DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0277
β ). Έπιγραφικον πιττάκιον.
- 7 —
Μνείας των 16 γινομένης, εΐ μεν δ τόμος (νοίπ-
ΐΠθΐι) μη ύποδιήρηται, αναγράφεται απλώς δ τό-
μος και ό αριθμός της επιγραφής (λ. χ. 16 IV 439),
εϊ δέ ύποδιήρηται, γράφεται λ. χ. ώδε: 16 IX1
682, 16 IX2 1204, 16 XII5 867- εν τούτω τό μεν
XII εΐνε δ τόμος, το δέ 5 ή πρώτη ύποδιαίρεσις
(τεϋχος, ίδί30Ϊ0ΐι!ιΐ5), τό δέ 867 δ αριθμός της επι-
γραφής" τό δέ μέρος (ρδΐ'δ) ένθάδε τε και άλλαχοϋ,
δπου αν ή τών επιγραφών άρίθμησις συνεχής ή, παρα-
λείπεται.
Του 10Μ τόμου τό μέν 1°ν μέρος γράφεται, καθ' ά
εϊρηται, ώδε: 16 I (λ. χ. 16 I 555), τό δέ 20ν μέρος
(8υρρ1βιηβηΙ&) ώδε: 16 Γ2 (ένθάδε μετά τον της
επιγραφής αριθμόν χρησιμώτατον και τήν σελίδα
προσαναγράφειν, λ. χ. 16 I2 373β σελ. 41).
Τοΰ 2ου τόμου τά μέν τρία πρώτα μέρη δέν προσ
δηλοΰνται, άλλα γραπτέον απλώς λ. χ. 16 II 4320,
τό δέ 4'" μέρος (Ιπάΐοθδ) γράφεται ώδε: 16 II4,
τό δέ 50ν ώδε: II5 (λ. χ. 16 II5 4321).
Τοΰ 3ου τόμου τά μέν δυο πρώτα μέρη δέν προσ-
δηλοΰνται, αλλά γραπτέον απλώς λ. χ. 16 III 1821,
τό δέ 30ν μέρος (ΑρρβικΠχ ίιΐδοπρίΐοηιιηι ΑΙΙίοίΐ-
νιππ: (Ιβίϊχΐοηιιηι ίίΐβθΐΐδθ) γραπτέον 16 III3.
Τοΰ 12ου τόμου τά τοϋ 3ου τεύχους μέρη γραφέ-
σθωσαν ώδε: τό μέν 10ν (ίίΐδΟ. III.), καθ' ά εϊρηται,
XII8, τό δέ 2°* (ί&βο. III. 8ιιρρ1οηΐθηί&) XII8»*.
2). Έκϋέοεως τάξις.
Έν επιγραφών έκδόσει άκολουθητέον τώ τής εϊρη-
μένης Συναγωγής συστήματι" εν αρχή γραπτέον άπλώς
τό λήμμα, δήλον δτι τά τοϋ σχήματος και τής ΰλης
και τών ελλείψεων και φθορών και τοΰ μεγέθους
(ΰψ., πλ., πάχ., ΰψ. γραμμ., άπόστ. γραμμ., διάστιχ.)
και μετά τήν ά'λλην τοΰ αρχαίου μνημείου περιγρα-
φήν τά τής ευρέσεως και τής νϋν θέσεως και τον
αριθμόν τοϋ καταλόγου και εΐ τι άλλο συναφές, μετά
δέ ταϋτα θετέον τό κείμενον (φωτογραφία αύτοϋ τοϋ
αρχαίου μνημείου ή χειρογράφου άπεικάσματος ή έκ-
μάγματος, δτε καί, δταν τοΰτο χάρτου ή, προσδηλω-
τέον ποτέρας όψεως, πρβ. λ. χ. ΑΕ 1912,61) και
εύ&ύς ν η ο τοΰτο τήν μεταγραφή ν, υπό δέ ταΰτην
τά υπομνήματα.
"Οταν αδυνάτου τής φοπογραφήσεως οΰσης τό κεί-
μενον διά χειρός κεφαλαίοις γράμμασιν άντιγράφηται,
τηρητέον ακριβέστατα άλλως τε και έν ήκρωτηριασμέ-
ναις έπιγραφαΐς προς τώ τών γραμμάτων σχήματι καί
τήν προς τό ύπερκείμενον (και τό ΰποκείμενον, αναλό-
γως) γράμμα άντιστοιχίαν τοΰ γε πρώτου και τοΰ τε-
λευταίου γράμματος τοΰ στίχου εκάστου' τό αυτό τη-
ρητέον και περί τών άλλαχοϋ τών στίχων ελλείψεων.
Έ μεταγραφή έ'στω άκριβεστάτη τοΰ κειμένου αντι-
γραφή άνευ αναπληρώσεως τών άποκοπών κττ., φέ-
ρουσα και τά τοΰ κειμένου σφάλματα, ώς έχουσιν,
αδιόρθωτα, μετά διπλής γραμμής ύποκάτω έν τώ
χειρογράφω ίνα διά παχυτέρων τυπώνται στοιχείων,
τοιαύτην δέ γραμμήν φερέτωσαν έν τή μεταγραφή και
τά άλλως προσέξεως άξια, περί ών πάντων καί γρα-
φέσθων έν τοις ύπομνήμασι κατά στίχον μάλιστα
τά δέοντα (πρβ. καί εξής περι σημείων). Τό προσ-
γεγραμμένον ι, δπου μέν άν ύπάρχη έπι τοϋ δη-
μοσιευομένου μνημείου, γραπτέον καί εν τή μετα-
γραφή προσγεγραμμένον (ούχί υπογεγραμμένον), δπου
δ' αν λείπη, μή γραφέσθω μηδαμώς (μηδέ ΰπογε-
γραμμένον) έν τή μεταγραφή.
■Ί) . βλαβών και οφαλμάτων σημεία.
], ], [. Έν τοιαύταις (άπλαΐς) άγκύλαις γρά-
φονται έν τή μεταγραφή, ώς νϋν άναπληροΰνται, τά
έν τή αρχή ( ] ) ή έν τώ μέσω ( [ ] ) ή έν τώ τέ-
λει ( [ ) τών στίχοον ήτοι δλως μή σφζόμενα ή οΰτω
βεβλαμμένα ώστε υπάρχει αμφιβολία (λ. χ. δταν διά
φθοράν ύπολείπηται Λ, δ ενδέχεται νά ή α ή ί ή λ).
τά μή άναπληροΰμευα γράμματα δηλοΰνται δι' ισαρί-
θμων στιγμών ή, δταν ό αριθμός αυτών άδηλος ή,
διά μικρών παυλών. Τά δέ ουτω βεβλαμμένα ώστε
ουδεμία υπάρχει αμφιβολία (λ. χ. Λ = α) δέν γρά-
φονται έν άγκΰλαις, άλλ' έλλογοΰνται ώς σωζόμενα.
Έν δυσίν άγκΰλαις ([ ]) θετέος έν τή μεταγραφή
καί πάς είτε μεταξύ δλως ελλείπων στίχος, είτε άνω-
θεν ή κάτωθεν τών σωζόμενων αναπληρούμενος·
ομοίως δέ θετέα καί τά έν τοις τών στίχων άκροις
αναπληρούμενα γράμματα, δταν ή μεταγραφή μή χω-
ρίζηται κατά τους τοϋ κειμένου στίχους, άλλά γρά-
φηται έν συνεχεία, πλην δτι ένταϋθα, έάν τύχωσιν
άμα έν συνεχεία έλλείποντα έν ή πλείω γράμματα έν τε
τώ τέλει στίχου τινός καί έν τή άρχή τοΰ ευθύς επο-
μένου, τίθενται άπαξ άπαντα (ούχί έκατέρου τοΰ στί-
χου ιδία) έν ταΐς δυσίν άγκύλαις, τά μέν μετά τήν έπί
δεξιά άνεωγμένην άγκύλην ([), τά δέ προ τής έπ'άρι-
στερά άνεωγμένης άγκύλης (]), χωρίζονται δ' άπ' αλ-
λήλων διά σημείου, καθ' α έξής έν τοις περί στίχων
άριθμήσεο^ς ρηθήσεται.
[[ ]|. Έν τοιαύταις (διπλ,αΐς) άγκύλαις γράφονται
(διά παχυτέρων στοιχείων) έν τή μεταγραφή τά υπό
τοϋ τεχνίτου άκοντος παραλειφθέντα.
<( ). Έν τοιούτοι σημείω γράφονται (διά παχυτέ-
ρων στοιχείων) έν ιή μεταγραφή τά δβελιστέα. Τοι-
ούτον ση μείον έν τή μεταγραφή τίθεται καί δπου υπό
τοΰ τεχνίτου άπηλείφθησαν γράμματα· τούτίον δ χώ-
ρος δηλοϋται έν τώ σημεία) διά τετραπλεύρου, περί ού
- 7 —
Μνείας των 16 γινομένης, εΐ μεν δ τόμος (νοίπ-
ΐΠθΐι) μη ύποδιήρηται, αναγράφεται απλώς δ τό-
μος και ό αριθμός της επιγραφής (λ. χ. 16 IV 439),
εϊ δέ ύποδιήρηται, γράφεται λ. χ. ώδε: 16 IX1
682, 16 IX2 1204, 16 XII5 867- εν τούτω τό μεν
XII εΐνε δ τόμος, το δέ 5 ή πρώτη ύποδιαίρεσις
(τεϋχος, ίδί30Ϊ0ΐι!ιΐ5), τό δέ 867 δ αριθμός της επι-
γραφής" τό δέ μέρος (ρδΐ'δ) ένθάδε τε και άλλαχοϋ,
δπου αν ή τών επιγραφών άρίθμησις συνεχής ή, παρα-
λείπεται.
Του 10Μ τόμου τό μέν 1°ν μέρος γράφεται, καθ' ά
εϊρηται, ώδε: 16 I (λ. χ. 16 I 555), τό δέ 20ν μέρος
(8υρρ1βιηβηΙ&) ώδε: 16 Γ2 (ένθάδε μετά τον της
επιγραφής αριθμόν χρησιμώτατον και τήν σελίδα
προσαναγράφειν, λ. χ. 16 I2 373β σελ. 41).
Τοΰ 2ου τόμου τά μέν τρία πρώτα μέρη δέν προσ
δηλοΰνται, άλλα γραπτέον απλώς λ. χ. 16 II 4320,
τό δέ 4'" μέρος (Ιπάΐοθδ) γράφεται ώδε: 16 II4,
τό δέ 50ν ώδε: II5 (λ. χ. 16 II5 4321).
Τοΰ 3ου τόμου τά μέν δυο πρώτα μέρη δέν προσ-
δηλοΰνται, αλλά γραπτέον απλώς λ. χ. 16 III 1821,
τό δέ 30ν μέρος (ΑρρβικΠχ ίιΐδοπρίΐοηιιηι ΑΙΙίοίΐ-
νιππ: (Ιβίϊχΐοηιιηι ίίΐβθΐΐδθ) γραπτέον 16 III3.
Τοΰ 12ου τόμου τά τοϋ 3ου τεύχους μέρη γραφέ-
σθωσαν ώδε: τό μέν 10ν (ίίΐδΟ. III.), καθ' ά εϊρηται,
XII8, τό δέ 2°* (ί&βο. III. 8ιιρρ1οηΐθηί&) XII8»*.
2). Έκϋέοεως τάξις.
Έν επιγραφών έκδόσει άκολουθητέον τώ τής εϊρη-
μένης Συναγωγής συστήματι" εν αρχή γραπτέον άπλώς
τό λήμμα, δήλον δτι τά τοϋ σχήματος και τής ΰλης
και τών ελλείψεων και φθορών και τοΰ μεγέθους
(ΰψ., πλ., πάχ., ΰψ. γραμμ., άπόστ. γραμμ., διάστιχ.)
και μετά τήν ά'λλην τοΰ αρχαίου μνημείου περιγρα-
φήν τά τής ευρέσεως και τής νϋν θέσεως και τον
αριθμόν τοϋ καταλόγου και εΐ τι άλλο συναφές, μετά
δέ ταϋτα θετέον τό κείμενον (φωτογραφία αύτοϋ τοϋ
αρχαίου μνημείου ή χειρογράφου άπεικάσματος ή έκ-
μάγματος, δτε καί, δταν τοΰτο χάρτου ή, προσδηλω-
τέον ποτέρας όψεως, πρβ. λ. χ. ΑΕ 1912,61) και
εύ&ύς ν η ο τοΰτο τήν μεταγραφή ν, υπό δέ ταΰτην
τά υπομνήματα.
"Οταν αδυνάτου τής φοπογραφήσεως οΰσης τό κεί-
μενον διά χειρός κεφαλαίοις γράμμασιν άντιγράφηται,
τηρητέον ακριβέστατα άλλως τε και έν ήκρωτηριασμέ-
ναις έπιγραφαΐς προς τώ τών γραμμάτων σχήματι καί
τήν προς τό ύπερκείμενον (και τό ΰποκείμενον, αναλό-
γως) γράμμα άντιστοιχίαν τοΰ γε πρώτου και τοΰ τε-
λευταίου γράμματος τοΰ στίχου εκάστου' τό αυτό τη-
ρητέον και περί τών άλλαχοϋ τών στίχων ελλείψεων.
Έ μεταγραφή έ'στω άκριβεστάτη τοΰ κειμένου αντι-
γραφή άνευ αναπληρώσεως τών άποκοπών κττ., φέ-
ρουσα και τά τοΰ κειμένου σφάλματα, ώς έχουσιν,
αδιόρθωτα, μετά διπλής γραμμής ύποκάτω έν τώ
χειρογράφω ίνα διά παχυτέρων τυπώνται στοιχείων,
τοιαύτην δέ γραμμήν φερέτωσαν έν τή μεταγραφή και
τά άλλως προσέξεως άξια, περί ών πάντων καί γρα-
φέσθων έν τοις ύπομνήμασι κατά στίχον μάλιστα
τά δέοντα (πρβ. καί εξής περι σημείων). Τό προσ-
γεγραμμένον ι, δπου μέν άν ύπάρχη έπι τοϋ δη-
μοσιευομένου μνημείου, γραπτέον καί εν τή μετα-
γραφή προσγεγραμμένον (ούχί υπογεγραμμένον), δπου
δ' αν λείπη, μή γραφέσθω μηδαμώς (μηδέ ΰπογε-
γραμμένον) έν τή μεταγραφή.
■Ί) . βλαβών και οφαλμάτων σημεία.
], ], [. Έν τοιαύταις (άπλαΐς) άγκύλαις γρά-
φονται έν τή μεταγραφή, ώς νϋν άναπληροΰνται, τά
έν τή αρχή ( ] ) ή έν τώ μέσω ( [ ] ) ή έν τώ τέ-
λει ( [ ) τών στίχοον ήτοι δλως μή σφζόμενα ή οΰτω
βεβλαμμένα ώστε υπάρχει αμφιβολία (λ. χ. δταν διά
φθοράν ύπολείπηται Λ, δ ενδέχεται νά ή α ή ί ή λ).
τά μή άναπληροΰμευα γράμματα δηλοΰνται δι' ισαρί-
θμων στιγμών ή, δταν ό αριθμός αυτών άδηλος ή,
διά μικρών παυλών. Τά δέ ουτω βεβλαμμένα ώστε
ουδεμία υπάρχει αμφιβολία (λ. χ. Λ = α) δέν γρά-
φονται έν άγκΰλαις, άλλ' έλλογοΰνται ώς σωζόμενα.
Έν δυσίν άγκΰλαις ([ ]) θετέος έν τή μεταγραφή
καί πάς είτε μεταξύ δλως ελλείπων στίχος, είτε άνω-
θεν ή κάτωθεν τών σωζόμενων αναπληρούμενος·
ομοίως δέ θετέα καί τά έν τοις τών στίχων άκροις
αναπληρούμενα γράμματα, δταν ή μεταγραφή μή χω-
ρίζηται κατά τους τοϋ κειμένου στίχους, άλλά γρά-
φηται έν συνεχεία, πλην δτι ένταϋθα, έάν τύχωσιν
άμα έν συνεχεία έλλείποντα έν ή πλείω γράμματα έν τε
τώ τέλει στίχου τινός καί έν τή άρχή τοΰ ευθύς επο-
μένου, τίθενται άπαξ άπαντα (ούχί έκατέρου τοΰ στί-
χου ιδία) έν ταΐς δυσίν άγκύλαις, τά μέν μετά τήν έπί
δεξιά άνεωγμένην άγκύλην ([), τά δέ προ τής έπ'άρι-
στερά άνεωγμένης άγκύλης (]), χωρίζονται δ' άπ' αλ-
λήλων διά σημείου, καθ' α έξής έν τοις περί στίχων
άριθμήσεο^ς ρηθήσεται.
[[ ]|. Έν τοιαύταις (διπλ,αΐς) άγκύλαις γράφονται
(διά παχυτέρων στοιχείων) έν τή μεταγραφή τά υπό
τοϋ τεχνίτου άκοντος παραλειφθέντα.
<( ). Έν τοιούτοι σημείω γράφονται (διά παχυτέ-
ρων στοιχείων) έν ιή μεταγραφή τά δβελιστέα. Τοι-
ούτον ση μείον έν τή μεταγραφή τίθεται καί δπου υπό
τοΰ τεχνίτου άπηλείφθησαν γράμματα· τούτίον δ χώ-
ρος δηλοϋται έν τώ σημεία) διά τετραπλεύρου, περί ού