DOI Artikel:
Kuruniōtēs, Kōnstantinos: Pylou Messēniakēs tholōtos taphos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0120
ΑΕ 1914
Πνλον Μεσσηνιακής ΰολωτο: τάφος- νπο Κ. Κουροννιώτον. 113
σαν κατά το μάλλον ή ήττον τρεις μεγάλοι αμφο-
ρείς του τύπου τοΟ ανακτορικού ρυθμού. Κατά το
σχήμα καί τήν διακόσμηση» δμοιάζουσι προς πάντα
τά ύπο το όνομα τοΟτο γνωστά πρώιμα μυκηναϊκά
αγγεία, προ πάντων δέ προς τά έν τοις γειτονικοΐς
θολωτοΐς τάφοις του Κακοβάτου ευρεθέντα (ΑΜ
1909 37), προς ά συμφωνοΟσι και ώς προς τήν
σύστασιν του πηλού, καθαρού κατά τά άλλα, άλ-
λ' έχοντος σχετικώς πολλά μικρά μέλανα λιθάρια
κα'ι ούδέν μόριον μαρμαρυγίου. Είναι και οδτοι οί
άιίΦοοεϊς ημών άνευ τροχού κατεσκευασμένοι, επί
της εσωτερικής δέ επιφανείας διακρίνονται ώς και
έπι των αμφορέων τοΟ Κακοβάτου αί λεπταί γραμ-
μαι τοΟ έκ τριχών χρωστήρος. Τά τοιχώματα και
τών αμφορέων ημών είνε, έν αντιθέσει προς τά
παχέα τών Κρητικών αγγείων, λεπτά όσον και τά
τοΟ Κακοβάτου, έν γένει δ'ουδεμία ούσιοόδης δια-
οορά παρατηρείται κωλύουσα νά δεχθώμεν τήν
αυτήν προέλευσιν τών αγγείων ήμών και τών τοΟ
Κακοβάτου.
Πίν. 2, άριθ. 21- υψ. 0 65. Κατά τον σχη-
ματισμον τής βάσεως ομοιάζει προς τον έκ Κακο-
βάτου αμφορέα ΑΜ 1909 πίν. XXIII 1, άλλ'έν-
ταϋθα άνωτέρω τοϋ οίσκου τής βάσεως ύπάρχουσι
δύο άνθ' ένος πλαστικοί δακτύλιοι, διαρρυθμιζομέ-
νης ούτω πλουσιώτερόν πως τής βάσεως του αγ-
γείου. Έχει ώς και ο άρτι μνημονευθείς έκ Κακο-
βάτου άμφορεύς τρεις οριζοντίους, τοξοειδείς, αν-
τιστοίχους λαβάς εϊς το ΰψος του ώμου. Ο πηλός
είνε ώχρόξανθος προσλαμβάνων είς τινας θέσεις
ελαφρώς ώγοέρυ^ρον χροιάν, κιτρινέρυθρον δέ εΐ'ς
τινα σημεία, ένθα φαίνεται, δτι έκάη λίαν ισχυ-
ρώς το άγγεΐον, έκεϊ δέ και Ό πηλός φέρει μικράς
ίκανώς βαθείας ρωγμάς, και το γάνωμα έχει ζωη-
ρΌν έρυθρον χρώμα, ένώ κατά τΌ λοιπόν εϊνε μέ-
λαν. Ό λαιμός καλύπτεται διά γανώματος, έφ'ού"
εΐνε γεγραμμέναι δύο κυκλικαι παράλληλοι, λευ-
κα'ι κυματοειδείς γραμμαί, και λευκοί ρόδακες έκ
στιγμών και κατά τήν βάσιν καλύπτεται μέχρις
αρκετού ύψους διά γανώματος, έφ ού ύπάρχουσιν
ομοίως δύο λευκα'ι παράλληλοι κυκλικαι γραμ-
μαί. ΆπΌ διαφόρων σημείων τής ούτω διά τοΟ γα-
νώματος σχηματιζομένης κρηπίδος κατά τήν βάσιν
φύονται και άπλοΟνται έφ' ό'λης τής επιφανείας του
αγγείου, διάφοροι κλάδοι κισσοΟ διά πολλών κανο-
νικών καμπυλώσεων εξελισσόμενοι προς τά άνω,,
και φέροντες έπι μικρών μίσχων πολυτρόπως έκα-
τέρωθεν έκτεινομένων καρδιόσχημα φύλλα έχοντα
έλικτά τά άκρα τής βάσεως, και άλλα μικρότερα
και πυκνότερα μισχίδια άνευ φύλλων. Το κεντρι-
κόν μέρος τών γραμμών τών κλάδων και τών μί-
σχων, ώς καΐ ή ράχις τών φύλλων έτονίσθη διά
λεπτής λευκής γραμμής άμυδρώς νυν άλλ' ασφα-
λώς διακρινόμενης. Τά μεταξύ τών κλάδων κενά
πληρούνται δι' άστεροειδών μικρών κοσμημάτων
άποτελουμένων ε/, δακτυλίου έχοντος πέριξ άκτι-
νοειόεΐς έλικας (πρβ. ΜίΠΙβτ ΑΜ 1909 313, πίν.
XXII 2 και Εβίδΐη^βν Κν. 21), έκ δύο μι-
κρών παραλλήλων κυματοειδών γραμμών, κα'ι
άπλών στρογγύλων κηλίδιον.
Ίό κόσμημα 1 χρησιμοποιείται πολλαχώς προς
κόσμησιν άγγείων του λεγομένου ανακτορικού ρυ-
θμού, αλλ εϊνε ή κόσμησις του αγγείου ήμών απο-
λύτως όμοια προς τήν τής λαμπράς οινοχόης του
πρώτου τά'ύου του κυκλικού πεοιβόλου της άκρο-
πόλεως τών Μυκηνών (πίν. 2, 3. ΓΙ,Μγ1ί. Τ1ιοη§'.
II, III 8), προς ην συμφωνεί καθ' όλα και ώς προς
τον τρόπον τής ζωγραφήσεως, και ιδία τον σπανί-
ζοντα εις τά λοιπά σύγχρονα άγγεϊα ποικιλμον
τών κλάδο^ν διά λευκού χρώματος. Καί τάς λεύ-
κας κυματοειδείς γραμμάς έπι τοΟ λαιμού ώς και
τάς κυκλικάς γραμμάς έπι τής βάσεως έχει καί ή
οινοχόη, όπως και τά πληρουντα τά κενά μικρά
κοσμήματα. Ό πηλός τής οινοχόης, κατεσκευα-
σμένης διά τροχοΟ, εϊνε πολύ διάφορος του πηλοΟ
τοΟ άμφορέως, καθαρώτατος και συμπαγέστατος,
άνευ τών μικρών λιθαριών, χρώματος ζωηροί) έρυ-
Ορου, ή δ' έπιφάνεια είνε κιτρινωπή καί έστιλβω-
μένη, ώστε μεθ'όλην τήν μεγίστην ομοιότητα τής
κοσμήσεως, δέν δυνάμεθα νά ίσχυρισθώμεν, ότι έν
τω αύτώ έργαστηρίω κατεσκευάσθησαν τά άγγεϊα,
ασφαλώς δ'όμως δύνανται νά θεωρηθώσιν ώς συγ-
χρόνως ζωγραφηθέντα κατά πιστήν άντιγραφήν τοΟ
αύτου υποδείγματος.
Πίν. 2. άριθ. 22- υψ. 0-66. Ό άμφορεύς εινε
όλίγον έπιμηκέστερος τοΟ προγ^ου^έ^ου, διαφέ-
ρει δ' έκείνου καί κατά τήν βάσιν, καθόσον λεί-
πουσιν οί ύπέρ ταύτην πλαστικοί όακτύλιοι, καί
1 Πεοί τήν φύλλων ί'δε ΜϋΙΙβτ ΑΜ 1909 313.
15
Πνλον Μεσσηνιακής ΰολωτο: τάφος- νπο Κ. Κουροννιώτον. 113
σαν κατά το μάλλον ή ήττον τρεις μεγάλοι αμφο-
ρείς του τύπου τοΟ ανακτορικού ρυθμού. Κατά το
σχήμα καί τήν διακόσμηση» δμοιάζουσι προς πάντα
τά ύπο το όνομα τοΟτο γνωστά πρώιμα μυκηναϊκά
αγγεία, προ πάντων δέ προς τά έν τοις γειτονικοΐς
θολωτοΐς τάφοις του Κακοβάτου ευρεθέντα (ΑΜ
1909 37), προς ά συμφωνοΟσι και ώς προς τήν
σύστασιν του πηλού, καθαρού κατά τά άλλα, άλ-
λ' έχοντος σχετικώς πολλά μικρά μέλανα λιθάρια
κα'ι ούδέν μόριον μαρμαρυγίου. Είναι και οδτοι οί
άιίΦοοεϊς ημών άνευ τροχού κατεσκευασμένοι, επί
της εσωτερικής δέ επιφανείας διακρίνονται ώς και
έπι των αμφορέων τοΟ Κακοβάτου αί λεπταί γραμ-
μαι τοΟ έκ τριχών χρωστήρος. Τά τοιχώματα και
τών αμφορέων ημών είνε, έν αντιθέσει προς τά
παχέα τών Κρητικών αγγείων, λεπτά όσον και τά
τοΟ Κακοβάτου, έν γένει δ'ουδεμία ούσιοόδης δια-
οορά παρατηρείται κωλύουσα νά δεχθώμεν τήν
αυτήν προέλευσιν τών αγγείων ήμών και τών τοΟ
Κακοβάτου.
Πίν. 2, άριθ. 21- υψ. 0 65. Κατά τον σχη-
ματισμον τής βάσεως ομοιάζει προς τον έκ Κακο-
βάτου αμφορέα ΑΜ 1909 πίν. XXIII 1, άλλ'έν-
ταϋθα άνωτέρω τοϋ οίσκου τής βάσεως ύπάρχουσι
δύο άνθ' ένος πλαστικοί δακτύλιοι, διαρρυθμιζομέ-
νης ούτω πλουσιώτερόν πως τής βάσεως του αγ-
γείου. Έχει ώς και ο άρτι μνημονευθείς έκ Κακο-
βάτου άμφορεύς τρεις οριζοντίους, τοξοειδείς, αν-
τιστοίχους λαβάς εϊς το ΰψος του ώμου. Ο πηλός
είνε ώχρόξανθος προσλαμβάνων είς τινας θέσεις
ελαφρώς ώγοέρυ^ρον χροιάν, κιτρινέρυθρον δέ εΐ'ς
τινα σημεία, ένθα φαίνεται, δτι έκάη λίαν ισχυ-
ρώς το άγγεΐον, έκεϊ δέ και Ό πηλός φέρει μικράς
ίκανώς βαθείας ρωγμάς, και το γάνωμα έχει ζωη-
ρΌν έρυθρον χρώμα, ένώ κατά τΌ λοιπόν εϊνε μέ-
λαν. Ό λαιμός καλύπτεται διά γανώματος, έφ'ού"
εΐνε γεγραμμέναι δύο κυκλικαι παράλληλοι, λευ-
κα'ι κυματοειδείς γραμμαί, και λευκοί ρόδακες έκ
στιγμών και κατά τήν βάσιν καλύπτεται μέχρις
αρκετού ύψους διά γανώματος, έφ ού ύπάρχουσιν
ομοίως δύο λευκα'ι παράλληλοι κυκλικαι γραμ-
μαί. ΆπΌ διαφόρων σημείων τής ούτω διά τοΟ γα-
νώματος σχηματιζομένης κρηπίδος κατά τήν βάσιν
φύονται και άπλοΟνται έφ' ό'λης τής επιφανείας του
αγγείου, διάφοροι κλάδοι κισσοΟ διά πολλών κανο-
νικών καμπυλώσεων εξελισσόμενοι προς τά άνω,,
και φέροντες έπι μικρών μίσχων πολυτρόπως έκα-
τέρωθεν έκτεινομένων καρδιόσχημα φύλλα έχοντα
έλικτά τά άκρα τής βάσεως, και άλλα μικρότερα
και πυκνότερα μισχίδια άνευ φύλλων. Το κεντρι-
κόν μέρος τών γραμμών τών κλάδων και τών μί-
σχων, ώς καΐ ή ράχις τών φύλλων έτονίσθη διά
λεπτής λευκής γραμμής άμυδρώς νυν άλλ' ασφα-
λώς διακρινόμενης. Τά μεταξύ τών κλάδων κενά
πληρούνται δι' άστεροειδών μικρών κοσμημάτων
άποτελουμένων ε/, δακτυλίου έχοντος πέριξ άκτι-
νοειόεΐς έλικας (πρβ. ΜίΠΙβτ ΑΜ 1909 313, πίν.
XXII 2 και Εβίδΐη^βν Κν. 21), έκ δύο μι-
κρών παραλλήλων κυματοειδών γραμμών, κα'ι
άπλών στρογγύλων κηλίδιον.
Ίό κόσμημα 1 χρησιμοποιείται πολλαχώς προς
κόσμησιν άγγείων του λεγομένου ανακτορικού ρυ-
θμού, αλλ εϊνε ή κόσμησις του αγγείου ήμών απο-
λύτως όμοια προς τήν τής λαμπράς οινοχόης του
πρώτου τά'ύου του κυκλικού πεοιβόλου της άκρο-
πόλεως τών Μυκηνών (πίν. 2, 3. ΓΙ,Μγ1ί. Τ1ιοη§'.
II, III 8), προς ην συμφωνεί καθ' όλα και ώς προς
τον τρόπον τής ζωγραφήσεως, και ιδία τον σπανί-
ζοντα εις τά λοιπά σύγχρονα άγγεϊα ποικιλμον
τών κλάδο^ν διά λευκού χρώματος. Καί τάς λεύ-
κας κυματοειδείς γραμμάς έπι τοΟ λαιμού ώς και
τάς κυκλικάς γραμμάς έπι τής βάσεως έχει καί ή
οινοχόη, όπως και τά πληρουντα τά κενά μικρά
κοσμήματα. Ό πηλός τής οινοχόης, κατεσκευα-
σμένης διά τροχοΟ, εϊνε πολύ διάφορος του πηλοΟ
τοΟ άμφορέως, καθαρώτατος και συμπαγέστατος,
άνευ τών μικρών λιθαριών, χρώματος ζωηροί) έρυ-
Ορου, ή δ' έπιφάνεια είνε κιτρινωπή καί έστιλβω-
μένη, ώστε μεθ'όλην τήν μεγίστην ομοιότητα τής
κοσμήσεως, δέν δυνάμεθα νά ίσχυρισθώμεν, ότι έν
τω αύτώ έργαστηρίω κατεσκευάσθησαν τά άγγεϊα,
ασφαλώς δ'όμως δύνανται νά θεωρηθώσιν ώς συγ-
χρόνως ζωγραφηθέντα κατά πιστήν άντιγραφήν τοΟ
αύτου υποδείγματος.
Πίν. 2. άριθ. 22- υψ. 0-66. Ό άμφορεύς εινε
όλίγον έπιμηκέστερος τοΟ προγ^ου^έ^ου, διαφέ-
ρει δ' έκείνου καί κατά τήν βάσιν, καθόσον λεί-
πουσιν οί ύπέρ ταύτην πλαστικοί όακτύλιοι, καί
1 Πεοί τήν φύλλων ί'δε ΜϋΙΙβτ ΑΜ 1909 313.
15