DOI Artikel:
Pappadakēs, Nikolaos: Ptykton katoptron ek Thēbōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0125
118 Πτνκτδν κάτοπτρον έκ Θηβών νπδ Ν. Παπαδάκη.
ΑΕ 1914
Σεμνώς απέναντι άλλήλων, χωρίς και να προσ-
βλέπωνται ακριβώς, κάθηνται επί πετρών εκατέ-
ρωθεν κορμού δένδρου, οπίσω εις το βάθος υψου-
μένου, νεαρόν ζεΰγος' δεξιά έκείνη, ένδεουμένη
άχειρίδωτον λεπτόν χιτώνα, ύφ ον διαφαίνονται
αορως αι γραμμαι του σώματος, και επ αυτού
ίμάτιον, οπερ άπολισθήσαν έκτος μικροΟ μέρους
καταοαίνοντος έ'τι έκ τών νώτων, επικαλύπτει μό-
νον το κάτω σώμα κολπούμενον υπέρ τοϋς μηρούς
έγκαρσίως, και περιβάλλουσα την δεξιάν άμελώς
πως επί του τραχήλου πάνΟηρος παρισταμένου
όπισθεν ήμέρως' αριστερά εκείνος, γυμνός όλως
πλην μικρας επί του μηρού γωνίας της παρδαλής,
έφ' ής κάθηται ύπεστρωμένης επί τών πετρών *,
στηρίζων δια ιής αριστεράς ορθιον λίαν επίμη-
κες ρόπαλον υπέρ άλλην πέτραν προ του έν μέσω
δένδρου" αμφότεροι δέ μόλις διά τών κεφαλών προ-
κλινόμενοι ελαφρώς προς αλλήλους μέ άβίαστον
άνετον κάθισμα έ'χουσιν επισύρει μέν φυσικώτατα
τον πορρωτέρω προς τον Οεατήν πόδα, προτείνει
δέ τον έγγύτερον ήρέμα, διά δέ τών αντιστοίχων
έτερωνύμων χειρών, ελευθέρως καΟειμε'νων, έπι-
ψαύουσι τά κράσπεδα τών έκκρεμαμένων επί τών
πετρών έπιβλημάτων αύτών, πληροΟντες άμα κάλ-
λιστα ούτω τον περιφερή χώρον. Η ό'λη στάσις
αύτών είναι προφανώς ό σχηματισμός ό έπιτετη-
μεν οξυτέοας και λεπτότερα; τάς γράμμα; εν σφυρηλατώ), αυξανομ,έ-
νην ιδία κατά τα πλά^ία' μόνον κατά έκτυπιύτατα σημεία (τ:, ν. τά
γόνατα) φαίνεται δυσαναλόγως διά ^οάνευσιν λεπτον και πιθανώς διά
τούτο είναι καϊ εν μέρει εκκρονστον, σφυρηλατηθέν δηλ. έπειτα εν-
ταύθα εσωθεν (άλλα τορέως έξωθεν ί'/νος -/αρακτόν ουδέν ασφαλές,
πλην Ίσιος τών οφθαλμικών κοιλοτήτων). Όπωσδήποτε υπάγεται βε -
βαίως εις τάς (1β001ΐρβθ8 λεγομένας παραστάσεις, τάς Γ.ερικοπτο-
μένας δηλ. τά 'έξω τών περιγραμμάτων, ώστε δι' ελευθέρας επιθέσεως
επί χωριστού βάθους νά έξαίρο>νται ετι μ.άλλον τάνάγλυφα μέλη.
Πρός δέ προφύλαξιν άπο συνθλίψεων 'έ/ει έντακη εις τά κοίλα τών
έξοχων 'έσωθεν μολύδδινον πλήρωμα, ολως άνεξάρτητον της συνενοώ-
σης προς τόν δίσκον κο'λλης (εξ ύλης ύποκιτρίνης), ώς εί/εν ήδη ορ-
θώς παρατηρήσει εις τά Ηβ11βηΪ8ίΪ8θ1ΐβ 8ϊ1ΐ3β1'§βί&88θ (δδΛΥίη-
οΙίθΙηιαηηβρΓοσΓαΐΏΓη) σ. 26 ό Ρβι-ηϊοβ.
Ί1 διατήρησις μετρία' την έπιφάνειαν έ·/ει επιλάβει όξείδωσις
άσ/ημίζουσα, ώς τις ψώρα, πολλα/οΰ δι' εξογκωμάτων υπερύθρων,
άλλως πράσινη και ετι βαθυπρασινωτέρα ;ΰν διά την συντηοητικήν
παρασκευήν πλην δέ μικρών ρηγμάτων ή σ/ισμών κατά τά προέ-
'/οντα γόνατα και την κόλπωσιν του ιματίου της Νύμφης έ'/ει κα'ι
όλως άποθρυμματισθή τό προ'σωπον ταύτης υπό του σκαλίζοντος κατά
τήν ανασκαφή·/ εργάτου διά τοϋ αίν μηρού του εργαλείου (τώρα κήρι-
νον συμπεπληρωμένον).
1 Ή κεφαλή σαφής έπ'ι του αριστερού μηροϋ, είς τών ποδών κάτω
παρά τήν βάσιν τοϋ ροπάλου, οί άλλοι άποπίπτουν οπίσω έκ τών πε-
τρών μετά της οΰοάς.
δευμένως αφελής τών καθημένων προ τοΟ οκρί-
βαντος ζωγράφου ή τοϋ φωτογραφικού φακού και
έπιζητούντων νά έμφανίζωσιν έν άπόψει «τριών
τετάρτων» άνεπισκιάστως σώματα ώοαΐα και εύ-
ρύΟμως διατεθειμένα, βλεπόντων δέ ούτε πρός τον
θεατήν ούτε πρός άλλήλους, άλλά ρεμβωοώς τρό-
πον τινά πρός μέσον τι σημεΐον.
Άλλά τίνες οί παριστάμενοι;
« τίς δ νοϋς; τί πάνθηρ καϊ ρόπαλον συνηλθέτην;».
Έν ποώτοις άκριβεστέρα έπισκόπησις του νεα-
ρού κορυνήτου ανακαλύπτει ώτα μέν οξέα μεγάλα,
τράγειά τινα (ιδία το έσωτερικόν πρβ. τήν έν με-
γεΟύνσει, ατυχώς άγαν άγριωπή και αποτρόπαια,
εΐκ.1), οπίσω δέ κατά τήν οσφύν του θυσανωτήν
ούράν βραχεΐαν (άόρατον έν τω πινάκι), άλλά και
είς τό πρόσωπον αύτό, τό άλλως τόσον σοβαρόν,
ρίνα μέν κάτω πεπλατυσμένην και άνω δι'εντομής
βαθείας χωριζομένην του μετώπου, τούτο δέ πάλιν
άνώμαλον άσυνήΟως και έξωγκωμένον κατά τήν
κορυφήν, ές ής άναβλαστάνει όρθια χαίτη μάλλον
ή κόμη κατά δεσμίδας,— άν και οχι ασφαλώς και
κέρατα.
« Ως σεμνός ό κατάρατος! ». Παρακαθήμενος
τόσον εύπρεπώς, σχεδόν άρχοντικά, και δορυ'νο-
ρών τήν καλήν του παρ' ολίγον έλάνθανεν θεου
τινός ή ήρωος άντιλαβών τάξιν και σχήμα ό κόβα-
λος θεράπων !
Διότι οέν είναι καν ό ορειβάτης θηρευτής Πάν,
ώς θά ήδύνατο νά έκληφθή έκ πρώτης όψεως και
έν άνασκοπή τών λίαν ομοίων τύπων αύτου επί
νομισμάτων ιδία του κοινού τών Άρκάδων (Βπί.
Μιΐ8. Οοΐηδ. Πελοπονν. 32, 10 και 12) της σικε-
λικής Μεσσήνης (Ιιη1ιοο£-Β1υηι. Μοηη. Οτ. πίν.
Β' 5), της Πανοοσίας κλπ.2. Όσον και άν φαίνε-
ται συνηγορούν ύπέρ του [Ιανός πλην του ροπάλου
και τό γνωστόν αύτου εν τε θεοϊς και άνθρώποις
αξίωμα, δι ο ού μόνον μετά Νυμφών και Βακχών
συχνά παρίσταται και έν κατόπτροις (π. χ. Ργϊ-
βάποΐΐδ: ΒθΐΊίη'8 ΑηΙ. ΒίΙά^θΐΊίβ 2, 2- ώσαύ-
2 Πρβ. περί της εξελίξεως του Πανός—κα'ι τοΰ Σατύρου παραλ-
λήλως— εϊς νεανικόν, σ/εδάν όλως ανθρωποειδή, πλην της θεμελιώ-
δους μελέτης τοΰ ΡΉΓίλναΠ^ΙΟΓ «άβΓ 83ίγΐ- 3118 ΡθΓ§Ε1110Π» σ.
26-30 και της ετι προτέρας έν Αηπ. ά. Ιη8ΐ. 1877, 199 κέ. ιδία μέ
πυκνήν τήν βιβλιογραφίαν \νβΠ1ΐΌ1ίβ έν Ρβδίβοΐΐπίΐ ί. Βθηάοΐ'ίί
σ. 156 κέ..
ΑΕ 1914
Σεμνώς απέναντι άλλήλων, χωρίς και να προσ-
βλέπωνται ακριβώς, κάθηνται επί πετρών εκατέ-
ρωθεν κορμού δένδρου, οπίσω εις το βάθος υψου-
μένου, νεαρόν ζεΰγος' δεξιά έκείνη, ένδεουμένη
άχειρίδωτον λεπτόν χιτώνα, ύφ ον διαφαίνονται
αορως αι γραμμαι του σώματος, και επ αυτού
ίμάτιον, οπερ άπολισθήσαν έκτος μικροΟ μέρους
καταοαίνοντος έ'τι έκ τών νώτων, επικαλύπτει μό-
νον το κάτω σώμα κολπούμενον υπέρ τοϋς μηρούς
έγκαρσίως, και περιβάλλουσα την δεξιάν άμελώς
πως επί του τραχήλου πάνΟηρος παρισταμένου
όπισθεν ήμέρως' αριστερά εκείνος, γυμνός όλως
πλην μικρας επί του μηρού γωνίας της παρδαλής,
έφ' ής κάθηται ύπεστρωμένης επί τών πετρών *,
στηρίζων δια ιής αριστεράς ορθιον λίαν επίμη-
κες ρόπαλον υπέρ άλλην πέτραν προ του έν μέσω
δένδρου" αμφότεροι δέ μόλις διά τών κεφαλών προ-
κλινόμενοι ελαφρώς προς αλλήλους μέ άβίαστον
άνετον κάθισμα έ'χουσιν επισύρει μέν φυσικώτατα
τον πορρωτέρω προς τον Οεατήν πόδα, προτείνει
δέ τον έγγύτερον ήρέμα, διά δέ τών αντιστοίχων
έτερωνύμων χειρών, ελευθέρως καΟειμε'νων, έπι-
ψαύουσι τά κράσπεδα τών έκκρεμαμένων επί τών
πετρών έπιβλημάτων αύτών, πληροΟντες άμα κάλ-
λιστα ούτω τον περιφερή χώρον. Η ό'λη στάσις
αύτών είναι προφανώς ό σχηματισμός ό έπιτετη-
μεν οξυτέοας και λεπτότερα; τάς γράμμα; εν σφυρηλατώ), αυξανομ,έ-
νην ιδία κατά τα πλά^ία' μόνον κατά έκτυπιύτατα σημεία (τ:, ν. τά
γόνατα) φαίνεται δυσαναλόγως διά ^οάνευσιν λεπτον και πιθανώς διά
τούτο είναι καϊ εν μέρει εκκρονστον, σφυρηλατηθέν δηλ. έπειτα εν-
ταύθα εσωθεν (άλλα τορέως έξωθεν ί'/νος -/αρακτόν ουδέν ασφαλές,
πλην Ίσιος τών οφθαλμικών κοιλοτήτων). Όπωσδήποτε υπάγεται βε -
βαίως εις τάς (1β001ΐρβθ8 λεγομένας παραστάσεις, τάς Γ.ερικοπτο-
μένας δηλ. τά 'έξω τών περιγραμμάτων, ώστε δι' ελευθέρας επιθέσεως
επί χωριστού βάθους νά έξαίρο>νται ετι μ.άλλον τάνάγλυφα μέλη.
Πρός δέ προφύλαξιν άπο συνθλίψεων 'έ/ει έντακη εις τά κοίλα τών
έξοχων 'έσωθεν μολύδδινον πλήρωμα, ολως άνεξάρτητον της συνενοώ-
σης προς τόν δίσκον κο'λλης (εξ ύλης ύποκιτρίνης), ώς εί/εν ήδη ορ-
θώς παρατηρήσει εις τά Ηβ11βηΪ8ίΪ8θ1ΐβ 8ϊ1ΐ3β1'§βί&88θ (δδΛΥίη-
οΙίθΙηιαηηβρΓοσΓαΐΏΓη) σ. 26 ό Ρβι-ηϊοβ.
Ί1 διατήρησις μετρία' την έπιφάνειαν έ·/ει επιλάβει όξείδωσις
άσ/ημίζουσα, ώς τις ψώρα, πολλα/οΰ δι' εξογκωμάτων υπερύθρων,
άλλως πράσινη και ετι βαθυπρασινωτέρα ;ΰν διά την συντηοητικήν
παρασκευήν πλην δέ μικρών ρηγμάτων ή σ/ισμών κατά τά προέ-
'/οντα γόνατα και την κόλπωσιν του ιματίου της Νύμφης έ'/ει κα'ι
όλως άποθρυμματισθή τό προ'σωπον ταύτης υπό του σκαλίζοντος κατά
τήν ανασκαφή·/ εργάτου διά τοϋ αίν μηρού του εργαλείου (τώρα κήρι-
νον συμπεπληρωμένον).
1 Ή κεφαλή σαφής έπ'ι του αριστερού μηροϋ, είς τών ποδών κάτω
παρά τήν βάσιν τοϋ ροπάλου, οί άλλοι άποπίπτουν οπίσω έκ τών πε-
τρών μετά της οΰοάς.
δευμένως αφελής τών καθημένων προ τοΟ οκρί-
βαντος ζωγράφου ή τοϋ φωτογραφικού φακού και
έπιζητούντων νά έμφανίζωσιν έν άπόψει «τριών
τετάρτων» άνεπισκιάστως σώματα ώοαΐα και εύ-
ρύΟμως διατεθειμένα, βλεπόντων δέ ούτε πρός τον
θεατήν ούτε πρός άλλήλους, άλλά ρεμβωοώς τρό-
πον τινά πρός μέσον τι σημεΐον.
Άλλά τίνες οί παριστάμενοι;
« τίς δ νοϋς; τί πάνθηρ καϊ ρόπαλον συνηλθέτην;».
Έν ποώτοις άκριβεστέρα έπισκόπησις του νεα-
ρού κορυνήτου ανακαλύπτει ώτα μέν οξέα μεγάλα,
τράγειά τινα (ιδία το έσωτερικόν πρβ. τήν έν με-
γεΟύνσει, ατυχώς άγαν άγριωπή και αποτρόπαια,
εΐκ.1), οπίσω δέ κατά τήν οσφύν του θυσανωτήν
ούράν βραχεΐαν (άόρατον έν τω πινάκι), άλλά και
είς τό πρόσωπον αύτό, τό άλλως τόσον σοβαρόν,
ρίνα μέν κάτω πεπλατυσμένην και άνω δι'εντομής
βαθείας χωριζομένην του μετώπου, τούτο δέ πάλιν
άνώμαλον άσυνήΟως και έξωγκωμένον κατά τήν
κορυφήν, ές ής άναβλαστάνει όρθια χαίτη μάλλον
ή κόμη κατά δεσμίδας,— άν και οχι ασφαλώς και
κέρατα.
« Ως σεμνός ό κατάρατος! ». Παρακαθήμενος
τόσον εύπρεπώς, σχεδόν άρχοντικά, και δορυ'νο-
ρών τήν καλήν του παρ' ολίγον έλάνθανεν θεου
τινός ή ήρωος άντιλαβών τάξιν και σχήμα ό κόβα-
λος θεράπων !
Διότι οέν είναι καν ό ορειβάτης θηρευτής Πάν,
ώς θά ήδύνατο νά έκληφθή έκ πρώτης όψεως και
έν άνασκοπή τών λίαν ομοίων τύπων αύτου επί
νομισμάτων ιδία του κοινού τών Άρκάδων (Βπί.
Μιΐ8. Οοΐηδ. Πελοπονν. 32, 10 και 12) της σικε-
λικής Μεσσήνης (Ιιη1ιοο£-Β1υηι. Μοηη. Οτ. πίν.
Β' 5), της Πανοοσίας κλπ.2. Όσον και άν φαίνε-
ται συνηγορούν ύπέρ του [Ιανός πλην του ροπάλου
και τό γνωστόν αύτου εν τε θεοϊς και άνθρώποις
αξίωμα, δι ο ού μόνον μετά Νυμφών και Βακχών
συχνά παρίσταται και έν κατόπτροις (π. χ. Ργϊ-
βάποΐΐδ: ΒθΐΊίη'8 ΑηΙ. ΒίΙά^θΐΊίβ 2, 2- ώσαύ-
2 Πρβ. περί της εξελίξεως του Πανός—κα'ι τοΰ Σατύρου παραλ-
λήλως— εϊς νεανικόν, σ/εδάν όλως ανθρωποειδή, πλην της θεμελιώ-
δους μελέτης τοΰ ΡΉΓίλναΠ^ΙΟΓ «άβΓ 83ίγΐ- 3118 ΡθΓ§Ε1110Π» σ.
26-30 και της ετι προτέρας έν Αηπ. ά. Ιη8ΐ. 1877, 199 κέ. ιδία μέ
πυκνήν τήν βιβλιογραφίαν \νβΠ1ΐΌ1ίβ έν Ρβδίβοΐΐπίΐ ί. Βθηάοΐ'ίί
σ. 156 κέ..