Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1914)

ΑΕ 1914

Τά εσωτερικά κιονόκρανα τον ναον των Βασσών νπο Κ. Ρωμαίου. 67

Βασσών, ή άπομένουσα διαφορά δύναται νά παρο- γύρους έκτος του όφθαλμοϋ, ενώ έπί των μαρμα-

ροίθττ)- Άφ' έτερου δτι Ό καλλιτέχνης εσκόπει νά ρίνων έ'χομεν μόνον δύο. Είναι φανερόν δτι επί τοΟ

έξεργασθη κιονόκρανον ίσου ύψους προς τά άλλα, λίθινου έκφράζεται ούτω μείζων έλαστικότης και

φαίνεται σαφώς εκ τούτου δτι, ένω το μέγιστον δύναμις. Ο μεταξύ τών ελίκων έχΐνος είναι τού-

ύψος της ελικος κατά το μέσον έσμικρύνΟη σχε- ναντίον μακρότερος (0'20 : 0' 18) και ή αναλογία

τικώς πολύ (0*357 : 0*4θ9), ή υπεράνω βάσις ώς προς τό ύψος μεταξύ του κυματίου και του

του άβακος έκέρδισεν εις ΰψος (.0Ό73 : 0*012). ύποβασταζομένου άνω μέρους του έχίνου είναι διά-

Ό σκοπός ήτο μόνον νά είσαχθώσι νέαι αναλογία* φόρος. Αί δύο έλικες συνδέονται δια σχοινιού, κολ-

τών μερών τοΰ κιονοκράνου και νέαι μορφαί.Ούτω πουμένου ώς ό έχΐνος, ό'περ συντελεί βεβαίως εις

■διά του ταπεινοτέρου ύψους του μετώπου ό καλ- την παράστασιν της συνοχής και στερεότητος. Έν

λιτέχνης επεδίωξε φανερώς νά άποφύγη την δλως τέλει το λίθινον παρουσιάζει διάφορον έργασίαν

ϊδιάζουσαν εις τά κιονόκρανα τοΰ ναοΰ τοξοποίησιν τών συναντωμένων περάτων τών λεγομένων προσ-

τής έλικος δεξιώς μεταγαγών ταύτην από της κατά κεφαλαίων, ίσως διά τεχνικήν άνάγκην, διότι ό

τά άκρα καμπυλότητος εις την ευθείαν (ίδέ και άσβεστάλιθος δέν λεπτύνεται ακινδύνως (πρβ. είκ.

ε'ικ. 10). Ούτω παρέχεται μέτωπον στενώτερον 11 και 12),

<1

71.· Έκ τοΰ μαρμάρινου κιονοκράνου.

ΊΟ: Γωνιαΐον άκρον τοΰ λι&ίνου κιονόκρανου.

άλλ' ώραιότερον κατά τούτο, δτι δεν παρουσιάζει
μέγαν κενόν χώρον.Επίσης έπιτυχής είναι ή τρο-
ποποίησις της βάσεως αοΟ άβακος, ήτις δεν πα-
ρουσιάζει την κατά τά άκρα είσέχουσαν γωνίαν
τών άλλων , ζημιουσαν την σαφήνειαν τής εικό-
νος, άλλά παρέχει χαι τάς πέντε πλευράς αύτής ^ο' 1 1 ό« ο.ί.
έμφανεΤς και κεκοσμημένας διά λεσβίου κυματίου ί2.· τοΰ λι&ίνου κιονόκρανου.
και μικρας ταινίας Ποός τά άνω ή επιφάνεια άνέο-

χεται κατά πρώτον λοξώς χάριν φυλάξεως τών Ούτω έπί του λίθινου έχομεν τροποποιήσεις τοΟ

εξεχόντων λεπτών άκρων και είτα καθίσταται έπί- μαρμάρινου κιονοκράνου σχεδόν εις πάντα τά ση-
πεδος. μεΐα. Διά τούτο το πρώτον δεν είναι άνεξάρτητον

Αί έλικες άποτελουσι καθ'έκάτερον άκρον τρεις δημιούργημα. Ο' έπινοήσας αύτό είχε πάντοτε
, .η , , , „ „. ΤΤ ,, ,™, , „ , ,, ϋπ' οφιν του τά υιαραάοινα και προσεπάθει νά έπι-

ί,2; φαίνεται ίπι των σχεδίων του ΗϋΙΙθΓ. Ιοε και ΟοοΚΘΓβΙΙ 1 ι ι ι ι ι

ρΐ. χ. τύχ_η καλυτέρας λύσεις τών ζητημάτων. Πότε