DOI article:
Dragumēs, Stephanos N.: Epigraphika phrontismata
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14280#0015
αε 1915
Επιγραφικά φροντίσματα' υπό Σ. Δραγούμη. 7
Ένυαλίω (εις τον πολέμαρχον), ενδεικτική είναι ή
τελεία παρασιώπησις Δελφών και Πυϋιάδων. Άξιο-
σημειωτόν δέ και τούτο, οτι έν τω μόνω δπερ μέ-
χρι τοΟδε κατέχομεν έπιγραφικώ περί ΠυΟιάδος
κειμένω των της ελληνικής άκμής χρόνων (ΒΟΗ
τ. XXX-1896-Οοΐίη, Βθ οιιΙΙθ ά'ΑροΙΙοη Ρν-
ϋΐίθη βίο. Ν° 1 σ. 19 κέ.) αποκαλύπτεται δτι κατά
τά μέσα τοΟ τετάρτου πΧ αιώνος την ΠυΊ}ιάδα
ήγον οί ίεροποιοί: «Ιεροποιοί οί τήν Πυ&ιάδα
άγαγόντεςΐ), εν οΐς και Λυκούργος ο Λυκόφρονος
και Νικήρατος ο Νικίου.
Έν Αθήναις, 28 Φεβρουαρίου 1915
Στέφανος Ν. Δραγούμης.
Έπίμετρον.
Και νέαν στήλην άνήκουσαν εις τήν είδικήν κα-
τηγορίαν καταλόγων αρχοντικών, ήτις ανωτέρω
άπησχόλησεν ήμάς, προσεκόμισεν έπιπροσθέτως
εις κοινήν γνώσιν ό αρχομένου του Μαρτίου δια-
νεμηθείς ενταύθα τριακοστός ένατος τόμος— 1914
— τών έν Αθήναις εκδιδομένων ΜίίΜι. άβ8 Κ.
Βθΐιΐδοΐίθη ΑγοΗ&οΙ. ΙηδΙϊΙιιίβ έν σελίσιν 130-
143. Ευτυχώς ο' δλως άλώοητον και παρέχουσαν
τι ν χρόνον της έπωνύμου αρχής, 14/13 πΧ.
Ή πληροφορία ότι ή στήλη ευρέθη έν γηπέδφ
-αρά το Α της πόλεως Κοιμητήριον αυξάνει κα-
Ο' ένα έπϊ πλέον τον όλικον άριθιιΌν τών τέως γνω-
στων ομοειδών έπιγοαφίκών κειαένων, καθ ένα
δ'ωσαύτως έπϊ πλέον τον αριθμόν τών (σϋν και
τη από τοΟ αρχαίου Ωδείου) έπι έδάφους 6'πως δή-
ποτε γείτονος της από του* 1877 γνωστής παρά
τήν γέφυραν του εΐρημένου Νεκροταφείου θέσεως
του άογαίου Πυθίου έ'νθεν και ένθεν άνευοεθεισών
τοιούτων στηλών. Και ούτω προστίθεται έν έ'τι
τεκμήριον εις ένίσχυσιν της εικασίας, ότι αί έπι
τών στηλών τούτων άναγραφαΐ αρχόντων θέσιν
εΐχον έν αύτώ τω περιβόλω του ίεροΟ, — έν ώ
και ενεπίγραφος βωμός ύπήρχεν εις παλαιοτάτους
χρόνους άνατεθειμένος ϋπό του πρώτου άρξαντος
«τήν ένιαυσίαν άρχήν» Πεισιστράτου του υίοΟ
τοΟ Ίππίου,— ίδρυόμεναι κατ'ετος εκεί εϊς άπο-
μνημόνευσιν της κατ' ετος εις Δελφούς γινομένης
έξαποστολής προς τέλεσιν της Πν&ιάδος (ή Πν-
ΰαΐδος, κατά τήν βραδύτερον έπικρατήσασαν μορ-
φήν του όνόματος).
Άςιοπαρατήρητον δ ειδικώς είναι δτι δύο μεν
τών στηλών (ΟΙΑ II 862, III 1007) ευρέθησαν
πλησίον (ρΐ'ορθ) του Πύργου τών Άνεμων, τοΟ
γειτνιάζοντος προς τό δυτικόν τμήμα της όδοΟ τών
Τριπόδων (ΟιΐΓΐίυ.Β-Κ&αρβΓΐ Α11&8 Β1. II Τπρο-
άθ8)' μία έν τη σημερινή όδώ Λυσικράτους εγγύ-
τατα τή άπο του όνόματος του ίδρυτοΟ του χοοη-
γικοΟ μνημείου ώνομασμένη πλατεία (ΑΕ 190ο
ένθ ανωτέρω)- — μία ϋπό τά χώματα του αμέσως
υπεράνω κειμένου έδάφους του αναζητουμένου Ω-
δείου (ΑΕ 1914 ενθ' ανωτέρω)"—μία, αυτή ή έν
τω προμνημονευθέντι τόμω του γερμανικού περιο-
όικου, παρά τό μικρόν άπέχον της θέσεως του Πυ-
θίου 1 πρώτον Νεκροταφεΐον. Τό όλον πέντε. Και
έπειτα- μία ύπο τήν Άκρόπολιν προς Δ κατά τόν
Άρειον Πάγον (1010)·— μία ένΆμαρουσίω (1008)*
— και τρεις έν αυτή τή Άκροπόλει, ήτις σημειω-
τέον δτι από τών πρώτων της ελευθερίας χρόνων
και έπι πολλά έτη έχρησίμευεν ώς αποθήκη τών
ύποκάτω και περί αύτήν προς διάσωσιν συλλεγο-
μένων αρχαίων λίθων, ού ένεκεν αί έν ΟΙΑ III
άρ. 1011-1013 μαρτυρίαι τών φυλάκων περί της
κατά μέρος έν αύτη ταύτη τή Άκροπόλει θέσεως
έν ή κατακείμεναι ευρέθησαν (Άθηνα. Πρόμαχος,
Προπύλαια, Έρέχθειον) ούδεμίαν έχουσιν άςίαν.
Αλλά τήν πιθανότητα της ήμετέρας εικασίας
φαίνεται οτι ενισχύει και ή αντιστοιχία τών έν
Δελφοΐς εύοεθεισών όυ,οίων αττικών άνανοαφών
περί ων άνω έγένετο λόγος.
Κατ' άναφοράν εις τά ανωτέρω περί της κολο-
βής άπο του Ωδείου στήλης σημειωθέντα έ'χομεν
εις προσθήκην τήν παρατήρησιν, οτι το έν στ. 8
πατρωνυμικον του α' θεσμοθέτου παρανε νώσθη
ν. Συμμάχου » άντ'ι του σαφώς κειμένου « 2£ ΰρυ-
μάχου».
Τό έντεΰθεν έκβαλλομενον όνομα «Σύμμαχος»
εύρίσκει μετά λόγου θέσιν έν τω στίχω ϋ της ύπ'
άρ. 1008 αναγραφής παραλαμβανόμενον έκ του
1 "Ιδε έοηι^ερίδο; "Ωρας 1877 Μαίου 4 φύλλον 176. Ά&ηναίου
τ. Ε' (1877) σ 149 151 και κατ' άνππαράθεσιν τ. Α' (1872) σ.169-
172. ΙΙρβ. Ε. ΟιΐΓΐϊιΐΒ, ϋϊβ δίαάί^ββοΐιίοΐιΐβ νοη Αίΐιβη σ.
XIV Αρ. Ρ^Λ'οβ /.αί σ. 54/56. 74/5, 84, 177, 185, 209, 297.
Επιγραφικά φροντίσματα' υπό Σ. Δραγούμη. 7
Ένυαλίω (εις τον πολέμαρχον), ενδεικτική είναι ή
τελεία παρασιώπησις Δελφών και Πυϋιάδων. Άξιο-
σημειωτόν δέ και τούτο, οτι έν τω μόνω δπερ μέ-
χρι τοΟδε κατέχομεν έπιγραφικώ περί ΠυΟιάδος
κειμένω των της ελληνικής άκμής χρόνων (ΒΟΗ
τ. XXX-1896-Οοΐίη, Βθ οιιΙΙθ ά'ΑροΙΙοη Ρν-
ϋΐίθη βίο. Ν° 1 σ. 19 κέ.) αποκαλύπτεται δτι κατά
τά μέσα τοΟ τετάρτου πΧ αιώνος την ΠυΊ}ιάδα
ήγον οί ίεροποιοί: «Ιεροποιοί οί τήν Πυ&ιάδα
άγαγόντεςΐ), εν οΐς και Λυκούργος ο Λυκόφρονος
και Νικήρατος ο Νικίου.
Έν Αθήναις, 28 Φεβρουαρίου 1915
Στέφανος Ν. Δραγούμης.
Έπίμετρον.
Και νέαν στήλην άνήκουσαν εις τήν είδικήν κα-
τηγορίαν καταλόγων αρχοντικών, ήτις ανωτέρω
άπησχόλησεν ήμάς, προσεκόμισεν έπιπροσθέτως
εις κοινήν γνώσιν ό αρχομένου του Μαρτίου δια-
νεμηθείς ενταύθα τριακοστός ένατος τόμος— 1914
— τών έν Αθήναις εκδιδομένων ΜίίΜι. άβ8 Κ.
Βθΐιΐδοΐίθη ΑγοΗ&οΙ. ΙηδΙϊΙιιίβ έν σελίσιν 130-
143. Ευτυχώς ο' δλως άλώοητον και παρέχουσαν
τι ν χρόνον της έπωνύμου αρχής, 14/13 πΧ.
Ή πληροφορία ότι ή στήλη ευρέθη έν γηπέδφ
-αρά το Α της πόλεως Κοιμητήριον αυξάνει κα-
Ο' ένα έπϊ πλέον τον όλικον άριθιιΌν τών τέως γνω-
στων ομοειδών έπιγοαφίκών κειαένων, καθ ένα
δ'ωσαύτως έπϊ πλέον τον αριθμόν τών (σϋν και
τη από τοΟ αρχαίου Ωδείου) έπι έδάφους 6'πως δή-
ποτε γείτονος της από του* 1877 γνωστής παρά
τήν γέφυραν του εΐρημένου Νεκροταφείου θέσεως
του άογαίου Πυθίου έ'νθεν και ένθεν άνευοεθεισών
τοιούτων στηλών. Και ούτω προστίθεται έν έ'τι
τεκμήριον εις ένίσχυσιν της εικασίας, ότι αί έπι
τών στηλών τούτων άναγραφαΐ αρχόντων θέσιν
εΐχον έν αύτώ τω περιβόλω του ίεροΟ, — έν ώ
και ενεπίγραφος βωμός ύπήρχεν εις παλαιοτάτους
χρόνους άνατεθειμένος ϋπό του πρώτου άρξαντος
«τήν ένιαυσίαν άρχήν» Πεισιστράτου του υίοΟ
τοΟ Ίππίου,— ίδρυόμεναι κατ'ετος εκεί εϊς άπο-
μνημόνευσιν της κατ' ετος εις Δελφούς γινομένης
έξαποστολής προς τέλεσιν της Πν&ιάδος (ή Πν-
ΰαΐδος, κατά τήν βραδύτερον έπικρατήσασαν μορ-
φήν του όνόματος).
Άςιοπαρατήρητον δ ειδικώς είναι δτι δύο μεν
τών στηλών (ΟΙΑ II 862, III 1007) ευρέθησαν
πλησίον (ρΐ'ορθ) του Πύργου τών Άνεμων, τοΟ
γειτνιάζοντος προς τό δυτικόν τμήμα της όδοΟ τών
Τριπόδων (ΟιΐΓΐίυ.Β-Κ&αρβΓΐ Α11&8 Β1. II Τπρο-
άθ8)' μία έν τη σημερινή όδώ Λυσικράτους εγγύ-
τατα τή άπο του όνόματος του ίδρυτοΟ του χοοη-
γικοΟ μνημείου ώνομασμένη πλατεία (ΑΕ 190ο
ένθ ανωτέρω)- — μία ϋπό τά χώματα του αμέσως
υπεράνω κειμένου έδάφους του αναζητουμένου Ω-
δείου (ΑΕ 1914 ενθ' ανωτέρω)"—μία, αυτή ή έν
τω προμνημονευθέντι τόμω του γερμανικού περιο-
όικου, παρά τό μικρόν άπέχον της θέσεως του Πυ-
θίου 1 πρώτον Νεκροταφεΐον. Τό όλον πέντε. Και
έπειτα- μία ύπο τήν Άκρόπολιν προς Δ κατά τόν
Άρειον Πάγον (1010)·— μία ένΆμαρουσίω (1008)*
— και τρεις έν αυτή τή Άκροπόλει, ήτις σημειω-
τέον δτι από τών πρώτων της ελευθερίας χρόνων
και έπι πολλά έτη έχρησίμευεν ώς αποθήκη τών
ύποκάτω και περί αύτήν προς διάσωσιν συλλεγο-
μένων αρχαίων λίθων, ού ένεκεν αί έν ΟΙΑ III
άρ. 1011-1013 μαρτυρίαι τών φυλάκων περί της
κατά μέρος έν αύτη ταύτη τή Άκροπόλει θέσεως
έν ή κατακείμεναι ευρέθησαν (Άθηνα. Πρόμαχος,
Προπύλαια, Έρέχθειον) ούδεμίαν έχουσιν άςίαν.
Αλλά τήν πιθανότητα της ήμετέρας εικασίας
φαίνεται οτι ενισχύει και ή αντιστοιχία τών έν
Δελφοΐς εύοεθεισών όυ,οίων αττικών άνανοαφών
περί ων άνω έγένετο λόγος.
Κατ' άναφοράν εις τά ανωτέρω περί της κολο-
βής άπο του Ωδείου στήλης σημειωθέντα έ'χομεν
εις προσθήκην τήν παρατήρησιν, οτι το έν στ. 8
πατρωνυμικον του α' θεσμοθέτου παρανε νώσθη
ν. Συμμάχου » άντ'ι του σαφώς κειμένου « 2£ ΰρυ-
μάχου».
Τό έντεΰθεν έκβαλλομενον όνομα «Σύμμαχος»
εύρίσκει μετά λόγου θέσιν έν τω στίχω ϋ της ύπ'
άρ. 1008 αναγραφής παραλαμβανόμενον έκ του
1 "Ιδε έοηι^ερίδο; "Ωρας 1877 Μαίου 4 φύλλον 176. Ά&ηναίου
τ. Ε' (1877) σ 149 151 και κατ' άνππαράθεσιν τ. Α' (1872) σ.169-
172. ΙΙρβ. Ε. ΟιΐΓΐϊιΐΒ, ϋϊβ δίαάί^ββοΐιίοΐιΐβ νοη Αίΐιβη σ.
XIV Αρ. Ρ^Λ'οβ /.αί σ. 54/56. 74/5, 84, 177, 185, 209, 297.