DOI Artikel:
Kuruniōtēs, Kōnstantinos: Pylou Messēniakēs tholōtos taphos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0116
ΑΕ 1914
Πΰλου Μεσσηνιακής θολωτός τάφος· νπο Κ. Κουροννιώτον. 109
Παρά τήν πρύμνην κοσμοΰσι τον χώρον δύο
κάθετοι κυματοειδείς γραμμάί, προ οέ τη; πρώ-
ρας, εις ταύτην προσκεκολλημένη και φέρουσα
σύγχυσίν τίνα εις τήν όψιν ταύτης, κάθετος τεθλα-
σμένη γραμμή κλειομένη διά γραμμής παραλλή-
λου προς τήν διεύθυνσιν της στείρας.
Και 6 τρόπος της κατασκευής και το τελείως
μυκηνα'ϊκόν σχήμα του αγγείου άφ' ενός, και άφ
έτερου ή διακόσμησις του αγγείου οιά γεωμετρι-
κών κατά το πλείστον σχημάτων άναγκάζουσιν
15: Μνκηναϊκόν πλοΐον πνξίδος αριϋ·. 11.
ήμάς νά χρονολογήσωμεν και τούτο εις τους όψι-
μωτάτους μυκηναϊκούς γ οίνους. Ο πηλός εϊνε μυ-
κηναϊκός, λεπτός και καλώς ώπτημένος, χρώμα-
τος ώχρερύθρου, ή δ' επιφάνεια εϊνε πρασινωπή,
έστιλβωμένη.
Τοΰ* πλοίου το έγγύτερον υπόδειγμα εϊνε αναμ-
φιβόλως τά έπϊ τών γεωμετρικών αγγείων του Δί-
πυλου πλοία. *Αν παραβάλιομεν π. χ. τό, δυστυ-
χώς ομοίως ελλιπές, γεωμετρικόν πλοΤον ΑΜ 191 1
175, όπερ εϊνε ομοίως άνευ κωπών, και μόνον δι'
ιστίων έΗηρτυμένον, Οά ΐδΐιΐμεν, ότι πάντα τά κυ-
ριότερα χαρακτηριστικά μέρη, το χαμηλον πε-
φραγμένον σώμα, το γεφυροειδές ζεΰγμα τής πρώ-
ρας μετά τής πρύμνης, και το έ'μβολον άπαντώσιν
όμοίιυς παρ' άμφοτέροις, ενώ αϊ οιαοοραί, ώς εϊνε
π. '/. ή καμπύλωσις τής πρώρας και ή πλουσιω-
τέρα διαρρύθμισις ταύτης, οφείλονται εις τήν πρά-
οδον τής ναυπηγικής τέχνης, ήτις δυνατόν εϊνε νά
επήλθε κατά το όπωσοΰν μακρόν διάστημα, ό'περ
παρεμπίπτει μεταξύ τής ζωγραφήσεως τών δύο
πλοίων. Τά κιγκλιδωτά ϊκρια τής πρώρας και τής
πρύμνης '/αρακτηρίζουσιν επίσης τά γεωμετρικά
πλοία τοΰ Λι~ύλου (πρβ. και ΑΕ 1898 πίν. 5).
. Η είκών τοΟ αγγείου ήμών παρέχει τήν πρώ-
την μεγάλην και ευκρινή οπωσδήποτε παράστασιν
μυκηναϊκοΟ πλοίου. Άλλά και πάντα τά έπι μυ-
κηναϊκών και προμυκηναϊκών έ'ργων πλοία μεΟ' ό-
λην τήν ατελή σχεδίασιν, δεικνύουσιν ότι ομοίους
ήσαν περίπου έσχηματισμένα. Είχον πάντα ανέ-
καθεν τήν ύψηλήν πρώραν μετά του εμβόλου ααί
τήν καμπύλην πρύμνην' και αύτοΰ δε τοΰ έπϊ τοΰ
δίσκου τής Φαιστοΰ (Εν3Π8 8οι\ Μίη. 276, 2ο)
πλοίου ή όμοιότης προς τά λοιπά μυκηναϊκά πλοία
και τό ήμέτερον άδίκως αμφισβητείται. Ποοσέτι δέ
και ό τύπος, δν άντιγράφουσι τά έπι τών γνωστών
κυκλαδικών, τηγανοειδών σκευών (ΑΕ 1899 90,
είκ. 16-22) έγχάρα/.τα πλοία νομίζω, οτι δεν εϊνε
πολύ διάφορος, συνδέονται δ' άλλως τε τά πλοία
ταΰτα πρός το ήμέτερον και διά τοΰ σήματος, οπερ
φέρουσιν έπι τής πρώρας, τοΰ έπϊ τής στυλίδος
ιχθύος.
Ανεξαρτήτως τοΰ ζητήματος, άν ήσαν ήδη και
τότε Έλληνικαι αϊ κατοικήσασαι κατά τούς πα-
νάρχαιους χρόνους τάς Έλληνικάς χώρας φυλαί,
ή άν ανήκον πάσαι εις το αυτό έθνος, φαίνεται, οτι
ή ναυτική τέ'/νη ήτο παρά πάαιν ή αύτη και σχε-
τικώς ομοίως ανεπτυγμένη, Ό δέ πρωτόγονος τύπος
τοΰ πλοίου, όστις έςειλίχθη εις τήν θαυμασίαν τρι-
ήρη τών κλασσικών χρόνων, εύρίτκετο μετά πάν-
των σχεδόν τών χαρακτηριστικωτάτων μερών ταύ-
της, παρά τοις άρχαιοτάτοις κατοίκοις τής Ελ-
λάδος.
Και ο ψευδόστομος άμ^ορεύς αριθ. 12 είκ. 16
16: Τεμάχιον ψευ&οοτόμου άμφορέως είκ. 12.
φέρει πάντα τά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τών
αγγείων τών τελευταίων χρόνων τής όψιμου μυ-
κηναϊκής περιόδου. Ό πηλός και τούτου εϊνε πε-
ρίπου Ό συνήθης μυκηναϊκός, χρώματος πρασινω-
ποΰ, ή δ' επιφάνεια έ'χει όμοίω; πρασι'νην χροιάν
και εϊνε έστιλβωμένη. Φαίνεται, ότι ή κόσμησις
(είκ. 17) περιελάμβανεν όλον ή το πλείστον μέ-
Πΰλου Μεσσηνιακής θολωτός τάφος· νπο Κ. Κουροννιώτον. 109
Παρά τήν πρύμνην κοσμοΰσι τον χώρον δύο
κάθετοι κυματοειδείς γραμμάί, προ οέ τη; πρώ-
ρας, εις ταύτην προσκεκολλημένη και φέρουσα
σύγχυσίν τίνα εις τήν όψιν ταύτης, κάθετος τεθλα-
σμένη γραμμή κλειομένη διά γραμμής παραλλή-
λου προς τήν διεύθυνσιν της στείρας.
Και 6 τρόπος της κατασκευής και το τελείως
μυκηνα'ϊκόν σχήμα του αγγείου άφ' ενός, και άφ
έτερου ή διακόσμησις του αγγείου οιά γεωμετρι-
κών κατά το πλείστον σχημάτων άναγκάζουσιν
15: Μνκηναϊκόν πλοΐον πνξίδος αριϋ·. 11.
ήμάς νά χρονολογήσωμεν και τούτο εις τους όψι-
μωτάτους μυκηναϊκούς γ οίνους. Ο πηλός εϊνε μυ-
κηναϊκός, λεπτός και καλώς ώπτημένος, χρώμα-
τος ώχρερύθρου, ή δ' επιφάνεια εϊνε πρασινωπή,
έστιλβωμένη.
Τοΰ* πλοίου το έγγύτερον υπόδειγμα εϊνε αναμ-
φιβόλως τά έπϊ τών γεωμετρικών αγγείων του Δί-
πυλου πλοία. *Αν παραβάλιομεν π. χ. τό, δυστυ-
χώς ομοίως ελλιπές, γεωμετρικόν πλοΤον ΑΜ 191 1
175, όπερ εϊνε ομοίως άνευ κωπών, και μόνον δι'
ιστίων έΗηρτυμένον, Οά ΐδΐιΐμεν, ότι πάντα τά κυ-
ριότερα χαρακτηριστικά μέρη, το χαμηλον πε-
φραγμένον σώμα, το γεφυροειδές ζεΰγμα τής πρώ-
ρας μετά τής πρύμνης, και το έ'μβολον άπαντώσιν
όμοίιυς παρ' άμφοτέροις, ενώ αϊ οιαοοραί, ώς εϊνε
π. '/. ή καμπύλωσις τής πρώρας και ή πλουσιω-
τέρα διαρρύθμισις ταύτης, οφείλονται εις τήν πρά-
οδον τής ναυπηγικής τέχνης, ήτις δυνατόν εϊνε νά
επήλθε κατά το όπωσοΰν μακρόν διάστημα, ό'περ
παρεμπίπτει μεταξύ τής ζωγραφήσεως τών δύο
πλοίων. Τά κιγκλιδωτά ϊκρια τής πρώρας και τής
πρύμνης '/αρακτηρίζουσιν επίσης τά γεωμετρικά
πλοία τοΰ Λι~ύλου (πρβ. και ΑΕ 1898 πίν. 5).
. Η είκών τοΟ αγγείου ήμών παρέχει τήν πρώ-
την μεγάλην και ευκρινή οπωσδήποτε παράστασιν
μυκηναϊκοΟ πλοίου. Άλλά και πάντα τά έπι μυ-
κηναϊκών και προμυκηναϊκών έ'ργων πλοία μεΟ' ό-
λην τήν ατελή σχεδίασιν, δεικνύουσιν ότι ομοίους
ήσαν περίπου έσχηματισμένα. Είχον πάντα ανέ-
καθεν τήν ύψηλήν πρώραν μετά του εμβόλου ααί
τήν καμπύλην πρύμνην' και αύτοΰ δε τοΰ έπϊ τοΰ
δίσκου τής Φαιστοΰ (Εν3Π8 8οι\ Μίη. 276, 2ο)
πλοίου ή όμοιότης προς τά λοιπά μυκηναϊκά πλοία
και τό ήμέτερον άδίκως αμφισβητείται. Ποοσέτι δέ
και ό τύπος, δν άντιγράφουσι τά έπι τών γνωστών
κυκλαδικών, τηγανοειδών σκευών (ΑΕ 1899 90,
είκ. 16-22) έγχάρα/.τα πλοία νομίζω, οτι δεν εϊνε
πολύ διάφορος, συνδέονται δ' άλλως τε τά πλοία
ταΰτα πρός το ήμέτερον και διά τοΰ σήματος, οπερ
φέρουσιν έπι τής πρώρας, τοΰ έπϊ τής στυλίδος
ιχθύος.
Ανεξαρτήτως τοΰ ζητήματος, άν ήσαν ήδη και
τότε Έλληνικαι αϊ κατοικήσασαι κατά τούς πα-
νάρχαιους χρόνους τάς Έλληνικάς χώρας φυλαί,
ή άν ανήκον πάσαι εις το αυτό έθνος, φαίνεται, οτι
ή ναυτική τέ'/νη ήτο παρά πάαιν ή αύτη και σχε-
τικώς ομοίως ανεπτυγμένη, Ό δέ πρωτόγονος τύπος
τοΰ πλοίου, όστις έςειλίχθη εις τήν θαυμασίαν τρι-
ήρη τών κλασσικών χρόνων, εύρίτκετο μετά πάν-
των σχεδόν τών χαρακτηριστικωτάτων μερών ταύ-
της, παρά τοις άρχαιοτάτοις κατοίκοις τής Ελ-
λάδος.
Και ο ψευδόστομος άμ^ορεύς αριθ. 12 είκ. 16
16: Τεμάχιον ψευ&οοτόμου άμφορέως είκ. 12.
φέρει πάντα τά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τών
αγγείων τών τελευταίων χρόνων τής όψιμου μυ-
κηναϊκής περιόδου. Ό πηλός και τούτου εϊνε πε-
ρίπου Ό συνήθης μυκηναϊκός, χρώματος πρασινω-
ποΰ, ή δ' επιφάνεια έ'χει όμοίω; πρασι'νην χροιάν
και εϊνε έστιλβωμένη. Φαίνεται, ότι ή κόσμησις
(είκ. 17) περιελάμβανεν όλον ή το πλείστον μέ-