DOI Artikel:
Giannopoulos, Nikolaos I.: Dyo lychnoi ek Thessalias pēlinoi
DOI Artikel:Giannopoulos, Nikolaos I.: Thessalias epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14280#0082
74 Δύο λύχνοι εκ Θεσσαλίας πήλινοι.— Θεσσαλίας έπιγραφαί.
ΑΕ 1915·
Είκ. 4.
νειον ύπο τον αύστηρον τύπον μετά κόμης ές όφεων,
έλισσοαένων κυματοειδώς περί το πρόσωπον. Το
Γοργόνειον /Γ παρίσταται επί αιγίδος λεπιδωτής,
ώς έπίσης έπί χαλκών νομισμάτων της Αμισού
(Ηβαά-Σβορώνον,Ίστ. Νομ. Β.', 5)1. Π ροσωπιοες
δέ πήλιναι μετά κεφαλής Μεδούσης αναφέρονται
ΰπό Ηβϊηαοΐι (ΑηΙίαηίΐΘβ ά. Βθ8ρ1ιθΓθ, πίν. 75 ·
πρβ. θΟθηά&, πίν. 44, 2, ενθα παρίσταται κεφαλή
1 Πο5. ΝοάισίΛ. Συλλογ. Μουσείου 'Λλαυροΰ.
Μεδούσης επί ναλκοΰ λέβητος).
Οί καλλιτέχναι τών κλασικών χρόνων, καθ'οΰς
τό καλόν μόνον έπεζήτει ή τέχνη, παρέστησαν την
κεφαλήν της Μεδούσης ώραίαν. Άντϊ δέ δτ>εων,
περιβαλλόντων τήν κεφαλήν και τον τράχηλον αυ-
τής, παρέστησαν αυτήν έ'χουσαν τήν κόμην κυ-
ματίζουσαν και ττεριδέραιον περί τον λαιμόν, ώς
ιδιάζον δέ γνώρισμα τής ιδιότητος αύτής άιήκαν
τάς εκ τής κεφαλής φυομένας πτέρυγας.
Έά μή ήΟέλομεν θεωρηθή τολμηροί, θά έλέγο-
μεν ότι έν τή χριστιανική τέχνη τό Γοργόνειον αν-
τικατέστησαν οί τύποι τών ασωμάτων άγγέλων
μετά νεανικής κεφαλής και δύι πτερών ένθεν και
ένθεν, ώς έν εϊκ. 4, β', και τών έξαπτερύγων.
Ως προς δέ τον χρόνον τής κατασκευής τών
μνημείων τούτων δυνάμεθα ασφαλώς έπόμενοι τή
χρονολογία τών νομισμάτων τής Λαρίσης, νά κα-
τατάςΥομεν αύτά εις τους Δ'-Γ'.πΧ αιώνας.
Έν Άλαυρω. Ιανουάριο) άργοαίνο, 1915.
Νικόλαος Ί. Γιαννόπουλος.
Θεσσαλίας έπιγραφαί
υπό
Νικολάου Γιαννόπουλου.
1. "Αλον. — Έν ϊσεγγελίω, προς Α τοΟ Αλ-
μυρού εις άπόστασιν 4ο λεπτών τής ώρας, Ό ες"
Εύςεινουπόλεως Χρ. Αραμπατζής άνεκάλυψεν έν
τω άγρώ αύτοΰ τεμάχιον πλακός ένεπιγράφου, λί-
θου λευκού, άποκεκρουμένης, άνω, άριστερά και
κάτω. Ή πλαζ έχει ύψος μεν 0'25, πλάτος δέ
0-165, πάχος δέ 0Ό6· υψ. δέ γραμμάτων 0 012,
και διάστιχον 0"006. Φέρει δέ έπι τής πρόσθιας
όψεως έπιγραφήν δι' ωραίων και κανονικών γραμ-
μάτων τοΟ Γ' πΧ αιώνος έγκεχαραγμένην, ής έσώ-
θησαν 13 στίχοι περίπου. "Ανωθεν δέ τοΟ πρώτου
στίχου υπάρχει κενός χώρος ώσεί 0Ό2, έξ οδ δη-
λοΟται ότι δέν ύπήρχεν έγκεχαραγμένος έτερος
στίχος' ίσως δέ ή πλάξ νά έφερε μείζον του δια-
σωθέντος τέλους (είκ. 1).
Η προκειμένη επιγραφή φαίνεται ότι περιείχε
όύο ψηφίσματα, δι' ών ή πόλις Αλέων :ιμα δύο
πολίτας, τους----Δει- ή -Α'&η'ναγόρου, ίερο-
ποιδν και \Εϋδ;\ωρον Γλαύκου, Ύπαταΐον; , κο-
μισθεϊσα έκ τοΟ ούχί μακράν του Τσεγγελίου κει-
μένου Λα^υστίου ίεοοΟ, ΰπεοθεν τής νυν παοαλίας
ι ι Γ ι I ■ ι
του Αλμυρού, έν τή νΟν θέσει Μαγούλα Πλατανιώ-
τικΐ], ΰπό τών Βυζαντινών κατοίκων τοΰ Νοτίου
Μεσαιωνικοί) ΆλμυροΟ, ο δ τήν θέσιν ύπεδείίαμεν
δι' ειδικής μονογραφίας έν ϊσεγγελίω .
1 Ν. Γιαννόπουλου, Οί δύο μεσαιωνικοί Αλμυροί και ό νυν,
Αθήναι 1904, σ. 25 (Άπο'σπ. ΐκ τή; Έπετηρίδος τοΰ Φιλ. Συλλ.
«Παρνασσού», Η', 1904).
ΑΕ 1915·
Είκ. 4.
νειον ύπο τον αύστηρον τύπον μετά κόμης ές όφεων,
έλισσοαένων κυματοειδώς περί το πρόσωπον. Το
Γοργόνειον /Γ παρίσταται επί αιγίδος λεπιδωτής,
ώς έπίσης έπί χαλκών νομισμάτων της Αμισού
(Ηβαά-Σβορώνον,Ίστ. Νομ. Β.', 5)1. Π ροσωπιοες
δέ πήλιναι μετά κεφαλής Μεδούσης αναφέρονται
ΰπό Ηβϊηαοΐι (ΑηΙίαηίΐΘβ ά. Βθ8ρ1ιθΓθ, πίν. 75 ·
πρβ. θΟθηά&, πίν. 44, 2, ενθα παρίσταται κεφαλή
1 Πο5. ΝοάισίΛ. Συλλογ. Μουσείου 'Λλαυροΰ.
Μεδούσης επί ναλκοΰ λέβητος).
Οί καλλιτέχναι τών κλασικών χρόνων, καθ'οΰς
τό καλόν μόνον έπεζήτει ή τέχνη, παρέστησαν την
κεφαλήν της Μεδούσης ώραίαν. Άντϊ δέ δτ>εων,
περιβαλλόντων τήν κεφαλήν και τον τράχηλον αυ-
τής, παρέστησαν αυτήν έ'χουσαν τήν κόμην κυ-
ματίζουσαν και ττεριδέραιον περί τον λαιμόν, ώς
ιδιάζον δέ γνώρισμα τής ιδιότητος αύτής άιήκαν
τάς εκ τής κεφαλής φυομένας πτέρυγας.
Έά μή ήΟέλομεν θεωρηθή τολμηροί, θά έλέγο-
μεν ότι έν τή χριστιανική τέχνη τό Γοργόνειον αν-
τικατέστησαν οί τύποι τών ασωμάτων άγγέλων
μετά νεανικής κεφαλής και δύι πτερών ένθεν και
ένθεν, ώς έν εϊκ. 4, β', και τών έξαπτερύγων.
Ως προς δέ τον χρόνον τής κατασκευής τών
μνημείων τούτων δυνάμεθα ασφαλώς έπόμενοι τή
χρονολογία τών νομισμάτων τής Λαρίσης, νά κα-
τατάςΥομεν αύτά εις τους Δ'-Γ'.πΧ αιώνας.
Έν Άλαυρω. Ιανουάριο) άργοαίνο, 1915.
Νικόλαος Ί. Γιαννόπουλος.
Θεσσαλίας έπιγραφαί
υπό
Νικολάου Γιαννόπουλου.
1. "Αλον. — Έν ϊσεγγελίω, προς Α τοΟ Αλ-
μυρού εις άπόστασιν 4ο λεπτών τής ώρας, Ό ες"
Εύςεινουπόλεως Χρ. Αραμπατζής άνεκάλυψεν έν
τω άγρώ αύτοΰ τεμάχιον πλακός ένεπιγράφου, λί-
θου λευκού, άποκεκρουμένης, άνω, άριστερά και
κάτω. Ή πλαζ έχει ύψος μεν 0'25, πλάτος δέ
0-165, πάχος δέ 0Ό6· υψ. δέ γραμμάτων 0 012,
και διάστιχον 0"006. Φέρει δέ έπι τής πρόσθιας
όψεως έπιγραφήν δι' ωραίων και κανονικών γραμ-
μάτων τοΟ Γ' πΧ αιώνος έγκεχαραγμένην, ής έσώ-
θησαν 13 στίχοι περίπου. "Ανωθεν δέ τοΟ πρώτου
στίχου υπάρχει κενός χώρος ώσεί 0Ό2, έξ οδ δη-
λοΟται ότι δέν ύπήρχεν έγκεχαραγμένος έτερος
στίχος' ίσως δέ ή πλάξ νά έφερε μείζον του δια-
σωθέντος τέλους (είκ. 1).
Η προκειμένη επιγραφή φαίνεται ότι περιείχε
όύο ψηφίσματα, δι' ών ή πόλις Αλέων :ιμα δύο
πολίτας, τους----Δει- ή -Α'&η'ναγόρου, ίερο-
ποιδν και \Εϋδ;\ωρον Γλαύκου, Ύπαταΐον; , κο-
μισθεϊσα έκ τοΟ ούχί μακράν του Τσεγγελίου κει-
μένου Λα^υστίου ίεοοΟ, ΰπεοθεν τής νυν παοαλίας
ι ι Γ ι I ■ ι
του Αλμυρού, έν τή νΟν θέσει Μαγούλα Πλατανιώ-
τικΐ], ΰπό τών Βυζαντινών κατοίκων τοΰ Νοτίου
Μεσαιωνικοί) ΆλμυροΟ, ο δ τήν θέσιν ύπεδείίαμεν
δι' ειδικής μονογραφίας έν ϊσεγγελίω .
1 Ν. Γιαννόπουλου, Οί δύο μεσαιωνικοί Αλμυροί και ό νυν,
Αθήναι 1904, σ. 25 (Άπο'σπ. ΐκ τή; Έπετηρίδος τοΰ Φιλ. Συλλ.
«Παρνασσού», Η', 1904).