DOI Artikel:
Gardikas, Geōrgios K.: Idioxenodokoi
DOI Artikel:Leonardos, Basileios I.: Eis Attikēs epigramma
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0265
ιδιοξενοδόκοι. — Εις Αττικής επίγραμμα 233
του έλλογίμου αρχαιολόγου έηαχθεΐσι παραδεί-
γμασι' Ελλησποντοφΰ?.αξ καϊ άριστοχειρονργός δυ-
νατόν και πολλά άλλα νά προστεθώσιν, ών τό γε
νυν έ'^ον σημειωτέα μοι τάδε'
ίπποβονκόλος, φιλοκισοοφόρος, χερσονησοειδής,
φιλοκυνηγέτης, άξισστράτηγος (φάνητε των στρα-
τηγών άξιοστρατηγότεροι), αύτογορήγητος, άλονρ-
γοπώλης, μικρορροπνγια (ζώα), όρροπυγόστικτα,
μικροφιλότιμος, μικροφιλοτιμία, στρατοπεδάρχης.
Εγένετο δε '/ρήσις τών είρημένων λέςεων ΰπο
Σοφοκλέους, Εύριπίδου, Ηροδότου, Ξενοφώντος,
Πλάτωνος, Αριστοτέλους, Θεοφράστου, Διονυσίου
του Αλικαονασσέως κα'ι Λουκιανού.
Αλλά μην και εκ τών ιατρών καϊ τών περί τά
ιατρικά άσχοληθέντων ικανά της συνθέσεως ταύ-
της παραδείγματα δυνατόν νά μνημονευΟώσιν, ές
ών άρκείτω μοι τάοε'
όξυμελίκρατον, ΰνμοξάλμη, μυροπισσόκηρον,
έντερεπιπλοκήλη, νδρεντεροκήλη, νδροκιρσοκήλη,
χαμαιμηλέλαιον, στενοφλεβοτόμον, ων νρησιν έποι-
ησαντο ο Ιπποκράτης, ο Διοσκουρίδης, ο Γαληνός,
ό Αλέξανδρος ο Γραλλιανός, ο Παύλος ό Αιγινήτης.
Ή οέ τών κωμικών μοΰσα παίζουσα οΰ μόνον
τρισύνθετα και τετρασύνθετα, άλλα καϊ τούτων
έτι συνΟετώτερα έπί το άστειότερον επλασεν, άλλά
τούτων τά πλείστα άναστείως και ά^αρίτως σύγ-
κεινται' τών οέ μετά περισσής '/άριτος συντεΟει-
υιένων καϊ τών τλν εκιοασιν έναογεστέρων όντων
μνημονευτέα ολίγα τινά. δείγματος νάριν
έλαιοφιλοφάγος, νεοπλουτοπόνηρος κρουνογν-
τρολήραιος, στρεψοδικοπανονργία, ίπποτραγέλαφος.
Άναγινώσκεί οέ τις ταύτα παρά. τώ Έπιχάρμω,
Κρατίνω, Άοιστοφάνει και Φιλήμονι.
ι ι 1 Γ ί II
Ού μην άλλά καϊ αί επιγραφαί καϊ οί πάπυροι
όσημέραι ίκανά παραδείγματα του τρισυνθέτου τύ-
που παρέ^ουσιν αύτίκα έν Φαλάννων επιγραφή
(ΑΕ 1911 125) άναγινώσκεται ή λέξις
άρχιττολιαρχεΐν ( = άρ-/ιπολιαρχεΐν). Εν ΑΕ
1913 19 άνέγνων την λέξιν
λενκομυόχρονς εκ παπύρου μνημονευομένην'
ταύταις δε δυνατόν νά προστεΟώσι καϊ άλλαι πολ-
λαί, ών άρκοΰσιν αί'δε'
άρχιδαφνηψορεϊν και κατά τον θεσσαλικον τύ-
πον άρχιδανχναφορεΐν, άρχιζάκορος, άρχισκηπτον-
χος, στρατονομάρχης, πλατναλουργής, δλοσηρικο-
πράτης.
Καθ' ο'μοιον δε τρόπον καϊ κατά τον αύτόν της
γλώσσης κανόνα καϊ ΰπο τών νεωτέρων Ελλήνων
έπλάσΟησαν καϊ νΰν έτι πλάσσονται τρισύνθετοι
λέξεις" έκ δε τών έμμελώς έ·/ουσών και πολύν" ρή-
στων γενομένων μνημονευτέαι όλίγαι τινές αί έςης'
εκατομμυριούχος, μικροβιολόγος, παλαιοντολό-
γος, κακουργιοδικεϊον, τελωνοφνλα'ξ, ωρολογοποιός,
μνϋ ιστοριογράφος, μεοαιωνοδίψης.
Καϊ ώς προς μεν την σύνθεσιν της λ. ίδιοξενο-
δόκοι ίκανά. έ'στωσαν ταΰτα' ώς προς οέ την ση-
μασίαν αί λέξεις ζενοδόκος καϊ ίδιοξενοδόκος έχουσι
παραπλησίως πως προς άλλήλαί, ώς αί λ. πρό-
ξενος καϊ Ιδιόξενος.
Γεώργιος Κ. Γαρδίκας.
Εις Αττικής επίγραμμα
(ΙΟ II 2081, ΕΗοίί,ηαηη 8ΕΟ 131, Π ΑΕ 1912 98).
Τά επί του νυν εν τώ Επιγραφικώ υ,ουσείω (αριθ.
5370) αποκειμένου λίθου αναγνωστέον ώδε'
Κυδίμ[αχο]ς [Γ]νί[φω]ν[ος
Θοραιε[ΰς.
Κυδίμαχο[ν] χί)ών [ήδε π]ατρις στέρ[νοι]4σι κ[αλ]ΰπ[τε]ΐ
όλβι[ο]ν ευ[α]ία>να β[<Όυ] ^πλεΰσαντα πρ[ός] δρμον
παΐδας [γαρ] °παίδων εσιδών καϊ γ[ή]ρ[α]ς [ά]λ[υπον
7τί|ν πάντων κοινήν μοΐραν [έχει] 8φί)ίμ[ε]νος.
Στ.Ι' [Γ\νί[φω]ν\ος] μάλλον ή [Γ\νι[φω ν[ίδο].
Εν ΙΟ II 944 αναγράφονται προς άλλοις διαιτηταϊς
καϊ δύο θοραιεϊί, ών ό πρώτος Κλέαρχος [Γ\νι-
φωνίδου [Κίτοΐιηβν ΡΑ 3059 = 8465, περί τό
32ο πΧ' Γνιφωνίδης άδηλου δήμου εν Ανδοκ. Λ'
15, ΚίτβΗηβν ΡΑ 3058, 415 πΧ).
Λβήνησι, 9 12 13.
Β. Α.
του έλλογίμου αρχαιολόγου έηαχθεΐσι παραδεί-
γμασι' Ελλησποντοφΰ?.αξ καϊ άριστοχειρονργός δυ-
νατόν και πολλά άλλα νά προστεθώσιν, ών τό γε
νυν έ'^ον σημειωτέα μοι τάδε'
ίπποβονκόλος, φιλοκισοοφόρος, χερσονησοειδής,
φιλοκυνηγέτης, άξισστράτηγος (φάνητε των στρα-
τηγών άξιοστρατηγότεροι), αύτογορήγητος, άλονρ-
γοπώλης, μικρορροπνγια (ζώα), όρροπυγόστικτα,
μικροφιλότιμος, μικροφιλοτιμία, στρατοπεδάρχης.
Εγένετο δε '/ρήσις τών είρημένων λέςεων ΰπο
Σοφοκλέους, Εύριπίδου, Ηροδότου, Ξενοφώντος,
Πλάτωνος, Αριστοτέλους, Θεοφράστου, Διονυσίου
του Αλικαονασσέως κα'ι Λουκιανού.
Αλλά μην και εκ τών ιατρών καϊ τών περί τά
ιατρικά άσχοληθέντων ικανά της συνθέσεως ταύ-
της παραδείγματα δυνατόν νά μνημονευΟώσιν, ές
ών άρκείτω μοι τάοε'
όξυμελίκρατον, ΰνμοξάλμη, μυροπισσόκηρον,
έντερεπιπλοκήλη, νδρεντεροκήλη, νδροκιρσοκήλη,
χαμαιμηλέλαιον, στενοφλεβοτόμον, ων νρησιν έποι-
ησαντο ο Ιπποκράτης, ο Διοσκουρίδης, ο Γαληνός,
ό Αλέξανδρος ο Γραλλιανός, ο Παύλος ό Αιγινήτης.
Ή οέ τών κωμικών μοΰσα παίζουσα οΰ μόνον
τρισύνθετα και τετρασύνθετα, άλλα καϊ τούτων
έτι συνΟετώτερα έπί το άστειότερον επλασεν, άλλά
τούτων τά πλείστα άναστείως και ά^αρίτως σύγ-
κεινται' τών οέ μετά περισσής '/άριτος συντεΟει-
υιένων καϊ τών τλν εκιοασιν έναογεστέρων όντων
μνημονευτέα ολίγα τινά. δείγματος νάριν
έλαιοφιλοφάγος, νεοπλουτοπόνηρος κρουνογν-
τρολήραιος, στρεψοδικοπανονργία, ίπποτραγέλαφος.
Άναγινώσκεί οέ τις ταύτα παρά. τώ Έπιχάρμω,
Κρατίνω, Άοιστοφάνει και Φιλήμονι.
ι ι 1 Γ ί II
Ού μην άλλά καϊ αί επιγραφαί καϊ οί πάπυροι
όσημέραι ίκανά παραδείγματα του τρισυνθέτου τύ-
που παρέ^ουσιν αύτίκα έν Φαλάννων επιγραφή
(ΑΕ 1911 125) άναγινώσκεται ή λέξις
άρχιττολιαρχεΐν ( = άρ-/ιπολιαρχεΐν). Εν ΑΕ
1913 19 άνέγνων την λέξιν
λενκομυόχρονς εκ παπύρου μνημονευομένην'
ταύταις δε δυνατόν νά προστεΟώσι καϊ άλλαι πολ-
λαί, ών άρκοΰσιν αί'δε'
άρχιδαφνηψορεϊν και κατά τον θεσσαλικον τύ-
πον άρχιδανχναφορεΐν, άρχιζάκορος, άρχισκηπτον-
χος, στρατονομάρχης, πλατναλουργής, δλοσηρικο-
πράτης.
Καθ' ο'μοιον δε τρόπον καϊ κατά τον αύτόν της
γλώσσης κανόνα καϊ ΰπο τών νεωτέρων Ελλήνων
έπλάσΟησαν καϊ νΰν έτι πλάσσονται τρισύνθετοι
λέξεις" έκ δε τών έμμελώς έ·/ουσών και πολύν" ρή-
στων γενομένων μνημονευτέαι όλίγαι τινές αί έςης'
εκατομμυριούχος, μικροβιολόγος, παλαιοντολό-
γος, κακουργιοδικεϊον, τελωνοφνλα'ξ, ωρολογοποιός,
μνϋ ιστοριογράφος, μεοαιωνοδίψης.
Καϊ ώς προς μεν την σύνθεσιν της λ. ίδιοξενο-
δόκοι ίκανά. έ'στωσαν ταΰτα' ώς προς οέ την ση-
μασίαν αί λέξεις ζενοδόκος καϊ ίδιοξενοδόκος έχουσι
παραπλησίως πως προς άλλήλαί, ώς αί λ. πρό-
ξενος καϊ Ιδιόξενος.
Γεώργιος Κ. Γαρδίκας.
Εις Αττικής επίγραμμα
(ΙΟ II 2081, ΕΗοίί,ηαηη 8ΕΟ 131, Π ΑΕ 1912 98).
Τά επί του νυν εν τώ Επιγραφικώ υ,ουσείω (αριθ.
5370) αποκειμένου λίθου αναγνωστέον ώδε'
Κυδίμ[αχο]ς [Γ]νί[φω]ν[ος
Θοραιε[ΰς.
Κυδίμαχο[ν] χί)ών [ήδε π]ατρις στέρ[νοι]4σι κ[αλ]ΰπ[τε]ΐ
όλβι[ο]ν ευ[α]ία>να β[<Όυ] ^πλεΰσαντα πρ[ός] δρμον
παΐδας [γαρ] °παίδων εσιδών καϊ γ[ή]ρ[α]ς [ά]λ[υπον
7τί|ν πάντων κοινήν μοΐραν [έχει] 8φί)ίμ[ε]νος.
Στ.Ι' [Γ\νί[φω]ν\ος] μάλλον ή [Γ\νι[φω ν[ίδο].
Εν ΙΟ II 944 αναγράφονται προς άλλοις διαιτηταϊς
καϊ δύο θοραιεϊί, ών ό πρώτος Κλέαρχος [Γ\νι-
φωνίδου [Κίτοΐιηβν ΡΑ 3059 = 8465, περί τό
32ο πΧ' Γνιφωνίδης άδηλου δήμου εν Ανδοκ. Λ'
15, ΚίτβΗηβν ΡΑ 3058, 415 πΧ).
Λβήνησι, 9 12 13.
Β. Α.