DOI Artikel:
Philadelpheus, Alexandros: Tessares anaglyphoi protomai en tō Ethn. Archaiol. Mouseiō Athēnōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14279#0021
ΑΕ 1916
Τέσοαρες ανάγλυφοι προτομαι έν τώ Έϋν. Αρχ. Μουσείφ· ύπΰ Α. Φιλαδελφέως. 13
καϊ οί δύο ποοηγούμενοι, κεκαμμένας κατ ΐρθην
γωνίαν — οος το στήθος, κάτωθεν τοΟ διαφράγμα-
τος, και οεά μεν της δεςιοίς κρατεί διαγωνίω; ζτλ
τοϋ" στήθους σκήπτρον ή στραταρχικήν ράβδον, δια
δε τής αριστεράς το άνω άκρον τής λαβής του ςί-
φούς, όπερ ε/ει ακριβώς το αυτό σχήμα, οίον και
το έν τω ύπ' άριΟ. 2 αναγλύφω;. Κάτωθεν του θώ-
ρακος ξέρεται σειρά καθέτων κροσσών, οιτινες χρη-
σιΐΛεύουσιν όπιυς ~ρο:νυλάττο.>σι το ύπογαστριον.
Επϊ τής επιφανείας τέλος της πλακός ~ρος το
δεςιόν του εΐκονιζομένου, ήτις είνε κατά το άνω
άκρον ά.-οκεκρουσμένη, φέρεται ή έςής εγχάρακτος
έπιγοαοή, ής τινα ψηφία εισίν όλως γριφώοη:
/λΝΤιοχο
ΣΔΙΟΝΙΣΙ
Ρβ'ΜΊ_ί>
Μ
ΆριΦ. 4 (είκ. 4). Ανάγλυφον του αύτου σχή-
ματος και του αύτου λίθου προς τά προηγούμενα·
ΰψ. 064, -λ. 0:47, πάχ. ΟΊΟ, μετκ του ανά-
γλυφου 0*24, παριστών δέ γυναίκα, ώριμου ηλι-
κίας, με το -ρόσιοττον άντωπον και την κεφαλήν
ΐλιγον τι -οός τάνίο άνέ/ουσαν. Αύτη ε/ει όψιν
επιμήκη, ώοειδή, οφθαλμούς άνω νεύοντας, ρίνα
μικράν και κανονικην, στόμα σύμμετρον μέ χείλη
μάλλον πα/έα. Μέρος της κόμης αυτής διαιρείται
ε'μπίοσθεν και εις το μέσον κατακορύ'ρως, σχημα-
τίζουσα εκατέρωθεν δύο πλοκάμους, ένώ το ΰπό-
λοι~ον αυτής άναδεϊται όπισθεν εις μέγαν κόρυμ-
βον. Αμφότερα οέ τά στήθη αύτη;, λίαν εύπλαστα
και ευτραφή, είσί τελείως γυμνά ώς και ό τρά/η-
λος, περί τον όποιον 9^?ε'· ορμον έκ σφαιρικών ψη-
φίδων. Άπό του όρμου τούτου κρέμαται επϊ του
στήθους στρογγΰλον μετάλλιον, έπϊ της κυρίας
οψειος του όττοίου παρίσταται έν αναγλύφω κατα-
τομή άνήρ πο^γ(ονο'ρόρος. I έλος ά~ό άμΐοτέοων
τών ώμων κατέρ/εται ~ρός τά εμ~ροσΟεν ίαάτιον
έκ /ονδρου υφάσματος (μάλλινου πιθανώς), ό'ττερ
καλύπτει έν πολλαπλαϊς ~τυ/αϊς άμ^οτέοας τας
/εΐ'ρας και το κάτοοθεν του στήθους μέρος του σώ-
ματός της. ΈπΊ του οεςιου ώμου προβάλλει τό
άκρον λεοντής.
Επϊ τής επιφανείας τής πλακός του άναγλύφου
~οό; το οείΓον αύτοϋ', ώς και έν τοΐ; ποοηγουαέ-
νοις, άναγινώσκεται ή έςής έγ/άρακτος, πλην γρι—
•ρώοης έττιγραφή:
ΤΤ-ΛΑΝ
*
* *
Τοιαύτη έν -εριλήψει ή λε~τομερής ττεριγραφή
τών τεσσάροον λίαν περιέργιον τούτοον γλυπτών,
ών ή καινοφανής κα'ι ασυνήθης οψις ώς καϊ αί αί-
νιγματώδεις το πλείστον εταγραφαϊ -ροκαλοΰσι
πλείστα προολήματα και άττορίας καϊ τοΰτο δι-
καίως, διότι προς ούοέν ε/, τών πολυαρίθμων του
Εθνικού ήμών Μουσείου μνημείων δεικνύουσιν
ούοέ τήν έλα/ίστην ομοιότητα ή συγγένειαν. Είνε
ταΰτα αρχαία ελληνικά; είνε βυζαντινά ή με-
σαιωνικά; ή μήτι είσ'ι κίβδηλα, ώς τα έ/αρακτή-
ρισε τό προς τό 1-ουργεΐον εγγραφον τοΟ Τελω-
νείου Πειραιώς; Ιδού σκοτεινά προβλήματα, εις
ων την ερευναν οεον ηοη να προοοψ,εν.
Καϊ έν πρώτοις πρό πάσης άλλης ζητήσεως ποο-
έχει τό ζήτημα τής γνησιότητος, διότι άνευ ταύ-
της πάσα άλλη έρευνα θάπέοαινε ματαία. Είνε
λοιπόν ταΰτα όντως κίβδηλα; Πράγματι κα'ι άνευ
πολλής μελέτης μόλις άτενίση τις ταΰτα, κλίνει
να -ιστεύση ότι εύρισκεται πρό μή γνήσιων έργων
αρχαίας τέχνης, διότι και τό κακότε/νον αυτών
Τέσοαρες ανάγλυφοι προτομαι έν τώ Έϋν. Αρχ. Μουσείφ· ύπΰ Α. Φιλαδελφέως. 13
καϊ οί δύο ποοηγούμενοι, κεκαμμένας κατ ΐρθην
γωνίαν — οος το στήθος, κάτωθεν τοΟ διαφράγμα-
τος, και οεά μεν της δεςιοίς κρατεί διαγωνίω; ζτλ
τοϋ" στήθους σκήπτρον ή στραταρχικήν ράβδον, δια
δε τής αριστεράς το άνω άκρον τής λαβής του ςί-
φούς, όπερ ε/ει ακριβώς το αυτό σχήμα, οίον και
το έν τω ύπ' άριΟ. 2 αναγλύφω;. Κάτωθεν του θώ-
ρακος ξέρεται σειρά καθέτων κροσσών, οιτινες χρη-
σιΐΛεύουσιν όπιυς ~ρο:νυλάττο.>σι το ύπογαστριον.
Επϊ τής επιφανείας τέλος της πλακός ~ρος το
δεςιόν του εΐκονιζομένου, ήτις είνε κατά το άνω
άκρον ά.-οκεκρουσμένη, φέρεται ή έςής εγχάρακτος
έπιγοαοή, ής τινα ψηφία εισίν όλως γριφώοη:
/λΝΤιοχο
ΣΔΙΟΝΙΣΙ
Ρβ'ΜΊ_ί>
Μ
ΆριΦ. 4 (είκ. 4). Ανάγλυφον του αύτου σχή-
ματος και του αύτου λίθου προς τά προηγούμενα·
ΰψ. 064, -λ. 0:47, πάχ. ΟΊΟ, μετκ του ανά-
γλυφου 0*24, παριστών δέ γυναίκα, ώριμου ηλι-
κίας, με το -ρόσιοττον άντωπον και την κεφαλήν
ΐλιγον τι -οός τάνίο άνέ/ουσαν. Αύτη ε/ει όψιν
επιμήκη, ώοειδή, οφθαλμούς άνω νεύοντας, ρίνα
μικράν και κανονικην, στόμα σύμμετρον μέ χείλη
μάλλον πα/έα. Μέρος της κόμης αυτής διαιρείται
ε'μπίοσθεν και εις το μέσον κατακορύ'ρως, σχημα-
τίζουσα εκατέρωθεν δύο πλοκάμους, ένώ το ΰπό-
λοι~ον αυτής άναδεϊται όπισθεν εις μέγαν κόρυμ-
βον. Αμφότερα οέ τά στήθη αύτη;, λίαν εύπλαστα
και ευτραφή, είσί τελείως γυμνά ώς και ό τρά/η-
λος, περί τον όποιον 9^?ε'· ορμον έκ σφαιρικών ψη-
φίδων. Άπό του όρμου τούτου κρέμαται επϊ του
στήθους στρογγΰλον μετάλλιον, έπϊ της κυρίας
οψειος του όττοίου παρίσταται έν αναγλύφω κατα-
τομή άνήρ πο^γ(ονο'ρόρος. I έλος ά~ό άμΐοτέοων
τών ώμων κατέρ/εται ~ρός τά εμ~ροσΟεν ίαάτιον
έκ /ονδρου υφάσματος (μάλλινου πιθανώς), ό'ττερ
καλύπτει έν πολλαπλαϊς ~τυ/αϊς άμ^οτέοας τας
/εΐ'ρας και το κάτοοθεν του στήθους μέρος του σώ-
ματός της. ΈπΊ του οεςιου ώμου προβάλλει τό
άκρον λεοντής.
Επϊ τής επιφανείας τής πλακός του άναγλύφου
~οό; το οείΓον αύτοϋ', ώς και έν τοΐ; ποοηγουαέ-
νοις, άναγινώσκεται ή έςής έγ/άρακτος, πλην γρι—
•ρώοης έττιγραφή:
ΤΤ-ΛΑΝ
*
* *
Τοιαύτη έν -εριλήψει ή λε~τομερής ττεριγραφή
τών τεσσάροον λίαν περιέργιον τούτοον γλυπτών,
ών ή καινοφανής κα'ι ασυνήθης οψις ώς καϊ αί αί-
νιγματώδεις το πλείστον εταγραφαϊ -ροκαλοΰσι
πλείστα προολήματα και άττορίας καϊ τοΰτο δι-
καίως, διότι προς ούοέν ε/, τών πολυαρίθμων του
Εθνικού ήμών Μουσείου μνημείων δεικνύουσιν
ούοέ τήν έλα/ίστην ομοιότητα ή συγγένειαν. Είνε
ταΰτα αρχαία ελληνικά; είνε βυζαντινά ή με-
σαιωνικά; ή μήτι είσ'ι κίβδηλα, ώς τα έ/αρακτή-
ρισε τό προς τό 1-ουργεΐον εγγραφον τοΟ Τελω-
νείου Πειραιώς; Ιδού σκοτεινά προβλήματα, εις
ων την ερευναν οεον ηοη να προοοψ,εν.
Καϊ έν πρώτοις πρό πάσης άλλης ζητήσεως ποο-
έχει τό ζήτημα τής γνησιότητος, διότι άνευ ταύ-
της πάσα άλλη έρευνα θάπέοαινε ματαία. Είνε
λοιπόν ταΰτα όντως κίβδηλα; Πράγματι κα'ι άνευ
πολλής μελέτης μόλις άτενίση τις ταΰτα, κλίνει
να -ιστεύση ότι εύρισκεται πρό μή γνήσιων έργων
αρχαίας τέχνης, διότι και τό κακότε/νον αυτών