DOI Artikel:
Giannopoulos, Nikolaos I.: Dēmētrias-Pagasa
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14280#0091
Δημητριάς - ΓΙαγασαι
υπό
Νικολάου Γιαννόπουλου.
Έν τη Άρχ. 'Εφ. 1914, σ. 90-92 έγράψαμεν
ϋπδ την ανωτέρω έπιγραφήν περί του κ. 'Αρβανι-
τοπούλου, δτι « ούτος παρεδέξατο ύστερον την ϋ'έ
σιν της Δημητριάδος έν Παγασαΐς κλπ.». Ο κ.
Αρβ., ώς ήν έπόμενον, άπήντησεν έν τη αύτη
Έφημερίδι (1914, 264-272) άνασκευάίων το
ήμέτερον άρθρον και υπεραμυνόμενος έαυτου λέγει
δτι « έπεφυλάχΰη προσηκόντως» νά έξενέγκη δήλα
δη γνώμην άν ή Δημητριάς εκείτο έν Παγασαΐς,
δπου πάντες άπο τοΟ Ειθ&ΐίβ και έντεϋθεν έθετον
τάς Παγασάς, εν τη θέσει Δόντια. Προς τούτο πα-
ρατίθησι πλείστα χωρία των έν τοις ΠΑΕ εκθέ-
σεων αυτού, άτινα και ημείς αύτολεςΥι είχομεν
παραθέσει έν τη δημοσιευθείση εις συνεχή φύλλα
της «Θεσσαλίας» μελέτη ημών, εφ ών έστηρίξα-
μεν την ήμετέραν γνώμην. θά ήδικούμεθα άν δεν
ήΟέλομεν δημοσιεύσει είτε εν περιοδικώ τινι είτε
έν φυλλαδίω την μελέτην έκείνην, έν η μετ' ευλά-
βειας πάντοτε μνημονεύομεν του κ. 'Αρβ. πολλα-
χου δε έξαίρομεν τάς γνώμας αύτοΟ.Ότι δε προε-
γράψαμεν ήμεΐς έν τη (.(Θεσσαλία» Βώλου (φύλλ.
της 30 Ιανουαρίου 1912, αρ. 3725) εκείνο, το
όποιον θέλει νά άποδείξη Ό κ.'Αρβ. έν τη διατριβή
αύτοΰ (ΑΕ 1914, 264-272), παρατίθεμεν εν-
ταύθα αύτολεξε! το κείμενον ημών:
« Παρατηροϋμεν δτι διά των ανωτέρω όρΰ·ών
συλλογισμών ό κ. Αρβ. πλησιάζει εις την λύσιν τον
προβλήματος, δεν κατορϋώνει όμως νά λύση αυτό,
κωλυόμενος υπό της προκαταλήψεως ότι ή Δημη-
τριάς εκείτο επί τον λόφον της Γορίτσης. Και όμως
ή εκλογή ώς τόπον της κτίσεως της Δημητριάδος
υπό Δημητρίον τον Πολιορκητον τον λόφον τού-
τον μαρτνρεΐ βασιλέα στρατιώτην μάλλον παρά με-
γαλοπράγ μονα. Ίνα μή όμως αδικήσω μεν τον οί-
κιστήν της Δημητριάδος δέον νά παραδεχ&ώμεν,
ότι ό Δημήτριος, καταλαβών εϊτε είρηνικώς είτε διά
πολεμον τάς Παγασάς, λ.όγω της εμπορικής, στρα-
τιωτικής και ναντικής θέσεως αύτών, μετωνόμασεν
αύτάς Δημητριάδα, σννοικίσας έν αύτη τονς όλί-
γονς κατοίκονς τών άλλων Μαγνητικών πολιχνών.
Προήγαγεν επομένως την πάλιν έμπορικώς και
στρατιωτικώς και κατέστησεν αντήν όντως ίσχνράν,
ώστε βραδύτερον Φίλιππος ό Ε νά όνομάζη γαν-
ριών αντήν απέδας της Ελλάδος» (Πολυβ. ΙΖ',
11, ο. — ϊ,ίν XXXII, 37. — Στρ. θ', 438. —
Παυσ. 'ζ', Τ', 6), μετά της Κορίνϋον και της Χαλ-
κίδος. Επομένως ούδεν σνμφέρον είχε Φίλιππος ό
Ε' νά κατεδάφιση τά τείχη τών Παγασών μετά την
καταστροφήν τών Φ^ιωτίδων Θηβών, ώς νποϋ'έτει
ό κ.Άρβανιτόπονλος (ΠΑΕ 1908, σ. 220)».
Εκ της ανωτέρω περικοπής δύναται νά κρίνη
τις άν ήδικήσαμεν τον κ. Άρβ. και άν ένεγράψα-
μεν (.(αορίστους εικασίας», ώς γράφει. Ώς προς δε
τάς γνώμας τών Όοά\νβ11 και τών άλλων εγχω-
ρίων γεωγράφων περί της θέσεως της Δημητριάδος
έν τη θέσει «Δόντια», ταύτας έγνωρίζομεν άπο
εικοσαετίας. Ούδ' έδίδομεν πίστιν εϊς αύτάς άνευ
τών ανασκαφών τοϋ κ.'Αρβ. Διότι ό ΌοάνίβΜ τήν
"Ιτωνον τίθησιν έν τη θέσει «Κεφαλώσει», ένθα
νυν άναγνωρίζομεν πάντες τήν Οέσιν της Άλου, έν
δε τη θέσει τών Φθ. Θηβών τίθησιν ούτος μίαν
Αιαν. Ή σαφής διάγνωσις της θέσεως της Δημη-
τριάδος προέκυψεν έκ τών ανασκαφών τοΟ κ. Αρβ.
Ούδ' ήτο ανάγκη νά ύπενθυμήση ήμΐν δτι καΐ ό
Βθίοοίι έστηρίχθη επί τών έκθέσεων αύτοΰ και δ'τι
τήν πεπλανημένην γνώμην του Εβαΐίβ πρώτον
διέσεισαν ίσχνρώς αί άνασκαφαί αύτοΰ. Ούδεις εις
εις τούτο άντίκειται. Μήπως ήμεΐς παρατιθέμενοι
τά χωρία τών έκθέσεων αύτοΟ δεν έστηρίχθημεν
έπ'αύτών; Επομένως αδικαιολόγητος τυγχάνει δ
υπό
Νικολάου Γιαννόπουλου.
Έν τη Άρχ. 'Εφ. 1914, σ. 90-92 έγράψαμεν
ϋπδ την ανωτέρω έπιγραφήν περί του κ. 'Αρβανι-
τοπούλου, δτι « ούτος παρεδέξατο ύστερον την ϋ'έ
σιν της Δημητριάδος έν Παγασαΐς κλπ.». Ο κ.
Αρβ., ώς ήν έπόμενον, άπήντησεν έν τη αύτη
Έφημερίδι (1914, 264-272) άνασκευάίων το
ήμέτερον άρθρον και υπεραμυνόμενος έαυτου λέγει
δτι « έπεφυλάχΰη προσηκόντως» νά έξενέγκη δήλα
δη γνώμην άν ή Δημητριάς εκείτο έν Παγασαΐς,
δπου πάντες άπο τοΟ Ειθ&ΐίβ και έντεϋθεν έθετον
τάς Παγασάς, εν τη θέσει Δόντια. Προς τούτο πα-
ρατίθησι πλείστα χωρία των έν τοις ΠΑΕ εκθέ-
σεων αυτού, άτινα και ημείς αύτολεςΥι είχομεν
παραθέσει έν τη δημοσιευθείση εις συνεχή φύλλα
της «Θεσσαλίας» μελέτη ημών, εφ ών έστηρίξα-
μεν την ήμετέραν γνώμην. θά ήδικούμεθα άν δεν
ήΟέλομεν δημοσιεύσει είτε εν περιοδικώ τινι είτε
έν φυλλαδίω την μελέτην έκείνην, έν η μετ' ευλά-
βειας πάντοτε μνημονεύομεν του κ. 'Αρβ. πολλα-
χου δε έξαίρομεν τάς γνώμας αύτοΟ.Ότι δε προε-
γράψαμεν ήμεΐς έν τη (.(Θεσσαλία» Βώλου (φύλλ.
της 30 Ιανουαρίου 1912, αρ. 3725) εκείνο, το
όποιον θέλει νά άποδείξη Ό κ.'Αρβ. έν τη διατριβή
αύτοΰ (ΑΕ 1914, 264-272), παρατίθεμεν εν-
ταύθα αύτολεξε! το κείμενον ημών:
« Παρατηροϋμεν δτι διά των ανωτέρω όρΰ·ών
συλλογισμών ό κ. Αρβ. πλησιάζει εις την λύσιν τον
προβλήματος, δεν κατορϋώνει όμως νά λύση αυτό,
κωλυόμενος υπό της προκαταλήψεως ότι ή Δημη-
τριάς εκείτο επί τον λόφον της Γορίτσης. Και όμως
ή εκλογή ώς τόπον της κτίσεως της Δημητριάδος
υπό Δημητρίον τον Πολιορκητον τον λόφον τού-
τον μαρτνρεΐ βασιλέα στρατιώτην μάλλον παρά με-
γαλοπράγ μονα. Ίνα μή όμως αδικήσω μεν τον οί-
κιστήν της Δημητριάδος δέον νά παραδεχ&ώμεν,
ότι ό Δημήτριος, καταλαβών εϊτε είρηνικώς είτε διά
πολεμον τάς Παγασάς, λ.όγω της εμπορικής, στρα-
τιωτικής και ναντικής θέσεως αύτών, μετωνόμασεν
αύτάς Δημητριάδα, σννοικίσας έν αύτη τονς όλί-
γονς κατοίκονς τών άλλων Μαγνητικών πολιχνών.
Προήγαγεν επομένως την πάλιν έμπορικώς και
στρατιωτικώς και κατέστησεν αντήν όντως ίσχνράν,
ώστε βραδύτερον Φίλιππος ό Ε νά όνομάζη γαν-
ριών αντήν απέδας της Ελλάδος» (Πολυβ. ΙΖ',
11, ο. — ϊ,ίν XXXII, 37. — Στρ. θ', 438. —
Παυσ. 'ζ', Τ', 6), μετά της Κορίνϋον και της Χαλ-
κίδος. Επομένως ούδεν σνμφέρον είχε Φίλιππος ό
Ε' νά κατεδάφιση τά τείχη τών Παγασών μετά την
καταστροφήν τών Φ^ιωτίδων Θηβών, ώς νποϋ'έτει
ό κ.Άρβανιτόπονλος (ΠΑΕ 1908, σ. 220)».
Εκ της ανωτέρω περικοπής δύναται νά κρίνη
τις άν ήδικήσαμεν τον κ. Άρβ. και άν ένεγράψα-
μεν (.(αορίστους εικασίας», ώς γράφει. Ώς προς δε
τάς γνώμας τών Όοά\νβ11 και τών άλλων εγχω-
ρίων γεωγράφων περί της θέσεως της Δημητριάδος
έν τη θέσει «Δόντια», ταύτας έγνωρίζομεν άπο
εικοσαετίας. Ούδ' έδίδομεν πίστιν εϊς αύτάς άνευ
τών ανασκαφών τοϋ κ.'Αρβ. Διότι ό ΌοάνίβΜ τήν
"Ιτωνον τίθησιν έν τη θέσει «Κεφαλώσει», ένθα
νυν άναγνωρίζομεν πάντες τήν Οέσιν της Άλου, έν
δε τη θέσει τών Φθ. Θηβών τίθησιν ούτος μίαν
Αιαν. Ή σαφής διάγνωσις της θέσεως της Δημη-
τριάδος προέκυψεν έκ τών ανασκαφών τοΟ κ. Αρβ.
Ούδ' ήτο ανάγκη νά ύπενθυμήση ήμΐν δτι καΐ ό
Βθίοοίι έστηρίχθη επί τών έκθέσεων αύτοΰ και δ'τι
τήν πεπλανημένην γνώμην του Εβαΐίβ πρώτον
διέσεισαν ίσχνρώς αί άνασκαφαί αύτοΰ. Ούδεις εις
εις τούτο άντίκειται. Μήπως ήμεΐς παρατιθέμενοι
τά χωρία τών έκθέσεων αύτοΟ δεν έστηρίχθημεν
έπ'αύτών; Επομένως αδικαιολόγητος τυγχάνει δ