DOI Artikel:
Xyngopulos, Andreas: Christianikon Asklēpieion
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14280#0064
56 Χριστιανικον Άοκληπιεΐον υπό Ά. Ξνγγοποΰλον
ΑΕ 1915
συνδυασμός κυριαρχεί, ϋς θά έχωμεν πολλάκις καθ δλον τον Ε' αιώνα και εκλείπει κατά τά; άο-
τήν εύ/.αιρίαν να δείξωμεν κατωτέρω, ό διακοσμη- χάς τοΟ Τ' 3.
τικος ούτος τρόπος είναι χαρακτηριστικώτατος δια Έν τοις ερειπίοις του Ασκληπιείου ύπάρχουσιν
τον Ε' αιώνα. Νομίζω λοιπόν, ότι δεν Οά ήτο άβά- αρκετά επιθήματα διαφόρων μεγεθών. Άξιοση-
σιμον νά άναγάγη τις το ύπ' δψει κιονόκρανον εις μείωτον είναι μέγα επίθημα έχον άμφοτέρα; τά;
τους χρόνους εκείνους, καϊ νά Οεωρήση αύτό σύγ- στενά; πλευράς, ώς συνήθως, κεκοσμημένας. Έπ'ι
-/ρονον προς τά κιονόκρανα τοϋ άλλου τύπου. της ετέρας υπάρχει εις τό μέσον σταυοός κα'ι έκα-
ί^ν τέλει εις την σειράν τών έν τώ Ασκληπιείω τέρωΟεν αύτου δύο ήμίση ούλλα ακάνθου εί; δε
κίονοκράνων πρέπει νά άναφέρω και εν άλλο κεί- τάς γωνίας ανά έν πλατύ και όςύ ποό; τά άνω
μενον νυν εντός τοϋ σπηλαίου. Δεν δύναμαι όμως φύλλον. Επί της άλλης πλευράς υπάρχει ομοίως]
νά βεβαιώσω άν και τοΟτο είναι σύγχρονον προς σταυρός έν τώ μέσω, έκ του κάτω άκρου τοΟ όποιου;
τά προηγούμενα. Τό κιονόκρανον τοΟτο φέρει ώς εκλύονται δύο κλάδοι φθάνοντες μέχρι τών όριζον-
μόνην διακόσμησιν σειράν πλατέων φύλλων τά δέ τίων αύτοΰ κεραιών, τάς δε γοονίας κοσμοΰσι πλα-
μεταςϋ τούτων κενά πληροΰσιν άλλα όμοια φύλλα. τέα φύλλα όμοια προς τά της άλλη; πλευρά;
Έν γένει όμως ή τεχνική έκτέλεσις του κιονοκρά- (είκ. 4). Εκεϊ υπάρχει και άλλο έπίσης σπου-
νου τούτου είναι πολύ κατο^τέρα τών άλλων.
Ή έςαιρετική σπάνις κίονοκράνων χριστιανικών
είναι ευεξήγητος προερχομένη πιθανώτατα έκ του
γεγονότος, ότι έγένετο χρήσις αρχαίων κιονόκρα-
νων ληφθέντων έν. τών εκεί αρχαίων ερειπίων.
Τούτο άλλως είναι σύνηθες εις τά. χριστιανικά οι-
κοδομήματα.' Αρκεί νά άναφέρωμεν τά ιωνικά κιο-
νόκοανα της Καισαριανής ληφθέντα εκ του αρχαίου
εκεί υπάρχοντος ίεροΰ 1 ώς και τά του έξωνάρθη-
κος του Δαινίου 2. Αλλά τά χριστιανικά κιονό-
κρανα, τά όποια ανωτέρω άνεφέραμεν είναι πάντα
μικρά, μη δυνάμενα, ώς νομίζω, νά ύποβαστάσωσι
μεγάλα τόξα. Φαίνεται λοιπόν, ότι ταΰτα ήσαν
τεθειμένα πιθανώς εις υπερώους στοάς, ώς έν Αγ.
Δημητρίω της θεσσαλονίκης και άλλαχοΰ, ή είχον
ίσως άλλον προορισμόν, τον όποιον δεν δυνάμεθα
νά γνωρίζωμεν.
Μετά τά κιονόκρανα σπουδαιότατον άρχιτεκτο-
νικόν μέλος, άποτελουν συμπλήρωμα έκείνων άνα-
πόσπαστον είναι τό επίθημα (ίπιροβίθ).
Το άρχιτεκτονικον τοΟτο μέλος, το όποιον έχει
περσικήν πιθανώς τήν καταγωγήν κα'ι άπαντα ο-
μοίως και έν Συρία, αποτελεί συμπλήρωμα ούτως Ε'κ- 4· Έπι§ημα.
ειπείν του αρχαίου χριστιανικού" κιονόκρανου."Εχει §α^ον |π#)ημα άλλα λίαν κατεστραμμένον. Σώζε-
δέ εντελώς σχεδόν καΟορισμένην χρονολογίαν. Άνα- τα ι μόνον τό ήμισυ μιας πλευράς έπ'ι της όποιας
φαίνεται ήδη άπό του Δ' αιώνος άπο τοΟ όποιου , , _ , , , . , ,. , „ „ ..
Γ . ' Ι,αηνβηΙ, ϋθΐρΐιβε οΙΐΓβΙιβη εν ΒαΙΙ. αβ Οογγ. Ηβΐΐθΐι.
όμως ελάχιστα παραδείγματα διεσώθησαν και ταΰτα χχιιι (1899) σ. 213 χέ. ΒΙτζ^^ομβΗ. Αία-οροΐί^ Πϋ.ΐνηΙίί,
αμφίβολα, είναι έν αποκλειστική σχεδόν χρήσει ΑΚοΙιι·. αηά ^ζβηΐ. Καηβί 274 χέ. Κωνοταηοπούλον Ιστορία
της βυζαντια/,ής τ£-/νη; [λέ/ρι του Ιουστινιανού. "Αθήναι 1902 σ.
1 8ίτζν90ΐν8Η, Καισαριανή σ. 57 /.α! είχ. 8. 123 ΖΜβΛΖ, Ινθ'άν. σ. 129 ·/=. ΌαΙΙοη, Βγζ3η1ίηθ 3Π βηά
2 ΜίΙΜ. ϋαρίιηί σ. 58. 3ΐ·ο1ΐ3βο1θ£.ν. ΟχίοΓά 1911 174 χέ.
/» 7 7.ό.
ΑΕ 1915
συνδυασμός κυριαρχεί, ϋς θά έχωμεν πολλάκις καθ δλον τον Ε' αιώνα και εκλείπει κατά τά; άο-
τήν εύ/.αιρίαν να δείξωμεν κατωτέρω, ό διακοσμη- χάς τοΟ Τ' 3.
τικος ούτος τρόπος είναι χαρακτηριστικώτατος δια Έν τοις ερειπίοις του Ασκληπιείου ύπάρχουσιν
τον Ε' αιώνα. Νομίζω λοιπόν, ότι δεν Οά ήτο άβά- αρκετά επιθήματα διαφόρων μεγεθών. Άξιοση-
σιμον νά άναγάγη τις το ύπ' δψει κιονόκρανον εις μείωτον είναι μέγα επίθημα έχον άμφοτέρα; τά;
τους χρόνους εκείνους, καϊ νά Οεωρήση αύτό σύγ- στενά; πλευράς, ώς συνήθως, κεκοσμημένας. Έπ'ι
-/ρονον προς τά κιονόκρανα τοϋ άλλου τύπου. της ετέρας υπάρχει εις τό μέσον σταυοός κα'ι έκα-
ί^ν τέλει εις την σειράν τών έν τώ Ασκληπιείω τέρωΟεν αύτου δύο ήμίση ούλλα ακάνθου εί; δε
κίονοκράνων πρέπει νά άναφέρω και εν άλλο κεί- τάς γωνίας ανά έν πλατύ και όςύ ποό; τά άνω
μενον νυν εντός τοϋ σπηλαίου. Δεν δύναμαι όμως φύλλον. Επί της άλλης πλευράς υπάρχει ομοίως]
νά βεβαιώσω άν και τοΟτο είναι σύγχρονον προς σταυρός έν τώ μέσω, έκ του κάτω άκρου τοΟ όποιου;
τά προηγούμενα. Τό κιονόκρανον τοΟτο φέρει ώς εκλύονται δύο κλάδοι φθάνοντες μέχρι τών όριζον-
μόνην διακόσμησιν σειράν πλατέων φύλλων τά δέ τίων αύτοΰ κεραιών, τάς δε γοονίας κοσμοΰσι πλα-
μεταςϋ τούτων κενά πληροΰσιν άλλα όμοια φύλλα. τέα φύλλα όμοια προς τά της άλλη; πλευρά;
Έν γένει όμως ή τεχνική έκτέλεσις του κιονοκρά- (είκ. 4). Εκεϊ υπάρχει και άλλο έπίσης σπου-
νου τούτου είναι πολύ κατο^τέρα τών άλλων.
Ή έςαιρετική σπάνις κίονοκράνων χριστιανικών
είναι ευεξήγητος προερχομένη πιθανώτατα έκ του
γεγονότος, ότι έγένετο χρήσις αρχαίων κιονόκρα-
νων ληφθέντων έν. τών εκεί αρχαίων ερειπίων.
Τούτο άλλως είναι σύνηθες εις τά. χριστιανικά οι-
κοδομήματα.' Αρκεί νά άναφέρωμεν τά ιωνικά κιο-
νόκοανα της Καισαριανής ληφθέντα εκ του αρχαίου
εκεί υπάρχοντος ίεροΰ 1 ώς και τά του έξωνάρθη-
κος του Δαινίου 2. Αλλά τά χριστιανικά κιονό-
κρανα, τά όποια ανωτέρω άνεφέραμεν είναι πάντα
μικρά, μη δυνάμενα, ώς νομίζω, νά ύποβαστάσωσι
μεγάλα τόξα. Φαίνεται λοιπόν, ότι ταΰτα ήσαν
τεθειμένα πιθανώς εις υπερώους στοάς, ώς έν Αγ.
Δημητρίω της θεσσαλονίκης και άλλαχοΰ, ή είχον
ίσως άλλον προορισμόν, τον όποιον δεν δυνάμεθα
νά γνωρίζωμεν.
Μετά τά κιονόκρανα σπουδαιότατον άρχιτεκτο-
νικόν μέλος, άποτελουν συμπλήρωμα έκείνων άνα-
πόσπαστον είναι τό επίθημα (ίπιροβίθ).
Το άρχιτεκτονικον τοΟτο μέλος, το όποιον έχει
περσικήν πιθανώς τήν καταγωγήν κα'ι άπαντα ο-
μοίως και έν Συρία, αποτελεί συμπλήρωμα ούτως Ε'κ- 4· Έπι§ημα.
ειπείν του αρχαίου χριστιανικού" κιονόκρανου."Εχει §α^ον |π#)ημα άλλα λίαν κατεστραμμένον. Σώζε-
δέ εντελώς σχεδόν καΟορισμένην χρονολογίαν. Άνα- τα ι μόνον τό ήμισυ μιας πλευράς έπ'ι της όποιας
φαίνεται ήδη άπό του Δ' αιώνος άπο τοΟ όποιου , , _ , , , . , ,. , „ „ ..
Γ . ' Ι,αηνβηΙ, ϋθΐρΐιβε οΙΐΓβΙιβη εν ΒαΙΙ. αβ Οογγ. Ηβΐΐθΐι.
όμως ελάχιστα παραδείγματα διεσώθησαν και ταΰτα χχιιι (1899) σ. 213 χέ. ΒΙτζ^^ομβΗ. Αία-οροΐί^ Πϋ.ΐνηΙίί,
αμφίβολα, είναι έν αποκλειστική σχεδόν χρήσει ΑΚοΙιι·. αηά ^ζβηΐ. Καηβί 274 χέ. Κωνοταηοπούλον Ιστορία
της βυζαντια/,ής τ£-/νη; [λέ/ρι του Ιουστινιανού. "Αθήναι 1902 σ.
1 8ίτζν90ΐν8Η, Καισαριανή σ. 57 /.α! είχ. 8. 123 ΖΜβΛΖ, Ινθ'άν. σ. 129 ·/=. ΌαΙΙοη, Βγζ3η1ίηθ 3Π βηά
2 ΜίΙΜ. ϋαρίιηί σ. 58. 3ΐ·ο1ΐ3βο1θ£.ν. ΟχίοΓά 1911 174 χέ.
/» 7 7.ό.