Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1914)

αε 1914 Σκνφος Όμηρικυς έκ Κεφαλληνίας ύπό Ν. Κνπαρίσση. 213

Ίλιάδος ύμνουμένη Αλεξάνδρου και Μενελάου μο- ξανδρον, όστις καταβάλλει ύστάτην προσπάθειαν

νομαχια. οία της οεςιας του χειρός-, οπως απόσπαση εκ της

Ό θεοειδής Αλέξανδρος έ'χει καταπέσει ήδη έπΐ κόμης αύτοΟ την χείρα του Μενελάου. Αντιθέτως

του εδάφους καϊ παρίσταται συρόμενος έκ της κό- προς την διεύθυνσιν, προς ήν ό Μενέλαος σύρει τον

μης μετά βίας ύπό του Μενελάου. Αμφότεροι φέ- Άλέξανδρον, ούτος στρέφει άποτόμως την κεφα-

ρουσι θώρακα και ασπίδα' και Ό μεν άρηΐφιλος λήν προσβλέπων προς την αιφνιδίως άναφανεϊσαν

Μενέλαος φέρει ετι την περικεφαλαίαν αύτοΰ, ο δέ σώτειράν του Λφροδίτην, προς ήν και Ό Μενέλαος

Αλέξανδρος έ'χει απολέσει αυτήν έν τη πάλη. προσβλέπει αΐσθανόμενος ίσως, ότι έκφεύγει και

Λιότι έν ώ Ό Μενέλαος κατά τον ποιητήν ήρπασε πάλιν των χειρών του ό έχθρός αύτοΟ ύπό άνωτέ-

τον Άλέξανδρον έκ της ίπποδασείης κόρυθος και ρας βοηθούμενος βοηθείας. Τοιαύτην βοήθειαν θέ-

έ'συρεν αυτόν προς τους "Ελληνας, ή Αφροδίτη λύ- λων να απόκρουση ό Μενέλαο; ύψοϊ οιονεί αύτο-

σασα τόν περί τον λαιμόν τοΰ Αλεξάνδρου όχέα μάτως διά της αριστεράς του χειρός τήν άσπίδα,

(ιμάντα) της κόρυθος ήλευθέρωσεν έκτου κινδύνου άλλα μάτην διότι κατά τήν κρίσιμον ταύτην στι-

του άποπνιγμοΟ αυτόν, καταλειφθείσης μόνης της γμ.ήν ή προστατεύουσα τον Άλέξανδρον Αφροδίτη

περικεφαλαίας του Αλεξάνδρου έν τη χειρι τοΟ εμφανίζεται ύπό τήν μορφήν άρχαίας πρεσβύτιδος
Μενελάου" ταύτην δ' ό'μως ό Μενέλαος έξεσφενδό-

νησε προς το μέρος τών Ελλήνων και ούτω εμει- ^

ν ·\ / ■ . ' λ -\ /ζ ,,ι>„ , «γοηΐ εϊκυΐα παλαιγενέϊ»

νεν ανευ περικεφαλαίας ο Αλεςανορος. 1 '

Ίλιάδος Γ ατίχ. 369-378 και αρπάζει αυτόν και περικαλύψασα δι' άέρος κο-

Ή, και έπαΐξας κόρυθος λάβεν ίπποδασείης, ^εί εύώδη κοιτώνα
έ'λκε δ' Ιπιστρέψας μετ' έϋκνήμιδας Αχαιούς"
ά'γχε δέ μιν πολύκεστος ΐμάς άπαλήν ύπό δειρήν,

δς οΐ ΰπ' άνθερεώνος δχεύς τέτατο τρυφαλείης. «.........τόν δ'έξήρπαξ' Αφροδίτη

και νΰ κεν ε'ίρυσσέν τε, και άσπετον ήρατο κϋδος, §εΐ« μάλ', ώστε θεός, έκάλυψε δ' άρ' ήέρι πολλή,

εΐ μή οίρ' οξύ νόησε Διός θυγάτηρ Αφροδίτη, κάδδ' είσ' έν θαλάμφ εύώδεϊ κηώεντι».

ή οί ρήξεν ιμάντα βοός ΐφι κταμένοιο-

κεινή δέ τρυφάλεια αμ' εσπετο χειρι παχείτ). Η Αφροδίτη όντως έν τω σκύφω εικονίζεται

τήν μεν επειθ'ήρως μετ' έϋκνήμιδας Αχαιούς γραία, έχουσα τήν κόμην άναδεδεμένην δι' οθόνης

ρϊψ' επιδινήσας, κόμισαν δ' ερίηρες εταίροι. καϊ φέρουσα ποδήρη πολύπτυχον χιτώνα. Διά ζωη-

Ίλ. Γ 380

Άλλά και μετά τήν άποτυχίαν ταύτην ό Με

ρών γραμμών εικονίζεται αύτη έκτείνουσα τάς ίσ-

χνάς της χείρας, ίνα άρπάση κα! σώση τον προσ-

νέλαος όραά αύθ^ κατά του Αλεξάνδοου, τήν δέ -ν , »— 'Λ-> -κ ?· '

* γ< > ~ 7 > φίλεστατον αυτή Αλεςανορον.

στιγμήν ταύτην ενει απεικονίσει Ό τεννίτης έπί </λ >λ » ' ■% * λ

'■ /.ι- υ καλλιτέχνης ενταύθα οεν ήκολουϋησε πιστώς

του σκύλου. « ( . <η , β> „ , ■ » λ,

' την περιγραφήν του υμηρου, καϋ ήν ή Αφροοιτη

Ίλιάδος Γ 379. ώς θεά έσωσε τόν Άλέξανδρον καϊ ώδήγησεν αύ-

.»,<·*,,, . , τόν εις εύώδη θάλαυ,ον, α,ετευ,οοΐώθη δέ μόνον

«Αυταρ ο αψ επορουσε, κατακταμεναι μενεαινων ' 1 γ γ ι τ ι ι

εγχεϊ χαλκείφ . , .». δταν >αετέβγΐ εί? τήν Έλένην ώς γραϊα παλαιά,

γνώριμος και προσφιλής αύτη, ίνα και ταύτην

Κατά τήν δευτέραν ταύτην συμπλοκήν ό Άλέ- όδηγήση προς τόν Άλέξανδρον. Άλλ' ή Αφροδίτη

ξανδρος έ'χει ήδη καταπέσει καϊ γονατίσει επί τοΟ άνεγνωρίσθη ύπό της Ελένης έκ του κάλλους αύ-

έδάφους διά του δεξιού ποδός, έν ω ό αριστερός, τής ατε £χ0υσα γυμνόν τόν λαιμόν καϊ τό στήθος,
κεκαμμένος κατά τό γόνυ, άδρανής εκτείνεται, ώς

άδρανής καϊ παράλυτος φαίνεται ή άριστερά του ^· ^

χειρ, δι' ής ετι κρατεί τήν άσπίδα. Και ρ' ώς ούν ένόησε θεάς περικαλλέα δειρήν

Αί δυνάμεις εχουσι καταλίπει πλέον τον Άλέ- στή9εά θ' ίμερόεντα καϊ όμματα μαρμαίροντα ..