DOI Artikel:
Chiller, Phriderikos: Epigraphai Rhodou, Thēras, Naxou, Arkadias
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0140
ΑΕ 1914
ΈπιγραφαΙ 'Ρόδου, Θήρας, Νάξου, Αρκαδίας- υπό Φ. Χίλλερ. 133
προτέρας. Έάν δ ΗοιβοΙΙθ ορθώς ώρισε τήν χρο-
νολογίαν των Δηλΐων ψηφισμάτων, οΐς τιμάται Ό
Άρνίνικος Γοργώπα θηραΐος, ό μετά τών παίδων
ήδη έν τη της Έπικτήτης διαθήκη αναφερόμενος
περί τα έτη 210-195, — και ούδεις νομίζω άντεΐ-
πεν, συμφωνεί δέ και ό Ρ. Κοιιβδβΐ έν τω άρτι έκδο-
θέντι θησαυρώ ΙΟ XI4 709 710 —εχομεν το δι-
καίωμα νά δώσιυμεν ώς έ'γγιστα τά έτη 177-162
τη τοΟ Δωροκλείδα διαθήκη" ακριβεστέρα δέ χρο-
νολογία ούπω επιτρέπεται.
Επειδή δέ ηύρε το άπόΟραυσμα ό της άρχαίας
θήρας φύλαξ, πιΟανώτατον είναι δ'τι προέρχεται
έκ της αρχαίας πόλεως. Δέν θέλω ό'μως νά συμ-
περάνω έκ τούτου εικασίας περί τοϋ' τόπου, οδ ήν
το Μουσεΐον της Έπικτήτης, διότι εγώ, ό άλλοτε
έκφράσας τήν ΐδέαν οτι τούτο το Μουσεΐον είναι
το ύπ' έμοΟ έντΌς και ύπο του μετοχίου του Ευαγ-
γελισμού1 άνεσκαμμένον ήρώον, δέν είμαι αμερό-
ληπτος. "Ασμενος δέ παραπέμπω τοϋς άναγνώστας
εις τά ύπο του φίλου μου ΌτΆ^βηάοΐίί (Τ1ιθγ& II
238-256) περί τών ήρωων είρημένα. Όστις θά
συνέχιση τάς θηραϊκάς άνασκα^άς, αίτινες πλεί-
στας έτι ύπισχνοΟνται άνακαλύψεις, εκείνος και
τούτο τό ζήτημα λαβέτω ύπ οψιν.
ΙΟ XII3 883. Είδον κατά τό 1910 και πάλιν
τον λίθον' περί δέ ίου ονόματος Πολνκράτον ούοε-
μία ύπάρχει αμφιβολία.
Έν τώ αύτώ έτει είδον έν θήρα 1) άγαλμάτιον
μικρόν τρικέφαλον Εκάτης τριμόρφου, πόλος δέ
τών τριών κεφαλών εις πάσι κοινός" λευκοΟ μαρ-
μάρου, ύψος ΟΊΟ" εύρέθη έν Οία (Καμάρι).
2) πλάκα μαρμαρίνην μ. 0-450, ΰψ. 0-175,
πλ. 0-04, έξ Οίας- [Άπ]|θΛΛΩΝΟΣ)ι.
3) στήλην έπιτύμβιον, κοσμηθεΐσαν δι'ανάγλυ-
φου γυναικός στεκούσης έπ'ι βάσεω; (ώς άνδριάν-
τος), ύψος 0'65, μ. 0'35, πάγ. 0"065, προελεύ-
σεως άδήλου. Πλοίαρχος τις θηραϊος έφερεν αυ-
τήν ές άγνωστου τόπου, και κατά τήν καλήν διά-
Οεσιν, ήτις και άλλως διακρίνει τους θηραίους
{ΗίΙΙβν, Τ1ιβΓ& III 22), έχαρίσατο τω μουσείω.
Μεταξύ της κεοαλής και τοΟ αετώματος του
έγχαραχθέντος έν τή τετραγώνω πλακϊ είναι τό
όνομα Τ6ΙΜΑΡΙΟΝ ΧΑΙΡ6ΙΝ, γράμμασι του β'
πεοίπου αΧ αίώνο:.
Τό όνομα Γιμάριον ήρεσε τώ Μελεάγρω, δη-
λαδή ώς έταιρικόν (Άνθ. Παλ.' Ε' 96" 204, ΙΒ'
113), δέν ευρίσκεται έν τοις Άττικοΐς [ΒβοΜβΙ,
Αΐί. ΓΓ&πβηηαιτίθη 1902)" αύτη δέ διά τοΟ κρη-
δέμνου χαρακτηρίζεται ώς τιμία γυνή. Ίσως ύπό
τίνος ώφθη ό λίθο: πρότερον έν άλλω μέρει.
Γ) Νάξου.
Εκτυπον μικροΟ τίνος, ώς φαίνεται, πινακί-
σκου (αναθηματικού;), άποσταλέν μοι ι^ρο τίνων
ετών ύπο του φίλου κ. Ναυπλιώτου, διδασκάλου
και έπιμελητοΟ τών έκεΐ αρχαιοτήτων.Τό εκτυπον
έχει μ. 0"19, ύψ. ΟΊΟ, τά δέ γράμματα υψ.
0-03-0-045 (είκ. 2)
Είκών 2.
|2ΗΤίΜθ| Όνίτης.
Όνομα κατά το δεύτερον ήμισυ του έκτου πΧ
αιώνος έγχαραχθέν, ανδρός ή ήρωός. Ό Ησύχιος
έχει τάδε: Όνίτης· ήοως. όνομα και ίσως αν εϊη
(Ιαβπηα)' Ήρα/.λέους δ' υιός έκ Μεγάρας (σχολ.
Αυκόφρονο; 38) ή Δηιάνειρας (Άπολλοδ. βιβλ .
ΒΊ65, Όνήτης ΗθγοΙιθγ) ούτως ή 'Οδίτης (Διόδ.
Δ' 37, 1) καλείται. Ότι δέ ή γραφή Όνίτης
είναι ορθή, άποδεικνύει ή Ναξία επιγραφή, απέ-
δειξε δέ και ό τών Μολπών νόμος ό έν τώ Δελφι-
νίω έν Μιλήτω ευρεθείς, καθώς έξηγήσατο ό ΛΥΐ-
Ιβιηοννίίζ, 8&ίζιιη£θΐι βϊηθΐ- ιηϊΐβδίδοΐιβη 8αη£βΓ-
£Ϊ1άβ (8ΒΑΒ 1904,9 και ΒθγΙ. ΚΙββδΐΙίΘΓΐβχίθ V
1 1907, 27).
Τήν ύπό του Ι,οββοΐί (Ρ&ΛοΙ. 388" 395) και
ΈπιγραφαΙ 'Ρόδου, Θήρας, Νάξου, Αρκαδίας- υπό Φ. Χίλλερ. 133
προτέρας. Έάν δ ΗοιβοΙΙθ ορθώς ώρισε τήν χρο-
νολογίαν των Δηλΐων ψηφισμάτων, οΐς τιμάται Ό
Άρνίνικος Γοργώπα θηραΐος, ό μετά τών παίδων
ήδη έν τη της Έπικτήτης διαθήκη αναφερόμενος
περί τα έτη 210-195, — και ούδεις νομίζω άντεΐ-
πεν, συμφωνεί δέ και ό Ρ. Κοιιβδβΐ έν τω άρτι έκδο-
θέντι θησαυρώ ΙΟ XI4 709 710 —εχομεν το δι-
καίωμα νά δώσιυμεν ώς έ'γγιστα τά έτη 177-162
τη τοΟ Δωροκλείδα διαθήκη" ακριβεστέρα δέ χρο-
νολογία ούπω επιτρέπεται.
Επειδή δέ ηύρε το άπόΟραυσμα ό της άρχαίας
θήρας φύλαξ, πιΟανώτατον είναι δ'τι προέρχεται
έκ της αρχαίας πόλεως. Δέν θέλω ό'μως νά συμ-
περάνω έκ τούτου εικασίας περί τοϋ' τόπου, οδ ήν
το Μουσεΐον της Έπικτήτης, διότι εγώ, ό άλλοτε
έκφράσας τήν ΐδέαν οτι τούτο το Μουσεΐον είναι
το ύπ' έμοΟ έντΌς και ύπο του μετοχίου του Ευαγ-
γελισμού1 άνεσκαμμένον ήρώον, δέν είμαι αμερό-
ληπτος. "Ασμενος δέ παραπέμπω τοϋς άναγνώστας
εις τά ύπο του φίλου μου ΌτΆ^βηάοΐίί (Τ1ιθγ& II
238-256) περί τών ήρωων είρημένα. Όστις θά
συνέχιση τάς θηραϊκάς άνασκα^άς, αίτινες πλεί-
στας έτι ύπισχνοΟνται άνακαλύψεις, εκείνος και
τούτο τό ζήτημα λαβέτω ύπ οψιν.
ΙΟ XII3 883. Είδον κατά τό 1910 και πάλιν
τον λίθον' περί δέ ίου ονόματος Πολνκράτον ούοε-
μία ύπάρχει αμφιβολία.
Έν τώ αύτώ έτει είδον έν θήρα 1) άγαλμάτιον
μικρόν τρικέφαλον Εκάτης τριμόρφου, πόλος δέ
τών τριών κεφαλών εις πάσι κοινός" λευκοΟ μαρ-
μάρου, ύψος ΟΊΟ" εύρέθη έν Οία (Καμάρι).
2) πλάκα μαρμαρίνην μ. 0-450, ΰψ. 0-175,
πλ. 0-04, έξ Οίας- [Άπ]|θΛΛΩΝΟΣ)ι.
3) στήλην έπιτύμβιον, κοσμηθεΐσαν δι'ανάγλυ-
φου γυναικός στεκούσης έπ'ι βάσεω; (ώς άνδριάν-
τος), ύψος 0'65, μ. 0'35, πάγ. 0"065, προελεύ-
σεως άδήλου. Πλοίαρχος τις θηραϊος έφερεν αυ-
τήν ές άγνωστου τόπου, και κατά τήν καλήν διά-
Οεσιν, ήτις και άλλως διακρίνει τους θηραίους
{ΗίΙΙβν, Τ1ιβΓ& III 22), έχαρίσατο τω μουσείω.
Μεταξύ της κεοαλής και τοΟ αετώματος του
έγχαραχθέντος έν τή τετραγώνω πλακϊ είναι τό
όνομα Τ6ΙΜΑΡΙΟΝ ΧΑΙΡ6ΙΝ, γράμμασι του β'
πεοίπου αΧ αίώνο:.
Τό όνομα Γιμάριον ήρεσε τώ Μελεάγρω, δη-
λαδή ώς έταιρικόν (Άνθ. Παλ.' Ε' 96" 204, ΙΒ'
113), δέν ευρίσκεται έν τοις Άττικοΐς [ΒβοΜβΙ,
Αΐί. ΓΓ&πβηηαιτίθη 1902)" αύτη δέ διά τοΟ κρη-
δέμνου χαρακτηρίζεται ώς τιμία γυνή. Ίσως ύπό
τίνος ώφθη ό λίθο: πρότερον έν άλλω μέρει.
Γ) Νάξου.
Εκτυπον μικροΟ τίνος, ώς φαίνεται, πινακί-
σκου (αναθηματικού;), άποσταλέν μοι ι^ρο τίνων
ετών ύπο του φίλου κ. Ναυπλιώτου, διδασκάλου
και έπιμελητοΟ τών έκεΐ αρχαιοτήτων.Τό εκτυπον
έχει μ. 0"19, ύψ. ΟΊΟ, τά δέ γράμματα υψ.
0-03-0-045 (είκ. 2)
Είκών 2.
|2ΗΤίΜθ| Όνίτης.
Όνομα κατά το δεύτερον ήμισυ του έκτου πΧ
αιώνος έγχαραχθέν, ανδρός ή ήρωός. Ό Ησύχιος
έχει τάδε: Όνίτης· ήοως. όνομα και ίσως αν εϊη
(Ιαβπηα)' Ήρα/.λέους δ' υιός έκ Μεγάρας (σχολ.
Αυκόφρονο; 38) ή Δηιάνειρας (Άπολλοδ. βιβλ .
ΒΊ65, Όνήτης ΗθγοΙιθγ) ούτως ή 'Οδίτης (Διόδ.
Δ' 37, 1) καλείται. Ότι δέ ή γραφή Όνίτης
είναι ορθή, άποδεικνύει ή Ναξία επιγραφή, απέ-
δειξε δέ και ό τών Μολπών νόμος ό έν τώ Δελφι-
νίω έν Μιλήτω ευρεθείς, καθώς έξηγήσατο ό ΛΥΐ-
Ιβιηοννίίζ, 8&ίζιιη£θΐι βϊηθΐ- ιηϊΐβδίδοΐιβη 8αη£βΓ-
£Ϊ1άβ (8ΒΑΒ 1904,9 και ΒθγΙ. ΚΙββδΐΙίΘΓΐβχίθ V
1 1907, 27).
Τήν ύπό του Ι,οββοΐί (Ρ&ΛοΙ. 388" 395) και