DOI Artikel:
Xyngopulos, Andreas: Alexandrina osteïna anaglypha tou en Athēnais Ethnikou Archaiologikou Mouseiou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14280#0152
144 Αλεξανδρινά όστέϊνα άνάγ?.νφα^ νπδ Α. Ξυγγοπούλον.
αε 1915
ή δέ άριστερά είναι υψωμένη καΐ φαίνεται, ό'τι οΥ Τί παριστά ή έπΐ τοΟ ημετέρου ανάγλυφου άν-
αύτής κρατεί έ'ν άκρον της χλαμύοος, ώς δυνά- δρική μορφή δεν είναι εύ'κολον να είπη τις. Την
μέθα νά συναγάγωμεν εκ της παραβολής προς άνά- στάσιν ταύτην ενει περίπου και ό Διόνυσος έπι
λογον έπι οστού παράστασιν έν τω μουσείω του των δύο ανάγλυφων του Αϊχ-Ια-ΟΙίδρθΠθ 2, πλην
Βερολίνου 1. Το τεμάχιον του οστοΰ' έπι τοΟ όποιου όμως τούτου κα'ι άλλαι μορφαι παρίστανται κατά
είναι γεγλυμμένη ή ημετέρα παράστασις είναι κυρ- τον τύπον τοΟτον. Ούτω το μικρόν άνάγλυφον του
τον όμοιάζον κατά τούτο προς τά ανάγλυφα τοΟ τοΟ Βερολίνου (Ν° 398), περί ο δ ανωτέρω έγένετο
άμβωνος της έν Αϊχ-Ιβ-Οΐι&ρβίΐβ καθεδρικής έκ- λόγος, και το όποιον έ/ει πλείστας αναλογίας προς
κλησίας, άμφοτέρωΟεν δέ του σώματος τοΟ ανδρός το ήμέτερον,, φαίνεται παριστον πολεμιστήν ίσως
ύπάρχουσι δύο όπα! δι ών "οοστ^λοΟτο το όστοΰν ή και άπλώς ίστάμενον εφηβον.
έπ'ι του έπίπλου το όποιον έκόσμει. Εις το κάτω με- Τέλος τον τύπον τούτον εύρίσκομεν και έπι κό-
ρος το άνάγλυφον είναι τεΟραυσμένον, ούτω δέ έλ- πτικών υφασμάτων άκόμη.Τοιαύτη είναι μία μορ-
λείπουσιν οί πόδες τοΟ ανδρός άπό των γονάτων φή, έπ'ι ύφάσματος ανήκοντος εις τήν αίγυπτιακήν
(είκ. Θ). συλλογήν του" ημετέρου μουσείου. Ή μοροή αύτη
παρουσιάζει, κατά τήν στάσιν, τόσας άναλογίας
προς το ήμέτερον άνάγλυφον ώστε δύναται νά δώση
ΐδέαν τινά περί αύτοΟ ό'τε ήτο άκέραιον. Ή μόνη
δέ παρατηρουμένη μεταςΰ τών δύο παραστάσεων
διαφορά είναι, ότι ό άνήρ έπ! του ύφάσματος δεν
κρατεί ούδέν έκ τών άντικειμένων τά όποια κρατεί
ό έν τώ άναγλύφω (είκ. 10).
Είκ. 9.
Τό άνάγυφον τοΟτο πρέπει νά συμπληρωθή με
τους πόδας /ιαστ'ι διασταυρουμένους. Εις τήν συμ-
πλήρωσιν δέ ταύτην οδηγεί ή έλαφρά, ούχ ήττον
όμως καταφανή;:, προς τό έν μέρος κλίσις του κορ-
μού, ήτις παρουσιάζεται όταν το σώμα στηρίζηται
δια του έν'ος ποδός. Ες άλλου το μέγα πλήθος τών
όμοιων παραστάσεων τών εύρισκομένίον έπι τών
τοιούτων ανάγλυφων συνηγορεί ύπέρ της συμπλη-
ρώσεως ταύτης.
1 ΤνηΙ/Τ, Ββ8θ1ΐΓθϊΙ)υη^ Ινθ' άν. Ν<> 398, ηίν. XIII.
Επίσης δέον ν' άναφέρω καί έν άλλο περιεργον
στρογγύλον ύφασμα της ιδίας συλλογής (Ν°3270),
έπι του οποίου παρίσταται άνήρ γυμνός μέ τους
πόδας /ιαστ'ι στηριζόμενος έπ'ι υψηλής ράβδου και
υψών τήν δεςιάν, περί αύτον δέ ύπάρχουσι πρό-
βατα. Τό ύφασμα τούτο είναι αρκετά σπουδαΐον,
διότι παριστά πιθανώς τον Καλόν Ποιμένα.
Προ τής έξετάσεως της χρονολογίας τών άνα-
γλύφων τούτων πρέπει προηγουμένως νά οιευκρι-
2 8ΐΓΖΊ/(/οιν3Η, ΗθΙΙθηϊδίϊβοΙίθ ιιηά 1ίορίΪ8θ1ιβ ΚυηβΙ,
'ε'νΟ' άν. είκ. 45, 48.
4 12 15.
αε 1915
ή δέ άριστερά είναι υψωμένη καΐ φαίνεται, ό'τι οΥ Τί παριστά ή έπΐ τοΟ ημετέρου ανάγλυφου άν-
αύτής κρατεί έ'ν άκρον της χλαμύοος, ώς δυνά- δρική μορφή δεν είναι εύ'κολον να είπη τις. Την
μέθα νά συναγάγωμεν εκ της παραβολής προς άνά- στάσιν ταύτην ενει περίπου και ό Διόνυσος έπι
λογον έπι οστού παράστασιν έν τω μουσείω του των δύο ανάγλυφων του Αϊχ-Ια-ΟΙίδρθΠθ 2, πλην
Βερολίνου 1. Το τεμάχιον του οστοΰ' έπι τοΟ όποιου όμως τούτου κα'ι άλλαι μορφαι παρίστανται κατά
είναι γεγλυμμένη ή ημετέρα παράστασις είναι κυρ- τον τύπον τοΟτον. Ούτω το μικρόν άνάγλυφον του
τον όμοιάζον κατά τούτο προς τά ανάγλυφα τοΟ τοΟ Βερολίνου (Ν° 398), περί ο δ ανωτέρω έγένετο
άμβωνος της έν Αϊχ-Ιβ-Οΐι&ρβίΐβ καθεδρικής έκ- λόγος, και το όποιον έ/ει πλείστας αναλογίας προς
κλησίας, άμφοτέρωΟεν δέ του σώματος τοΟ ανδρός το ήμέτερον,, φαίνεται παριστον πολεμιστήν ίσως
ύπάρχουσι δύο όπα! δι ών "οοστ^λοΟτο το όστοΰν ή και άπλώς ίστάμενον εφηβον.
έπ'ι του έπίπλου το όποιον έκόσμει. Εις το κάτω με- Τέλος τον τύπον τούτον εύρίσκομεν και έπι κό-
ρος το άνάγλυφον είναι τεΟραυσμένον, ούτω δέ έλ- πτικών υφασμάτων άκόμη.Τοιαύτη είναι μία μορ-
λείπουσιν οί πόδες τοΟ ανδρός άπό των γονάτων φή, έπ'ι ύφάσματος ανήκοντος εις τήν αίγυπτιακήν
(είκ. Θ). συλλογήν του" ημετέρου μουσείου. Ή μοροή αύτη
παρουσιάζει, κατά τήν στάσιν, τόσας άναλογίας
προς το ήμέτερον άνάγλυφον ώστε δύναται νά δώση
ΐδέαν τινά περί αύτοΟ ό'τε ήτο άκέραιον. Ή μόνη
δέ παρατηρουμένη μεταςΰ τών δύο παραστάσεων
διαφορά είναι, ότι ό άνήρ έπ! του ύφάσματος δεν
κρατεί ούδέν έκ τών άντικειμένων τά όποια κρατεί
ό έν τώ άναγλύφω (είκ. 10).
Είκ. 9.
Τό άνάγυφον τοΟτο πρέπει νά συμπληρωθή με
τους πόδας /ιαστ'ι διασταυρουμένους. Εις τήν συμ-
πλήρωσιν δέ ταύτην οδηγεί ή έλαφρά, ούχ ήττον
όμως καταφανή;:, προς τό έν μέρος κλίσις του κορ-
μού, ήτις παρουσιάζεται όταν το σώμα στηρίζηται
δια του έν'ος ποδός. Ες άλλου το μέγα πλήθος τών
όμοιων παραστάσεων τών εύρισκομένίον έπι τών
τοιούτων ανάγλυφων συνηγορεί ύπέρ της συμπλη-
ρώσεως ταύτης.
1 ΤνηΙ/Τ, Ββ8θ1ΐΓθϊΙ)υη^ Ινθ' άν. Ν<> 398, ηίν. XIII.
Επίσης δέον ν' άναφέρω καί έν άλλο περιεργον
στρογγύλον ύφασμα της ιδίας συλλογής (Ν°3270),
έπι του οποίου παρίσταται άνήρ γυμνός μέ τους
πόδας /ιαστ'ι στηριζόμενος έπ'ι υψηλής ράβδου και
υψών τήν δεςιάν, περί αύτον δέ ύπάρχουσι πρό-
βατα. Τό ύφασμα τούτο είναι αρκετά σπουδαΐον,
διότι παριστά πιθανώς τον Καλόν Ποιμένα.
Προ τής έξετάσεως της χρονολογίας τών άνα-
γλύφων τούτων πρέπει προηγουμένως νά οιευκρι-
2 8ΐΓΖΊ/(/οιν3Η, ΗθΙΙθηϊδίϊβοΙίθ ιιηά 1ίορίΪ8θ1ιβ ΚυηβΙ,
'ε'νΟ' άν. είκ. 45, 48.
4 12 15.