Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1915)

34 Διορθώσεις εις έπιγραφάς εν ΑΕ 1914. —

Νεώτερος Καλός Ποιμήν.

ΛΕ 1915

Πολύ αμφιβάλλω, 8τι ό λίθο; παρέχει το ούδε-
μίαν έννοιαν παρέχον μήπως.
Γραπτέον: μήπω.

4. Έν ΑΙΙιβη. Μίίίθΐΐ. 33 (1908) σ. 147 στ. 8
έν τη έν Πέραν της Κωνσταντινουπόλεως εύρεθείση

έπιγραφη αντί του αδυνάτου πεν&ετεών γράψον:
ττβν^' ετέων (=πέντε έτέων)· πρβ. έΐέτος.

Αντώνιος Χ. Χατζής.

Νεώτερος Καλός ΙΙοιμην
τοΰ ΈΦνικοΰ αρχαιολογικοί) Μουσείου ΆΦηνών

ύπό

Γεωργίου Ά. Σωτηρίου.

(Συμβολή εις την έςέλιξιν των τύπων τοΰ Καλοΰ ΙΙοιμένος έν τη αρχαία χριστιανική τέχνη).

Έν τώ Έθνικώ Μουσεία» είναι κατατεθειμένον
το ύπ'άριΟ. 2828 άγαλμάτιον έκ λευκού μαρμάρου
μέχρι τοΰδε εντελώς άνεξέταστον, καθ' όσον του-
λάχιστον γνωρίζω1.

Τδ άγαλμάτιον (εικ. 1) έχει ΰψος 0 74 καί
στηρίζεται επί βάσεως στρογγυλής και σχετικώς
υψηλής (ύψ. 0Ί05), έχούσης σχήμα όμοιάζον
προς άττικήν βάσιν ιωνικού κίονος" παριστά ποι-
μενόπαιδα φέροντα επί τών ώμων πράβατον (μήκ.
0'37)' του προβάτου ή κεφαλή και οί δύο Εμπρό-
σθιοι πόδες έλλείπουσιν, έν ώ ή ράχι; φαίνεται,
οτι άρχικώς διά τινα ώρισμένον σκοπον είχε λα-
ςευΟή ούτως, ώστε νά σχηματίζηται όπισθεν τής

1 Εις το έργον μου: «ό Χριστός έν τή τέχντ»," Αθήναι, 1914, σελ.
80 κέ., έδημοσιεύθη τό πρώτον τό άγαλμάτιον εις την σειράν των
Καλών Ποιμένων Ρώμης, Κωνσταντινουπόλεως και Αθηνών, ους έν
τή εξετάσει, τοϋ αλληγορικού μέρους τοΰ βιβλίου παρέθηκα (Γδε εΐκ. 8
έν σελ. 80" πρβ. και σελ. 81 σημ. 1, ένθα υπόσχομαι νά πραγματευθώ
έν μονογραφία περί τοϋ αγαλματίου). Μνείαν τινά τοΰ αγαλματίου
τούτου τών Αθηνών οϋδαιιοΰ ήδυνήθην νά εϋρω" μόνον εις τό νεωστί
έκδιδόμενον εισέτι υπό τοΰ Λναΐίϊ 'έργον: ΑΙίοΙίΓΪΒίΐΐοΐΐβ ΠΙΐά \)γ-

ζαηΐϊηίβοΐΐθ Κυηδί (ΑΙίβάβιιπΒοΙιβ ν6ΐ·ΐ3£8§β8β1ΐ8θ]ΐ3ίί; Α-

ΐΗβηΒΪΟη, ΒθΓΐίη-ΝθαΙ)3ΐ>8ΐ8ΐ)βΓ§) σελ 149, ένθα γίνεται λόγος
περί τής χρήσεως τών άγαλματίων τούτων, λέγονται τά έξής: «βίηβ

3ΐ1ιβηΪ8θ1ΐθ 8ΐ3ΐιΐθ11β. βη άϊβ ΙιϊηΙβη θίη Ρ£β'1βι· 3η£β3ΐΊ>βί-
Ιβί Ϊ8ΐ, 1ί3ηη ηυι- 3ΐβ θΓ3Ϊ)8θ1ιηιιιο1ί §βάίβηί Ιιβββη . . .»· αν

6 \ν. εννοεί τό ήμέτερον άγαλμάτιον και πόθεν είναι εις αυτόν γνω-
στόν τοΰτο δέν καταφαίνεται έκ τών γραφομένων αυτοΰ' τό έτερον
πάλιν γνωστόν άγαλμάτιον τών Αθηνών, τό δημοσιευθέν Οπό τοΰ
8ΐΐ'ζγ£θ\ν8ΐίί (Ηόιτι. (^οβΓί^ΙβοΙιηϊΙ, IV, τεΰχ. 4· πρβ. και είκ.
6 έν σελ. 78 τοΰ ανωτέρω μνημονευθέντος έργου μου) δέν δύναται νά
ίννοή διότι τοΰτο δέν έχει όπισθεν ΡίβϊΙθΓ, ό->ς ό \νΐΐ!ϊί λέγει.

κεφαλής τοΰ άγαλματίου επίπεδος επιφάνεια- αί
τρίχες του προβάτου εϊνε επιμελέστατα κατειργα-
σμέναι' έπί τής βάσεως καί παρά τους πόδας του·
άγαλματίου ύπάρχουσι δύο μικρά πρόβατα (υψ.
0Ί4) συμμετρικώτατα εκατέρωθεν τοποθετημένα,
άτινα στρέφουσι τήν κεφαλήν αυτών προς τον μι-
κρόν ποιμένα.

Ο ποιμενόπαις, άπο τοΰ οποίου έλλείττει ή άρι-
στερά χειρ καί ό άγκών τής δεξιάς, εχει αύστηοώς
κατά μέτωπον στάσιν, οφθαλμούς μεγάλους, στάμα
και ρίνα παιδικά καί ή κεφαλή αύτου κοσμείται
ύπο βραχείας ουλής κόμης* εΐνε ένδεδυμένος χει-
ριδωτον βραχύ χιτώνιον (ίυηϊοα), ό'περ μόλις φθά-
νει άνωθεν τών γονάτων καί τό ά/.οον τοΰ όποιου
καταλήγει εις άδράς πτυχώσεις" ή μικρόν άνωθεν
τοϋ κάτω άκρου του χιτώνος τούτου συρομένη ευ-
θεία γραμμή καί αί βαθεΐαι πτυχώσεις δέν δύναν-
ται νά ύποδηλώσι δεύτερον ένδυμα έπιτεθειμένον
έπί του έσωτερικοΰ χιτώνος άλλά μάλλον ώς άτε-
χνος μίμησις ενδυμασίας καί πτυχώσεων άρχαίων
προτύπων, συγχεομένων ύπό τοΟ τεχνίτου, πρέπει
νά έςηγηθώσιν. "Ανωθεν τοΟ χιτώνος καί έπί τοϋ-
στήθους πίπτει δορά τις έν είδει χλαμύδος, συγ-
κρατουμένη άπό του άριστεροΰ ώμου" ή δορά πρό
του στήθους άναδιπλοΟται πλαγίως προσδίδουσα
ούτω /άριν εις το ό'λον άγαλμάτιον" οί πόδες τοΰ
παιδιού φέρουσι δανδελα>τά ποιμενικά ύποδήματα