DOI Artikel:
Kuruniōtēs, Kōnstantinos: Ex Attikēs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0235
Εξ Αττικής: Β) Πειραιώς νπό Κ. Κουροννιώτου. 203
Εικών 11. Ανάγλυφοι1 Άοίστοφώντος Εννίκον.
και έπι πολλών άλλων έπιτυμοίων ανάγλυφων
(πρβ. π. / . Οοηζθ ΟβαΛα. πίν. ΣΧΙ, Ον, 450·
Βπιβοΐίηθί' Ογβ. υ. Γοΐ'ΐη. 28, II), ή συνήθη;
σύντροφος των νεκρών, Σειρήν όλοφυρομένη, ήτις
ί'σταται όρθια στηριζομένη επί των ποοών και της
τριγωνικής πλατείας οϋροίς, και ε_/ει τάς πτέρυ-
γας εκατέρωθεν ήνεωγμένας κα'ι ακολουθούσας
τό περίγραμμα του ακρωτηρίου κατά τάς γωνίας
του όποιου καταλήγουσιν. Έπϊ της στήλης παρί-
σταται παϊς ευτραφής (σώζεται μόνον το άνω ήμι-
συ) ενων την βραχεΐαν κόμην προς τά άνω εκτε-
νισμένην και περιοεοεμένην ταινία οιαιρούση ταύ-
την εις ούο επάλληλα στεφανοειδή μέρη. Κλίνει
ελαφρώς προς αριστερά και μειοια φιλοφρόνως,
ίσως προς μικρόν κύνα, μεΟ ού επαιζεν, ώς ό
παις τοΟ ανωτέρω (σελ. 193 είκ. 1) ανάγλυφου.
"Εοερεν ώς συνήθως ίμάτιον, το όποιον φέρεται έπϊ
του άοιστεοοΰ ώυ.ου. II επιφάνεια ποό πάντων
κατά το άοιστερόν του στήθους και έπι τοΟ ιμα-
τίου είνε απολεπισμένη. Έπ'ι του έπιστυλίου ή επι-
γραφή 'Άριστοφών Εννίκον Ρηγΐνος του τέλους
της Α' πΧ έκατονταετηρίοος.
3. 'Ανάγλνφον Μενεστράτης (είκ. 12' Πειρ.
μονσ. άρι·&. 027). Σώζεται το ανωτέρω μέρος του
Εικων 12. Ανάγλνφον Μενεστράτης.
ναϊσκοειοου; σήματος, άλλ' άνευ του οεαοΰ άκρου
κα'ι της κορυφής του ακρωτηρίου ΰψ. 0'3ο, μήκ.
0'46, πά*/. ΟΊΟ. Έπϊ του ακρωτηρίου είκονίζετο
έν τω μέσω όρθια Σειρήν ώς και παρά τω προη-
γουμένω αναγλύφω, αλλ έλουσα τά μέλη πα'/ύ-
τεοα κα'ι τάς πτέρυγας ον; τόσον εκτεταμένα;, και
φερομένας προς τά κάτω εκατέρωθεν τών ποοών.
Ισταται έπι ιδιαιτέρας επιμήκους βάσεως. Καθ' έ-
κατέοαν γωνίαν τοΟ άκοωττ.οίου παοίσταται πεοι-
στεοά έλαοοώς πτεουνίζουσα ποό: τά εζω, ενώ
στρέφει τήν κεφαλήν προς το κέντρον" της εν οεςια
σώζεται μόνον το άκρότατον της ούράς. Εκ του
άναγλύΐου σώζεται, κατά το οεςιον μάλλον μέρος,
μόνον μία κεφαλή νέας γυναικός σοοαράς τήν οψιν,
κατενώπιον. Ή κόμη αύτής διατεταγμένη εις πολ-
λούς παοαλλήλους πλοκαμίσκους κατά μήκος άπό
τοΟ μετώπου προς τά οπίσω φερομένους και κρα-
τουμένου: κατά το υ,έσον πεοίπου του κοανίου
οΓ έτέρου πλοκάμου πλαγίως φερομένου, ενθυμίζει
μάλλον ρωμαϊκών έργων κεφαλάς' ή τοιαύτη ηλι-
κία του άναγλύοου μαρτυρεΐται και ΰπό τών γραμ-
μάτων της επιγραφής Μενεστράτη (Α' τουλάχι-
στον πΧ έκατονταετηρίς).
4. Τεμάχιον ανάγλνφον Ποταμίον τίνος (είκ.
13' Πειρ. μονσ. άρι&. 928)."^. 0 30, πλ. 0 26.
Σώζεται μόνον το κεντρικον μέρος του άετωματίου
μετ' άποκεκρουμένου ακρωτηρίου, και κάτωθεν τού-
του μόνον ελάχιστον τμήμα της πλακός τοΟ άνα-
γλύφου μετά της κεφαλής της συνήθους γηραιάς
μορφής πατρός μετά ποιας τίνος θλίψεως παριστα-
μένου εις τήν σκηνήν του αποχαιρετισμού" προσφι-
Εικών 11. Ανάγλυφοι1 Άοίστοφώντος Εννίκον.
και έπι πολλών άλλων έπιτυμοίων ανάγλυφων
(πρβ. π. / . Οοηζθ ΟβαΛα. πίν. ΣΧΙ, Ον, 450·
Βπιβοΐίηθί' Ογβ. υ. Γοΐ'ΐη. 28, II), ή συνήθη;
σύντροφος των νεκρών, Σειρήν όλοφυρομένη, ήτις
ί'σταται όρθια στηριζομένη επί των ποοών και της
τριγωνικής πλατείας οϋροίς, και ε_/ει τάς πτέρυ-
γας εκατέρωθεν ήνεωγμένας κα'ι ακολουθούσας
τό περίγραμμα του ακρωτηρίου κατά τάς γωνίας
του όποιου καταλήγουσιν. Έπϊ της στήλης παρί-
σταται παϊς ευτραφής (σώζεται μόνον το άνω ήμι-
συ) ενων την βραχεΐαν κόμην προς τά άνω εκτε-
νισμένην και περιοεοεμένην ταινία οιαιρούση ταύ-
την εις ούο επάλληλα στεφανοειδή μέρη. Κλίνει
ελαφρώς προς αριστερά και μειοια φιλοφρόνως,
ίσως προς μικρόν κύνα, μεΟ ού επαιζεν, ώς ό
παις τοΟ ανωτέρω (σελ. 193 είκ. 1) ανάγλυφου.
"Εοερεν ώς συνήθως ίμάτιον, το όποιον φέρεται έπϊ
του άοιστεοοΰ ώυ.ου. II επιφάνεια ποό πάντων
κατά το άοιστερόν του στήθους και έπι τοΟ ιμα-
τίου είνε απολεπισμένη. Έπ'ι του έπιστυλίου ή επι-
γραφή 'Άριστοφών Εννίκον Ρηγΐνος του τέλους
της Α' πΧ έκατονταετηρίοος.
3. 'Ανάγλνφον Μενεστράτης (είκ. 12' Πειρ.
μονσ. άρι·&. 027). Σώζεται το ανωτέρω μέρος του
Εικων 12. Ανάγλνφον Μενεστράτης.
ναϊσκοειοου; σήματος, άλλ' άνευ του οεαοΰ άκρου
κα'ι της κορυφής του ακρωτηρίου ΰψ. 0'3ο, μήκ.
0'46, πά*/. ΟΊΟ. Έπϊ του ακρωτηρίου είκονίζετο
έν τω μέσω όρθια Σειρήν ώς και παρά τω προη-
γουμένω αναγλύφω, αλλ έλουσα τά μέλη πα'/ύ-
τεοα κα'ι τάς πτέρυγας ον; τόσον εκτεταμένα;, και
φερομένας προς τά κάτω εκατέρωθεν τών ποοών.
Ισταται έπι ιδιαιτέρας επιμήκους βάσεως. Καθ' έ-
κατέοαν γωνίαν τοΟ άκοωττ.οίου παοίσταται πεοι-
στεοά έλαοοώς πτεουνίζουσα ποό: τά εζω, ενώ
στρέφει τήν κεφαλήν προς το κέντρον" της εν οεςια
σώζεται μόνον το άκρότατον της ούράς. Εκ του
άναγλύΐου σώζεται, κατά το οεςιον μάλλον μέρος,
μόνον μία κεφαλή νέας γυναικός σοοαράς τήν οψιν,
κατενώπιον. Ή κόμη αύτής διατεταγμένη εις πολ-
λούς παοαλλήλους πλοκαμίσκους κατά μήκος άπό
τοΟ μετώπου προς τά οπίσω φερομένους και κρα-
τουμένου: κατά το υ,έσον πεοίπου του κοανίου
οΓ έτέρου πλοκάμου πλαγίως φερομένου, ενθυμίζει
μάλλον ρωμαϊκών έργων κεφαλάς' ή τοιαύτη ηλι-
κία του άναγλύοου μαρτυρεΐται και ΰπό τών γραμ-
μάτων της επιγραφής Μενεστράτη (Α' τουλάχι-
στον πΧ έκατονταετηρίς).
4. Τεμάχιον ανάγλνφον Ποταμίον τίνος (είκ.
13' Πειρ. μονσ. άρι&. 928)."^. 0 30, πλ. 0 26.
Σώζεται μόνον το κεντρικον μέρος του άετωματίου
μετ' άποκεκρουμένου ακρωτηρίου, και κάτωθεν τού-
του μόνον ελάχιστον τμήμα της πλακός τοΟ άνα-
γλύφου μετά της κεφαλής της συνήθους γηραιάς
μορφής πατρός μετά ποιας τίνος θλίψεως παριστα-
μένου εις τήν σκηνήν του αποχαιρετισμού" προσφι-