DOI Artikel:
Wilhelm, Adolf: Dogma Aitōlōn hyper Mytilēnaiōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0094
ΑΕ 1914
Δόγμα Αιτωλών ύπερ Μυτιληναίων. — Επιγραφής Τήνου άναγνώσεις. 87
άς προφά]σιος μηδέ κατά γ[άν μ]η[δέ κατά θά-
λασσαν ει
δέ τίς κα ά'γη]ι, τά χε καταχθέν[τα άναπρ]ά[σ]σειν
τον στρ]αταγόν άει τον έ'ναρχ[ον δ'ντ]α και τού[ς
5 άγνηκό]τας κΰριον εΐμεν άνάγ[οντα] έν τού[ς
συνέδρο]υς ως τά κοινά τών [Αίτωλ]ών βλάπτον-
τας" ύπ]έρ δέ τών σωμάτων ών ένεκάλεον
Μυτιλη]ναΐοι Άγελάωι και Διοδώρωι, τους συν[έ-
δρους άει] τους ένάρχους και Λΰκον τον στ[ρα-
ταγόν 40
10 φροντίζειν] δπως ΑΝΙΕΛΛΧΟΕΩΝΤΙ αύτοϊς [κ]αΙ
..................ΕΝ ΡΙί* ΙΛΕ.....
Ώς προς τους στ. 1-3 πρβ. 16 XII5 526 2 καί
5276' ΙΟ XII2 152 ΐ7· ΑΕ 190ο, 83ω. Ή έν
στ. 1 συμπλήρωσις άπο μηδεμιας προψάοιος οφεί-
λεται τω κ. λν. Κ. Ραίοη, ανταποκρίνεται δέ ίκα-
νώς εις τά ϋπ' αύτοΰ επί τοΟ λίθου αναγνωρισθέντα
ίχνη" ή δέ φράσις εάν δέν άπατώμαι δέν άπαντα
εις τά άλλα δμοια δόγματα τών Αιτωλών. Άντί
της ύποτακτικής ήτις έν τη φράσει ει δέ τίς κα
αγψ εΐνε συνηθεστέρα, ευρίσκεται έν 10 XII5
527 8 (πρβ. Άάά. σ. 317) ή ευκτική εί δέ τις κα-
τάγοι- ίόε ΗθΓΐηθβ 1909, 42 και «Πι 191 1, 248.
Άγνηχότας- πρβ. ΒΟΗ 1881,374 (810 295)5
καί 10 V 269" ή άχνηκότας, πρβ. ΓοαϊΠβδ άβ
Όθίρηθδ III 2, 135, ΌΙ 1411 .Τά έν τέλει του στ.
5 ϋπ' ΙμοΟ συμπληρωθέντα συμφωνουσι προς τΌ
τοΟ Βο11ϊη§ άντίγραφον διότι κατά τοΟτο ο λίθος
έχει ΕΝ και ούχϊ ΕΙΝ, όπως γράφει ό \¥. Κ. Ρα-
ΐοιν έάν δέ εχη ΕΙΝ, ο χαράκτης ό'πως «Πι 1900,
52 ειπον, ίσιος είχεν έν νώ άντί του έν τό κοινόν
εις. Τά έν στ. 10 μετά το ΟΠ^ί Οπό του Αγ-
γλου έπιγραφικοΟ άναγραφέντα ΑΝΙΕΛΛΧΟΕ-η·ΝΤΙ
δέν έπιτρέπουσιν ίκανοποιητικήν κατά πάντα άνά-
γνωσιν άναπραχ&έωντι (πρβ. «Πι 1911, 212) ή:
έ[πανα χύλέωντι? τό δέ του Εο11πΐ£ άντίγραφον δέν
έχει ειμή τάδε'
ΓΥ* Ε.....ΟΕλΝΤΙ
Τό ρήμα κατά πασαν πιθανότητα άναφέρεται εις
τά σώματα περί ών έν στ. 7 ό λόγος, 6 δέ πλη-
θυντικός ίσως δικαιολογείται δια τούτου ότι ποό-
κειται περί πλειόνων προσώπων. Έν στ. 11 δύναται
νά είκάση τις ότι αρχίζει νέα φράσις διά τών λέ-
ξειον εΐμεν δέ.
Ότι ό Άγέλαος δύναται νά εΐνε ό γνωστός Αί-
το)λος ος έν έ'τει 217/6 καί ύστερον (πρβ. άνω σ.
85) έχρημάτισε καί στρατηγός του κοινού τών
Αιτωλών, ό Αύκος δέ ό έν τή έκ Μελιτείας έπι-
γραφή ΙΟ ix 2 20534 ώς γραμματεύς του συνε-
δρίου αναφερόμενος Λύκος Έρυθραΐος, είπον ήδη
«Πι 1900, 52, άπεδέχθη δέ τήν έκ τούτων έξαγο-
μένην χρονολογίαν τοΟ δόγματος καί ό εσχάτως
περί Λέσβου γράψας Η. Ρϊδίοπιΐδ, ΒθϊΙγ&§θ ζοτ
Οθδοηίοηίθ νοη Ι,Θδβοδ ϊηι νΐβΓίβη «1&ηι·ηυη<1βι·1
ν. Οηι\ («Τβηδθΐ· ηίδίοπδοηο Αι-οβϊίβη 6), 150.
Ότι κατά τό δεύτερον ήμισυ του τρίτου πΧ αιώ-
νος αϊ νήσοι καί τά παράλια τοΰ Αιγαίου πελάγους
πολλά καί δεινά εΐχον νά ύποστώσιν έκ τών συ-
χνών εισβολών τών εξ Αιτωλίας καί Κρήτης ορ-
μώμενων πειρατών μαρτυροΰσιν ό Πολύβιος Δ'
16, 10. ΙΗ' 54 καί αί έπιγραφαί 10 ii5 385 ο
(810 241-243), 10 ii 357', 10 xii5 36 (810
244),πρβ. Β. ΝΪΘ8Θ, ΟβδοηίοηΙβ άβΓ £ΠΘοηΪ8οηβη
ιιηά ιη&Ιίβάοη.Βοηβη δΐαδίοη ii 450 καί ΗϊΙΙθγ
νοη 0&βΓΐπη§βη 10 xii5 ρ. xviii ίθβί.1338 \>.
1343.
Εν Αθήναις, τί) 17τ) Ιουλίου 1914.
ΑΛοΙ/ Τνίΐ/ιβίιη.
Επιγραφής Τήνου αναγνώσεις
ύπό
Αάοΐί ν^ΐΐΐΐθΐηι.
Όνόματά τινα τοΟ έκ Τήνου καταλόγου τών
έπωνύμων αρχόντων τής πόλεως ΜΒ 1911, 253
δέν άνεγνώσθησαν όρθώς. Άντί [Έ ρασιήρης στ.
22 γραπτέον [Φ ρασιήρης- -ρβ. Φρασιηρίδης 10
XII5 137, Φρασιαρίδας VII 2819" άντί Διανίων
στ.2(')Αια ιτ]ίων (ή: Δια{ίτ]ων;)· γνωστός εΐνε Δί-
Δόγμα Αιτωλών ύπερ Μυτιληναίων. — Επιγραφής Τήνου άναγνώσεις. 87
άς προφά]σιος μηδέ κατά γ[άν μ]η[δέ κατά θά-
λασσαν ει
δέ τίς κα ά'γη]ι, τά χε καταχθέν[τα άναπρ]ά[σ]σειν
τον στρ]αταγόν άει τον έ'ναρχ[ον δ'ντ]α και τού[ς
5 άγνηκό]τας κΰριον εΐμεν άνάγ[οντα] έν τού[ς
συνέδρο]υς ως τά κοινά τών [Αίτωλ]ών βλάπτον-
τας" ύπ]έρ δέ τών σωμάτων ών ένεκάλεον
Μυτιλη]ναΐοι Άγελάωι και Διοδώρωι, τους συν[έ-
δρους άει] τους ένάρχους και Λΰκον τον στ[ρα-
ταγόν 40
10 φροντίζειν] δπως ΑΝΙΕΛΛΧΟΕΩΝΤΙ αύτοϊς [κ]αΙ
..................ΕΝ ΡΙί* ΙΛΕ.....
Ώς προς τους στ. 1-3 πρβ. 16 XII5 526 2 καί
5276' ΙΟ XII2 152 ΐ7· ΑΕ 190ο, 83ω. Ή έν
στ. 1 συμπλήρωσις άπο μηδεμιας προψάοιος οφεί-
λεται τω κ. λν. Κ. Ραίοη, ανταποκρίνεται δέ ίκα-
νώς εις τά ϋπ' αύτοΰ επί τοΟ λίθου αναγνωρισθέντα
ίχνη" ή δέ φράσις εάν δέν άπατώμαι δέν άπαντα
εις τά άλλα δμοια δόγματα τών Αιτωλών. Άντί
της ύποτακτικής ήτις έν τη φράσει ει δέ τίς κα
αγψ εΐνε συνηθεστέρα, ευρίσκεται έν 10 XII5
527 8 (πρβ. Άάά. σ. 317) ή ευκτική εί δέ τις κα-
τάγοι- ίόε ΗθΓΐηθβ 1909, 42 και «Πι 191 1, 248.
Άγνηχότας- πρβ. ΒΟΗ 1881,374 (810 295)5
καί 10 V 269" ή άχνηκότας, πρβ. ΓοαϊΠβδ άβ
Όθίρηθδ III 2, 135, ΌΙ 1411 .Τά έν τέλει του στ.
5 ϋπ' ΙμοΟ συμπληρωθέντα συμφωνουσι προς τΌ
τοΟ Βο11ϊη§ άντίγραφον διότι κατά τοΟτο ο λίθος
έχει ΕΝ και ούχϊ ΕΙΝ, όπως γράφει ό \¥. Κ. Ρα-
ΐοιν έάν δέ εχη ΕΙΝ, ο χαράκτης ό'πως «Πι 1900,
52 ειπον, ίσιος είχεν έν νώ άντί του έν τό κοινόν
εις. Τά έν στ. 10 μετά το ΟΠ^ί Οπό του Αγ-
γλου έπιγραφικοΟ άναγραφέντα ΑΝΙΕΛΛΧΟΕ-η·ΝΤΙ
δέν έπιτρέπουσιν ίκανοποιητικήν κατά πάντα άνά-
γνωσιν άναπραχ&έωντι (πρβ. «Πι 1911, 212) ή:
έ[πανα χύλέωντι? τό δέ του Εο11πΐ£ άντίγραφον δέν
έχει ειμή τάδε'
ΓΥ* Ε.....ΟΕλΝΤΙ
Τό ρήμα κατά πασαν πιθανότητα άναφέρεται εις
τά σώματα περί ών έν στ. 7 ό λόγος, 6 δέ πλη-
θυντικός ίσως δικαιολογείται δια τούτου ότι ποό-
κειται περί πλειόνων προσώπων. Έν στ. 11 δύναται
νά είκάση τις ότι αρχίζει νέα φράσις διά τών λέ-
ξειον εΐμεν δέ.
Ότι ό Άγέλαος δύναται νά εΐνε ό γνωστός Αί-
το)λος ος έν έ'τει 217/6 καί ύστερον (πρβ. άνω σ.
85) έχρημάτισε καί στρατηγός του κοινού τών
Αιτωλών, ό Αύκος δέ ό έν τή έκ Μελιτείας έπι-
γραφή ΙΟ ix 2 20534 ώς γραμματεύς του συνε-
δρίου αναφερόμενος Λύκος Έρυθραΐος, είπον ήδη
«Πι 1900, 52, άπεδέχθη δέ τήν έκ τούτων έξαγο-
μένην χρονολογίαν τοΟ δόγματος καί ό εσχάτως
περί Λέσβου γράψας Η. Ρϊδίοπιΐδ, ΒθϊΙγ&§θ ζοτ
Οθδοηίοηίθ νοη Ι,Θδβοδ ϊηι νΐβΓίβη «1&ηι·ηυη<1βι·1
ν. Οηι\ («Τβηδθΐ· ηίδίοπδοηο Αι-οβϊίβη 6), 150.
Ότι κατά τό δεύτερον ήμισυ του τρίτου πΧ αιώ-
νος αϊ νήσοι καί τά παράλια τοΰ Αιγαίου πελάγους
πολλά καί δεινά εΐχον νά ύποστώσιν έκ τών συ-
χνών εισβολών τών εξ Αιτωλίας καί Κρήτης ορ-
μώμενων πειρατών μαρτυροΰσιν ό Πολύβιος Δ'
16, 10. ΙΗ' 54 καί αί έπιγραφαί 10 ii5 385 ο
(810 241-243), 10 ii 357', 10 xii5 36 (810
244),πρβ. Β. ΝΪΘ8Θ, ΟβδοηίοηΙβ άβΓ £ΠΘοηΪ8οηβη
ιιηά ιη&Ιίβάοη.Βοηβη δΐαδίοη ii 450 καί ΗϊΙΙθγ
νοη 0&βΓΐπη§βη 10 xii5 ρ. xviii ίθβί.1338 \>.
1343.
Εν Αθήναις, τί) 17τ) Ιουλίου 1914.
ΑΛοΙ/ Τνίΐ/ιβίιη.
Επιγραφής Τήνου αναγνώσεις
ύπό
Αάοΐί ν^ΐΐΐΐθΐηι.
Όνόματά τινα τοΟ έκ Τήνου καταλόγου τών
έπωνύμων αρχόντων τής πόλεως ΜΒ 1911, 253
δέν άνεγνώσθησαν όρθώς. Άντί [Έ ρασιήρης στ.
22 γραπτέον [Φ ρασιήρης- -ρβ. Φρασιηρίδης 10
XII5 137, Φρασιαρίδας VII 2819" άντί Διανίων
στ.2(')Αια ιτ]ίων (ή: Δια{ίτ]ων;)· γνωστός εΐνε Δί-