Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1914)

ΑΕ 1914

Το Ωδεΐον τοΰ Περικλέους" υπό Π. Καστριώτσυ. 161

νική κεφαλή, φυσικού μεγέθους,
μετά μέρους του λαιμού, αγένειος
και άμύστας, άποκεκρουμένη το ό-
πισθεν δεςΥον ύ~έρ το μέτωπον και
τήν ρίνα, στεφανηφόρος, δια στε-
φάνου εκ φύλλων δάφνης περιβαλ-
λόμενη άφίνει τους βοστρύχους να
καταπίπτωσιν επί του μετώπου.
Έάν κρίνωμεν έκ των ουσιωδών
του προσώπου χαρακτηριστικών,
ήτοι δτι τα μήλα των παρειών εί-
ναι έςωοη/.ότα, τα χείλη προτε-
ταμένα, ή ρις σιμή και πλατεία,
άγόμεθα νά πιστεύσωμεν, δτι αύτη
δεν παρίστησιν "Ελληνα άνδρα,
άλλά βάρβαρον και ούχι κοινόν,
άλλ' ηγεμόνα τινά. Έκ τών μέχρι
τοΰοε έν τοις ήμετέροις και ξένοις
Μουσείοις γνιοστών κεφαλών, προς
ούδεμίαν ήδυνήθην νά ταυτίσω.
Έκ παραβολής όμως προς περι-
σωΟέντα νομίσματα του βασιλέως
τής Καππαδοκίας Άριοβαρζάνου,
του άνιδρύσαντος, ώς είπομεν, το
πυρποληθέν 'Ωδεΐον, και του τρό-
που τής παραστάσεως τών όφθαλ-

ΕΙκ. 19, Έδώλιον έκ τοΰ'Ωδείον τον Περικλέους. μών εχόντων τΐ τό ήγεμονί/.όν καϊ

πρός τα άνω άτενί'ζον, δεν διστά-

Οήκη του ΈΟν. Αρχαιολογικού Μουσείου ύπ' άρ. ζομεν νά άποδώσωμεν αυτήν εις αύτόν τούτον τον

3215, έκ τών Προπυλαίων τής Ακροπόλεως μετά- βασιλέα Άριοβαρζάνην, ούτινος, άναμφιβόλιυς, ώς

κομισΟέντα. Ταύτα εϊχον κατατεθή περισυλλεγέντα εύεργέτου ή πόλις, πλην τής γνωστής άναθημα-

μετ' άλλων γλυπτών έκ τών κάτωθεν τής Άκρο- τικής επιγραφής (είκ. 17), είχε και δαφνοστεφή

πόλεως μερών ήδη άπΌ τοΟ 1837. Περί αυτών ίδέ εικόνα αυτού στήσει (είκ. 20) .

κα'ι 8γΙ)θ11 έν τω Καταλόγω αυτού έν σελ. 188 Καίτοι τά τής άνασκαφής ημών ευρήματα δεν

και ύπ' άρ. 2510 κέ. έν ώ προστίθησιν δτι ταΰτα ήσαν τοιαύτα, οία άνεμένομεν και συν ήμΐν άπας

προέρχονται εξ ένος καϊ του αύτοΟ' θεατροειδους Ό έπιστηυ,ονικός κόσμος, ώστε νά πείσωσιν ήμάς

οικοδομήματος. Καθ' ήμάς τά εδώλια ταΰτα ζζ δτι εύρομεν αύτο τούτο το Ώδεΐον, ούχ ήττον όμως

ούδενος άλλου οικοδομήματος δύνανται νά προέρ- θεωρουμεν ώς πληρωΟεΐσαν διακαή έπιΟυμίαν ήμών

χωνται ή έκ του Ωδείου του Περικλέους, εις δ και τήν εύρεσιν τών ολίγων τούτων δι ών έξηνέγ-

άνήκει και το άνωτέρω (είκ. 18) περιγραφέν. κομεν θετικά συμπεράσματα εις όρισμον τής θέ-

Έπίσης ευρέθη έν τοις κάτω στρώμασι επί του σεως αύτοΟ. Απεδείχθη δε δτι οιά τών αιώνων

στέρεου σχεδόν εδάφους ανδρική μαρμάρινη είκο- , Μβταξί) τ-ν ε6ργ|!Αάτων εΤναι κβί τό δνωθεν 6ίΧονιζο'μ«νον

άναθηιχατικόν άνάγλυφον εις τον 'Ασκληπιόν ό'περ έδημοσιεύσαιχεν εν
1 Κ3ΐίΐ1θ§ άβΓ δοαΙρίυΐ'βΠ Ζ11 Α&βΠ, ΜΗΓβΐΙΓ^ 1881. — τω Λ'- Β' τεύχει της ΑΕ του παρο'ντος έτους σελ.136. ει/.. 1. Είναι

Πρβ. και Μΰ11θΓ-8ϋ1ΐδ11 Π. 165. άβ 831ΐΙθγ. Κθν. 3Ι"θ1ΐ. 1845, τοΰτο έκ τών σπανίων δια την έν αϋτω παράστασιν -ροέρ'/εται δε

262.— ΟβίΊΐαΐ'ά, Αηη&ΙΪ 1837, 116. πιθανώς έκ τοΰ έγγύς κειμένου Ασκληπιείου.