Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1915)

10 ΘεοσηλικαΙ έπιγραφαί- νπδ Ά. Σ. Άρβανιτοπούλλου.

ΑΕ 191»

ιχένης άκτηρίδος άπεκόπησαν, ή άπεσχίσθησαν
ύπ' αύτό ύπάρχει κενόν διάστημα μέχρι της άρχής
της επιγραφής ύψ. 0 022, όπερ θά κατείχετό ποτε
ύπο γραπτής κορωνίδος. 1ψ. 0 328, πλ. 0"275,

β'κ. 2 (επιγρ. άριί). 244)· ψήφιαμα προξενιάς τών Γοννέων
νπερ Εϋφορβίνου τον Άγλάου Όλοοοονίον, Γλνκίνον τοϋ Φιλίοκον
Δημητριέως και Βίωνος του Διονυσίου Θηβαίου.

Άγ]αί)ή τύχη· ή [πό]λ[ι]ς [ή Γον-

ν]έων έ'δωκεν Εύφορβίνη[ι Ά-

γ<Ν'ο)λό(ο)υ Όλοσσονί[ω]ι, [Γ]λυκίνω[ι

Φιλίσκου Δημητριεΐ, Βίωνι Δι-
5 ονυσίου Θηβαίωι προξενίαν,

ίσοπολιτείαν, ενκτη-

σιν, έπινομίαν, άσφά-

λειαν, ασυλίαν και έν

πολέμωι και εν ειρήνη
10 αύτοϊς και έγγόνοις,

καθ'α κ αι Γοννεϋσι-ν

τα-γ-ε-υόντων Έπί-

νου τοϋ [Εύβιότου, Πυ-

θογέν[ους τοϋ - - - -
15 το[υ, δεινός τοϋ κτλ..

Σφάλματα τοΟ χαράκτου ύπάρχουσιν εν στίχ.
3, ενθα είχε το πρώτον γράψει έν άρχή Ο, προς
διόρθωσιν ο αύτοΰ' συνεκόλλησε κατόπιν πλησίον
έν Γ μάλλον, ήττον δέ Ε- το Γ τούτο είχε γράψει
κατ αρχάς ώς τέταρτον γράμμα τοΟ στίχου με-
ταξύ Α και Υ, μεταγνούς δέ ορθώς, διώρθωσεν

αύτό εις Ο' επειδή δ' έν τέλει του στί/. 2 δεν
/ωρεΐ έτερον γράμμα, πλήν του Α, έν άρχή δέ
των στίχων αριστερά άφίνεταί τις ωα ύπο του χα-
ράκτου, συμπεραίνομεν δτι το όνομα ήτο ούνΐ .4-
γέλαος, άλλ' .<4}>Ααος, εμφανώς εκ τοϋ ά^2αος"
άλλ' εκ κοινοτέρας ίσως ~ρονοοοίς είχε πειραθή νά
γράψη Άγλάγον, προσθεις έν Γ εύφωνικον μεταξύ·
δύο φωνηέντων, καθ' ά και σήμερον λέγομεν έν
Αρκαδία κοινοτερον '^4}Ία^ία άντϊ Αγλαΐα, λαγός
αντί λαός, ό /^Αίος· άντι Ό ήλιος κττ." έν τω αύτώ
στίχω 3 υπάρχει μετά το ΰπογεγραμμένον I τοΟ
έθνικοΟ έτερον I, δπερ δεν φαίνεται ον περισσόν,
άλλ' υπόλειμμα Γ, άποτριβέντος τήν άνω κεραίαν'
το όνομα άρα ήτο ούχι Λνκϊνος, άλλά πιθανώ-
τατα Γλνκινος (πρβ. Γλνκίνης), το πρώτον ήδη
γινωσκόμενον εν ταΐς θεσσαλικαΐς έπιγραφαΐς' άλ-
λ ευρέθη ήδη, έν αύτη μάλιστα τή Λημητριάδι, το
θηλυκόν Γλύκινα (πρβ. Γλνκίνη) ΙΟ IX2 1121·
έν στίχ. 14 και 12 ύπερεπήδησεν ό χαράκτης,
παρά τάς σημειωθείσας οριζοντίους γραμμάς έν τη
μεταγραφή, άνωμαλίας τοΟ λίθου.

Το ψήφισμα τούτο είναι το μόνον άχρι τοΟδε
εύρεθέν έν Γόννοις, έν ώ ταυτοχρόνως τρεις προξε-
νίαι αναγράφονται" άλλαχοΟ ήτο κοινοτάτη ή συ-
νήθεια του άναγράφειν πολλάς προξενιάς έπι ενός
μόνου λίθου.

Εκ του στίχ. 3 βεβαιουται δτι διετηρήθη έν
τοις ίστορικοΐς χρόνοις ή παρ' 'Ομήρω γραφή 0-
λο[ο)σσόνος, Όλο[ο)σσόνιος, ήτις φαίνεται ούσα ή
μόνη ορθή έπι τών μή περιεκτικών ή μεγεθυντικών
ύπερδισυλλάβων' πρβ. Φαρκαδόνος, Καλχηδόνιος
κττ.. Κατά ταΟτα διορθωτέον τά έν τω άνω ύπ'
άριθ. 88 Α (πρβ. αριθ. 16ο Α) ψηφίσματι άπαν-
τώντα εις Όλοσσόνος, Όλοσσόνιος, γραπτέον δέ
νυν το μετά τίνος μικρας παραλλαγής διασωθέν
δνομα της πόλεως ταύτης Ελασσόνα, Άλασσόνα
δια του Ο, ούχί δι' Ω.

Υπέρ Δημητριέως ψήφισμα συνηντήσαμεν άνω
έν άριθ. 80 Α" Θηβαίος δ'ενταύθα νοείται βεβαίως
Αχαιός, ούχι Βοιωτός, καθ'ά είπομεν έν τώ ύπέρ
Αχαιών Θηβαίων δικαστών έν τοις άνω δημοσιευ-
θέντι ψηφίσματι ύπ'άριθ. 71" περί τών έν Φθιώ-
τισι θήβαις άνασκαφών και έρευνών ημών και της
ιστορίας έν γένει της πόλεως έκείνης βλ. ΠΑΕ

1907 166 κέ., 1908 163 κέ..