DOI Artikel:
Mistriōtēs, Geōrgios: Peri tōn en Mykēnais Kyklōpeiōn bōmōn
DOI Artikel:Mistriōtēs, Geōrgios: Peri Gianētsōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0262
230 Περί τών εν Μυκήναις Κυκλώπειων βωμών. — Περί Γιανητσών.
γλώσσης του καΟ' ήμέραν βίου, ώς λέγομεν έν τή
Ελληνική Γραμματολογία (Α' 416).
Μετά τα είρημένα ρίπτοντες ταχΰ βλέμμα προς
την μακραίωνα ημών ίστορίαν παρατηροΟμεν, ότι
τρεις πόλεις, αί Μυκηναι, αί Αθήναι και το Βυ-
ζάντιον, ήγήσαντο της Ελληνικής φυλής προς με-
γάλα εθνικά έ'ργα.'Καί αί τρεις κατέλιπον τοις έπι-
γόνοις περιφανή μνημεία του μεγαλείου αυτών,
Περί Γιανητσών
ύπό
Γεωργίου Μιστριώτου.
αί μεν Μυκηναι τους Κυκλώπειους βωμούς, αί
δ' Άθηναι τον Παρθενώνα και το Βυζάντιον την
Άγίαν Σοφίαν. Πάντα ταΟτα μαρτυροΰσι την εύ-
σέβειαν του Ελληνικού Γένους.
Γεώργιος Μιατριώτης,
επίτιμος κα&ηγητης τον Πανεπιστημίου και
αντιπρόεδρος της Αρχαιολογικής εταιρείας.
Έν τη Αρχαιολογική Εφημέριοι τούδε του
έτους (σελ. 20 κέ.) έγραψα περί της πόλεως ταύ-
της έπιΟυμών, ίνα παράσχω συμβολήν τώ μεγάλω
έργω της έξελληνίσεως των τοπικών ονομάτων τών
άνακτηθεισών πόλεων.Έν τη διατριβή έλεγον, οτι
Γιανητσά είναι λέξις συγκεκομμένη άντί Γιου-
νανητσάκαί σημαίνει την πόλιν τών Ιώνων, ήτοι
τών Ελλήνων έν αντιθέσει προς τους Μακεδόνας,
οίτινες ήσαν Αιολείς. Ή έμή γνώμη ήτο ό'λως νέα
και επειδή αί ν ε α ι γνώμαι εχουσι συνήθως αντιρ-
ρήσεις, ομολογώ, ό'τι προσεδόκων πολλάς. Άλλα
μόνον ο συνάδελφος μου και φίλος κ. Γ. Χατζη-
δάκης έγραψεν αντιρρήσεις κατά της έμής γνώ-
μης, έν τώ φυλλαδίω τώ έπιγραφομένω « Ελλη-
νικοί Μελέται» (έν σελ.71). Επειδή δ'όμως ό δια-
πρεπής καθηγητής της γλωσσολογίας οέν εδρε
σπουδαίας αντιρρήσεις, έκράτυνα έτι μάλλον τήν
έμαυτοΰ γνώμην, διότι είπον κατ' έμαυτόν, ό'τι,
άφ'ου Ό διαπρεπής γλωσσολόγος δεν εδρε σπου-
δαίας αντιρρήσεις, ουδείς φόβος, μή άλλοι υποδεέ-
στεροι αύτοΟ εΰρωσιν. "Οτι δ' αί αντιρρήσεις δέν
είναι σπουδαία!, γίνεται δήλον εκ τών έξης.
Άρχομαι έκ της πρώτης, ήν ό κ. επικριτής θεω-
ρεί τήν σπουδαιοτάτην. Κατά ταύτην ή έμή γνώ-
μη προυποτίθησιν, ό'τι « ό'τε οί ΤοΟρκοι κατέκτων
τάς Έλληνικάς χώρας, έσώζοντο άκάμη τά όνό-
ματα τών άρχαίων Ιωνες, Δωριείς και Αιολείς και
ό'τι οί Έλληνες της Μικράς Ασίας τότε έκαλοΰντο
Ιωνες και ώς τοιούτους έγνώριζον αύτούς οί Ίουρ-
κοι. Άλλ' ή ύπόθεσις αύτη είναι σφόδρα αμφίβο-
λος». Δέν είναι τοιαύτη, φίλε συνάδελφε, άφ'ου
και νυν έτι οί Τούρκοι όνομάζουσι τους Έ/^ληνας
Γιουνάνηδας. Ούδόλ^ως δ' είναι πιθανόν, δτι το ονο-
μ.α τούτο άνεβίωσε. Δέν ζητείται ενταύθα πώς οί
Ιωνες ώνάμαζον εαυτούς, άΛΛά. πώς οί Τούρκοι
ώνόμαζον τούτους.
Δευτέρα άντίρρησις, μάλλον δε πληθύς αντιρ-
ρήσεων είναι- «Διότι φρονώ ότι οί επισταμένοι τάς
τύχας της Μακεδονίας κατά τον Μεσαίωνα δυσ-
•λό'λως δύνανται νά πεισθώσιν άναποδείκτως, πρώ-
τον, οτι έσώζετο έτι κατά τους χρόνους της κατα-
κτήσεως της χώρας ταύτης ύπό τών Ιούρκων ό
ύποτιθέμενος Αττικός της πόλεως ρυθμός ώς έκ
τών ευθειών όδών και τών δημοσίων οίκοδομ.ημά-
των' δεύτερον οτι οί κάτοικοι τότε έλάλουν άττι-
κιστί" τρίτον ό'τι οί Τούρκοι ήδύναντο νά διακρί-
νωσι τον Άττικον ρυθμόν και νά έξάρωσιν αυτόν
ώς τον κατ' εξοχήν Έλληνικόν' τέταρτον οτι οί
Τούρκοι ίδρυσαν τήν πρωτεύουσαν αύτών τότε έν
τή είρημένη πόλει, ό'τι οί Τούρκοι ώνόμασαν τούς
κατοίκους της χώρας ταύτης τότε Γιουνάν και ούχί
Ρούμ., όπως πάντας ήμάς τότε και όπως άκόμη
μ.έχρι σήμερον όνομάζουσι τους υπηκόους αύτών
"Ελληνας ».
Αί άποοίαι αύται είναι ούτω εύεξέλεγκτοι, ώστε
απορώ, ό'τι σοφός άνήρ ήδυνήθη νά προβάλη. "Οτι
γλώσσης του καΟ' ήμέραν βίου, ώς λέγομεν έν τή
Ελληνική Γραμματολογία (Α' 416).
Μετά τα είρημένα ρίπτοντες ταχΰ βλέμμα προς
την μακραίωνα ημών ίστορίαν παρατηροΟμεν, ότι
τρεις πόλεις, αί Μυκηναι, αί Αθήναι και το Βυ-
ζάντιον, ήγήσαντο της Ελληνικής φυλής προς με-
γάλα εθνικά έ'ργα.'Καί αί τρεις κατέλιπον τοις έπι-
γόνοις περιφανή μνημεία του μεγαλείου αυτών,
Περί Γιανητσών
ύπό
Γεωργίου Μιστριώτου.
αί μεν Μυκηναι τους Κυκλώπειους βωμούς, αί
δ' Άθηναι τον Παρθενώνα και το Βυζάντιον την
Άγίαν Σοφίαν. Πάντα ταΟτα μαρτυροΰσι την εύ-
σέβειαν του Ελληνικού Γένους.
Γεώργιος Μιατριώτης,
επίτιμος κα&ηγητης τον Πανεπιστημίου και
αντιπρόεδρος της Αρχαιολογικής εταιρείας.
Έν τη Αρχαιολογική Εφημέριοι τούδε του
έτους (σελ. 20 κέ.) έγραψα περί της πόλεως ταύ-
της έπιΟυμών, ίνα παράσχω συμβολήν τώ μεγάλω
έργω της έξελληνίσεως των τοπικών ονομάτων τών
άνακτηθεισών πόλεων.Έν τη διατριβή έλεγον, οτι
Γιανητσά είναι λέξις συγκεκομμένη άντί Γιου-
νανητσάκαί σημαίνει την πόλιν τών Ιώνων, ήτοι
τών Ελλήνων έν αντιθέσει προς τους Μακεδόνας,
οίτινες ήσαν Αιολείς. Ή έμή γνώμη ήτο ό'λως νέα
και επειδή αί ν ε α ι γνώμαι εχουσι συνήθως αντιρ-
ρήσεις, ομολογώ, ό'τι προσεδόκων πολλάς. Άλλα
μόνον ο συνάδελφος μου και φίλος κ. Γ. Χατζη-
δάκης έγραψεν αντιρρήσεις κατά της έμής γνώ-
μης, έν τώ φυλλαδίω τώ έπιγραφομένω « Ελλη-
νικοί Μελέται» (έν σελ.71). Επειδή δ'όμως ό δια-
πρεπής καθηγητής της γλωσσολογίας οέν εδρε
σπουδαίας αντιρρήσεις, έκράτυνα έτι μάλλον τήν
έμαυτοΰ γνώμην, διότι είπον κατ' έμαυτόν, ό'τι,
άφ'ου Ό διαπρεπής γλωσσολόγος δεν εδρε σπου-
δαίας αντιρρήσεις, ουδείς φόβος, μή άλλοι υποδεέ-
στεροι αύτοΟ εΰρωσιν. "Οτι δ' αί αντιρρήσεις δέν
είναι σπουδαία!, γίνεται δήλον εκ τών έξης.
Άρχομαι έκ της πρώτης, ήν ό κ. επικριτής θεω-
ρεί τήν σπουδαιοτάτην. Κατά ταύτην ή έμή γνώ-
μη προυποτίθησιν, ό'τι « ό'τε οί ΤοΟρκοι κατέκτων
τάς Έλληνικάς χώρας, έσώζοντο άκάμη τά όνό-
ματα τών άρχαίων Ιωνες, Δωριείς και Αιολείς και
ό'τι οί Έλληνες της Μικράς Ασίας τότε έκαλοΰντο
Ιωνες και ώς τοιούτους έγνώριζον αύτούς οί Ίουρ-
κοι. Άλλ' ή ύπόθεσις αύτη είναι σφόδρα αμφίβο-
λος». Δέν είναι τοιαύτη, φίλε συνάδελφε, άφ'ου
και νυν έτι οί Τούρκοι όνομάζουσι τους Έ/^ληνας
Γιουνάνηδας. Ούδόλ^ως δ' είναι πιθανόν, δτι το ονο-
μ.α τούτο άνεβίωσε. Δέν ζητείται ενταύθα πώς οί
Ιωνες ώνάμαζον εαυτούς, άΛΛά. πώς οί Τούρκοι
ώνόμαζον τούτους.
Δευτέρα άντίρρησις, μάλλον δε πληθύς αντιρ-
ρήσεων είναι- «Διότι φρονώ ότι οί επισταμένοι τάς
τύχας της Μακεδονίας κατά τον Μεσαίωνα δυσ-
•λό'λως δύνανται νά πεισθώσιν άναποδείκτως, πρώ-
τον, οτι έσώζετο έτι κατά τους χρόνους της κατα-
κτήσεως της χώρας ταύτης ύπό τών Ιούρκων ό
ύποτιθέμενος Αττικός της πόλεως ρυθμός ώς έκ
τών ευθειών όδών και τών δημοσίων οίκοδομ.ημά-
των' δεύτερον οτι οί κάτοικοι τότε έλάλουν άττι-
κιστί" τρίτον ό'τι οί Τούρκοι ήδύναντο νά διακρί-
νωσι τον Άττικον ρυθμόν και νά έξάρωσιν αυτόν
ώς τον κατ' εξοχήν Έλληνικόν' τέταρτον οτι οί
Τούρκοι ίδρυσαν τήν πρωτεύουσαν αύτών τότε έν
τή είρημένη πόλει, ό'τι οί Τούρκοι ώνόμασαν τούς
κατοίκους της χώρας ταύτης τότε Γιουνάν και ούχί
Ρούμ., όπως πάντας ήμάς τότε και όπως άκόμη
μ.έχρι σήμερον όνομάζουσι τους υπηκόους αύτών
"Ελληνας ».
Αί άποοίαι αύται είναι ούτω εύεξέλεγκτοι, ώστε
απορώ, ό'τι σοφός άνήρ ήδυνήθη νά προβάλη. "Οτι