Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1914)

44 Τό έν τί) τέχνγι τετράγωνον νπό Φ. Βερσάκη.

ΑΕ 191 +

γράμμα νά άποτελη γωνίαν μετ' αύτοΟ. Γωνιώ- τινών χρόνων. Ιο εν τώ χριστιανικώ μουσίω του
δες είναι και το περίγραμμα της κεφαλής προς Μιστρά άποκείμενον άνάγλυφον του ΧριστοΟ όιιοι-
τό έδαφος ώς και τό παρά την εδραν όπισθεν με- άζει καθ όλα προς την πάλαιαν τεγνοτροπίαν της
ρος. Τα λοιπά μέρη άπεστρογγυλώθησαν ολίγον, μορφής είκ. 4 (ένθάδε' πρβ. δια το άνάγλυφον του
άλλά διετήρησαν το γωνιώδες και έπίπεδον τών Χρίστου ΜίΙΙβΙ, ΜοηιιΐΏβηΙδ 1»γζ&ηίϊη8 οΐβ Μί§ΐΓ&
όψεων. Ίο ύφασμα και οί οφθαλμοί έξειργάσθησαν Ρ1. όΐ 11).

ώς έν ταΐς δύο προηγουμέναις μορφαΐς. Η έπίδρασις της οστογλυφικής εξικνείται έν

Παρομοίαν έξεργασίαν παρουσιάζουσι και αί λοι- τη Λακωνική και έπ' αυτών τών πήλινων άναγλύ-

πα'ι μορφα'ι του ανάγλυφου. φων. Διακρίνεται δε αΰτη, άν συγκρίνωμεν τάς

Ό Αάκων τεχνίτης ζη έπί σειράν αιώνων έντος όστείνας μορφάς είκ. 30 α β γ και τάς πηλίνας

περιβάλλοντος διατηροΟντος άναλλοίωτον την τε-

'/νικήν εξιν της πρώτης πλαστικής έμφανίσεως. Οί

τρόποι εργασίας και αί δυσχέρειαι, άς ή πρώτη

υλη έπέβαλλεν εις τον παλαιον τεχνίτην, δεσμεύ-

ουσιν ετι κατά πάντας τοΰς χρόνους τον Αάκωνα

τεχνίτην ώς δόγμα, τρόπον τινά, εξ οδ είναι ανί-
κανος νά έςέλθη. Το έπίπεδον, αί ευρεία! και αί

εΰΟεϊαι έπιφάνειαι, αί από μιας επιφανείας εις την

έτέραν απότομοι και γωνιώδεις μεταβάσεις, το άπο

σημείου τινός τοΟ ΰψους κατακόρυφον το πλείστον

περίγραμμα τοΟ άναγλύφου προς το έδαφος, τό

άβαθες άνάγλυφον, αί στερεοτΰπως αβαθείς και

τριγωνοειδεϊς την τομήν πτυχαί του υφάσματος,

τό έπίπεδον τών δφΟαλμών, τό έλαφρώς λελαξευ-

μένον τρίχωμα της κόμης, ταΰτα πάντα μαρτυ-

ροΟσιν ότι ό τεχνίτης οιετέλει ετι ύπό την έπίδρα-

σιν έκείνην, ήν ή άμεσος μετάβασις άπο της όστο- α β

γλυφικης και της ξυλογλυφικης εις τον πώρον επέ-
βαλε τότε τώ τεχνίτη την γνωστήν κατασκευήν
τών ένΟάδε άπεικονισθέντων μικρών πώρινων άνα- είκ. 31 α β και 32. Ή διαμόρφωσις τών πρώ-
Οημάτων. Και ώς νά εζη έν τοις πρώτοις έκείνοις ~Μν είναι δεδομένη έκ της ημικυκλικής την τομήν
χρόνοις διατηρεί ετι την έντύπωσιν της έγχαρά- μορφής του όστοϋ. Έκ τούτου ό τεχνίτης έςειρ-
ξεως έν τη εξεργασία της τριγωνοειδοϋς πτυχώ- γάσΟη τό άνάγλυφον έπι της κυρτής όψεως, κατα-
σεως, της κόμης και τών οφθαλμών. λιπών την έτέραν άκατέργαστον, ευθείαν και λείαν.

Ελάχιστα έπηρεασΟεις υπό τών έ'ξωθι του τό- Καθ'ό'μοιον τρόπον κατεσκευάσθη ή μορφή 30 γ,

που αύτοΟ εργαστηρίων, αποβάλλει βραδύτερον ιστάμενη κατά κρόταφον, και ή έτέρα είκ.33.
πα.σαν άντίληψιν αισθητικού" νόμου, διατηρεί άτε- Εκείνο λοιπόν, ο έν τοις τρισιν ανωτέρω έπέ-

λεϊς και στάσιμους τάς άνατομικάς α,ύτοΟ γνώσεις βαλεν ή φυσική μορφή του υλικού, ες ου ό τεχνι-
κά! τήν πλαστικήν έμπειρίαν, ώστε νά παραγάγη της δεν ήδυνατο νά άπομακρυνθή, προσήρμοσε και
κακότεχνα έργα, σκληρά και άκαμπτα, έλλειπή ό κεραμεΰς έπ'ι τών πήλινων είκ λ\ α β και 32,
άπο σνεδιογραφικης απόψεως, καθ' 6ν χρόνον άλ- άς ήδυνατο βεβαίως νά διαμόρφωση κατά ροΰλησιν
λαχοΟ κατασκευάζονται τά άριστα τών γλυπτών. και έλευΟέρως. Αντιγράφων όμως τον δστογλύ-

Ή ώς έκ παραδόσεως στερρά έμμονή του Λά- οον έςειργάσΟη τήν μίαν μόνον πλευράν τών πη-
κωνος τεχνίτου προς τήν αρχήν, έξ ής ώρμήΟη λίνων, καταλιπών ευθείαν και λείαν τήν όπισΟίαν
παραμένει αδιάσπαστος μέχρις αυτών τών Βυζαν- δψιν, και διεκόσμησε τον χιτώνα τών μορφών 31

30; όατεϊνα ειδώλια (Β8Α 1907/8 23 Π(/.8αδ).