DOI Artikel:
Geōrgiadēs, Athanasios S.: Monē “Agios Geōrgios” ARMA en tē Eretrikē
DOI Artikel:Keramopulos, Antōnios D.: Hoi apologismoi tēs oikodomias tou Parthenōnos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0204
Μονή "Αγιος Γεώργιος. — Οι άπολογισμοι της οικοδομίας τον Παρθενώνος. 197
Φαίνεται δέ μοι οτι έπΐ των γωνιωδών αρχαίων
έκ ψαμμίτου λίθου έξωτερικώς τοΰ ίεροΰ των ύπό
των κτιστών λαξευθέντων δια τήν κτίσιν τών γω-
νιών, διακρίνονται άμυδρώς ίχνη γραμμάτων βου-
στροφηδόν κε/αραγμένων. Λεν βεβαιώ τούτο, άλλα
δέον ίνα έξανθώσι τινές τούτων και έρευνηθώσι.
Μικρά τις άνασκαφή φρονώ οτι πρέπει νά γίνη
πέριξ της Μονή: ταύτης, διότι φαίνεται μοι οτι
αυτόθι ύπήρξεν Έρετρικδς δήμος. "Ας έλπίσωμεν
οτι ή σκαπάνη θέλει αποκαλύψει το όνομα τούτου.
Ά&ανάσιος Σ. Γεωργιάδης,
Μηχανικός,
σύμβουλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας.
Οί απολογισμοί της οίκοδομίας τοΰ Παρθενώνος
ύπό
Αντωνίου Δ. Κεραμοπούλλου.
Τελευταίος γράψας δια μακρών περί τών απο-
λογισμών της οίκοδομίας του Παρθενώνος (Απιθγϊ-
ο&η ίΓοιίΓη&Ι ο£ Αγο1ι&θο1ο§υ 1913 σελ. 53-80)
εΐνε ό λν. Β. ϋΐηβιηοοΓ 1. Ούτος παρεδέχθη, οτι
δέκα και έπτά έκ τών αποδιδόμενων εις τους λογα-
ριασμούς εκείνους πολλών μαρμάρινων θραυσμά-
των άνήκουσιν εις αυτούς. Τά θραύσματα ταΰτα
κατέταξεν ούτως, ώστε νά εϊνε άναμφισβήτητον,
οτι ή ολη σειρά τών λογαριασμών άπετέλει ποτέ
μίαν στήλην έπιγεγραμμένην κατά τάς δύο ευρείας
πλευράς και τάς δύο στενάς. Η κυρία εύρεΐα δψις
και αί στεναϊ πλευραι δεν επαθον ύπο τών καιρών
σπουδαίως, έν ώ ή οπίσθια εύρεΐα δψις διακρίνεται
έκ της ύπο τών υδάτων έπενεχθείσης διαβρώσεως
καϊ διαυλακώσεως.
Περιείχε δε ή μεν κυρία δψις τους λογαριασμούς
τών έπτά πρώτων ετών της οϊκοδομίας του ναού
ήτοι 447/6-441 /Ο πΧ εις δύο σελίδας (οοΐιιηιη&δ),
ή οπίσθια τά επόμενα ες ετη, από του" ογδόου μέ-
χρι τοΰ δεκάτου τρίτου ήτοι 440/39-435/4 πΧ
επίσης εις δύο σελίδας, ή δεξιά στενή πλευρά το
δέκατον τέταρτον ετος της οίκοδομίας ήτοι τό 434/3
πΧ και ή άριστερά τό δέκατον πέμπτον και τελευ-
ταΐον ήτοι τό 433/2 πΧ.
Ηδη ό'μως τώ 1910, κατά τάς άνασκαφάς της
προς Β ύπό τήν 'Ακρόπολίν κειμένης ρωμαϊκής
αγοράς, είχεν εύρεθή και δημοσιευθή ύπό του'Αλ.
Φιλαδελφέως έν τοις Πρακτικοϊς σ. 124 άπλώς ώς
1 Εν τί| μελέτη ταύττ) μνημονεύονται και —ασαι αί προγενεστεοαι
έργασίαι, αίς παραβλητέον νυν και Β3ΠΠΪΘΓ. ΑΜ 1913, 227 κέ..
«τεκτονική επιγραφή του Ε' πΧ αιώνος» έτερον
τεμάχιον (μέγιστον ύψος επιγεγραμμένη; πλευράς
0'24, πλ, 0"09), όπερ άνεγνώρισεν ώς ανήκον εις
τους λογαριασμούς της οίκοδομίας τοΰ Παρθενώνος
ό Γγηπζ ΟγοΙι, οτε συνέγραφε (βοημιστϊ) τήν έκ-
δοθεϊσαν ήδη τοπόγραφίαν τών Αθηνών. Έν συνε-
χεία του παραδείγματος του ϋΐη8ΐιιοοΓ θα δνομά-
σωμεν αυτό διά τοΰ γράμματος Κ.
Παρακληθεϊς άπέστειλα τώ ΟγοΙι έ'κτυπα της
επιγραφής ταύτης και έβεβαίωσα αύτόν, ότι και
το μάρμαρον ήτο ομοιον προς το τών άλλων θραυ-
σμάτων. Ούτω· άνέγνωσε πληρέστερον και άνεδη-
μοσίευσε προσηκόντως Ό Οτοΐι τό εύρημα τούτο εν
τόμω πανηγυρικά» έκδοθέντι τώ 1913 προς τιμήν
τοΰ έν Πράγα καθηγητού ,Ιοδβί Κγ&1 σ. 225 κέ..
Κατά τον αύτόν πεοίπου γρόνον έ'^οοος τνίς'Ακρο-
πόλεως γενόμενος εγώ εύρον έτερον απόκομμα (θά
καλώμεν αύτο διά του γράμματος 8) της αύτής
επιγραφής ίπ\ της όδοΰ της άγούσης έκ τών Προ-
πυλαίων προς τήν ΒΔ γωνίαν τοΟ Παρθενώνος,
μικρόν πριν φθάσωμεν εις τήν έν τώ βράχω λελα-
ςευμένην κλίμακα τήν φέρουσάν ποτε ενεπίγραφους
στήλας (προς Δ του Παρθενώνος). Κατά τήν είρη-
μένην όδον αί άνωμαλίαι ή κοιλότητες τοΰ βράχου
ώμαλίσθησαν κατά τους μεσαιωνικούς ή τουρκι-
κούς νοόνόυς οιά λιθοστοώτου έκ υ,ικοών λίθων.
Έν τοιούτω λιθοστρώτω εύρέθη το νέον ένεπίγρα-
©ον θραύσμα. "Υψος της έπιγεγραμμένης τούτου
πλευράς μέγιστον 0-18, πλ. 0 095, πάν. 0 191/
ώστε έκ τοΰ όλου ποτέ πάχους τής στήλης λεί-
Φαίνεται δέ μοι οτι έπΐ των γωνιωδών αρχαίων
έκ ψαμμίτου λίθου έξωτερικώς τοΰ ίεροΰ των ύπό
των κτιστών λαξευθέντων δια τήν κτίσιν τών γω-
νιών, διακρίνονται άμυδρώς ίχνη γραμμάτων βου-
στροφηδόν κε/αραγμένων. Λεν βεβαιώ τούτο, άλλα
δέον ίνα έξανθώσι τινές τούτων και έρευνηθώσι.
Μικρά τις άνασκαφή φρονώ οτι πρέπει νά γίνη
πέριξ της Μονή: ταύτης, διότι φαίνεται μοι οτι
αυτόθι ύπήρξεν Έρετρικδς δήμος. "Ας έλπίσωμεν
οτι ή σκαπάνη θέλει αποκαλύψει το όνομα τούτου.
Ά&ανάσιος Σ. Γεωργιάδης,
Μηχανικός,
σύμβουλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας.
Οί απολογισμοί της οίκοδομίας τοΰ Παρθενώνος
ύπό
Αντωνίου Δ. Κεραμοπούλλου.
Τελευταίος γράψας δια μακρών περί τών απο-
λογισμών της οίκοδομίας του Παρθενώνος (Απιθγϊ-
ο&η ίΓοιίΓη&Ι ο£ Αγο1ι&θο1ο§υ 1913 σελ. 53-80)
εΐνε ό λν. Β. ϋΐηβιηοοΓ 1. Ούτος παρεδέχθη, οτι
δέκα και έπτά έκ τών αποδιδόμενων εις τους λογα-
ριασμούς εκείνους πολλών μαρμάρινων θραυσμά-
των άνήκουσιν εις αυτούς. Τά θραύσματα ταΰτα
κατέταξεν ούτως, ώστε νά εϊνε άναμφισβήτητον,
οτι ή ολη σειρά τών λογαριασμών άπετέλει ποτέ
μίαν στήλην έπιγεγραμμένην κατά τάς δύο ευρείας
πλευράς και τάς δύο στενάς. Η κυρία εύρεΐα δψις
και αί στεναϊ πλευραι δεν επαθον ύπο τών καιρών
σπουδαίως, έν ώ ή οπίσθια εύρεΐα δψις διακρίνεται
έκ της ύπο τών υδάτων έπενεχθείσης διαβρώσεως
καϊ διαυλακώσεως.
Περιείχε δε ή μεν κυρία δψις τους λογαριασμούς
τών έπτά πρώτων ετών της οϊκοδομίας του ναού
ήτοι 447/6-441 /Ο πΧ εις δύο σελίδας (οοΐιιηιη&δ),
ή οπίσθια τά επόμενα ες ετη, από του" ογδόου μέ-
χρι τοΰ δεκάτου τρίτου ήτοι 440/39-435/4 πΧ
επίσης εις δύο σελίδας, ή δεξιά στενή πλευρά το
δέκατον τέταρτον ετος της οίκοδομίας ήτοι τό 434/3
πΧ και ή άριστερά τό δέκατον πέμπτον και τελευ-
ταΐον ήτοι τό 433/2 πΧ.
Ηδη ό'μως τώ 1910, κατά τάς άνασκαφάς της
προς Β ύπό τήν 'Ακρόπολίν κειμένης ρωμαϊκής
αγοράς, είχεν εύρεθή και δημοσιευθή ύπό του'Αλ.
Φιλαδελφέως έν τοις Πρακτικοϊς σ. 124 άπλώς ώς
1 Εν τί| μελέτη ταύττ) μνημονεύονται και —ασαι αί προγενεστεοαι
έργασίαι, αίς παραβλητέον νυν και Β3ΠΠΪΘΓ. ΑΜ 1913, 227 κέ..
«τεκτονική επιγραφή του Ε' πΧ αιώνος» έτερον
τεμάχιον (μέγιστον ύψος επιγεγραμμένη; πλευράς
0'24, πλ, 0"09), όπερ άνεγνώρισεν ώς ανήκον εις
τους λογαριασμούς της οίκοδομίας τοΰ Παρθενώνος
ό Γγηπζ ΟγοΙι, οτε συνέγραφε (βοημιστϊ) τήν έκ-
δοθεϊσαν ήδη τοπόγραφίαν τών Αθηνών. Έν συνε-
χεία του παραδείγματος του ϋΐη8ΐιιοοΓ θα δνομά-
σωμεν αυτό διά τοΰ γράμματος Κ.
Παρακληθεϊς άπέστειλα τώ ΟγοΙι έ'κτυπα της
επιγραφής ταύτης και έβεβαίωσα αύτόν, ότι και
το μάρμαρον ήτο ομοιον προς το τών άλλων θραυ-
σμάτων. Ούτω· άνέγνωσε πληρέστερον και άνεδη-
μοσίευσε προσηκόντως Ό Οτοΐι τό εύρημα τούτο εν
τόμω πανηγυρικά» έκδοθέντι τώ 1913 προς τιμήν
τοΰ έν Πράγα καθηγητού ,Ιοδβί Κγ&1 σ. 225 κέ..
Κατά τον αύτόν πεοίπου γρόνον έ'^οοος τνίς'Ακρο-
πόλεως γενόμενος εγώ εύρον έτερον απόκομμα (θά
καλώμεν αύτο διά του γράμματος 8) της αύτής
επιγραφής ίπ\ της όδοΰ της άγούσης έκ τών Προ-
πυλαίων προς τήν ΒΔ γωνίαν τοΟ Παρθενώνος,
μικρόν πριν φθάσωμεν εις τήν έν τώ βράχω λελα-
ςευμένην κλίμακα τήν φέρουσάν ποτε ενεπίγραφους
στήλας (προς Δ του Παρθενώνος). Κατά τήν είρη-
μένην όδον αί άνωμαλίαι ή κοιλότητες τοΰ βράχου
ώμαλίσθησαν κατά τους μεσαιωνικούς ή τουρκι-
κούς νοόνόυς οιά λιθοστοώτου έκ υ,ικοών λίθων.
Έν τοιούτω λιθοστρώτω εύρέθη το νέον ένεπίγρα-
©ον θραύσμα. "Υψος της έπιγεγραμμένης τούτου
πλευράς μέγιστον 0-18, πλ. 0 095, πάν. 0 191/
ώστε έκ τοΰ όλου ποτέ πάχους τής στήλης λεί-