DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0011
ΑΕ 1914
Θεσσαλικά! έπιγραφαι
(συνέχεια- δρα ΑΕ 1913 25)
υπό
Αποστόλου Άρβανιτοπούλου.
Γ') Έπιγραφαι Γόννων (συνέχεια).
ξ'). Επιτύμβιοι έπιγραφαί.
Άριϋ<.182 (είκ. 1-καταλ. άριϋ. 208). Στήλη
μαλακού κυανολίθου,κοινοϋ σ/ίστου, σχήματος πυ-
ραμιδοειδοϋς, ακατέργαστος δλως πλην ίσως έμ-
προσθεν και προχείρως εις τά πλάγια. Τψ. 0Ί75,
πλ. 0-65, πάχ. αριστερά 0 085, δεξιά 0'245.
Ευρέθη έντετειχισμένη έπί της εν Δερελι οικίας
του ίατροΰ Πήλια.
Ή επιγραφή έχαράχθη βαθύτατα κα'ι λίαν επι-
μελώς" Οψ. γραμμ. 0Ό34-0Ό6, διάστ. 0Ό12-
1 (επιγρ. άρι&. 182): επιτύμβιος λί&ος της Δικαιοπάτρας.
(Αί εικόνες έγενοντο Ιχ της οπίσθιας όψεως έχααγΐΛ.άτων.)
Δικαιοπάτρα
Χρυσάπα παΐ.
Φέρεται βεβαίως έν κλητική, υπονοουμένου του
χαΐρε' ήττον πιθανή θά ήτο ή άνάγνωσις Δικαιο-
πάτρα ' χρυσά' παπαί!, ώς προσφώνησις απευθυ-
νόμενη δήθεν ύπΌ των γονέων ή συγγενών προς
τήν άποθανοΟσαν, εκφραζόντων οΰτω βαΟύτερον
τήν εαυτών θλϊψιν. Γο σχήμα του λίθου ίσως δεν
είναι τυχαΐον, άλλ όμοίωμά τι βαιτνλικδν (προ.
ΠΑΕ 1910 258).
Ή επιγραφή έγράφη κατά το πρώτον ήμισυ της
Δ πΧ έκατονταετηρίδος και είναι ή άρχαιοτάτη
τών άνρί τοοδε έν Γόννοις εΰρεΟεισών μετά τήν
κάτω ύπ' αριθ. 231 Α δημοσιευομένην το δε
όνομα Χρυσάπας (άγνωστον παρά Ρ&ρβ) είναι νέον
ίν ταΐς θεσσαλικαΐς έπιγραφαΐς" ή σύνΟεσις αύτοΰ
εκ του χρυσός και άπας δεν φαίνεται πιθανή" ίσως
είναι τις διαλεκτική έκφορά του *Χρύσαφος *Χρυ-
οάφας (πρβ. Χρνσαφα, Χρνσάφιος μεταγ. όνομα
και το νΟν έπώνυμον Χρυσαφής, του γνωστοτάτου
διαπρεποϋ'ς συγγραφέως περί Γυμναστικής).
Έπί πλακών όμοιας ΰλης δεν ευρέθησαν έπι-
γραφαι" διότι δύο αεγάλαι πλάκες, κείυιεναι έν Δε-
ρελι έπί τίνος φρέατος, καλουμένου Πηγάδι Σα-
μαρντζούκη, φέρουσιν απατηλά ίχνη χονδροειδώς
κεχαραγμένων οίονε'ι μεγάλων γραμμάτων (έπι
της μιας φαίνονται τινα π. χ.
ΔΡ. .Τ.Ι
..Π...
άτινα δ'μως είναι βέβαιον οτι έσχηματίσθησαν έκ
σφυρηλατήσεων , παρεχουσών ένιαχοΰ εμφασιν
γραμμάτων).
Άρΐϋ*. 183. Στήλη μαρμάρου ύπομέλανος,
ακέραιος" άνω λήγει εις άνθέμιον λεΐον, οδ τά συ-
νήθη κοσμήματα άπεδίδοντό ποτε γραπτώς, καθ'ά
διδάσκουσιν αί στήλαι τών Παγασών. Τψ. 1-443,
πλ. 0-37, πάχ. ΟΙΟ.
Εύρηται νυν έντετειχισμένη έπί τοΟ φρέατος
Νούτσια έν Δεοελί.
Γ
Η επιγραφή έχαράχθη βαθέως κα'ι καλώς" ΰψ.
γοααυ.. 0 017-0-03, δι άστιχ. 0012·
Ρ ΑΠΜ ΕΝ ΑΡΙΣΤΑ
ΚΑΛΛΙΚΛΕοΥ
Παρμεναρίστα
Καλλικλέου.
Τό ύπ αυτήν διάστημα είναι λεϊον, σχόν ποτε
Θεσσαλικά! έπιγραφαι
(συνέχεια- δρα ΑΕ 1913 25)
υπό
Αποστόλου Άρβανιτοπούλου.
Γ') Έπιγραφαι Γόννων (συνέχεια).
ξ'). Επιτύμβιοι έπιγραφαί.
Άριϋ<.182 (είκ. 1-καταλ. άριϋ. 208). Στήλη
μαλακού κυανολίθου,κοινοϋ σ/ίστου, σχήματος πυ-
ραμιδοειδοϋς, ακατέργαστος δλως πλην ίσως έμ-
προσθεν και προχείρως εις τά πλάγια. Τψ. 0Ί75,
πλ. 0-65, πάχ. αριστερά 0 085, δεξιά 0'245.
Ευρέθη έντετειχισμένη έπί της εν Δερελι οικίας
του ίατροΰ Πήλια.
Ή επιγραφή έχαράχθη βαθύτατα κα'ι λίαν επι-
μελώς" Οψ. γραμμ. 0Ό34-0Ό6, διάστ. 0Ό12-
1 (επιγρ. άρι&. 182): επιτύμβιος λί&ος της Δικαιοπάτρας.
(Αί εικόνες έγενοντο Ιχ της οπίσθιας όψεως έχααγΐΛ.άτων.)
Δικαιοπάτρα
Χρυσάπα παΐ.
Φέρεται βεβαίως έν κλητική, υπονοουμένου του
χαΐρε' ήττον πιθανή θά ήτο ή άνάγνωσις Δικαιο-
πάτρα ' χρυσά' παπαί!, ώς προσφώνησις απευθυ-
νόμενη δήθεν ύπΌ των γονέων ή συγγενών προς
τήν άποθανοΟσαν, εκφραζόντων οΰτω βαΟύτερον
τήν εαυτών θλϊψιν. Γο σχήμα του λίθου ίσως δεν
είναι τυχαΐον, άλλ όμοίωμά τι βαιτνλικδν (προ.
ΠΑΕ 1910 258).
Ή επιγραφή έγράφη κατά το πρώτον ήμισυ της
Δ πΧ έκατονταετηρίδος και είναι ή άρχαιοτάτη
τών άνρί τοοδε έν Γόννοις εΰρεΟεισών μετά τήν
κάτω ύπ' αριθ. 231 Α δημοσιευομένην το δε
όνομα Χρυσάπας (άγνωστον παρά Ρ&ρβ) είναι νέον
ίν ταΐς θεσσαλικαΐς έπιγραφαΐς" ή σύνΟεσις αύτοΰ
εκ του χρυσός και άπας δεν φαίνεται πιθανή" ίσως
είναι τις διαλεκτική έκφορά του *Χρύσαφος *Χρυ-
οάφας (πρβ. Χρνσαφα, Χρνσάφιος μεταγ. όνομα
και το νΟν έπώνυμον Χρυσαφής, του γνωστοτάτου
διαπρεποϋ'ς συγγραφέως περί Γυμναστικής).
Έπί πλακών όμοιας ΰλης δεν ευρέθησαν έπι-
γραφαι" διότι δύο αεγάλαι πλάκες, κείυιεναι έν Δε-
ρελι έπί τίνος φρέατος, καλουμένου Πηγάδι Σα-
μαρντζούκη, φέρουσιν απατηλά ίχνη χονδροειδώς
κεχαραγμένων οίονε'ι μεγάλων γραμμάτων (έπι
της μιας φαίνονται τινα π. χ.
ΔΡ. .Τ.Ι
..Π...
άτινα δ'μως είναι βέβαιον οτι έσχηματίσθησαν έκ
σφυρηλατήσεων , παρεχουσών ένιαχοΰ εμφασιν
γραμμάτων).
Άρΐϋ*. 183. Στήλη μαρμάρου ύπομέλανος,
ακέραιος" άνω λήγει εις άνθέμιον λεΐον, οδ τά συ-
νήθη κοσμήματα άπεδίδοντό ποτε γραπτώς, καθ'ά
διδάσκουσιν αί στήλαι τών Παγασών. Τψ. 1-443,
πλ. 0-37, πάχ. ΟΙΟ.
Εύρηται νυν έντετειχισμένη έπί τοΟ φρέατος
Νούτσια έν Δεοελί.
Γ
Η επιγραφή έχαράχθη βαθέως κα'ι καλώς" ΰψ.
γοααυ.. 0 017-0-03, δι άστιχ. 0012·
Ρ ΑΠΜ ΕΝ ΑΡΙΣΤΑ
ΚΑΛΛΙΚΛΕοΥ
Παρμεναρίστα
Καλλικλέου.
Τό ύπ αυτήν διάστημα είναι λεϊον, σχόν ποτε