DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0178
ΑΕ 1914
θεσσαλικοί έπιγραφαί' ύπδ Ά. Σ. Άρβανιτοποΰλλου. 171
πρώτον νυν εμφανίζεται ή παράθεσις αύτη, καθ' ό-
σον γινώσχω' το νά δεχθώμεν άπλώς σχήμα εν
δια δυοΐν και νά νοήσωμεν δύο έορτάς 1, ήτοι τά
Παναθήναια και τά Ελευσίνια μυστήρια, νομίζω
δτι καθίσταται δυσχερές, ένεκα της σαφοΟς δια-
κοίσεως τούτων ένταυθά τε και εν στίχ. 37-38"
αλλά πάλιν το νά ύπολάβωμεν δτι Μυστήρια νο-
ούνται τά μικρά λεγόμενα, δεν άρμόττει τη μεγα-
λοπρέπεια της σπονδοφορίας και τοις εν γένει εν
τω ψηφίσματι τούτω διαλαμβανομένοις.
Τουναντίον έκ των λογισμών Έλευσινόθεν, περί
ών προείπομεν έν τοις άνω σελ. 169 καϊ σημ. 1,
καταφαίνεται δτι Μυστήρια έν τω ψηφίσματι τού-
τ^>^ νοούνται τα μεγά?Μ, ήτοι τά κυρίως μυστήρια,
άτινα έβλεπον οί μύσται έν τω Τελεστηρίω, μετέ-
χοντες και των λοιπών έκεΐ εορτών. Οΰτως άπο-
μένει νά νοήσωμεν ώς Ελευσίνια τάς μεγάλας προ-
καταρκτικάς έν Αθήναις έορτάς της συνολικής,
σπουδαιοτάτης και μεγίστης και όντως Πανελλή-
νιον χαρακτήρα έχούσης έορτής 2.
Έτο δέ άναγκαΐον έν τοις έπισήμοις γράμμασι
νά διακρίνωνται τά εν Αθήναις Ελευσίνια τών έν
Έλευσΐνι Μυστηρίων, ίνα οί καλούμενοι μόνον εις
τά Ελευσίνια γινώσ/.ωσιν δτι δεν θά μετεΤχον άναγ-
καίως τής εν Έλευσΐνι έορτής, αλλά τής έν Αθή-
ναις μόνον' ίσως δυνάμεθα νά ένισχύσωμεν έ'τι
μάλλον την διάκρισιν, παραδεχόμενοι δτι οί προσ-
καλούμενοι εις τε τά Ελευσίνια και τά Μυστήρια
ήδύναντο νά μυηθώσιν, ήτοι δτι είχον το προς την
υ,ύησιν και τά συναφή αυτή δικαιώματα πάντα,
δπερ δέον νά λογισθή παρ' Άθηναίοις μεγίστη τιμή,
ήτις από Δημητρίου μάλιστα του ΠολιορκητοΟ ήρ-
ςατο νά νορηγήται έκτενέστερον εις τους ΙΙανέλ-
ληνας.
Κατά ταύτα νυν τό πρώτον νομίζω δτι μανθά-
νομεν έκ τούδε του ψηφίσματος την σπουδαιοτά-
την διάκρισιν τών Ελευσίνιων από τών Μυστη-
ρίων, επισήμως παραδεδεγμένην καϊ λόγον σημαν-
τικον έ'χουσαν' συν τω '/ράνω οιά τής καταχρή-
σεως συνέπεσον τά πάντα, και ήδύνατά τις νά
θεωρήση την δλην έορτήν εν τε Αθήναις και έν
1 Παρά Πολνβ. ΚΗ' 19, 4 αναφέρονται δύο αο'νον Οεωρίαι και
έορταί, τα Παναθήναια και τα Μυστήρια. Περί του ζητήματος σκοπώ
να διαλάβω εϊδικώτερον έν τέλει τών έπιγραφών τούτων
2 Πρί. ΡΌιιοΒ,Γί ΙβΒ ()ναηά& τη^εΙβΓβΒ ά'ΕΙβηβϊβ (1900)
σελ. 89 '/.έ. μάλιστα.
Έλευσΐνι τελουμένην λόγω και έργω ώς "Ελευσί-
νια-Μυστήρια, Ελευσίνια μυστήρια.
Στίχ. 3ο-47. Σημαντικόν είναι το βεβαιούμε-
νον περί τών σπονδοφόρων δτι έλογίζοντο ώς έπί-
σημοι οημοσιοι αρ'/οντες, οπερ ήουνατο τις να υπο-
νοήση και έκ τών λογισμών Έλευσινόθεν' διότι
κατα τον μέγαν έν Αθήναις νόμον και οί σπονδο-
φόροι, λαμβάνοντες "/ρήματα δημόσια, ύπήγοντο
εις δόσιν λόγου και ευθυνών, έπειδή ουδείς έστιν
άνυπεύθυνος τών και δπωσοϋν πρδς τάς αρχάς
προσεληλυθότων περί τής σημασίας τοΰ νόμου
τούτου και τών συναφών 3λ. τής έμής ειδικής
πραγματείας Ζ7ερΐ τών ευθυνών τών αρχόντων
κτλ. (έν Αθήναις 1900) σελ. 24-25 μάλιστα.
Οί σπονδοφόροι λοιπόν ώφειλον νά δώσωσι μετά
το πέρας τής σπονδοΐορίας λόγον και εύθύνας και
Ό μεν λόγος άνεφέρετο εις τήν διαχείρισιν τών δο-
θέντων αύτοΐς χρημάτων, ίνα δαπανήσωσι κατά
τήν έκτέλεσιν τής υπηρεσίας αυτών, δηλοΟται δ' έν
τω ψηφίσματι τούτω διά του άποφέρειν λόγον εις
τδ Μητρώον' περί τών ομοίων και παραπλήσιων
εκφράσεων έγράψαμεν τά δέοντα, συναγαγόντες
πάντα τά σχετικά παραδείγματα εκ τε τών έπι-
γραφών και τών συγγραφέων, έν τή μνημονευθείση
πραγματεία ήμών σελ. 73-75.
Μετά δέ τής δόσεως του λόγου τούτου κατέθε-
τον οί σπονδοφόροι έν είδει δόσεως και ευθυνών,
ήτοι έκθέσεως περί του διοικητικού μέρους τής έαυ-
τών υπηρεσίας, τά ονόματα μετά τών πατρικών,
και μετά τών έθνικών βεβαίως, τών θεωροδάκων
τιμής ένεκα" υπό το πνεΟμα τοϋτο συνεπληρώσα-
μεν τον στίχ. 46 διά του γνωστοί, διακρίναντες
ίχνος του Ι' έκ του έν τώ Μητρωω δέ γραμματείου,
τοΰ περιέχοντος τά ονόματα τών άποδεξαμένων τάς
σπονδάς πόλεων και τών έν αύταΐς θεωροδό/.ων
κατά τάς άνακοινώσεις και έκθέσεις τών σπονδο-
φόρων, είναι άναγκαΐον νά ύπονοήσωμεν δτι άνε-
γράφοντο έπί στήλης ίδιας μέν αί πόλεις, έτέρας
δέ οί θεωροδοκήσαντες, οί'τινες έλάμοανον έκαστος
τά τίμια τής προξενιάς.
Τοιαυται λοιπόν στήλαι, άνατεθειμέναι βεβαίως
εις τι ιερόν, και έκτεθειμέναι εις το κοινον φιλοτι-
μίας ένεκα και διαφημίσεως, είναι εύλογον νά άνα-
μένωμεν δτι θά εύρεθώσιν, ή δτι θά ευρέθησαν ήδη
και ίσως λανθάνουσιν ΰπο μορφήν καταλόγων εν
θεσσαλικοί έπιγραφαί' ύπδ Ά. Σ. Άρβανιτοποΰλλου. 171
πρώτον νυν εμφανίζεται ή παράθεσις αύτη, καθ' ό-
σον γινώσχω' το νά δεχθώμεν άπλώς σχήμα εν
δια δυοΐν και νά νοήσωμεν δύο έορτάς 1, ήτοι τά
Παναθήναια και τά Ελευσίνια μυστήρια, νομίζω
δτι καθίσταται δυσχερές, ένεκα της σαφοΟς δια-
κοίσεως τούτων ένταυθά τε και εν στίχ. 37-38"
αλλά πάλιν το νά ύπολάβωμεν δτι Μυστήρια νο-
ούνται τά μικρά λεγόμενα, δεν άρμόττει τη μεγα-
λοπρέπεια της σπονδοφορίας και τοις εν γένει εν
τω ψηφίσματι τούτω διαλαμβανομένοις.
Τουναντίον έκ των λογισμών Έλευσινόθεν, περί
ών προείπομεν έν τοις άνω σελ. 169 καϊ σημ. 1,
καταφαίνεται δτι Μυστήρια έν τω ψηφίσματι τού-
τ^>^ νοούνται τα μεγά?Μ, ήτοι τά κυρίως μυστήρια,
άτινα έβλεπον οί μύσται έν τω Τελεστηρίω, μετέ-
χοντες και των λοιπών έκεΐ εορτών. Οΰτως άπο-
μένει νά νοήσωμεν ώς Ελευσίνια τάς μεγάλας προ-
καταρκτικάς έν Αθήναις έορτάς της συνολικής,
σπουδαιοτάτης και μεγίστης και όντως Πανελλή-
νιον χαρακτήρα έχούσης έορτής 2.
Έτο δέ άναγκαΐον έν τοις έπισήμοις γράμμασι
νά διακρίνωνται τά εν Αθήναις Ελευσίνια τών έν
Έλευσΐνι Μυστηρίων, ίνα οί καλούμενοι μόνον εις
τά Ελευσίνια γινώσ/.ωσιν δτι δεν θά μετεΤχον άναγ-
καίως τής εν Έλευσΐνι έορτής, αλλά τής έν Αθή-
ναις μόνον' ίσως δυνάμεθα νά ένισχύσωμεν έ'τι
μάλλον την διάκρισιν, παραδεχόμενοι δτι οί προσ-
καλούμενοι εις τε τά Ελευσίνια και τά Μυστήρια
ήδύναντο νά μυηθώσιν, ήτοι δτι είχον το προς την
υ,ύησιν και τά συναφή αυτή δικαιώματα πάντα,
δπερ δέον νά λογισθή παρ' Άθηναίοις μεγίστη τιμή,
ήτις από Δημητρίου μάλιστα του ΠολιορκητοΟ ήρ-
ςατο νά νορηγήται έκτενέστερον εις τους ΙΙανέλ-
ληνας.
Κατά ταύτα νυν τό πρώτον νομίζω δτι μανθά-
νομεν έκ τούδε του ψηφίσματος την σπουδαιοτά-
την διάκρισιν τών Ελευσίνιων από τών Μυστη-
ρίων, επισήμως παραδεδεγμένην καϊ λόγον σημαν-
τικον έ'χουσαν' συν τω '/ράνω οιά τής καταχρή-
σεως συνέπεσον τά πάντα, και ήδύνατά τις νά
θεωρήση την δλην έορτήν εν τε Αθήναις και έν
1 Παρά Πολνβ. ΚΗ' 19, 4 αναφέρονται δύο αο'νον Οεωρίαι και
έορταί, τα Παναθήναια και τα Μυστήρια. Περί του ζητήματος σκοπώ
να διαλάβω εϊδικώτερον έν τέλει τών έπιγραφών τούτων
2 Πρί. ΡΌιιοΒ,Γί ΙβΒ ()ναηά& τη^εΙβΓβΒ ά'ΕΙβηβϊβ (1900)
σελ. 89 '/.έ. μάλιστα.
Έλευσΐνι τελουμένην λόγω και έργω ώς "Ελευσί-
νια-Μυστήρια, Ελευσίνια μυστήρια.
Στίχ. 3ο-47. Σημαντικόν είναι το βεβαιούμε-
νον περί τών σπονδοφόρων δτι έλογίζοντο ώς έπί-
σημοι οημοσιοι αρ'/οντες, οπερ ήουνατο τις να υπο-
νοήση και έκ τών λογισμών Έλευσινόθεν' διότι
κατα τον μέγαν έν Αθήναις νόμον και οί σπονδο-
φόροι, λαμβάνοντες "/ρήματα δημόσια, ύπήγοντο
εις δόσιν λόγου και ευθυνών, έπειδή ουδείς έστιν
άνυπεύθυνος τών και δπωσοϋν πρδς τάς αρχάς
προσεληλυθότων περί τής σημασίας τοΰ νόμου
τούτου και τών συναφών 3λ. τής έμής ειδικής
πραγματείας Ζ7ερΐ τών ευθυνών τών αρχόντων
κτλ. (έν Αθήναις 1900) σελ. 24-25 μάλιστα.
Οί σπονδοφόροι λοιπόν ώφειλον νά δώσωσι μετά
το πέρας τής σπονδοΐορίας λόγον και εύθύνας και
Ό μεν λόγος άνεφέρετο εις τήν διαχείρισιν τών δο-
θέντων αύτοΐς χρημάτων, ίνα δαπανήσωσι κατά
τήν έκτέλεσιν τής υπηρεσίας αυτών, δηλοΟται δ' έν
τω ψηφίσματι τούτω διά του άποφέρειν λόγον εις
τδ Μητρώον' περί τών ομοίων και παραπλήσιων
εκφράσεων έγράψαμεν τά δέοντα, συναγαγόντες
πάντα τά σχετικά παραδείγματα εκ τε τών έπι-
γραφών και τών συγγραφέων, έν τή μνημονευθείση
πραγματεία ήμών σελ. 73-75.
Μετά δέ τής δόσεως του λόγου τούτου κατέθε-
τον οί σπονδοφόροι έν είδει δόσεως και ευθυνών,
ήτοι έκθέσεως περί του διοικητικού μέρους τής έαυ-
τών υπηρεσίας, τά ονόματα μετά τών πατρικών,
και μετά τών έθνικών βεβαίως, τών θεωροδάκων
τιμής ένεκα" υπό το πνεΟμα τοϋτο συνεπληρώσα-
μεν τον στίχ. 46 διά του γνωστοί, διακρίναντες
ίχνος του Ι' έκ του έν τώ Μητρωω δέ γραμματείου,
τοΰ περιέχοντος τά ονόματα τών άποδεξαμένων τάς
σπονδάς πόλεων και τών έν αύταΐς θεωροδό/.ων
κατά τάς άνακοινώσεις και έκθέσεις τών σπονδο-
φόρων, είναι άναγκαΐον νά ύπονοήσωμεν δτι άνε-
γράφοντο έπί στήλης ίδιας μέν αί πόλεις, έτέρας
δέ οί θεωροδοκήσαντες, οί'τινες έλάμοανον έκαστος
τά τίμια τής προξενιάς.
Τοιαυται λοιπόν στήλαι, άνατεθειμέναι βεβαίως
εις τι ιερόν, και έκτεθειμέναι εις το κοινον φιλοτι-
μίας ένεκα και διαφημίσεως, είναι εύλογον νά άνα-
μένωμεν δτι θά εύρεθώσιν, ή δτι θά ευρέθησαν ήδη
και ίσως λανθάνουσιν ΰπο μορφήν καταλόγων εν