DOI Artikel:
Petroulakis, Eustathios N.: Hē proïstorikē gephyra tēs Eleuthernēs
DOI Artikel:Euangelidēs, Dēmētrios Euangelidēs: Epigraphai ex Ēpeirou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0239
232 Η προϊστορική γέφυρα της 'Ελενϋ'έρνης. —
ρωΟεν του ποταμοΟ, έφ' οδ αύτη, κειμένων χω-
ρίων, Οά έξακολουθήση μετά την γενομένην έργα-
7.
σΐαν παρέχουσα έπ' άπειρον έτι τάς υπηρεσίας
αύτής.
Άνάλογον παράδειγμα διευθετήσεως ογκολίθων
δρα Βρ%η()βν-Μ%βΙιαβΙ%8. Ηαπάουοίι ά. Κιιηΐ§β8θ1ι
Έκδ. 8 τόμ. 1 σελ. 98 είκ. 206.
Ή γέφυρα 'Ελευθέρνης είναι μοναδικον παρά-
α τοιούτου τύπου επί Ελληνικού εδάφους ένθα
ΈπιγραφαΙ έξ Ηπείρου. αε ΐ9ΐ4
ώς φαίνεται, διά την ελλειψιν μεγάλων ποταμών
ολίγαι γέφυραι εκ λίθων ύπήρχον.
Η πρώτη βεβαίως αρχή τών γεφυρών ανάγε-
ται εις λίαν παμπάλαιους χρόνους και ή προς τον
σκοπόν τοΟτον χρησιμοποιούμενη ύλη ήτο βεβαίως
το ξύλον.
Ηδη κατά τήν λιθικήν και μεταλλικήν περίοδον
χρησιμοποιούνται ξύλιναι γέφυραι διά τήν μετά
της ξηράς συγκοινωνίαν τών έπ'ι τών λιμνών διά
πασσάλων έν τή δυτική Εύρώπη κατεσκευασμένων
καλυβών πρβ. Ροντβν, ΕβΗΐ-ΙβχϊΙίοη άβΐ1 ριαίιΐ-
81ογϊ8ο1ιθιι ΑΙίθΓΐΰπίθΓ έν λέξει ΒΚϊοΙίβ.
Ή πρώτη έκ λίθου γέφυρα τήν οποίαν άναφέ-
ρουσιν οί συγγραφείς είναι ή της Βαβυλώνος, ήτις
κατεσκευάσΟη υπό της βασιλίσσης Νιτώρκριδος
(πρβ. Βανβιηοβνφ-βαν/Ιίο, ΡοΙΗβν ΌάΑ έν λέξει
ροη8 και Ηροδότου Α' 185, Β' 100.
Ή τελειοποίησις δμως και ή άνάπτυξις τών γε-
φυρών οφείλεται εις τους Ρωμαίους.
Έν Ρεθύμνη.
ΕνατάϋΊος Ν. Πετρονλάκίς.
δειγμ
ΈπιγραφαΙ έξ Ηπείρου
ΰπό
Δημητρίου Εύαγγελίδου.
ΠεριελΟών τήν ΒΔ μάλιστα Ηπειρον, δτε ήμην
άπεσπασμένος παρά τή Γ. Διοικήσει Ηπείρου χά-
ριν τών αυτόθι αρχαιοτήτων, συνέλεξα ίκανάς έπι-
γραφάς, ών τίνες έδημοσιεύθησαν έν Ν.Έλληνο-
μνήμονι Γ σ. 287 και ΙΑ' σ. 458. Ενταύθα πα-
ρέχω νΟν και τινας ανέκδοτους και έκείνων εκτυπα
μετά μικρών παρατηρήσεων.
1 (είκ. 1). Στήλη έκ τιτανόλιθου μετά κορωνί-
δος και κυματίων άνω καϊ ταύρου άναγλύπτου έν τώ
αέσω.Ύψ. θ'82, πλ. 0 21-0 24, πάχ. 040. Εύ'-
ρέθη έν τώ χωρίω Σαλιάρη ΒΔ του Τεπελενίου
εντός οθωμανικού μνημείου καϊ μετηνέχθη εις Ιω-
άννινα. Έπ'ι της πρόσθιας επιφανείας εχει έρυθρόν
έκ /ώυ.ατος έπίπαγον λελεασμένον έκ της χρήσεως,
οπίσω δε κατά μήκος της πλακός άναθύρωσιν.
Κατά το μέσον της πλακός έπι εξέχοντος κανόνος
βαίνει προς άριστερά ταΟρος στρέφων τήν κεφαλήν
όλίγον έμπρός.Ούτος εχει άποτετριμμένην τήν μορ-
φήν και είναι κοινής εργασίας (ύψ. ταύρου 0Ί5).
Ή έπιγραφή σύγκειται εξ οκτώ στίχων , ών
τρεις έπί της κορωνίδος, οί δ? λοιποί ύπ' αυτήν
έπι της πλακός μέ/ρι τού ταύρου, ούτινος τήν ρά-
χιν ακολουθεί ό τελευταίος στίχος. Δεν είναι μετά
πολλής επιμελείας κεχαραγμένη, διό καί τό μέγε-
θος τών γραμμάτων ποικίλλει: τών πρώτων στί-
χων είναι 0Ό15-0Ό16, τοΟ 7ου 0Ό1 καί τών
λοιπών 0 013. Κατά τό σχήμα αυτών ή έπιγραφή
δύναται ν' άνήκη εις τήν τρίτην προς τήν οευτέ-
ρωΟεν του ποταμοΟ, έφ' οδ αύτη, κειμένων χω-
ρίων, Οά έξακολουθήση μετά την γενομένην έργα-
7.
σΐαν παρέχουσα έπ' άπειρον έτι τάς υπηρεσίας
αύτής.
Άνάλογον παράδειγμα διευθετήσεως ογκολίθων
δρα Βρ%η()βν-Μ%βΙιαβΙ%8. Ηαπάουοίι ά. Κιιηΐ§β8θ1ι
Έκδ. 8 τόμ. 1 σελ. 98 είκ. 206.
Ή γέφυρα 'Ελευθέρνης είναι μοναδικον παρά-
α τοιούτου τύπου επί Ελληνικού εδάφους ένθα
ΈπιγραφαΙ έξ Ηπείρου. αε ΐ9ΐ4
ώς φαίνεται, διά την ελλειψιν μεγάλων ποταμών
ολίγαι γέφυραι εκ λίθων ύπήρχον.
Η πρώτη βεβαίως αρχή τών γεφυρών ανάγε-
ται εις λίαν παμπάλαιους χρόνους και ή προς τον
σκοπόν τοΟτον χρησιμοποιούμενη ύλη ήτο βεβαίως
το ξύλον.
Ηδη κατά τήν λιθικήν και μεταλλικήν περίοδον
χρησιμοποιούνται ξύλιναι γέφυραι διά τήν μετά
της ξηράς συγκοινωνίαν τών έπ'ι τών λιμνών διά
πασσάλων έν τή δυτική Εύρώπη κατεσκευασμένων
καλυβών πρβ. Ροντβν, ΕβΗΐ-ΙβχϊΙίοη άβΐ1 ριαίιΐ-
81ογϊ8ο1ιθιι ΑΙίθΓΐΰπίθΓ έν λέξει ΒΚϊοΙίβ.
Ή πρώτη έκ λίθου γέφυρα τήν οποίαν άναφέ-
ρουσιν οί συγγραφείς είναι ή της Βαβυλώνος, ήτις
κατεσκευάσΟη υπό της βασιλίσσης Νιτώρκριδος
(πρβ. Βανβιηοβνφ-βαν/Ιίο, ΡοΙΗβν ΌάΑ έν λέξει
ροη8 και Ηροδότου Α' 185, Β' 100.
Ή τελειοποίησις δμως και ή άνάπτυξις τών γε-
φυρών οφείλεται εις τους Ρωμαίους.
Έν Ρεθύμνη.
ΕνατάϋΊος Ν. Πετρονλάκίς.
δειγμ
ΈπιγραφαΙ έξ Ηπείρου
ΰπό
Δημητρίου Εύαγγελίδου.
ΠεριελΟών τήν ΒΔ μάλιστα Ηπειρον, δτε ήμην
άπεσπασμένος παρά τή Γ. Διοικήσει Ηπείρου χά-
ριν τών αυτόθι αρχαιοτήτων, συνέλεξα ίκανάς έπι-
γραφάς, ών τίνες έδημοσιεύθησαν έν Ν.Έλληνο-
μνήμονι Γ σ. 287 και ΙΑ' σ. 458. Ενταύθα πα-
ρέχω νΟν και τινας ανέκδοτους και έκείνων εκτυπα
μετά μικρών παρατηρήσεων.
1 (είκ. 1). Στήλη έκ τιτανόλιθου μετά κορωνί-
δος και κυματίων άνω καϊ ταύρου άναγλύπτου έν τώ
αέσω.Ύψ. θ'82, πλ. 0 21-0 24, πάχ. 040. Εύ'-
ρέθη έν τώ χωρίω Σαλιάρη ΒΔ του Τεπελενίου
εντός οθωμανικού μνημείου καϊ μετηνέχθη εις Ιω-
άννινα. Έπ'ι της πρόσθιας επιφανείας εχει έρυθρόν
έκ /ώυ.ατος έπίπαγον λελεασμένον έκ της χρήσεως,
οπίσω δε κατά μήκος της πλακός άναθύρωσιν.
Κατά το μέσον της πλακός έπι εξέχοντος κανόνος
βαίνει προς άριστερά ταΟρος στρέφων τήν κεφαλήν
όλίγον έμπρός.Ούτος εχει άποτετριμμένην τήν μορ-
φήν και είναι κοινής εργασίας (ύψ. ταύρου 0Ί5).
Ή έπιγραφή σύγκειται εξ οκτώ στίχων , ών
τρεις έπί της κορωνίδος, οί δ? λοιποί ύπ' αυτήν
έπι της πλακός μέ/ρι τού ταύρου, ούτινος τήν ρά-
χιν ακολουθεί ό τελευταίος στίχος. Δεν είναι μετά
πολλής επιμελείας κεχαραγμένη, διό καί τό μέγε-
θος τών γραμμάτων ποικίλλει: τών πρώτων στί-
χων είναι 0Ό15-0Ό16, τοΟ 7ου 0Ό1 καί τών
λοιπών 0 013. Κατά τό σχήμα αυτών ή έπιγραφή
δύναται ν' άνήκη εις τήν τρίτην προς τήν οευτέ-