DOI Artikel:
Bersakēs, Friderikos: Boiōtias skyphos ektypos epigegrammenos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0063
56 Βοιωτίας σκνφος έκτυπος έπιγεγραμμμένος' νπδ Φ. Βερσάκη.
ΑΕ 1914
Παρά την βάσιν τοΟ βάθρου κείται έτερα δυσ-
διάκριτο; μορφή, ανθρώπου πιθανώς ακέφαλου.
Αί δύο άκραι μορααί φέρουσι κωνικόν πΐλον, ή
δέ μέση κυλινδροειδή, ου ή άνω επιφάνεια σχημα-
τίζει ταπεινΌν κώνον μετά έςεχούσης αιχμής επί
της κορυφής. ΦοροΟσι και αί τρεις ίμάτιον περί
την δσφύν ώς ζώσμα, της δέ μέσης τά άκρα μετά
την περί την όσφΰν περιστροφήν ανέρχονται εις
τοΰς ώμους και εκείθεν καταπίπτουσιν έμπροσθεν
εις τι μήκος.
"Ανωθεν τών δύο πρώτων μορφών άνεγράφη έ'κ-
πυπος ή λέξις ΚΙΝΑΙΔΟΙ, επί δέ της τρίτης ή λέξις
τίΜυυΡοο.
Κίναιδοι ήτο γενική λέξις περιλαμβάνουσα ύπο
μίαν έ'ννοιαν πάντας τους δημοσία εκτεθειμένους
προς τέρψιν του πλήθους διά χορών καί παραστά-
σεων παντός είδους (Ο. ί/α^Μ Όϊθ \ν"&ηά§βΐϊΐέί1άθ
ά. 0ο1αιη1)3πιιπΐ8 ί. ά. ΎϊΙΙα Ρ&παίϊΐϊ-Α1>1ι. ά. Κ.
Καγτ. Αΐί. ά. \νΐ38, I 01. VIII Βά. II, ΑΜι.18δ7
σ. 23-29 πίν. II 5, πίν. IV 12, Ε. 8αφο, Όά-
ΓβιηΙ)θγ§-83§1ΐο κτλ. έν λ. Οίηαβάηβ).
Ευτελή οντα, ανθρωπάρια πάσης προελεύσεως,
όχλαγωγοί, άγύρται, θαυματοποιοί, άνθρωποι της
εσχάτης κοινοτικής βαθμίδος άποτελοΰσι τήν τά-
ξιν ταύτην κατά τοΰς αλεξανδρινούς χρόνους. Ή
έξάπλωσις αύτών έν τή νοτία Ιταλία κατ' άρχάς
καί έπειτα εν Ρώμη ήκούσθη μετά δυσφορίας ύπο
τών ορθοδόξων αποστόλων τής παλαιάς Ρωμαϊκής
ηθικής. Παρά τήν αίσχράν φήμην, ην ό κίναιδος
προσεκτήσατο βραδύτερον εκ τής αθρόας εις τήν
τάξιν ταύτην συρροής παντός κοινωνικοΟ άποβρά-
σματος, είσήρχετο ούτος καί είς πλείστας μεγάλας
Ρωμαϊκάς οικογενείας τέρπων διά τών άνειμένων
χορών καί κινήσεων αύτοΟ τάς οίκογενειακάς συ-
ναθροίσεις. Ρωμαΐαι δέσποιναι καί άλλαι παρθένοι
δεν άπηξίωσαν νά μετάσχωσι πολλάκις τής όρχή-
σεως τών ευτελών τούτων ανθρώπων. Ανευ ούδε-
μιδίς άνηθίκου έννοιας έν άρχή, ή λέςις κίναώος
προσέλαβε μετά ταύτα τήν σημασίαν τής αηδεστέ-
ρας άνηθικότητο;, κυρίως δέ έκ τής ποιότητος τών
αποτελούντων τήν τάξιν ταύτην άνθρώπων.
Οί κίναιδοι άπήγγελλον μετά μουσικής ή άνευ
αύτής, κείμενα δέ προς τοΟτο συντεταγμένα παρή-
γαγεν άφθονα ή Μακεδονική λογοτεχνία. Κιναιδο-
λόγοι γενικώς εκλήθησαν οί παράσχοντες τοιαύτην
πνευματικήν έργασίαν, είδικώτερον δέ προσέλαβαν
διαφόρους ονομασίας έκ τών ποικίλων ειδών τής ποι-
ήσεως ταύτης (Στράβ. XIV 648" ήρξε δε Σωτά-
δης μεν πρώτος τον κιναιδολογεϊν, έπειτα Αλέξαν-
δρος ό Αιτωλός· άλλ' ούτος μεν έν ψιλω λόγω,
μετά μέλους δέ Λύσις . . . Άθήν. XIV 620 Ε'
δ δέ ιωνικός λόγος τον Σωτάδον και τά παρά τού-
του Ιωνικά καλούμενα ποιήματα Αλεξάνδρου τον
Αιτωλού . . . και άλλων τοιούτων ποιητών προφέ-
ρεται. Καλείται δέ και ούτος κιναιδολόγος. Σου'ίδ.
έν λ. Σωτάδης· έγραψε φλύακας ήτοι κιναίδονς
διαλέκτω Ιωνική κτλ. Πρβ. ΟιινίίΗ8 ΨααΚ8τηηΙ,
Όβ Τίπιοηί ΡΜϊ&8Ϊο-Ι.ίρ8Ϊ&β 1859 σ. 3 κέ.).
Μετά τής όρχήσεως συνεδέετο καί ποιά τις μι-
μητική ύπόκρισις (Στράβ. XIV 648" Κλεόμαχος
ό πύκτης, δς . . . άπεμιμήσατο τήν άγωγήν τών
τοις κιναίδοις διαλέκτων και τής ηθοποιίας. Ποβ.
'Αθήν. XIV 620 Ε. VI 252 Ε. XIV 620 Δ)!
Εις τήν τάξιν τών κιναίδων τούτων αναφέρεται
πιθανώς καί ή παράστασις τής είκ. 6. Ή άκριβής
ομως κατανάησις τυγχάνει μοι δυσχερής πως. Πρό-
κειται περί πραγματικής σκηνής τής ζωής ή περί
μιμήσεως; Οί κίναιδοι προσεκτήσαντο πολλάκις
μεγίστην δυσμένειαν καί άντιπάθειαν έκ τής σκω-
πτικής σατυρίσεωί ώρισμένων προσώπων καί ποά-
ξεων του οικογενειακού βίου καί έκ τούτου έφείλ-
κυσαν φυσικώς τήν μήνιν πολλών (Άθήν. 621 α).
Ό άνειμένος πάλιν βίος αύτών έξήγειρε τήν άγα-
νάκτησιν τής ήθικής κοινωνικής μερίδος καί εθεω-
ρείτο ώς ήκιστα έποικοδομητικόν τής κοινωνικής
διαπλάσεως. Έκ τών δύο τούτων λόγων ένδέχε-
ται ό'τι τ:ροσ-ί]^οντο ενίοτε είς δίκην ή δτι ύφί-
σταντο αντεκδικήσεις παρά τών ύβριζομένων. Έκ
τούτου, αν Ό υβρισθείς δέν κατείχε τήν δύναμιν
τής αυτοδικίας (Άθήν. 621 α), ό κίναιδος ήθελεν
ίσως ύποστή τάς βαρείας συνεπείας του νόμου, πα-
ραδιδόμενος μετά τήν καταδίκην τοις ένδιαφερομέ-
νοις προς έκτέλεσιν καί έφαρμογήν τής δικαστικής
αποφάσεως. Έν τοιαύτη περιπτώσει ό ένδιαφερό-
μενος έπεκαλεϊτο τήν άρωγήν βοηθού τίνος, τοϋ
τιμωρού, προς έκτέλεσιν τής ποινής.
Έάν ή ύβρις είχε γενικωτέραν σημασίαν, εθεω-
ρείτο δηλαδή ώς καταστρεπτική τών δημοσίων
ηθών και τής κοινωνίας ολοκλήρου, τότε ή ύπό-
θεσις έξήρχετο του στενοΟ ϊδιωτικοΟ κύκλου καί
20 8 14.
ΑΕ 1914
Παρά την βάσιν τοΟ βάθρου κείται έτερα δυσ-
διάκριτο; μορφή, ανθρώπου πιθανώς ακέφαλου.
Αί δύο άκραι μορααί φέρουσι κωνικόν πΐλον, ή
δέ μέση κυλινδροειδή, ου ή άνω επιφάνεια σχημα-
τίζει ταπεινΌν κώνον μετά έςεχούσης αιχμής επί
της κορυφής. ΦοροΟσι και αί τρεις ίμάτιον περί
την δσφύν ώς ζώσμα, της δέ μέσης τά άκρα μετά
την περί την όσφΰν περιστροφήν ανέρχονται εις
τοΰς ώμους και εκείθεν καταπίπτουσιν έμπροσθεν
εις τι μήκος.
"Ανωθεν τών δύο πρώτων μορφών άνεγράφη έ'κ-
πυπος ή λέξις ΚΙΝΑΙΔΟΙ, επί δέ της τρίτης ή λέξις
τίΜυυΡοο.
Κίναιδοι ήτο γενική λέξις περιλαμβάνουσα ύπο
μίαν έ'ννοιαν πάντας τους δημοσία εκτεθειμένους
προς τέρψιν του πλήθους διά χορών καί παραστά-
σεων παντός είδους (Ο. ί/α^Μ Όϊθ \ν"&ηά§βΐϊΐέί1άθ
ά. 0ο1αιη1)3πιιπΐ8 ί. ά. ΎϊΙΙα Ρ&παίϊΐϊ-Α1>1ι. ά. Κ.
Καγτ. Αΐί. ά. \νΐ38, I 01. VIII Βά. II, ΑΜι.18δ7
σ. 23-29 πίν. II 5, πίν. IV 12, Ε. 8αφο, Όά-
ΓβιηΙ)θγ§-83§1ΐο κτλ. έν λ. Οίηαβάηβ).
Ευτελή οντα, ανθρωπάρια πάσης προελεύσεως,
όχλαγωγοί, άγύρται, θαυματοποιοί, άνθρωποι της
εσχάτης κοινοτικής βαθμίδος άποτελοΰσι τήν τά-
ξιν ταύτην κατά τοΰς αλεξανδρινούς χρόνους. Ή
έξάπλωσις αύτών έν τή νοτία Ιταλία κατ' άρχάς
καί έπειτα εν Ρώμη ήκούσθη μετά δυσφορίας ύπο
τών ορθοδόξων αποστόλων τής παλαιάς Ρωμαϊκής
ηθικής. Παρά τήν αίσχράν φήμην, ην ό κίναιδος
προσεκτήσατο βραδύτερον εκ τής αθρόας εις τήν
τάξιν ταύτην συρροής παντός κοινωνικοΟ άποβρά-
σματος, είσήρχετο ούτος καί είς πλείστας μεγάλας
Ρωμαϊκάς οικογενείας τέρπων διά τών άνειμένων
χορών καί κινήσεων αύτοΟ τάς οίκογενειακάς συ-
ναθροίσεις. Ρωμαΐαι δέσποιναι καί άλλαι παρθένοι
δεν άπηξίωσαν νά μετάσχωσι πολλάκις τής όρχή-
σεως τών ευτελών τούτων ανθρώπων. Ανευ ούδε-
μιδίς άνηθίκου έννοιας έν άρχή, ή λέςις κίναώος
προσέλαβε μετά ταύτα τήν σημασίαν τής αηδεστέ-
ρας άνηθικότητο;, κυρίως δέ έκ τής ποιότητος τών
αποτελούντων τήν τάξιν ταύτην άνθρώπων.
Οί κίναιδοι άπήγγελλον μετά μουσικής ή άνευ
αύτής, κείμενα δέ προς τοΟτο συντεταγμένα παρή-
γαγεν άφθονα ή Μακεδονική λογοτεχνία. Κιναιδο-
λόγοι γενικώς εκλήθησαν οί παράσχοντες τοιαύτην
πνευματικήν έργασίαν, είδικώτερον δέ προσέλαβαν
διαφόρους ονομασίας έκ τών ποικίλων ειδών τής ποι-
ήσεως ταύτης (Στράβ. XIV 648" ήρξε δε Σωτά-
δης μεν πρώτος τον κιναιδολογεϊν, έπειτα Αλέξαν-
δρος ό Αιτωλός· άλλ' ούτος μεν έν ψιλω λόγω,
μετά μέλους δέ Λύσις . . . Άθήν. XIV 620 Ε'
δ δέ ιωνικός λόγος τον Σωτάδον και τά παρά τού-
του Ιωνικά καλούμενα ποιήματα Αλεξάνδρου τον
Αιτωλού . . . και άλλων τοιούτων ποιητών προφέ-
ρεται. Καλείται δέ και ούτος κιναιδολόγος. Σου'ίδ.
έν λ. Σωτάδης· έγραψε φλύακας ήτοι κιναίδονς
διαλέκτω Ιωνική κτλ. Πρβ. ΟιινίίΗ8 ΨααΚ8τηηΙ,
Όβ Τίπιοηί ΡΜϊ&8Ϊο-Ι.ίρ8Ϊ&β 1859 σ. 3 κέ.).
Μετά τής όρχήσεως συνεδέετο καί ποιά τις μι-
μητική ύπόκρισις (Στράβ. XIV 648" Κλεόμαχος
ό πύκτης, δς . . . άπεμιμήσατο τήν άγωγήν τών
τοις κιναίδοις διαλέκτων και τής ηθοποιίας. Ποβ.
'Αθήν. XIV 620 Ε. VI 252 Ε. XIV 620 Δ)!
Εις τήν τάξιν τών κιναίδων τούτων αναφέρεται
πιθανώς καί ή παράστασις τής είκ. 6. Ή άκριβής
ομως κατανάησις τυγχάνει μοι δυσχερής πως. Πρό-
κειται περί πραγματικής σκηνής τής ζωής ή περί
μιμήσεως; Οί κίναιδοι προσεκτήσαντο πολλάκις
μεγίστην δυσμένειαν καί άντιπάθειαν έκ τής σκω-
πτικής σατυρίσεωί ώρισμένων προσώπων καί ποά-
ξεων του οικογενειακού βίου καί έκ τούτου έφείλ-
κυσαν φυσικώς τήν μήνιν πολλών (Άθήν. 621 α).
Ό άνειμένος πάλιν βίος αύτών έξήγειρε τήν άγα-
νάκτησιν τής ήθικής κοινωνικής μερίδος καί εθεω-
ρείτο ώς ήκιστα έποικοδομητικόν τής κοινωνικής
διαπλάσεως. Έκ τών δύο τούτων λόγων ένδέχε-
ται ό'τι τ:ροσ-ί]^οντο ενίοτε είς δίκην ή δτι ύφί-
σταντο αντεκδικήσεις παρά τών ύβριζομένων. Έκ
τούτου, αν Ό υβρισθείς δέν κατείχε τήν δύναμιν
τής αυτοδικίας (Άθήν. 621 α), ό κίναιδος ήθελεν
ίσως ύποστή τάς βαρείας συνεπείας του νόμου, πα-
ραδιδόμενος μετά τήν καταδίκην τοις ένδιαφερομέ-
νοις προς έκτέλεσιν καί έφαρμογήν τής δικαστικής
αποφάσεως. Έν τοιαύτη περιπτώσει ό ένδιαφερό-
μενος έπεκαλεϊτο τήν άρωγήν βοηθού τίνος, τοϋ
τιμωρού, προς έκτέλεσιν τής ποινής.
Έάν ή ύβρις είχε γενικωτέραν σημασίαν, εθεω-
ρείτο δηλαδή ώς καταστρεπτική τών δημοσίων
ηθών και τής κοινωνίας ολοκλήρου, τότε ή ύπό-
θεσις έξήρχετο του στενοΟ ϊδιωτικοΟ κύκλου καί
20 8 14.