DOI Artikel:
Euangelidēs, Dēmētrios Euangelidēs: Diskobolos epi Hellēnikou skarabaiou
DOI Artikel:Giannopoulos, Nikolaos I.: Anathēmatikon anaglyphon ek Thessalias
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0251
244 Δισκοβόλος επί Ελληνικού σκαραβαίου. — Αναϋη ματικον άνάγλνφον έκ Θεσσαλίας. αε ΐ9ΐ4
θα'όρας ύπελόγισε ταύτας &πο πάσαν εποψιν στά-
σεως και κινήσεως των μορφών (πρβ. Η. Ι^βοΐιαί,
Ργί1ΐ3£0γ£ΐδ άβ ΚΙιθ§ϊοιι σ. 46-56). Εις αύτόν
αποδίδει ό Βπιηη (Οτϊβοΐι. ΚιπίδΙ^ββοΙι. II σ.247
κέ.) τάς όργανικάς ενεργείας των μελών του εν
βαδίσματι σώματος, τον χιασμδν δήλα δή αύτών
σπουδαιοτάτην παρατήρησιν της φυσιολογικής κι-
νήσεως τοΟ ανθρωπίνου σώματος.
Οί τρόποι ούτοι της τέχνης τελείως είναι έφηρ-
μοσμένοι έπϊ του ημετέρου δισκοβόλου με τάς εξό-
χως ΰπολογισμένας στάσεις των Βραχιόνων και
κνημών, μέ την διαγιύνιον διάθεσιν αύτών, με τάς
πλήρως άνταποκρινομένας καθέτους και παραλλή-
λους γραμμάς, μέ την διασταυρουμένην ένέργειαν
τών μελών εν τη κινήσει αύτών και μέ την όργα-
νικήν πάντων συνένωσιν προς άποτέλεσιν του τό-
σον έλαφροΟ, εύκάμπτου και μυώδους αθλητού,
δστις έν τη χαριέσση αύτοΟ άνατάσει, ολόκληρος
εις εαυτόν συγκεντρωμένος και οίονεϊ συνεσφιγμέ-
νος, ώθεΐ μέ πάντα μΟν και μέ πάν μέλος τον δί-
σκον, ο'στις θ' άναδείξη αύτόν νικητήν.
Όσον καϊ άν δέν είναι δυνατόν νά σχηματίση
τις άσφαλή κρίσιν έκ του παρόντος μικρού καλλι-
τεχνήματος, δέν είναι έλκυστικόν νά σκεφΟη τις
δ'τι πάντως χειρ Πυθαγόρου ήδύνατο νά διαπλάση
τοιαύτας μοοφάς επί τοσούτον άποδιδούσας τά κύ-
ρια χαρακτηριστικά της τέχνης αύτου;
Άλλά και ίκ τοΟ δλου άνταγωνισμοΟ, δν άνα-
φέρουσιν οί αρχαίοι περί του Πυθαγόρου και Μύ-
ρωνος (πρβ. και νίκην του Πυθαγόρου διά τίνος
παγκρατιαστου Πλίν. 35, 59) δέν είναι άπίθανον
νά ύποθέσωμεν δ'τι και δισκοβόλον τινά κατεσκεύα-
σεν δ Πυθαγόρας, προς δν δ Μύρων άντιπαρέβαλε
τον περιβόητον αύτοΟ άθλητήν (νεώτερον πάντως
τοΟ έπϊ τοΟ σκαραβαίου), εις -κεΐνον δέ δυνάμεθα
τότε ν' άποδώσωμεν το πρωτότυπον του έπϊ τοΰ'
σκαραβαίου καϊ του έπϊ τοΟ Κώου νομίσματος δι-
σκοβόλου .
Δημήτριος Εύαγγελίδης.
ΆναΦηματικόν άνάγλυφον έκ Θεσσαλίας
υπό
Νικο?ιάου Γιαννόπουλου.
Κατά Δεκέμβριον του 1913 πτωχός αρχαιοσυλ-
λέκτης, έκ Βελεστίνου, έπώλησεν εις την έν 'Αλ-
μυρώ Φιλάρ/αιον Έταιρείαν «Όθρυν» άνάγλυ-
φον, δυστυχώς τεθραυσμένον εις πέντε τεμάχια
ύπό βαρβάρου χειρός χωρικού προς ευρεσιν έν αύτώ
κεκρυμμένοιν χρημάτων. Εύτυχώς δμως τά τεμά-
χια όλα συνελέγησαν καϊ προχείρως συνεδέθησαν
ταύτα έν θήκη ξύλινη.
Το άνάγλυφον, κατά την διαβεβαίωσιν του' κο-
μιστου, ευρέθη έν τώ χωρίω Γιαχαλάρ, τοΟ πρώην
δήμου Αρμενίου. Είναι δέ λίθου λευκού και έχει
μήκος μέν 0'65, ύψος δέ Ο-50 καϊ πάχος ΟΊΟ.
Παρίστησι δέ δεξιά μέν άνδρα ήμίγυμνον, ήμικε-
κλιμένον, ύπεγείροντα κάτωθι του ιματίου το δε-
ξιόν γόνυ καϊ ατενίζοντα άριστερά, ύψουντα δέ την
δεξιάν χείρα απέναντι του μετώπου, δι' ής κοατεϊ
τι, ίσως πτηνόν, την δ' άριστεράν στηρίζοντα έπϊ
του προσκεφαλαίου της κλίνης κατά τον άγκώνα
καϊ φέροντα αύτήν έπϊ τοΟ στήθους, δι' ής κρατεί
έτερον άντικείμενον άδηλον έκ τοΟ χρόνου. Παρά
δέ τους πόδας αύτου καϊ κατέναντι αύτου παρί-
σταται γυνή καθημένη έπϊ θώκου, περιβεβλημένη
δέ χιτώνα ποδήρη καϊ ίμάτιον. Κα! τους μέν πόδας
στηρίζει έπϊ ύποποδίου, τών δέ χειρών, την μέν
άριστεράν ύψοΐ εις την κεφαλήν μέχρι τοΟ άριστε-
ροΟ ώτος καϊ έχουσα την παλάμην άνοικτήν, οιο-
νεί άκροωμένη, την δέ δεξιάν φέρει προς την άρι-
στεράν χείρα, ολίγω κάτωθι τοΰ καρπού της αρι-
στεράς χειρός, ήν κρατεί. Οπισθεν δέ της καθη-
μένης ταύτης μορφής ίσταται έτερα, ώσεί παιδική,
ήτοι παις όρθιος, γυμνός, φέρων την δεξιάν χείρα
προς το στήθος, την δ άριστεράν φαίνεται έχων
θα'όρας ύπελόγισε ταύτας &πο πάσαν εποψιν στά-
σεως και κινήσεως των μορφών (πρβ. Η. Ι^βοΐιαί,
Ργί1ΐ3£0γ£ΐδ άβ ΚΙιθ§ϊοιι σ. 46-56). Εις αύτόν
αποδίδει ό Βπιηη (Οτϊβοΐι. ΚιπίδΙ^ββοΙι. II σ.247
κέ.) τάς όργανικάς ενεργείας των μελών του εν
βαδίσματι σώματος, τον χιασμδν δήλα δή αύτών
σπουδαιοτάτην παρατήρησιν της φυσιολογικής κι-
νήσεως τοΟ ανθρωπίνου σώματος.
Οί τρόποι ούτοι της τέχνης τελείως είναι έφηρ-
μοσμένοι έπϊ του ημετέρου δισκοβόλου με τάς εξό-
χως ΰπολογισμένας στάσεις των Βραχιόνων και
κνημών, μέ την διαγιύνιον διάθεσιν αύτών, με τάς
πλήρως άνταποκρινομένας καθέτους και παραλλή-
λους γραμμάς, μέ την διασταυρουμένην ένέργειαν
τών μελών εν τη κινήσει αύτών και μέ την όργα-
νικήν πάντων συνένωσιν προς άποτέλεσιν του τό-
σον έλαφροΟ, εύκάμπτου και μυώδους αθλητού,
δστις έν τη χαριέσση αύτοΟ άνατάσει, ολόκληρος
εις εαυτόν συγκεντρωμένος και οίονεϊ συνεσφιγμέ-
νος, ώθεΐ μέ πάντα μΟν και μέ πάν μέλος τον δί-
σκον, ο'στις θ' άναδείξη αύτόν νικητήν.
Όσον καϊ άν δέν είναι δυνατόν νά σχηματίση
τις άσφαλή κρίσιν έκ του παρόντος μικρού καλλι-
τεχνήματος, δέν είναι έλκυστικόν νά σκεφΟη τις
δ'τι πάντως χειρ Πυθαγόρου ήδύνατο νά διαπλάση
τοιαύτας μοοφάς επί τοσούτον άποδιδούσας τά κύ-
ρια χαρακτηριστικά της τέχνης αύτου;
Άλλά και ίκ τοΟ δλου άνταγωνισμοΟ, δν άνα-
φέρουσιν οί αρχαίοι περί του Πυθαγόρου και Μύ-
ρωνος (πρβ. και νίκην του Πυθαγόρου διά τίνος
παγκρατιαστου Πλίν. 35, 59) δέν είναι άπίθανον
νά ύποθέσωμεν δ'τι και δισκοβόλον τινά κατεσκεύα-
σεν δ Πυθαγόρας, προς δν δ Μύρων άντιπαρέβαλε
τον περιβόητον αύτοΟ άθλητήν (νεώτερον πάντως
τοΟ έπϊ τοΟ σκαραβαίου), εις -κεΐνον δέ δυνάμεθα
τότε ν' άποδώσωμεν το πρωτότυπον του έπϊ τοΰ'
σκαραβαίου καϊ του έπϊ τοΟ Κώου νομίσματος δι-
σκοβόλου .
Δημήτριος Εύαγγελίδης.
ΆναΦηματικόν άνάγλυφον έκ Θεσσαλίας
υπό
Νικο?ιάου Γιαννόπουλου.
Κατά Δεκέμβριον του 1913 πτωχός αρχαιοσυλ-
λέκτης, έκ Βελεστίνου, έπώλησεν εις την έν 'Αλ-
μυρώ Φιλάρ/αιον Έταιρείαν «Όθρυν» άνάγλυ-
φον, δυστυχώς τεθραυσμένον εις πέντε τεμάχια
ύπό βαρβάρου χειρός χωρικού προς ευρεσιν έν αύτώ
κεκρυμμένοιν χρημάτων. Εύτυχώς δμως τά τεμά-
χια όλα συνελέγησαν καϊ προχείρως συνεδέθησαν
ταύτα έν θήκη ξύλινη.
Το άνάγλυφον, κατά την διαβεβαίωσιν του' κο-
μιστου, ευρέθη έν τώ χωρίω Γιαχαλάρ, τοΟ πρώην
δήμου Αρμενίου. Είναι δέ λίθου λευκού και έχει
μήκος μέν 0'65, ύψος δέ Ο-50 καϊ πάχος ΟΊΟ.
Παρίστησι δέ δεξιά μέν άνδρα ήμίγυμνον, ήμικε-
κλιμένον, ύπεγείροντα κάτωθι του ιματίου το δε-
ξιόν γόνυ καϊ ατενίζοντα άριστερά, ύψουντα δέ την
δεξιάν χείρα απέναντι του μετώπου, δι' ής κοατεϊ
τι, ίσως πτηνόν, την δ' άριστεράν στηρίζοντα έπϊ
του προσκεφαλαίου της κλίνης κατά τον άγκώνα
καϊ φέροντα αύτήν έπϊ τοΟ στήθους, δι' ής κρατεί
έτερον άντικείμενον άδηλον έκ τοΟ χρόνου. Παρά
δέ τους πόδας αύτου καϊ κατέναντι αύτου παρί-
σταται γυνή καθημένη έπϊ θώκου, περιβεβλημένη
δέ χιτώνα ποδήρη καϊ ίμάτιον. Κα! τους μέν πόδας
στηρίζει έπϊ ύποποδίου, τών δέ χειρών, την μέν
άριστεράν ύψοΐ εις την κεφαλήν μέχρι τοΟ άριστε-
ροΟ ώτος καϊ έχουσα την παλάμην άνοικτήν, οιο-
νεί άκροωμένη, την δέ δεξιάν φέρει προς την άρι-
στεράν χείρα, ολίγω κάτωθι τοΰ καρπού της αρι-
στεράς χειρός, ήν κρατεί. Οπισθεν δέ της καθη-
μένης ταύτης μορφής ίσταται έτερα, ώσεί παιδική,
ήτοι παις όρθιος, γυμνός, φέρων την δεξιάν χείρα
προς το στήθος, την δ άριστεράν φαίνεται έχων