DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14280#0034
26 Θεσσαλικαι έπιγραφαί- νπο Ά. Σ. Άρβανιτοπούλλον.
Α Ε 1915
έκτύπως αποδεχόμενοι ρόδακες, υχεδδν άπλώς δι'
εγχάρακτων κύκλων δεδηλωμένοι" ύπ'αύτούς δ'ε-
πιγραφή, σχεδόν βαθέως και επιμελώς κεχαρα-
γμένη, άποτριβεΐσα ίκανώς αριστερά και εν μέσω,
πλήρης δε και αυτή χαραγμάτων, ώς ή άνω- ύψ.
γραμμ. 0 013-0-015, διάστιχ. 0 003' άποδίδο-
μεν δσα διακρίνονται άσφαλέστερον
£Αριξτι<?ι^
; ο με-,εκκου
δείνα - - - - -]ς Άριστίω[νος.
Φιλ;]ό[λα;]ο[ς] Μενέκκου.
Το πρώτον όνομα τοΟ στίχ. 2 άρμόττει μάλι-
στα πάντων τοις ίχνεσι και τώ χώρω' όνομα δέ
Άριστίων άπαντα πολλάκις έν μεταγενεστέραις
•άπελευθερωτικαΐς έπιγραφαΐς τών Γόννο.>ν (βλ. άνω
άριθ. 257)" Φιλόλαος δέ άπαντα άνω έν άριθ.
132· 133- 177· 189· περι δέ του Μενέκκας βλ.
τά έν τω προηγουμένω άριθμώ λεχθέντα.
Τδ ΰπδ τήν έπιγραφήν ταύτην διάστημα θά κα-
τει'χετό ποτε ΰπδ γραπτής παραστάσεως, μεθ ήν
ύπάρ·/ει έν μέσω δ συνήθης εγχάρακτος έρμης Έρ-
μου- Χθονίου- αί περί αΰτδν εκατέρωθεν σκιαί τίνες
γραμμάτων θά άπέδιδον τδ κοινδν ρήμα Έρμάον-
Χ'&ονίου, ή Έρμήί- Χϋ·ονίωι.
Αρι^. 265 (καταλ. άριΰ'. 211). Στήλη μαρ-
μάρου λευκοφαίου, έκ τριών τμημάτων, άνηκδντων
άλλήλοις, συναρμοσθεΐσα, ευρεθέντων ου μακράν
άλληλων, κάτω μόνον άποκεκομμένη και ελλεί-
πουσα" άνω λήγει εις οξύ, ήπίως προεξέχον άνθέμιον
λεΐον, ου τά συνήθη κοσμήματα θά άπεδίδοντό
ποτε διά βαφών. Τψ. 0"82, πλάτ. 0 495, πάχ.
0' 16 (βλ. περι αύτής ΓΙΑΕ 1911 327).
Ευρέθη ολίγον έ'ξω του έκ κυανολίθων κομψοΟ
κτίσματος του μαυσσωλλείου, εγγύτατα του χεί-
λους της άριστερας δχθης του ρεύματος καΐ μετε-
κομίσθη εις τδ Μουσεΐον Γόννων.
Τπδ τδ γείσωμα του άνθεμίου έχαράχθη λίαν
άβαθώς και επιμελώς ή επιγραφή" υψ. γραμμ-
0*018-0 042, διάστιχ. 0 028
νικανωρ
ευνογ του
Νικάνωρ
Εύνό[σ]του.
Ιά Ν του στίχ. 1 άπεδόθησαν λοξότερον κατά
τδ άρχαϊκδν σχήμα. Αμφότερα δέ τά ονόματα
άπαντώσιν έν ταΐς έπιγραφαΐς τών Γόννων πρβ.
άνω άριθ. 51· 65· 66 67;68· 106· 246 διά τον
Νικάνορα, και άριθ. 113 177 διά τδν Εννοστον.
Τπδ τήν έπιγραφήν ύπάρχει λεΐον κενδν διά-
στημα, σχόν ποτε γραπτήν παράστασιν ή ταινίαν
έξαφανισθέντα.
Άριΰ'. 266 (καταλ. άρι&. 212). Στήλη μαρ-
μάρου λευκοφαίου, ολίγον ύπομέλανος, άριστερά
μόνον ακέραιος.Τψ. 0-58, πλ. 0-315, πάχ. Ο'ΙΙ
(βλ. περί αύτής ΠΑΕ 1911 327).
Εύρέθη έγγύτατα της προηγουμένης- άλλ' ή
διαφορά του πάχους υποδεικνύει δτι δέν άνήκει
αύτη, αφ οδ μάλιστα ούδέ άρμόττει που αύτής,
καίτοι έδοκιμάσθη.
Η επιγραφή έχαράχθη βαθέως και έπιμελώς-
υψ. γραμμ. 0Ό17.
ερμηι χ
Έρμήι-Χ[θονίωι.
Κατά τδ μεταξύ τών δύο τούτων λέξεων κενδν
λεΐον διάστημα θά είχέ ποτε άποδοθή, γραπτώς
μόνον, δ συνήθης έρμης Έρμου Χθονίου.
Άριΰ. 267. Στήλη μαρμάρου ύπομέλανος,
άνω μόνον άποκεκομμένη κατωτάτω έχει έξεργα-
σθή καθ' ό'λον τδ πλάτος διά της σφύρας πρδς σχη-
ματισμδν γόμφου και άρμογήν του όλου έν τάρμω
βάθρου. Τψ! 0-73, πλ. 0 505, πάχ. 0 15 (βλ.
περι αύτη; ΠΑΕ 1911 323).
Εύρέθη παρακειμένη τή άνω ύπ'άριθ. 264 καϊ
άφείθη κατά χώραν ώς δυσμετακόμιστος.
Φέρει έν μέσω έκτύπως άναγεγλυμμένον έρμήν
Έρμου Χθονίου και περι αύτδν έκατέρωθεν ίχνη
γραμμάτων, άτινα δ φύλαξ Δ. Ζιούνας λέγει ότι
πρδ τριακονταετίας άνέγνω, ώς σωζόμενα τότε κα-
λώς καί λέγοντα
ερμαουχοονιου
Έρμάου- Χθονίου.
Ή ένταΟθα της στήλης άσφαλής άναμονή τοι-
αύτης έπιγραφής καθίστα λίαν πιθανήν τήν πλη-
ροηορίιχν ταύτην.
Α Ε 1915
έκτύπως αποδεχόμενοι ρόδακες, υχεδδν άπλώς δι'
εγχάρακτων κύκλων δεδηλωμένοι" ύπ'αύτούς δ'ε-
πιγραφή, σχεδόν βαθέως και επιμελώς κεχαρα-
γμένη, άποτριβεΐσα ίκανώς αριστερά και εν μέσω,
πλήρης δε και αυτή χαραγμάτων, ώς ή άνω- ύψ.
γραμμ. 0 013-0-015, διάστιχ. 0 003' άποδίδο-
μεν δσα διακρίνονται άσφαλέστερον
£Αριξτι<?ι^
; ο με-,εκκου
δείνα - - - - -]ς Άριστίω[νος.
Φιλ;]ό[λα;]ο[ς] Μενέκκου.
Το πρώτον όνομα τοΟ στίχ. 2 άρμόττει μάλι-
στα πάντων τοις ίχνεσι και τώ χώρω' όνομα δέ
Άριστίων άπαντα πολλάκις έν μεταγενεστέραις
•άπελευθερωτικαΐς έπιγραφαΐς τών Γόννο.>ν (βλ. άνω
άριθ. 257)" Φιλόλαος δέ άπαντα άνω έν άριθ.
132· 133- 177· 189· περι δέ του Μενέκκας βλ.
τά έν τω προηγουμένω άριθμώ λεχθέντα.
Τδ ΰπδ τήν έπιγραφήν ταύτην διάστημα θά κα-
τει'χετό ποτε ΰπδ γραπτής παραστάσεως, μεθ ήν
ύπάρ·/ει έν μέσω δ συνήθης εγχάρακτος έρμης Έρ-
μου- Χθονίου- αί περί αΰτδν εκατέρωθεν σκιαί τίνες
γραμμάτων θά άπέδιδον τδ κοινδν ρήμα Έρμάον-
Χ'&ονίου, ή Έρμήί- Χϋ·ονίωι.
Αρι^. 265 (καταλ. άριΰ'. 211). Στήλη μαρ-
μάρου λευκοφαίου, έκ τριών τμημάτων, άνηκδντων
άλλήλοις, συναρμοσθεΐσα, ευρεθέντων ου μακράν
άλληλων, κάτω μόνον άποκεκομμένη και ελλεί-
πουσα" άνω λήγει εις οξύ, ήπίως προεξέχον άνθέμιον
λεΐον, ου τά συνήθη κοσμήματα θά άπεδίδοντό
ποτε διά βαφών. Τψ. 0"82, πλάτ. 0 495, πάχ.
0' 16 (βλ. περι αύτής ΓΙΑΕ 1911 327).
Ευρέθη ολίγον έ'ξω του έκ κυανολίθων κομψοΟ
κτίσματος του μαυσσωλλείου, εγγύτατα του χεί-
λους της άριστερας δχθης του ρεύματος καΐ μετε-
κομίσθη εις τδ Μουσεΐον Γόννων.
Τπδ τδ γείσωμα του άνθεμίου έχαράχθη λίαν
άβαθώς και επιμελώς ή επιγραφή" υψ. γραμμ-
0*018-0 042, διάστιχ. 0 028
νικανωρ
ευνογ του
Νικάνωρ
Εύνό[σ]του.
Ιά Ν του στίχ. 1 άπεδόθησαν λοξότερον κατά
τδ άρχαϊκδν σχήμα. Αμφότερα δέ τά ονόματα
άπαντώσιν έν ταΐς έπιγραφαΐς τών Γόννων πρβ.
άνω άριθ. 51· 65· 66 67;68· 106· 246 διά τον
Νικάνορα, και άριθ. 113 177 διά τδν Εννοστον.
Τπδ τήν έπιγραφήν ύπάρχει λεΐον κενδν διά-
στημα, σχόν ποτε γραπτήν παράστασιν ή ταινίαν
έξαφανισθέντα.
Άριΰ'. 266 (καταλ. άρι&. 212). Στήλη μαρ-
μάρου λευκοφαίου, ολίγον ύπομέλανος, άριστερά
μόνον ακέραιος.Τψ. 0-58, πλ. 0-315, πάχ. Ο'ΙΙ
(βλ. περί αύτής ΠΑΕ 1911 327).
Εύρέθη έγγύτατα της προηγουμένης- άλλ' ή
διαφορά του πάχους υποδεικνύει δτι δέν άνήκει
αύτη, αφ οδ μάλιστα ούδέ άρμόττει που αύτής,
καίτοι έδοκιμάσθη.
Η επιγραφή έχαράχθη βαθέως και έπιμελώς-
υψ. γραμμ. 0Ό17.
ερμηι χ
Έρμήι-Χ[θονίωι.
Κατά τδ μεταξύ τών δύο τούτων λέξεων κενδν
λεΐον διάστημα θά είχέ ποτε άποδοθή, γραπτώς
μόνον, δ συνήθης έρμης Έρμου Χθονίου.
Άριΰ. 267. Στήλη μαρμάρου ύπομέλανος,
άνω μόνον άποκεκομμένη κατωτάτω έχει έξεργα-
σθή καθ' ό'λον τδ πλάτος διά της σφύρας πρδς σχη-
ματισμδν γόμφου και άρμογήν του όλου έν τάρμω
βάθρου. Τψ! 0-73, πλ. 0 505, πάχ. 0 15 (βλ.
περι αύτη; ΠΑΕ 1911 323).
Εύρέθη παρακειμένη τή άνω ύπ'άριθ. 264 καϊ
άφείθη κατά χώραν ώς δυσμετακόμιστος.
Φέρει έν μέσω έκτύπως άναγεγλυμμένον έρμήν
Έρμου Χθονίου και περι αύτδν έκατέρωθεν ίχνη
γραμμάτων, άτινα δ φύλαξ Δ. Ζιούνας λέγει ότι
πρδ τριακονταετίας άνέγνω, ώς σωζόμενα τότε κα-
λώς καί λέγοντα
ερμαουχοονιου
Έρμάου- Χθονίου.
Ή ένταΟθα της στήλης άσφαλής άναμονή τοι-
αύτης έπιγραφής καθίστα λίαν πιθανήν τήν πλη-
ροηορίιχν ταύτην.