ΑΕ 1914
Θεσσαλικοί έπιγραφαί· νπο Ά. Άρβαναοπονλου. 19
ύπήρχε γραπτή τις παράστασις ή σύμβολον το Των άναθέντων ουδείς ευρέθη έν άλλη επιγραφή
δεύτερον είναι πιθανώτερον, διότι ενώ έσώθη πολϋ ομώνυμος κατ'αμφότερα, πολλοί όμως άλλων πα-
τής στήλης ενταύθα, ουδέν ίχνος γράμματος δια- τρικών ή πατέρες αρχόντων,
κρίνεται" έχει δ' άποτριβή ή επιγραφή εκ της πά-
λαι έν ΰπαι'Ορω εκθέσεως ίκανώς' υψ. γραμμ. ΆριΦ. 224 (είκ. 8· καταλ. άρι$. 750). Στήλη
0'009-ΟΌΊ 7 , διάστιχ. 0 009" λευκού μαρμάρου, λίαν λεπτή, άνω μόνον ακέραιος,
ένθα οαίνεται λήγουσα άπλώς οριζοντίως άνευ γεί-
σου. Τψ. 0-06, πλ. 0 14, πάχ. 002ο.
Ευρέθη εγγύς της πύλης, ό'που ή προηγουμένη*
διά των εκεί ανασκαφών ευρέθη κτίσμα τι και πλή-
θος θραυσμάτων άγγείων ποικιλωτάτων (βλ. ΠΑΕ
1911 318-319).
Ή επιγραφή έχαράχθη λίαν άβαθώς καϊ επιμε-
λώς· υψ. γραμμ.Ό-006-0-016, διάστ. 0Ό04"
8 (επιγρ. άρ«#. 224): άνά&εσις τ·η Άρτάμιδι
7 (επιγρ. άρι&. 22ί}): άνά&εσις νπο φρουρών (;).
- ■ - τ]ώ Πατρ[ο-
[1] [.............ό άρχι-] κλεία] Άρτ[άμιδι.
1 φρουρός και οι φρουρ;]οι ά[νέ]θηκ[αν
"Ασανδρος 0 π?^τον γράμμα του πρώτου στίχου ήτο Τ'
Ά[σ]κληπιάδου· κατά ταύτα δεν δυνάμεθα νά άναγνώμεν Σ\ωτιά-
Πυθογένης τρ[α ή τι ο'μοιον του δευτέρου στίχου το πρώ-
5 Νικάρχου" τον γράμμα ήτο Α, τελικόν άρα του διαλεκτικώς
Μνασίας ώς επιθέτου έκφερομένου πατρικού, ό'περ συνεπλη-
Εύδήμου" ρώσαμεν παραδείγματος ένεκα. Τό δέ τελευταΐον
ΑΊσχίν[ης γράμμα του αύτοΟ στίχου ήτο επίσης Α" ούτως ό
- - - κρ]άτου. διαλεκτικός τύπος της θεάς ήτο "Αρταμις, οιος κα'ι
π~ λ ■ .· . . α. ι ·,, ./ έν επιγραφή της Φαρσάλου 16 IX2 239 έμ^ανί-
ϋιΐναι πιθανόν οτι οι ανασεντες ήσαν η οι πέντε Ί 1 11 !
ζεται.
ταγοί, ή μάλλον ό άρχιφρουρος και οί φρουροί, καί-
τοι ούτοι φέρονται άνατιθέντες τη Άθηνα Πολιάδι ΆριΦ. 225 (καταλ. άριϋ·. 216). Στήλη φαιοΰ
πάντοτε" άλλα τά σκιώδη ίχνη του στίχ. 1 εύνοουσι μαρμάρου, αριστερά μόνον ακέραιος" δεξιά και κάτω
μάλλον την συμπλήρωσιν ταύτην, χωρίς, εννοεί-, ελλείπει έλάχιστον, άποκοπέν/ϊψ. 0'69, πλ. 0"42
ται, νά άποκλείωσι και άλλους άρχοντας. Έν τω (το όλικάν), πάχ. Ο' 13.
άνω άριθ. 51 άναθήματι εμφανίζονται ό άρχιφρου- Εύρομεν αυτήν /.ατά μήνα σεπτέμοριον του
ρος μετά δέκα συμφρούρων. έτους 1911 έντετειχισμένην έπ'ι της δεξιάς παρα-
Ιχνη άβέβαια γραμμάτων διακρίνονται ύπέρ στάδος της θύρας της έν ΔερελΊ οικίας του ιερέως
τον πρώτον στίχον έν τέλει/Ιχνος δέ Κ του πατρι- Παππαδημήτρη, ό'στις λέγει δτι εύρεν αυτήν « ς τά
κοΰ του τελευταίου ονόματος διακρίνεται ασφαλώς. ντουβάρια» ήτοι επί τών σωρών λίθων, τών έγ-
Θεσσαλικοί έπιγραφαί· νπο Ά. Άρβαναοπονλου. 19
ύπήρχε γραπτή τις παράστασις ή σύμβολον το Των άναθέντων ουδείς ευρέθη έν άλλη επιγραφή
δεύτερον είναι πιθανώτερον, διότι ενώ έσώθη πολϋ ομώνυμος κατ'αμφότερα, πολλοί όμως άλλων πα-
τής στήλης ενταύθα, ουδέν ίχνος γράμματος δια- τρικών ή πατέρες αρχόντων,
κρίνεται" έχει δ' άποτριβή ή επιγραφή εκ της πά-
λαι έν ΰπαι'Ορω εκθέσεως ίκανώς' υψ. γραμμ. ΆριΦ. 224 (είκ. 8· καταλ. άρι$. 750). Στήλη
0'009-ΟΌΊ 7 , διάστιχ. 0 009" λευκού μαρμάρου, λίαν λεπτή, άνω μόνον ακέραιος,
ένθα οαίνεται λήγουσα άπλώς οριζοντίως άνευ γεί-
σου. Τψ. 0-06, πλ. 0 14, πάχ. 002ο.
Ευρέθη εγγύς της πύλης, ό'που ή προηγουμένη*
διά των εκεί ανασκαφών ευρέθη κτίσμα τι και πλή-
θος θραυσμάτων άγγείων ποικιλωτάτων (βλ. ΠΑΕ
1911 318-319).
Ή επιγραφή έχαράχθη λίαν άβαθώς καϊ επιμε-
λώς· υψ. γραμμ.Ό-006-0-016, διάστ. 0Ό04"
8 (επιγρ. άρ«#. 224): άνά&εσις τ·η Άρτάμιδι
7 (επιγρ. άρι&. 22ί}): άνά&εσις νπο φρουρών (;).
- ■ - τ]ώ Πατρ[ο-
[1] [.............ό άρχι-] κλεία] Άρτ[άμιδι.
1 φρουρός και οι φρουρ;]οι ά[νέ]θηκ[αν
"Ασανδρος 0 π?^τον γράμμα του πρώτου στίχου ήτο Τ'
Ά[σ]κληπιάδου· κατά ταύτα δεν δυνάμεθα νά άναγνώμεν Σ\ωτιά-
Πυθογένης τρ[α ή τι ο'μοιον του δευτέρου στίχου το πρώ-
5 Νικάρχου" τον γράμμα ήτο Α, τελικόν άρα του διαλεκτικώς
Μνασίας ώς επιθέτου έκφερομένου πατρικού, ό'περ συνεπλη-
Εύδήμου" ρώσαμεν παραδείγματος ένεκα. Τό δέ τελευταΐον
ΑΊσχίν[ης γράμμα του αύτοΟ στίχου ήτο επίσης Α" ούτως ό
- - - κρ]άτου. διαλεκτικός τύπος της θεάς ήτο "Αρταμις, οιος κα'ι
π~ λ ■ .· . . α. ι ·,, ./ έν επιγραφή της Φαρσάλου 16 IX2 239 έμ^ανί-
ϋιΐναι πιθανόν οτι οι ανασεντες ήσαν η οι πέντε Ί 1 11 !
ζεται.
ταγοί, ή μάλλον ό άρχιφρουρος και οί φρουροί, καί-
τοι ούτοι φέρονται άνατιθέντες τη Άθηνα Πολιάδι ΆριΦ. 225 (καταλ. άριϋ·. 216). Στήλη φαιοΰ
πάντοτε" άλλα τά σκιώδη ίχνη του στίχ. 1 εύνοουσι μαρμάρου, αριστερά μόνον ακέραιος" δεξιά και κάτω
μάλλον την συμπλήρωσιν ταύτην, χωρίς, εννοεί-, ελλείπει έλάχιστον, άποκοπέν/ϊψ. 0'69, πλ. 0"42
ται, νά άποκλείωσι και άλλους άρχοντας. Έν τω (το όλικάν), πάχ. Ο' 13.
άνω άριθ. 51 άναθήματι εμφανίζονται ό άρχιφρου- Εύρομεν αυτήν /.ατά μήνα σεπτέμοριον του
ρος μετά δέκα συμφρούρων. έτους 1911 έντετειχισμένην έπ'ι της δεξιάς παρα-
Ιχνη άβέβαια γραμμάτων διακρίνονται ύπέρ στάδος της θύρας της έν ΔερελΊ οικίας του ιερέως
τον πρώτον στίχον έν τέλει/Ιχνος δέ Κ του πατρι- Παππαδημήτρη, ό'στις λέγει δτι εύρεν αυτήν « ς τά
κοΰ του τελευταίου ονόματος διακρίνεται ασφαλώς. ντουβάρια» ήτοι επί τών σωρών λίθων, τών έγ-