναι πιθανώς οιάφοροί, τούτου ο'ένεκα και οί
ταμίαι, και άν ετι έπί του αυτού στρατηγοΟ άνα-
γοάιιωνται.
Στίχ. 20. Έκ της πιθανωτάτης ταύτης συμ-
πληρώσεως (δέν ύπάρχει Δολίχης, ώς άνέγνω ό
ΚβΓη) προκύπτει σπουδαία τοπογραφική ωφέλεια,
καθ'ήν ή Δολίχη δέν κείται έν τοις έρειπίοις παρά
τήν Βουβάλαν' διότι, άν ήτο αύτή, δέν θά έμνη-
μονεύετο ό οίκών έν αύτή' ύπονοεϊται άρα άλλη
πόλις, ένθα ωκει ό μνημονευόμενος, διάφορος βε-
βαίως άλλ' όμορος έκείνης, έν ή εύρέθη ή επι-
γραφή.
Στίχ. 24-29. Είναι έμφανές έκ της παραβολής
τών άναγνώσεών μου προς τάς τοΰ Κθγπ ότι και
αί συμπληρώσεις μου εύοδοΰσι πλήρως τον νοΰν'
Δημοχάρης Αριστοτέλους άπαντα ώς ταμίας άνω
άριθ. 1268" είναι πιθανώτατα της αυτής οικογέ-
νεια:" έν στίχ. 26 παρέλιπεν ό χαράκτης τό Υ τοΰ
εαυτών, καίτοι εύρομεν ήδη άνω έν ΙΟ- IX2 352
έατών άντί εαυτών, ύποκειμένου ίσως και έκεΐ.
όμοιου σφάλματος- άλλά μάλλον έκ λόγων κοινο-
τέρας προφοράς έλέγετο και έγράφετο έατοϋ, έξ ού
βεβαίως προήλθον τά έν τη Νέα ήμών Ελληνική
γλώσση άτος (μου, σου, του), ατή (μου, σου, της)
κτλ..
Οί τεθέντες έν ταΐς συμπληρώσεσι τών στίχ.
27-29 ύπό τοΰ Κθγπ χωρισμοί δέν είναι ορθοί,,
διότι διατηρείται τό δεξιόν τέρμα τοΰ λίθου άκέ-
ραιον. Έν αρχή τοΰ στίχ. 27 φαίνεται διακρινό-
μενον ίχνος άνω οριζοντίου κεραίας -, έξ οδ δέν
εύαρμοστεϊ τό Εύάρεστον, άλλ' άλλο τι, πιθανώς
τό άπλοΰν Αρεστον, τοΰ προ τοΰ Α τοΰ ονόματος:
τούτου γράμματος λογιζομένου ώς Σ.
ΙΟ IX2 1297. Ανήκει τή Όλοοσσόνν βλ.
άνω εις άριθ. 1292.
ΙΟ IX2 1298 (είκ. 25' καταλ. άριϋ. 4).
Ανήκει τή ΌλΜοσσόνν βλ. ν.νω σελ. 169. Είναι
βάθρον άρχ'τεκτονικον κυβικόν άνω, δεξιά και άρι-
στερά άποκεκομμένον, μαρμάρου λευκοφαίου συμ-
παγούς' της όπισθεν πλευράς, ομοίως λείας έξειρ-
γασμένης, ολίγον τι διετηρήθη. Τψ. 0'58, πλάτ.
0-335, πάχ. 0-60,
Η έπιγραφή έχαράχθη ύπό τεσσάρων χειρών,
τά πολλά άβαθώς και ούχί έπιμελώς' υψ. γραμμ.
0-012-0Ό28, οιάστιχ. 0-003.
Ο λίθος εκείτο έγγύτατα τοΰ εδάφους, της έπι-
γραφής δρώμενης πλαγίως, και διά τοΰτο λίαν δυσ-
χερώς δυναμένης νά αντιγραφή· ούτως , ήμεϊς έξα-
γαγάντες αύτον άνέγνωμεν διαφόρως ή δ Κθγπ τους
στίχ. 1-3" 6-8" 11-13.
Στίχ. 1. Ό χαράκκτης έγραψε Ν άντί Μ.
Στίχ. 2. Συμπληρωτέον Ώρ]ατίου;
Στίχ. 4. Τπέρ το Υ ύπάρχει μικρόν τι γρ άμμα
Γ ή Ε άτόπως βεβαίως γραφέν ύπό τοΰ χαράκτου,.
άν δντως έγράφη ύπ' αύτοΰ.
Στίχ. 6. Έπί τοΰ Ο τοΰ πόλεως έχει χαραχθή
επίτηδες, ή κατά τύχην μάλλον πιθανώς και εις.
νεωτερικούς χρόνους, έν μέγα Λ.