DOI Artikel:
Giannopoulos, Nikolaos I.: Pagasai-Dēmētrias
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0097
90 Υπάτης άνάγλνφον.— Παγασαϊ - Δη μητριάς.
ΑΕ 1914
τον, ενώ έπϊ των νομισμάτων ούτος παρίσταται
γυμνός (Ρ. θανάηβτ, 0&ί&1ο§αβ ο£ Οτββίί οοιπβ,
Τ1ΐθ88&1γ βία ρΐ. II, 2). Και έν τω αναγλύφω δε
ώς και έν τω άργυρώ διδράνμω των Αϊνιάνων λεί-
πούσι τά έστημένα έν τω πεδίω δύο βέλη, άτινα
έν άλλοις νομίσμασι παρίστανται (αντ. ρ]. II, 3).
Τίνα εικονίζει 6 πολεμιστής ούτος εν τε τω άνα-
γλύφω και τοΤς νομίσμασιν, άδηλον. Ισως παρί-
στησιν έπιχώριόν τινα ήρωα τών Αϊνιάνων, ίσως
τον Φοίνικα. Φαίνεται όμως ό'τι ή παράστασις αύτη
τοϋ πολεμιστου ελήφθη έκ του παρά Στράβωνι
(431) χωρίου του Πινδάρου
Ός Δολόπων άγαγε θρασύν δμιλον σφενδονάσαι
"Ιπποδάμων Δαναών βέλεσι πρόσφορον
και εικονίζει τον βίον και τάς έξεις τοΟ έξάχως πο-
λεμικού τούτου έθνους τών Αϊνιάνων.
Και επειδή το δίδρα'/μον και ή δρανμή τών
Αϊνιάνων φέρουσιν ώς τύπον κεφαλήν Αθηνάς κα-
τ άπομίμησιν του νέου τύπου τών τετραοράτ'μων
τών Αθηνών, συνάγεται δτι είναι μεταγενέστερα
της ΰπό του Φλαμινίνου απελευθερώσεως της Θεσ-
σαλίας του Μακεδόνικοι! ζυγού κατά το 196 πΧ.
Ο βδΓάιΐθΓ μάλιστα '/ρονολογεΐ ταύτα από του
168-146 πΧ {Ε.ΜιιτνβΙ, Μοηηεπδ άθ ΤΙιθββ&Ιϊθ
285-299. ρΐ, II. — Ρ. θανάηβτ, 0&Ιη1ο§πθ οί
βΐ'θβΐί 0ΟΪΠ8, Τ1ΐθ38&1γ, ρ. 10). Συνεπώς και ή ηλι-
κία του ημετέρου ανάγλυφου δεν είναι άρχαιοτέρα
της άνω σημειωθείσης χρονολογικής περιόδου.
Έν Άλαυροί 28η ίουλίου 1913.
Νικόλαος Ί. Γιαννόπουλος.
Παγασαϊ - Δη μητριάς
υπό
Νικολάου Γιαννόπουλου.
Έν ΠΑΕ 1912 ό κ. Άρβανιτόπουλος παρεδέ-
ςατο τήν Δημητριάδα κειμένην έν ή θέσει ούτος
έν προηγουμέναις έκθέσεσιν αύτοΟ, δημοσιευθείσαις
έν ΠΑΕ από του 1906 μέχρι του 1911, έτίθει
τάς Παγασάς. Ήδη τίθησιν εν μεν τή νομιζομένη
ΰπ' αυτού θέσει τών Παγασών παρά τάς Μπουρ-
μπουλήθρας τήν Δημητριάδα, τάς δε Παγασάς έν
συνεπεία αύτής προς Δ έν τή περιβαλλόμενη ΰπό
γυμνών λόφων προς Δ και Β κοιλάδι, καλουμένη
νΟν Λυγαρόρρευμα, ένθα παρατηροΟνται άσημά
τινα γ/τ/] τειχών, άποδιδομένων ΰπ' αυτού εις άρ-
'/αιοτέρους -/ράνους της ανεγέρσεως τών τει/ών,
τών περιβαλλόντων τήν Δημητριάδα, έχούσας λι-
μένα τάς Άλυκάς.
Παρατηροϋμεν δ' ό'τι ημείς ασχέτως προς τήν
έν ΚΗο (1911 σ. 442) δημοσιευθεΐσαν ύπό τοΟ κ.
Βθίοοίι μελέτην, ήν ημείς ήγνοοΟμεν διαμένοντες
έν πάλει μικρά και άποκέντρω, οία είναι Ό Αλμυ-
ρός, ες αύτών τών έκθέσείον του κ. Άρβανιτοπού-
λου ορμώμενοι έγράψαμεν έν τή έν Βώλω εκδιδο-
μένη έφημερίδι Θεσσαλία άπό 26 Ιανουαρίου 1912
μέχρι 7 Φεβρουαρίου τοΰ αυτού έ'τους εις συνε/ή
φύλλα διά μακρών και μετά πολλών έπι^ειρημά-
των, ότι ή Δημητριάς ζητητέα έν τή θέσε: τών
Παγασών, και ότι αί Παγασαϊ μετιυνομάσθησαν
βραδύτερον Δημητριάςη ΰπ' αύτοΰ' του Δημητρίου,
ή ύπό τών κατοίκων τιμής ένεκεν. Ιπέρ της γνώ-
μης ταύτης συνηγοροϋσιν αύτά τά μνημεία, τά
άνακαλυφθέντα ύπ' αύτοΰ του κ. Άρβανιτοπούλου,
ό νοΟς τών συγγραφέων έν συνδυασμώ προς τήν
τοποθεσίαν και το έπίγραμμα της στήλης του Αν-
τιγένους ['Αρβανιτόπουλος έν « θεσσαλικοΐς Μνη-
μείοις» σ. 128 10) Κ
Σειράν φύλλων της (.(Θεσσαλίας)) έπέμψαμεν
πολλοίς αρχαιολόγοι; ήμετέροις τε και άλλοδα-
ποΐς, έν οίς και τω έν Πίση της Ιταλίας κ. Οο-
δΐ&ηζϊ, όστις συνέστησε ταΰτα τω κ. Βθίοοίι, οΰ-
τος δέ εσχε τήν εύμένειαν νά άποστείλη ήμΐν τήν
1 Ιίίν'αληθώς πβρίεργον ό'τι ό /.. 'Λρβανιτο'πουλος έν «.ΒηΙΙβΙνη.0
ΙναΒίιαΙννο άβΐ βοη§νβ3$ο αταΚβοΙος/ϊοο 1912ο (οηΐΛοσιευθε'ντι
κατά Μάρτιον τοϋ 1913) έβεβαίωσεν ό'τι ή γνοίαη του Βθ1θθ1ΐ είναι
αναληθής χαϊ εσφαλμένη.
ΑΕ 1914
τον, ενώ έπϊ των νομισμάτων ούτος παρίσταται
γυμνός (Ρ. θανάηβτ, 0&ί&1ο§αβ ο£ Οτββίί οοιπβ,
Τ1ΐθ88&1γ βία ρΐ. II, 2). Και έν τω αναγλύφω δε
ώς και έν τω άργυρώ διδράνμω των Αϊνιάνων λεί-
πούσι τά έστημένα έν τω πεδίω δύο βέλη, άτινα
έν άλλοις νομίσμασι παρίστανται (αντ. ρ]. II, 3).
Τίνα εικονίζει 6 πολεμιστής ούτος εν τε τω άνα-
γλύφω και τοΤς νομίσμασιν, άδηλον. Ισως παρί-
στησιν έπιχώριόν τινα ήρωα τών Αϊνιάνων, ίσως
τον Φοίνικα. Φαίνεται όμως ό'τι ή παράστασις αύτη
τοϋ πολεμιστου ελήφθη έκ του παρά Στράβωνι
(431) χωρίου του Πινδάρου
Ός Δολόπων άγαγε θρασύν δμιλον σφενδονάσαι
"Ιπποδάμων Δαναών βέλεσι πρόσφορον
και εικονίζει τον βίον και τάς έξεις τοΟ έξάχως πο-
λεμικού τούτου έθνους τών Αϊνιάνων.
Και επειδή το δίδρα'/μον και ή δρανμή τών
Αϊνιάνων φέρουσιν ώς τύπον κεφαλήν Αθηνάς κα-
τ άπομίμησιν του νέου τύπου τών τετραοράτ'μων
τών Αθηνών, συνάγεται δτι είναι μεταγενέστερα
της ΰπό του Φλαμινίνου απελευθερώσεως της Θεσ-
σαλίας του Μακεδόνικοι! ζυγού κατά το 196 πΧ.
Ο βδΓάιΐθΓ μάλιστα '/ρονολογεΐ ταύτα από του
168-146 πΧ {Ε.ΜιιτνβΙ, Μοηηεπδ άθ ΤΙιθββ&Ιϊθ
285-299. ρΐ, II. — Ρ. θανάηβτ, 0&Ιη1ο§πθ οί
βΐ'θβΐί 0ΟΪΠ8, Τ1ΐθ38&1γ, ρ. 10). Συνεπώς και ή ηλι-
κία του ημετέρου ανάγλυφου δεν είναι άρχαιοτέρα
της άνω σημειωθείσης χρονολογικής περιόδου.
Έν Άλαυροί 28η ίουλίου 1913.
Νικόλαος Ί. Γιαννόπουλος.
Παγασαϊ - Δη μητριάς
υπό
Νικολάου Γιαννόπουλου.
Έν ΠΑΕ 1912 ό κ. Άρβανιτόπουλος παρεδέ-
ςατο τήν Δημητριάδα κειμένην έν ή θέσει ούτος
έν προηγουμέναις έκθέσεσιν αύτοΟ, δημοσιευθείσαις
έν ΠΑΕ από του 1906 μέχρι του 1911, έτίθει
τάς Παγασάς. Ήδη τίθησιν εν μεν τή νομιζομένη
ΰπ' αυτού θέσει τών Παγασών παρά τάς Μπουρ-
μπουλήθρας τήν Δημητριάδα, τάς δε Παγασάς έν
συνεπεία αύτής προς Δ έν τή περιβαλλόμενη ΰπό
γυμνών λόφων προς Δ και Β κοιλάδι, καλουμένη
νΟν Λυγαρόρρευμα, ένθα παρατηροΟνται άσημά
τινα γ/τ/] τειχών, άποδιδομένων ΰπ' αυτού εις άρ-
'/αιοτέρους -/ράνους της ανεγέρσεως τών τει/ών,
τών περιβαλλόντων τήν Δημητριάδα, έχούσας λι-
μένα τάς Άλυκάς.
Παρατηροϋμεν δ' ό'τι ημείς ασχέτως προς τήν
έν ΚΗο (1911 σ. 442) δημοσιευθεΐσαν ύπό τοΟ κ.
Βθίοοίι μελέτην, ήν ημείς ήγνοοΟμεν διαμένοντες
έν πάλει μικρά και άποκέντρω, οία είναι Ό Αλμυ-
ρός, ες αύτών τών έκθέσείον του κ. Άρβανιτοπού-
λου ορμώμενοι έγράψαμεν έν τή έν Βώλω εκδιδο-
μένη έφημερίδι Θεσσαλία άπό 26 Ιανουαρίου 1912
μέχρι 7 Φεβρουαρίου τοΰ αυτού έ'τους εις συνε/ή
φύλλα διά μακρών και μετά πολλών έπι^ειρημά-
των, ότι ή Δημητριάς ζητητέα έν τή θέσε: τών
Παγασών, και ότι αί Παγασαϊ μετιυνομάσθησαν
βραδύτερον Δημητριάςη ΰπ' αύτοΰ' του Δημητρίου,
ή ύπό τών κατοίκων τιμής ένεκεν. Ιπέρ της γνώ-
μης ταύτης συνηγοροϋσιν αύτά τά μνημεία, τά
άνακαλυφθέντα ύπ' αύτοΰ του κ. Άρβανιτοπούλου,
ό νοΟς τών συγγραφέων έν συνδυασμώ προς τήν
τοποθεσίαν και το έπίγραμμα της στήλης του Αν-
τιγένους ['Αρβανιτόπουλος έν « θεσσαλικοΐς Μνη-
μείοις» σ. 128 10) Κ
Σειράν φύλλων της (.(Θεσσαλίας)) έπέμψαμεν
πολλοίς αρχαιολόγοι; ήμετέροις τε και άλλοδα-
ποΐς, έν οίς και τω έν Πίση της Ιταλίας κ. Οο-
δΐ&ηζϊ, όστις συνέστησε ταΰτα τω κ. Βθίοοίι, οΰ-
τος δέ εσχε τήν εύμένειαν νά άποστείλη ήμΐν τήν
1 Ιίίν'αληθώς πβρίεργον ό'τι ό /.. 'Λρβανιτο'πουλος έν «.ΒηΙΙβΙνη.0
ΙναΒίιαΙννο άβΐ βοη§νβ3$ο αταΚβοΙος/ϊοο 1912ο (οηΐΛοσιευθε'ντι
κατά Μάρτιον τοϋ 1913) έβεβαίωσεν ό'τι ή γνοίαη του Βθ1θθ1ΐ είναι
αναληθής χαϊ εσφαλμένη.