ΑΕ 1914
Πύλου Μεσσηηακής ΰολωτος τάφος· υπό Κ. Κουρουνιώτου. 101
τό δυτικόν ήμισυ τούτου, πλείονες νεκροί, εξ του-
λάχιστον έβεβαιώθησαν δια λειψάνων των κρα-
νίων τούτων τά όστα, πλήν ενός, ήσαν σχεδόν
τελείως διαλελυμένα. Ό καλώς οπωσδήποτε δια-
τηρούμενος σκελετός εκείτο αντίκρυ της αριστεράς
πλευράς της εισόδου εις άπόστασιν 1'40 από ταύ-
της" ή Οέσις των οστών (είκ. 3) 1 ούδεμίαν κατέ-
3: Λείψανα σκελετού εν ϋέσει κατακειμένον όκλάζοντος.
λειπεν άμαιβολίαν, ότι Ό νεκρός είχε ταφή κατά
τον γνωστόν τρόπον τών κατακειμένων οκλαζόντων'
ύπό την κεφαλήν υπήρχε πλάς, ήτις ίσως επίτηδες
ετέθη έκε'ί. Πλησίον του νεκρού τούτου εκείτο ή
παραπλεύρως εικονιζόμενη οινοχόη (άριθ.1, ύψ.
0Ί4, είκ. 4). Έχει σχήμα περίπου ωοειδές, ό
λαιμός εϊνε βραχύτατος, το δέ στόμιον τριφυλλιο-
ειοές. Ακριβώς άντίστοιχον σχήυ.α αγγείου οέν
γνωρίζω. Ίου πηλού το χρώμα εΐνε ώχρέρυΟρον,
αποκλίνει ο' ελαφρώς προς το πράσινον κατά την
έπιφάνειαν, καθ άς θέσεις φαίνεται αύτη άποπε-
σόντος τοΟ γανώματος.Τό μέλαν γάνωμα εϊνε πολύ
κακής ποιότητος και έ'χει μεταλλικήν σχεδόν λάμ-
ψιν, άπέπε^ε δ άπό πλείστων σημείων.
Έπι τής λοιπής επιφανείας τής έπιχώσεως τής
αντιστοιχούσης προς τό ύψος του κατακειμένου εν
1 Μολονότι εξ απειρίας του εργάτου έΟραύσΟησάν τίνα τών οστών
και έξηφανίσΟη τό κάτω [Λέρο; τών οστών της κνήμης και οϋτω λίαν
ατελής είναι ή φωτογραφία, δημοσιεύω ομως ταύτην, διότι μαρτυρεί
αρκούντως την συγκεκλιμένην θέσιν τών σκελών. ΊΙ κεφαλή εύοίσκετο
ένθα είναι τό μαναίριον.
4; Πρόχονς αρι&. 1.
θέσει όκλάζοντος και τών λοιπών σκελετών συνελέ-
γησαν ολίγα σχετικώς άλλα τεμάχια αγγείων ανή-
κοντα πρό πάντων εις μετρίου μεγέθους σκύφους.'Ο
πηλός τούτων είναι ώς έπι το πλείστον ερυθρός, κα-
λώς καθαρισμένος και ώπτημένος, ή δ επιφάνεια
καλύπτεται ύπό έουΟοωπου νανώυ.ατος πολύ άοαιώς
έπιτεθειμένου. Έπι του αύτοΟ περίπου ύψους ήσαν
και ολίγα τεμάχια οινοχόης, του τύπου περίπου Λ.
1899 211 είκ. 88. Τό σώμα ταύτης εν ε ε μέλαν γά-
νωμα,έσκοτισμένης μεταλλικής λάμψεως,έπι δέ τοΰ
λαιμού υπάρχει ζώνη μετά τεθλασμένης γραμμής.
Συνελέγησαν πρός τούτοις και ολίγα τεμάχια άρ-
χ_αιοπρεπεστέρων αγγείων, χειροποίητων, έκ χον-
δροειδους πηλού, ομοίων πρός τά ευρισκόμενα και
έντος τών κατιυτέρων στρωμάτων τής έπιχώσεως.
Διά τών αγγείων μόνον δεν δύναται δυστυχώς:
νά όρισθή μετ' ά-ολύτου βε^αιότητος ή χρονολο-
γία τών σκελετών, αλλά πάντως, επειδή και ταύτα
ένεκα τών άρχαιοπρεπών αορτών και τής λοιπής
εργασίας δεν δύνανται νά εϊνε νεώτερα τών γεωμε-
τρικών χρόνων, άφ'έτέρου δέ και ο τρόπος τής ταφής
τών νεκρών έν θέσει κατακειμένου όκλάζοντος εϊνε
συνηθέστατος μέν έν τοις Μυκηναϊκοί; και τοις ετι
άοναιοτέοοις νοόνοις, έςαιοετικώς δέ μόνον άπαντα
κατά την γεωμετρικήν ~ιρίοοον 2, και εξαφανίζεται
πιθανώτατα αετά ταύτα, δυνάμεθα αετά τίνος άσ^α-
λείας νά οεχΟώμεν,ό'τι και ούτος και οί λοιποί τοΟ αύ-
2 Πρβ. Σκιάν ΑΕ 1898, 96 Ζβ1ιβΙιιΐ3ΪθΓ ΕβϊοΙιβηνβΛΓ. 134,
και έν "Αλο) οί μόνοι σκελετοί ηλικιωμένων Β8Α 1911-12, 7 τάφος
αρ. 9. ΊΙ μοναδική περίπτοισι; τής ευρέσεως νεκρού έν θέσει οκλάζοντος
έν τάφιο κλασσικών -/ρόνων,ήν μνημονεύει ό Κεραμόπουλος (ΑΕ 1910
199 σημ.. 4), οέν δύναται, νομίζω, νά -/ρησιαεύση ώς Μαρτυρία, οτι
διετηρεϊτο και τότε τό έθιμον τής ταφής δκλαζόντων, οφείλει δ' ίσως
ν' ά^οδοΟή εις σύμ-τωσίν τινα. 'Ε-ί χιλιάδων άλλων τάφων τών
αυτών χρο'νων ουδέν ό'μοιον τταρετηρήθη.
Πύλου Μεσσηηακής ΰολωτος τάφος· υπό Κ. Κουρουνιώτου. 101
τό δυτικόν ήμισυ τούτου, πλείονες νεκροί, εξ του-
λάχιστον έβεβαιώθησαν δια λειψάνων των κρα-
νίων τούτων τά όστα, πλήν ενός, ήσαν σχεδόν
τελείως διαλελυμένα. Ό καλώς οπωσδήποτε δια-
τηρούμενος σκελετός εκείτο αντίκρυ της αριστεράς
πλευράς της εισόδου εις άπόστασιν 1'40 από ταύ-
της" ή Οέσις των οστών (είκ. 3) 1 ούδεμίαν κατέ-
3: Λείψανα σκελετού εν ϋέσει κατακειμένον όκλάζοντος.
λειπεν άμαιβολίαν, ότι Ό νεκρός είχε ταφή κατά
τον γνωστόν τρόπον τών κατακειμένων οκλαζόντων'
ύπό την κεφαλήν υπήρχε πλάς, ήτις ίσως επίτηδες
ετέθη έκε'ί. Πλησίον του νεκρού τούτου εκείτο ή
παραπλεύρως εικονιζόμενη οινοχόη (άριθ.1, ύψ.
0Ί4, είκ. 4). Έχει σχήμα περίπου ωοειδές, ό
λαιμός εϊνε βραχύτατος, το δέ στόμιον τριφυλλιο-
ειοές. Ακριβώς άντίστοιχον σχήυ.α αγγείου οέν
γνωρίζω. Ίου πηλού το χρώμα εΐνε ώχρέρυΟρον,
αποκλίνει ο' ελαφρώς προς το πράσινον κατά την
έπιφάνειαν, καθ άς θέσεις φαίνεται αύτη άποπε-
σόντος τοΟ γανώματος.Τό μέλαν γάνωμα εϊνε πολύ
κακής ποιότητος και έ'χει μεταλλικήν σχεδόν λάμ-
ψιν, άπέπε^ε δ άπό πλείστων σημείων.
Έπι τής λοιπής επιφανείας τής έπιχώσεως τής
αντιστοιχούσης προς τό ύψος του κατακειμένου εν
1 Μολονότι εξ απειρίας του εργάτου έΟραύσΟησάν τίνα τών οστών
και έξηφανίσΟη τό κάτω [Λέρο; τών οστών της κνήμης και οϋτω λίαν
ατελής είναι ή φωτογραφία, δημοσιεύω ομως ταύτην, διότι μαρτυρεί
αρκούντως την συγκεκλιμένην θέσιν τών σκελών. ΊΙ κεφαλή εύοίσκετο
ένθα είναι τό μαναίριον.
4; Πρόχονς αρι&. 1.
θέσει όκλάζοντος και τών λοιπών σκελετών συνελέ-
γησαν ολίγα σχετικώς άλλα τεμάχια αγγείων ανή-
κοντα πρό πάντων εις μετρίου μεγέθους σκύφους.'Ο
πηλός τούτων είναι ώς έπι το πλείστον ερυθρός, κα-
λώς καθαρισμένος και ώπτημένος, ή δ επιφάνεια
καλύπτεται ύπό έουΟοωπου νανώυ.ατος πολύ άοαιώς
έπιτεθειμένου. Έπι του αύτοΟ περίπου ύψους ήσαν
και ολίγα τεμάχια οινοχόης, του τύπου περίπου Λ.
1899 211 είκ. 88. Τό σώμα ταύτης εν ε ε μέλαν γά-
νωμα,έσκοτισμένης μεταλλικής λάμψεως,έπι δέ τοΰ
λαιμού υπάρχει ζώνη μετά τεθλασμένης γραμμής.
Συνελέγησαν πρός τούτοις και ολίγα τεμάχια άρ-
χ_αιοπρεπεστέρων αγγείων, χειροποίητων, έκ χον-
δροειδους πηλού, ομοίων πρός τά ευρισκόμενα και
έντος τών κατιυτέρων στρωμάτων τής έπιχώσεως.
Διά τών αγγείων μόνον δεν δύναται δυστυχώς:
νά όρισθή μετ' ά-ολύτου βε^αιότητος ή χρονολο-
γία τών σκελετών, αλλά πάντως, επειδή και ταύτα
ένεκα τών άρχαιοπρεπών αορτών και τής λοιπής
εργασίας δεν δύνανται νά εϊνε νεώτερα τών γεωμε-
τρικών χρόνων, άφ'έτέρου δέ και ο τρόπος τής ταφής
τών νεκρών έν θέσει κατακειμένου όκλάζοντος εϊνε
συνηθέστατος μέν έν τοις Μυκηναϊκοί; και τοις ετι
άοναιοτέοοις νοόνοις, έςαιοετικώς δέ μόνον άπαντα
κατά την γεωμετρικήν ~ιρίοοον 2, και εξαφανίζεται
πιθανώτατα αετά ταύτα, δυνάμεθα αετά τίνος άσ^α-
λείας νά οεχΟώμεν,ό'τι και ούτος και οί λοιποί τοΟ αύ-
2 Πρβ. Σκιάν ΑΕ 1898, 96 Ζβ1ιβΙιιΐ3ΪθΓ ΕβϊοΙιβηνβΛΓ. 134,
και έν "Αλο) οί μόνοι σκελετοί ηλικιωμένων Β8Α 1911-12, 7 τάφος
αρ. 9. ΊΙ μοναδική περίπτοισι; τής ευρέσεως νεκρού έν θέσει οκλάζοντος
έν τάφιο κλασσικών -/ρόνων,ήν μνημονεύει ό Κεραμόπουλος (ΑΕ 1910
199 σημ.. 4), οέν δύναται, νομίζω, νά -/ρησιαεύση ώς Μαρτυρία, οτι
διετηρεϊτο και τότε τό έθιμον τής ταφής δκλαζόντων, οφείλει δ' ίσως
ν' ά^οδοΟή εις σύμ-τωσίν τινα. 'Ε-ί χιλιάδων άλλων τάφων τών
αυτών χρο'νων ουδέν ό'μοιον τταρετηρήθη.