DOI article:
Oikonomos, Georgios P.: Genitsa
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0146
ΑΕ 1914
Γενιτσά' ύπό Γ. Οικονόμου. ■ 139
"Οτι δέ και ή κατάληξις είναι Τουρκική και συνή-
θης έν Τουρκικοΐς τοπωνυμικοΐς, φαίνεται και εξ
άλλων, ά έχω πρόχειρα, παραδειγμάτων του -Σερ-
φιτζέ της Τουρκικής ονομασίας τών Σερβίων και
του Γκονμεντξέ Γουμεντζης. Ότι δέ το Έσκιτζέ
συνδέεται προς το Γενιτζέ φαίνεται σαφώς και έκ
των σλαβικών ονομάτων τών αύτών τόπων, διότι
το μεν Γενιτζέ καλείται Παζάρ, το δέ Έσκιτζέ
Βέτι-Παζάρ ήτοι Παλαιόν Π. (δίπιοΐί Μαΐίθάο-
ηϊθοίΐθ ΝίθάθΐΊ&ηάβ 68) . Σημειώ προς τούτοις
ότι ή θρακική Ξάν&η καλείται ύπο τών Τούρκων
Έσκιτζέ έν αντιθέσει πάντως προς το πλησίον εκεί
Καρασου Γενιτζέ. Ωσαύτως ευρίσκεται Γενιτζέ-κιοϊ
έν Μ. Ασία πλησίον της Μανυάδος λίμνης (ΒΟΗ
1913.354-^81.1912. 66). Είναι δέ άξιον πλεί-
στης προσοχής ότι και ο ήδη κατά τον 150ν αιώνα
περί της ύπο τών Τούρκων αλώσεως της θεσσα-
λονίκης (1430) γράψας θεσσαλονικεύς Ιωάννης ό
Αναγνώστης του τύπου Γενητζά ποιείται χρήσιν.
Παραθέτω όλον το χωρίον, όπερ έχει ώς έξης· ατας
δέ γ ε λοιπάς άπάσας οικίας και τους νεώς σχεδόν
πάντας διωρίσατο τοις τ απ άλλων τόπων έ'&ελή-
σασιν ϊσως την πόλιν (δηλ. τήν θεσσαλονίκην)
άν&' ης οίκονσιν έλέσϋ'αι, παρασχεΰήναι και τοις
άπδ Γενητζών άπαναστάσι Τονρκοις' τόπος δ'ον-
τάς έστι πεδιάς δλος ημέρας δδδν άπδ τον κατά
δνσιν μέρονς άπέχων της πόλεως, είτε τη τούτον
έπιτηδειότητι είτε σπονδή τον τούτον άρχή'&εν έκ-
λεξαμένον προς οΐκησιν πολλούς έοχηκώς οί-
κήτορας Τονρκονς δν δή τόπον, ονκ οϊδ' δπως
έπι ·&έαν και ζώων άγριων Φήραν ό Μονράτης
έκεϊσε κα& δν καιρόν ένεδήμει τη πόλει, γενόμε-
νος, σχεδόν τών ένοικονντων καϋίστησιν ερημον
άτίανίοταϋϋ'αι τοντονς το τάχος κελενσας καϊ
μετοικεΐν εις Θεοααλονίκην» (εκδ. Βόννης
σελ. 524). Έ κ τούτου δέ του σπουδαίου χωρίου
προς άλλοις, παρατηρουμεν ότι ή έν Γενιτσοΐς
Τουρκική έγκατάστασις είναι παλαιοτέρα του Σουλ-
τάνου Μουράτ του Β', ότι δέ πολλοί ήσαν οί κά-
τοικοι είτε δια τήν έπιτηδειότητα του τόπου είτε
«σπονδή τον τοντον άρχήϋ'εν έκλεζαμένον προς
οΐκησιν)), όστις δέν δνομάζεται μέν ύπό του Άνα-
γνώστου, άλλά είναι σαφές ότι ήτο Τούρκος, πάν-
τως δέ έπιφανέστατός τις. Όντως δέ είναι ήμΐν
γνωστόν ότι επί Μουράτ του Α' ό επισημότατος
αύτου στρατηγός Έβρενός, έκυρίευσε περί τό1361
τά έν τή μεσημβρινή Θράκη Κουμουλτζινά (νυν
Γκιουμουλτζίναν προς δυσμάς του Δορίσκου) και
το Βαρδάρι προς άνατολάς της Βερροίας (Παππαρ-
ρηγόπουλος Ίστορ. Έλλ. "Εθνους Ε' 268)' άσφα-
λώς δέ εις τους χρόνους εκείνους πρέπει νά άναχθή
και ή κτίσις τών Γενιτσών καί δή και ύπο του
Χατζή Γαζή Αχμέτ 'Εβρενός, όστις είναι τεθαμ-
μένος αυτόθι έν μνημείω σφόδρα δια τοΟτο τιμω-
μένω ύπό τε τών Γενιτσαίων (δίπιοΐί αύτ·) καί
ύπο τών άλλων οθωμανών καθόλου θεωρούντων
τά Γενιτσά ώς ίεράν πόλιν. Τότε δέ θά μετωκί-
σθησαν έκ του Έσκιτζέ οί κάτοικοι αύτου εις τήν
Νέαν πάλιν.
Γεώργιος Π. Οικονόμος.
Γενιτσά' ύπό Γ. Οικονόμου. ■ 139
"Οτι δέ και ή κατάληξις είναι Τουρκική και συνή-
θης έν Τουρκικοΐς τοπωνυμικοΐς, φαίνεται και εξ
άλλων, ά έχω πρόχειρα, παραδειγμάτων του -Σερ-
φιτζέ της Τουρκικής ονομασίας τών Σερβίων και
του Γκονμεντξέ Γουμεντζης. Ότι δέ το Έσκιτζέ
συνδέεται προς το Γενιτζέ φαίνεται σαφώς και έκ
των σλαβικών ονομάτων τών αύτών τόπων, διότι
το μεν Γενιτζέ καλείται Παζάρ, το δέ Έσκιτζέ
Βέτι-Παζάρ ήτοι Παλαιόν Π. (δίπιοΐί Μαΐίθάο-
ηϊθοίΐθ ΝίθάθΐΊ&ηάβ 68) . Σημειώ προς τούτοις
ότι ή θρακική Ξάν&η καλείται ύπο τών Τούρκων
Έσκιτζέ έν αντιθέσει πάντως προς το πλησίον εκεί
Καρασου Γενιτζέ. Ωσαύτως ευρίσκεται Γενιτζέ-κιοϊ
έν Μ. Ασία πλησίον της Μανυάδος λίμνης (ΒΟΗ
1913.354-^81.1912. 66). Είναι δέ άξιον πλεί-
στης προσοχής ότι και ο ήδη κατά τον 150ν αιώνα
περί της ύπο τών Τούρκων αλώσεως της θεσσα-
λονίκης (1430) γράψας θεσσαλονικεύς Ιωάννης ό
Αναγνώστης του τύπου Γενητζά ποιείται χρήσιν.
Παραθέτω όλον το χωρίον, όπερ έχει ώς έξης· ατας
δέ γ ε λοιπάς άπάσας οικίας και τους νεώς σχεδόν
πάντας διωρίσατο τοις τ απ άλλων τόπων έ'&ελή-
σασιν ϊσως την πόλιν (δηλ. τήν θεσσαλονίκην)
άν&' ης οίκονσιν έλέσϋ'αι, παρασχεΰήναι και τοις
άπδ Γενητζών άπαναστάσι Τονρκοις' τόπος δ'ον-
τάς έστι πεδιάς δλος ημέρας δδδν άπδ τον κατά
δνσιν μέρονς άπέχων της πόλεως, είτε τη τούτον
έπιτηδειότητι είτε σπονδή τον τούτον άρχή'&εν έκ-
λεξαμένον προς οΐκησιν πολλούς έοχηκώς οί-
κήτορας Τονρκονς δν δή τόπον, ονκ οϊδ' δπως
έπι ·&έαν και ζώων άγριων Φήραν ό Μονράτης
έκεϊσε κα& δν καιρόν ένεδήμει τη πόλει, γενόμε-
νος, σχεδόν τών ένοικονντων καϋίστησιν ερημον
άτίανίοταϋϋ'αι τοντονς το τάχος κελενσας καϊ
μετοικεΐν εις Θεοααλονίκην» (εκδ. Βόννης
σελ. 524). Έ κ τούτου δέ του σπουδαίου χωρίου
προς άλλοις, παρατηρουμεν ότι ή έν Γενιτσοΐς
Τουρκική έγκατάστασις είναι παλαιοτέρα του Σουλ-
τάνου Μουράτ του Β', ότι δέ πολλοί ήσαν οί κά-
τοικοι είτε δια τήν έπιτηδειότητα του τόπου είτε
«σπονδή τον τοντον άρχήϋ'εν έκλεζαμένον προς
οΐκησιν)), όστις δέν δνομάζεται μέν ύπό του Άνα-
γνώστου, άλλά είναι σαφές ότι ήτο Τούρκος, πάν-
τως δέ έπιφανέστατός τις. Όντως δέ είναι ήμΐν
γνωστόν ότι επί Μουράτ του Α' ό επισημότατος
αύτου στρατηγός Έβρενός, έκυρίευσε περί τό1361
τά έν τή μεσημβρινή Θράκη Κουμουλτζινά (νυν
Γκιουμουλτζίναν προς δυσμάς του Δορίσκου) και
το Βαρδάρι προς άνατολάς της Βερροίας (Παππαρ-
ρηγόπουλος Ίστορ. Έλλ. "Εθνους Ε' 268)' άσφα-
λώς δέ εις τους χρόνους εκείνους πρέπει νά άναχθή
και ή κτίσις τών Γενιτσών καί δή και ύπο του
Χατζή Γαζή Αχμέτ 'Εβρενός, όστις είναι τεθαμ-
μένος αυτόθι έν μνημείω σφόδρα δια τοΟτο τιμω-
μένω ύπό τε τών Γενιτσαίων (δίπιοΐί αύτ·) καί
ύπο τών άλλων οθωμανών καθόλου θεωρούντων
τά Γενιτσά ώς ίεράν πόλιν. Τότε δέ θά μετωκί-
σθησαν έκ του Έσκιτζέ οί κάτοικοι αύτου εις τήν
Νέαν πάλιν.
Γεώργιος Π. Οικονόμος.