DOI Artikel:
Philadelpheus, Alexandros: Tessares anaglyphoi protomai en tō Ethn. Archaiol. Mouseiō Athēnōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14279#0024
Λ Ε
ριοοον ουναται τις νχνευρίί] έστω και αμυ-
οοοτάτην άπήχησιν της τεχνοτροπίας τών
ημετέρων προτομών, προς τόΟτο οέ πα-
ραπέμπω εί: την παραβολήν αυτών προς
τά έςής γλυπτά τών χριστιανικών αιώ-
νων :
1) 'Ανδριάς εν τώ Μουσείω Κλουνϋ
τών Παρισίων τοΰ' αΰτο/.ράτορος Ιουλια-
νού. 2) Σύμπλεγμα τών δύο έκ πορουρί-
του λίθου αυτοκρατόρων έν Αγ. Μάρκω
Βενετίας. 3) ό ώς Βαλεντινιανος Α' έν
ϋίίϊζϊ της Φλωρεντίας φερόμενος άνδριάς.
4) ό εξ Αλεξανδρείας κορμός αυτοκρά-
τορος Λ - Ε' αιών. ο) είκών Παλμυρίου
έν τη Γλυπτοθήκη Νυ-Καρλσβέργη Κο-
πεγχάγης. 6) Κολοσσιαίος άνοριάς, έν
Βαρλέττα της Απουλίας άνευρεΟεϊς κλπ.
κλπ. πρβ. προς τούτοις Οββαν ΨΉΙίΎ,
Α11ο1ΐΓ!8ΐΠοΙιβ3 α. Βγζ&ηΙΐηϊδο1ΐθ ΚιιηδΙ
υ\βί. Η, σελ. 152-9.
'Αλλά παρά πάσαν την ομοιότητα ταύ-
την ύπάρχουσι πλεΐσται ενδείξεις και ση-
μεία, άτινα καΟιστώσι λίαν ΰποπτον την
χρονολογίαν ταύτην, διότι ταύτα άγουσιν
ημάς εις αιώνας όλους βραδύτερον, εις
τους χρόνους τής'Αναγεννήσεως και ίσοος
και μετ'αύτήν.Ίδοϋ δέ συνοπτικώςταΟτα:
Έν πρώτοις τά έπ'ι του στήθους τών
ανάγλυφων 1 και 2 τρίλοβα και τετρά-
ρου της Γαλλικής Σχολής κ. Αιμιλίου Γκραιντόρ, λοβα, λειριοειδή κοσμήματα, άτινα όμοιάζουσι λίαν
ό'στις λίαν ευγενώς εΰηρεστήΟη νά. μελετήση ταυ- προς μεσαιωνικά φραγκικά, επίσης καϊ τά έπ'ι του
τας, δι επιστολής δέ έξήνεγκε γνώμην όλως συμ- θώρακος του ύπ' άριΟ. Β άναγλύ^ου, άτινα εχουσι
πίπτουσαν προς την ήμετέραν, θεωρών και αυτός τύπον σοόδοα νεωτεοίζοντα , ει και εΰοίσ/.ει τις
τά: έπιγραφάς πλαστάς, ενώ τουναντίον διά τάνά- έν τοις ύστέροις ρωμαϊκοϊς χρόνοις διάτρητα με-
γλυφα ε/ει τινάς έπιφυλάξεις. τάλλινα κοσμήματα (ΟαΓοΙιβίΌοΙιβηβ Μβί^Πατ-
Εκ τοΟ οπλισμού έν τούτοις, έκ της διακοσμή- ββϊί,βη) όαοίου σχεδόν τύπου (πρβ. Α1οΪ8 Κΐβ^Ι,
σεως τών όπλων κα'ι έκ της έν γένει τεχνοτροπίας Όίβ δραΙίΌΐηϊδοΙιβ ΚαιίδΙ-ϊηάαβίηβ ίη Οβδίβΐ1-
αυτών Οά ήδυνάμεΟα κατά προσέγγισιν, άλλά μετά Γβϊοΐι-ϋη^δπι, \νίθΐι 1901. I Τβϋ πίν. XIV 4. δ),
μεγάλης επιφυλάξεως, νάναγάγωμεν ταύτα εϊς Είτα το οχήμα τών ξιφών, ών ομοιον δυσκόλως
τους Ε και Ο" αιώνας μ.Χ., εις τους μετά τον Μ. άπαντα έν τοις άρχαίοις χρόνοις, ένώ τουναντίον
Κωνσταντϊνον δηλ. μέχρι Ιουστινιανού χρόνους, ό τύπος ούτος αναπτύσσεται καϊ έπιχωριάζει κατά
όποτε άκόμη ή Γλυπτική ήσκεΐτο ίκανώς έν 'Ανα- του; χρόνους της Αναγεννήσεως μέχρι τών νεω-
τολη και Δύσει, διετηρεϊτο δ' ή άρχαία τεχνοτρο- τέρων σχεδόν χρόνων. Τό σταυροειδές τούτο της
πια, όμοΟ μετά του ενδύματος κα'ι του οπλισμού λαβής σχήμα άνεπτύχΟη τελέως κατά τον ΙΕ' κα'ι
τών Εθνικών. Μόνον εϊς την ίστορικήν ταύτην πε- ΙΤ' αιώνα έν Ιταλία (Βενετία) καϊ ειτα έν Γερ-
4 « 16
ΕΙκ.
ριοοον ουναται τις νχνευρίί] έστω και αμυ-
οοοτάτην άπήχησιν της τεχνοτροπίας τών
ημετέρων προτομών, προς τόΟτο οέ πα-
ραπέμπω εί: την παραβολήν αυτών προς
τά έςής γλυπτά τών χριστιανικών αιώ-
νων :
1) 'Ανδριάς εν τώ Μουσείω Κλουνϋ
τών Παρισίων τοΰ' αΰτο/.ράτορος Ιουλια-
νού. 2) Σύμπλεγμα τών δύο έκ πορουρί-
του λίθου αυτοκρατόρων έν Αγ. Μάρκω
Βενετίας. 3) ό ώς Βαλεντινιανος Α' έν
ϋίίϊζϊ της Φλωρεντίας φερόμενος άνδριάς.
4) ό εξ Αλεξανδρείας κορμός αυτοκρά-
τορος Λ - Ε' αιών. ο) είκών Παλμυρίου
έν τη Γλυπτοθήκη Νυ-Καρλσβέργη Κο-
πεγχάγης. 6) Κολοσσιαίος άνοριάς, έν
Βαρλέττα της Απουλίας άνευρεΟεϊς κλπ.
κλπ. πρβ. προς τούτοις Οββαν ΨΉΙίΎ,
Α11ο1ΐΓ!8ΐΠοΙιβ3 α. Βγζ&ηΙΐηϊδο1ΐθ ΚιιηδΙ
υ\βί. Η, σελ. 152-9.
'Αλλά παρά πάσαν την ομοιότητα ταύ-
την ύπάρχουσι πλεΐσται ενδείξεις και ση-
μεία, άτινα καΟιστώσι λίαν ΰποπτον την
χρονολογίαν ταύτην, διότι ταύτα άγουσιν
ημάς εις αιώνας όλους βραδύτερον, εις
τους χρόνους τής'Αναγεννήσεως και ίσοος
και μετ'αύτήν.Ίδοϋ δέ συνοπτικώςταΟτα:
Έν πρώτοις τά έπ'ι του στήθους τών
ανάγλυφων 1 και 2 τρίλοβα και τετρά-
ρου της Γαλλικής Σχολής κ. Αιμιλίου Γκραιντόρ, λοβα, λειριοειδή κοσμήματα, άτινα όμοιάζουσι λίαν
ό'στις λίαν ευγενώς εΰηρεστήΟη νά. μελετήση ταυ- προς μεσαιωνικά φραγκικά, επίσης καϊ τά έπ'ι του
τας, δι επιστολής δέ έξήνεγκε γνώμην όλως συμ- θώρακος του ύπ' άριΟ. Β άναγλύ^ου, άτινα εχουσι
πίπτουσαν προς την ήμετέραν, θεωρών και αυτός τύπον σοόδοα νεωτεοίζοντα , ει και εΰοίσ/.ει τις
τά: έπιγραφάς πλαστάς, ενώ τουναντίον διά τάνά- έν τοις ύστέροις ρωμαϊκοϊς χρόνοις διάτρητα με-
γλυφα ε/ει τινάς έπιφυλάξεις. τάλλινα κοσμήματα (ΟαΓοΙιβίΌοΙιβηβ Μβί^Πατ-
Εκ τοΟ οπλισμού έν τούτοις, έκ της διακοσμή- ββϊί,βη) όαοίου σχεδόν τύπου (πρβ. Α1οΪ8 Κΐβ^Ι,
σεως τών όπλων κα'ι έκ της έν γένει τεχνοτροπίας Όίβ δραΙίΌΐηϊδοΙιβ ΚαιίδΙ-ϊηάαβίηβ ίη Οβδίβΐ1-
αυτών Οά ήδυνάμεΟα κατά προσέγγισιν, άλλά μετά Γβϊοΐι-ϋη^δπι, \νίθΐι 1901. I Τβϋ πίν. XIV 4. δ),
μεγάλης επιφυλάξεως, νάναγάγωμεν ταύτα εϊς Είτα το οχήμα τών ξιφών, ών ομοιον δυσκόλως
τους Ε και Ο" αιώνας μ.Χ., εις τους μετά τον Μ. άπαντα έν τοις άρχαίοις χρόνοις, ένώ τουναντίον
Κωνσταντϊνον δηλ. μέχρι Ιουστινιανού χρόνους, ό τύπος ούτος αναπτύσσεται καϊ έπιχωριάζει κατά
όποτε άκόμη ή Γλυπτική ήσκεΐτο ίκανώς έν 'Ανα- του; χρόνους της Αναγεννήσεως μέχρι τών νεω-
τολη και Δύσει, διετηρεϊτο δ' ή άρχαία τεχνοτρο- τέρων σχεδόν χρόνων. Τό σταυροειδές τούτο της
πια, όμοΟ μετά του ενδύματος κα'ι του οπλισμού λαβής σχήμα άνεπτύχΟη τελέως κατά τον ΙΕ' κα'ι
τών Εθνικών. Μόνον εϊς την ίστορικήν ταύτην πε- ΙΤ' αιώνα έν Ιταλία (Βενετία) καϊ ειτα έν Γερ-
4 « 16
ΕΙκ.