DOI Artikel:
Dragumēs, Stephanos N.: Psēphisma thiasōtōn tēs Bendidos en Salamini
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14280#0009
αε 1915
Ψήφισμα θιασωτών της Βενδΐδος έν Σαλαμΐνι
υπό
Στεφάνου Δραγούμη.
Το ύννίον τοΰ άοότρου τοΟ έν Άμπελακίω της
Σαλαμίνος προχρ'ΛΟυ Άναγνώστου Παπαθεοχάρη
εις λίθινον ογκον προσκόψαν έν τη ύπο την έπιφά-
νειαν τοΰ εδάφους γη έ'δωκεν άφορμήν όπως έπα-
νανθη είς το φως κατά τον άρτι λήξαντα Δεκέμ-
βριον ή στήλη ής το άπεικόνισμα παρατίθεται ώδε.
Κείται δε ό αγρός παρά το σημεΐον 39,2 τοΰ
προς ^4 ο ρ ρ αν του Άμπελακίου υψώματος της εις
τήν θάλασσαν προεξεχούσης άκρας (Ριιηί&), έφ οδ
σημειοΰται ανεμόμυλος εν ΚαιΊθη νοη ΛίΗΙίΗ, Β1·
21— δαίαιιπρ: Καϊηβ — ευθύς ΰποκάτω της κο-
ρυφής τοΰ λόφου, παρ'αυτόν τον προς μεσημβρίαν
έν τω '/άρτη έρυΟραΐς γραμμαΐς δεικνύμενον περί-
βολον της αρχαίας πόλεως Σαλαμίνος της επιλε-
γόμενης « αττικής», — άίβ ΗηιιρΙδΙ&άΙ άθΐ' Αί-
ΐΪ8θ1ιβπ 831&π1ϊ8, — έκεΐ δπου κατά Παυσανίαν
(Α' Λ ζ", 1) άναγνωρίζεται οτι ύπήρχεν ίδρυμένον
το Αρτέμιδος ιερόν, ώς παρετήρησεν δ προώρως
τοΟ βίου μεταστάς έγκριτος του αττικού εδάφους
έρευνητής Αρθούρος Μίΐοΐιΐιοβίθΐ' ι.
Ή κατά τοιούτον τρόπον έν τοιαύτη θέσει έπ'
αϋτοΰ του εδάφους της αρχαίας πόλεως έκχω-
σθεΐσα πέτρα έρχεται νυν νά στερεώση το κΰρος
της ύπο του εκλιπόντος γερμανού αρχαιολόγου ώς
έξης έν βραχυλογία διατυπωθείσης κρίσεως: Αιι£
άβΓ ηόΓάΗοΙιβπ Η&ΐοϊηδθΐ ηΙβο ΙιαίΙβ Ατίβιηΐβ
ϊΙιγ ΗβϊΠ§11ιαηι, — θίηβ λιμενοσκόπος, \νΐθ άίβ Μα-
ηίοΐιϊ» ϊη ΡθΪΓίΐϊιΐδ. ^^ 68 βοΐΐθίηί, ά3δ Ιιϊθγ ννίβ
αοΐ'1, ανιοΐι άίβ ΒβηίΙίδ ζιι^θδθΐΐΐ \ν3ΐ·, ζιιιη&Ι ά&
ά&δ ΤΙιίβδοΙθηάθΟΓβΙ,ννβΙοΙίθδ ίη ίΐΊΓβιη ιερόν 3ΐι£-
^θδίβΐΐΐ \νθΐ·άβη δοΐΐΐθ (ΟΙΑ II 620; βίηβ αηάθΓβ
δαΐ3ΠιίηΪ8θ1ιβ Τΐιϊίΐδοίβηϊηδοΐιΐ'ϊίΐ θΟβηάα 987)
ί1ΐ3Ϊ8αο1ι1 ϊοΐι αυ£ άβι* ΗδΙιβ άβδ Υν ίηάιιπϊΐιΐβη-
1 "Ιδε τήν έν ΚβΐΊ V. ΑΙΙίΙίβ ΒΓίαιιΙβηάβΓ ΤβχΙ ζυ ΗβίΙ
VII-VIII σ. 17 έχ:εξηγη[ΐ.ατικήν ττεριγραφήν.
1>θΓ^β8 §β£υηάθη \ναΓ(1θ 2.
Γούτων ούτως έχόντων, ή αντιπαραβολή του
έπί του νΰν άποκαλυφΟέντος ψηφίσματος θιασω-
τών προς το υπό του έν ετει 1/28 ένταΰθα κατελ-
θόντος Γάλλου Μϊοΐιβΐ Ροιιιτηοηί έπ' αύτοΰ τού-
του τοΟ τόπου εύρεθέν και προχείριυς άντιγραφέν,
ώς τούτο εν ΟΙΑ II 020 ύπο Ούλερίχου ΚδΙίΙθΓ
έπεςειργασμένον εξεδόθη (1877) έπειτα δ' ύπο
\νϊ11ιβ1ηι (1902) άναθεωρηθέν συνεπληρώθη, θέλει
βοηθήσει ήμΐν εις κρείττονα των πραγμάτων άν-
τίληψιν, έκ τούτου δέ και εις νέαν διάγνωσιν έπί
τών έν τω άτελεΐ άπογράφω τοΰ ΕοιιπηοηΙ χα-
σμάτων του άλλως τε και κολοβού έκείνου ψηφί-
σματος .
Εις τήν ώδε (Β') μεταγραφήν του έπί Λυσιθεί-
δου ψηφίσματος αί μεν έπιδοκιμαζόμεναι τών ύπο
\νίΠιβ1ηι συμπληρώσεων απεδόθησαν κνρτοϊς γράμ-
μασιν έξω αγκυλών αί δ' άμφιοαλλόμεναι αφέθη-
σαν έν άγκύλαις. Εν άγκύλαις ώσαύτως, άλλά
κνρτοΐς γράμμασιν έτέθησαν αί ύφ' ημών κατά το
έν ψηφίσματι Α' υπόδειγμα προτεινόμεναι συμπλη-
ρώσεις και διορθώσεις έν στ. 4-6, 8/9 και 10/11.
Κατά το αύτο ύπόδειγμα ετέθη ύπεράνω του ψη-
2 Τήν τοιαύτην κρίσιν τοΰ ΜΪΙοΙίΙΐΟθίβΓ ("8ε και Κηααοΐί έν λ.
Ββικϋ8·Ρ3η1.γ·\νϊ880\ν3 Κοαΐ Εηο}Όΐορ.) άντεκρουσεν άλλος
έγκριτος της αρχαιολογίας μύστης, ό Αά νίΐΐΐβΐπΐ (,ΙΟΑΙ Β31ΐά
ν-190ί - σ.130-1 ένθα "δε καϊ τά; είς άλλους ιταραποριπάς), δια τοϊις
έκεΐ άναπτυ'/θέντας λογούς άποδε/θείς τήν γνώμην οτι ή ΰπ' άρ. 620
(ΟΙΑ II) επιγραφή δεν άνήκεν είς ήν θέσιν κατά τόν 1ΙΓ αίιονα Οπό
Εουΐ'ΐηοηΙ εΰρέθη κατακειαένη (ΐη δαοβΠο ιιβϊ οΐίιη ο38ΐο11υπι
831311)11118 ρ08ίΙϋΐη 6Γ31) άλλ' έκ τοΰ έν Πειραιεϊ ποτε περιπύ-
στου Βενδιδείου έκεΐ ιιετετοπίσΟη. Εις τήν τοιαύτην είκασίαν άντεαά-
χετο και άλλος λόγος, οτι είς τόν Πειραιά ήρρ.οζε ψήφισυ,α δργεώνων
της Βενδίδο; άλλ' ούνϊ Φιαοωτών ώς έκείνο. — ΙΙερϊ τούτου καϊ άλ-
λων Ιπιθι τάς λέξεις Βθ11(1ί(3θί3, ΒβΠ(1Ϊ8, ΕΓ3Ι108, Κοίηοΐΐ, Ογ-
§βοηβ8, 8γηο(1θ8, Τ1αΪ3808, έν ϋ3ΐ·.-8α§Πο ϋΐοΐ. άβ3 Απ-
ίϊς(. ΟΓβοςυβδ βΐ Κοιτΐ3Ϊηθ8.
Ψήφισμα θιασωτών της Βενδΐδος έν Σαλαμΐνι
υπό
Στεφάνου Δραγούμη.
Το ύννίον τοΰ άοότρου τοΟ έν Άμπελακίω της
Σαλαμίνος προχρ'ΛΟυ Άναγνώστου Παπαθεοχάρη
εις λίθινον ογκον προσκόψαν έν τη ύπο την έπιφά-
νειαν τοΰ εδάφους γη έ'δωκεν άφορμήν όπως έπα-
νανθη είς το φως κατά τον άρτι λήξαντα Δεκέμ-
βριον ή στήλη ής το άπεικόνισμα παρατίθεται ώδε.
Κείται δε ό αγρός παρά το σημεΐον 39,2 τοΰ
προς ^4 ο ρ ρ αν του Άμπελακίου υψώματος της εις
τήν θάλασσαν προεξεχούσης άκρας (Ριιηί&), έφ οδ
σημειοΰται ανεμόμυλος εν ΚαιΊθη νοη ΛίΗΙίΗ, Β1·
21— δαίαιιπρ: Καϊηβ — ευθύς ΰποκάτω της κο-
ρυφής τοΰ λόφου, παρ'αυτόν τον προς μεσημβρίαν
έν τω '/άρτη έρυΟραΐς γραμμαΐς δεικνύμενον περί-
βολον της αρχαίας πόλεως Σαλαμίνος της επιλε-
γόμενης « αττικής», — άίβ ΗηιιρΙδΙ&άΙ άθΐ' Αί-
ΐΪ8θ1ιβπ 831&π1ϊ8, — έκεΐ δπου κατά Παυσανίαν
(Α' Λ ζ", 1) άναγνωρίζεται οτι ύπήρχεν ίδρυμένον
το Αρτέμιδος ιερόν, ώς παρετήρησεν δ προώρως
τοΟ βίου μεταστάς έγκριτος του αττικού εδάφους
έρευνητής Αρθούρος Μίΐοΐιΐιοβίθΐ' ι.
Ή κατά τοιούτον τρόπον έν τοιαύτη θέσει έπ'
αϋτοΰ του εδάφους της αρχαίας πόλεως έκχω-
σθεΐσα πέτρα έρχεται νυν νά στερεώση το κΰρος
της ύπο του εκλιπόντος γερμανού αρχαιολόγου ώς
έξης έν βραχυλογία διατυπωθείσης κρίσεως: Αιι£
άβΓ ηόΓάΗοΙιβπ Η&ΐοϊηδθΐ ηΙβο ΙιαίΙβ Ατίβιηΐβ
ϊΙιγ ΗβϊΠ§11ιαηι, — θίηβ λιμενοσκόπος, \νΐθ άίβ Μα-
ηίοΐιϊ» ϊη ΡθΪΓίΐϊιΐδ. ^^ 68 βοΐΐθίηί, ά3δ Ιιϊθγ ννίβ
αοΐ'1, ανιοΐι άίβ ΒβηίΙίδ ζιι^θδθΐΐΐ \ν3ΐ·, ζιιιη&Ι ά&
ά&δ ΤΙιίβδοΙθηάθΟΓβΙ,ννβΙοΙίθδ ίη ίΐΊΓβιη ιερόν 3ΐι£-
^θδίβΐΐΐ \νθΐ·άβη δοΐΐΐθ (ΟΙΑ II 620; βίηβ αηάθΓβ
δαΐ3ΠιίηΪ8θ1ιβ Τΐιϊίΐδοίβηϊηδοΐιΐ'ϊίΐ θΟβηάα 987)
ί1ΐ3Ϊ8αο1ι1 ϊοΐι αυ£ άβι* ΗδΙιβ άβδ Υν ίηάιιπϊΐιΐβη-
1 "Ιδε τήν έν ΚβΐΊ V. ΑΙΙίΙίβ ΒΓίαιιΙβηάβΓ ΤβχΙ ζυ ΗβίΙ
VII-VIII σ. 17 έχ:εξηγη[ΐ.ατικήν ττεριγραφήν.
1>θΓ^β8 §β£υηάθη \ναΓ(1θ 2.
Γούτων ούτως έχόντων, ή αντιπαραβολή του
έπί του νΰν άποκαλυφΟέντος ψηφίσματος θιασω-
τών προς το υπό του έν ετει 1/28 ένταΰθα κατελ-
θόντος Γάλλου Μϊοΐιβΐ Ροιιιτηοηί έπ' αύτοΰ τού-
του τοΟ τόπου εύρεθέν και προχείριυς άντιγραφέν,
ώς τούτο εν ΟΙΑ II 020 ύπο Ούλερίχου ΚδΙίΙθΓ
έπεςειργασμένον εξεδόθη (1877) έπειτα δ' ύπο
\νϊ11ιβ1ηι (1902) άναθεωρηθέν συνεπληρώθη, θέλει
βοηθήσει ήμΐν εις κρείττονα των πραγμάτων άν-
τίληψιν, έκ τούτου δέ και εις νέαν διάγνωσιν έπί
τών έν τω άτελεΐ άπογράφω τοΰ ΕοιιπηοηΙ χα-
σμάτων του άλλως τε και κολοβού έκείνου ψηφί-
σματος .
Εις τήν ώδε (Β') μεταγραφήν του έπί Λυσιθεί-
δου ψηφίσματος αί μεν έπιδοκιμαζόμεναι τών ύπο
\νίΠιβ1ηι συμπληρώσεων απεδόθησαν κνρτοϊς γράμ-
μασιν έξω αγκυλών αί δ' άμφιοαλλόμεναι αφέθη-
σαν έν άγκύλαις. Εν άγκύλαις ώσαύτως, άλλά
κνρτοΐς γράμμασιν έτέθησαν αί ύφ' ημών κατά το
έν ψηφίσματι Α' υπόδειγμα προτεινόμεναι συμπλη-
ρώσεις και διορθώσεις έν στ. 4-6, 8/9 και 10/11.
Κατά το αύτο ύπόδειγμα ετέθη ύπεράνω του ψη-
2 Τήν τοιαύτην κρίσιν τοΰ ΜΪΙοΙίΙΐΟθίβΓ ("8ε και Κηααοΐί έν λ.
Ββικϋ8·Ρ3η1.γ·\νϊ880\ν3 Κοαΐ Εηο}Όΐορ.) άντεκρουσεν άλλος
έγκριτος της αρχαιολογίας μύστης, ό Αά νίΐΐΐβΐπΐ (,ΙΟΑΙ Β31ΐά
ν-190ί - σ.130-1 ένθα "δε καϊ τά; είς άλλους ιταραποριπάς), δια τοϊις
έκεΐ άναπτυ'/θέντας λογούς άποδε/θείς τήν γνώμην οτι ή ΰπ' άρ. 620
(ΟΙΑ II) επιγραφή δεν άνήκεν είς ήν θέσιν κατά τόν 1ΙΓ αίιονα Οπό
Εουΐ'ΐηοηΙ εΰρέθη κατακειαένη (ΐη δαοβΠο ιιβϊ οΐίιη ο38ΐο11υπι
831311)11118 ρ08ίΙϋΐη 6Γ31) άλλ' έκ τοΰ έν Πειραιεϊ ποτε περιπύ-
στου Βενδιδείου έκεΐ ιιετετοπίσΟη. Εις τήν τοιαύτην είκασίαν άντεαά-
χετο και άλλος λόγος, οτι είς τόν Πειραιά ήρρ.οζε ψήφισυ,α δργεώνων
της Βενδίδο; άλλ' ούνϊ Φιαοωτών ώς έκείνο. — ΙΙερϊ τούτου καϊ άλ-
λων Ιπιθι τάς λέξεις Βθ11(1ί(3θί3, ΒβΠ(1Ϊ8, ΕΓ3Ι108, Κοίηοΐΐ, Ογ-
§βοηβ8, 8γηο(1θ8, Τ1αΪ3808, έν ϋ3ΐ·.-8α§Πο ϋΐοΐ. άβ3 Απ-
ίϊς(. ΟΓβοςυβδ βΐ Κοιτΐ3Ϊηθ8.