DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14279#0032
24
Θεσσαλικοί έπιγραψαί" ύπο Α. Σ. Αρβανιτοπούλλου.
Α Ε 1910
ά άββοβηοΐ&ηΐ οί Ιΐιβ ΡβαδΒΐιίαβ θϊΙΙιθγ ο£ IX2
1228 I. 7 ογ οί IX* 1. Τ οϋόέτερον τούτων είναι
πιθανόν διότι το όνομα Παυσανίας είναι κοινόν,
δεν άρκεΐ δέ μόνον αΰτο προ; εΰρεσιν συγγενείας.
Στίχ. 3-6. Τό ψήφισμα τοΰτο είναι δεύτερον
άντίτυπον το πρώτον ανετέθη εν Φαλάννη βεό'αίως
(πρβ. τά ει; στίχ. 4ο κί. υπομνήματα μου), τοΰτο
δ' εν τινι ίεοώ τής πατρίδος των τιμήθέντων' επειδή
δ' ευρέθη -αρά τά ερείπια αρχαίας Ελληνικής πό-
λεως, ουδεμία αμφιβολία δύναται νά πρόκυψη ότι
ή υπέρ το νυν χωρίον «Δαμάσι» και «ΔαμασοΟλι»
σημαντική αρχαία πόλις είναι ή αναφερομένη έν
στί'/. 6 Μητρόπολις" ούτ(υ; αί άμφιβολίαι τοΰ
\\Γοοά\ν8ΐ·ο1 ε.ά. σελ. 386-337 ότι αδ Ιο ΜθΙιό-
ροΐίδ ϊΐ Ϊ8 Ιβ88 βαβι/ ίο £Ϊνβ άβίϊηϋβ ϊη£θΓ:
ηΐδΐϊοη 1 κτλ., είναι αστήρικτοι" οιότι δεν άπαι-
τοϋνται μείζονες ένοείςεις τών σημειωθεισών ένταΐς
έν τή προηγουμένη σελ. 21 σημ. 1 παρατεθείσαις
ήμετέραις παραπομπαΐς, οι ών Οά έβεβαιοΟτο οτι
αύτη είναι ή ύπο Στεφάνου του Βυζαντίου μνημο-
νευομένη οευτερα Μητρόπολης της ανω Θετταλίας,
αναφερομένη τοπογραφικώς ή αυτή ένταΰθά -ου
και ύπο τοΰ Λιοίου, άλλα λανθάνουσα έν νάσματι
ή άλλως έν τέλει του κεο. 00ου ή έν άρ/ή του
34ου τοΰ βιβλίου 42^ αύτοΰ.
Στίχ. /-8. Οί Φαλανναϊοι έζήτησαν παράτων
Μητροπολιτών δικαστάς νπερ δικαστηρίου, ήτοι
προς συγκρότησαν έν Φαλάννη έκτακτου δικαστη-
ρίου £ένω,ν δικαστών, ίνα δικάση τάς κατά πάλιν,
δίκας και εύϋύνας τοΰτο άϊίνει άνερμήνευτον Ό
\νοο(1\ναΐ'ίΙ έ.ά. σελ. 335" σημαίνει πιθανώτατα
οτι το δ'.καστήρ'.ον τοΰτο είχε περιωρισμένον οιτ-
τ'ον σκοπόν α ) νά οικάση υποθέσεις αποκλειστικώς
πολιτών Φαλανναίων, ήτοι ούγι και Φαλανναίων
προς πολίτας ετέρας πόλεως" αύται εΐναι αί κατά
πολίΐ' δίκαι, ίδιωτικαΐ δήλα δή" β') νά δικάση ευ-
ϋύνας άρχόντων Φαλανναίων, ήτοι τά της διοική-
σεως αυτών ετ σχέσει μόνον προς πολίτας Φαλαν-
' Έν σελ. 337 ορθή; λίγε·, ό \Υοθ(1\ν8Γ(1, χαίπιρ ετ; ά;Α=ιό'άλ-
λων, Ο—ι Ιΐΐθ 1αΙ(61' (Γ/ν. ή ζειιχίνη Μητρόπολις 3 δΙίΟΓΐ <ϋ8ΐ3Π0θ
\νβδΙ οί Ρ1ΐ3ΐ3ηη» «λ.) ϊβ -ηιοτΐ, Η&βΙι/ ίο υβ Ιΐΐθ οΐΙ}' ϊη
Ο,ιιΟΗΐ'οη 1ΐ0Γ6. Τουναντίον ή έν 10 IX8 1231 αναφιροΐλϊνη Μη-
τρόπολις είναι ή έτερα, ή μεγάλη άρ/αία -όλ·.; έν τή νυν [Ιαλαιοκά-
στρω τή; Κβρδίτσης, διότι έν στ·/. 24 άναιέρεται ιερόν "Αφροδίτη;.
οιον Οπηρ/εν έζεϊ ~ερί:ρηυ.ον τή; Καστνίας, ου /.α! άνεΰρομεν την ΘΙβιν
(βλ. Πρακτικά 1911 σελ. 342-343 ζαί 1914 σελ. 178 σημ. 1).
ναίους, οϋς τυχόν ήδίκησαν κατά την οιάρκειάν τή;
έαυτών αρχής, ή υφ ών κατηγγέλΟησαν οπωσδή-
ποτε" αύται είναι αί κατά πόλ.ιν εϋϋνναι, κυριολε-
κτουμένης της λέςεως, καθ' ά έν ίδίω ημών συγ-
γράμματι έςηρευνήσαμεν περί τών άναλόγως συμ-
βαινόντων έν Αθήναις «περί τών εύϋυνών τών
αρχόντων κτλ.» 1900 σελ. 23 κί..
Στί/. 9-16. Αναφέρεται ή διήγησις, καθ' ήν
οί Μητροπολΐται προΟύμως ενέκριναν τήν αιτησιν
τών Φαλανναίων και έτίμησαν τους πρεσοευτάς
αυτών, και έςαπέστειλαν το έκ τών δικαστικών
ψηφισμάτων τών Γοννέων μάλιστα γνωστόν σώμα
τριών δικαστών και ένος γραμματέως* Ό πρόεδρο;
τοΰ δικαστηρίου τούτου Ανδρόνικος Αντιγόνου
θεωρείται Οπό τοΰ λΥοο^νατα" έ.ά. σελ. 333 ώς
ών πιθανώς πατήρ τοΰ έν Μοψίω άργιορονοοΟ Αν-
τιγόνου τοΰ Ανδρόνικου, τοΰ έν 16 IX2 1064
αναγραφομένου" τοΰτο όμως είναι αδύνατον" διότι
πολίτη; τής Περραιοικής Μητροπόλεως δεν ήτο
δυνατόν νά έχη υίόν νρούοζργον έτέρας πόλεως,
κα'ι δή θεσσαλικής" πρόκειται άρα περί τυχαία;
ομωνυμίας, οϋχ'ι ασυνήθους έπ'ι κοινοτέρων τοιού-
των ονομάτων" ούτω και τά στηριχθέντα Οπό του
\\Γ00(1\ν3ΐΌΐ χρονολογικά συμπεράσματα περί τοΰοε
τοΰ ψηφίσματος έκ τής συμπτώσεως ταύτης, αί-
ρονται" βλ. περ'ι τούτων τά εις στίχ. 38-46 έμά
υπομνήματα.
Στίχ. 16-23. Οί Μητροπολΐται δικαστα'ι διεςη-
γαγον έν Φαλάννη άριστα το έργον αύτών' κα'ι
τους μεν πλείστους τών διαδίκων συνεβίβασαν οιά
διαιτησίας και ούτω κατέστησαν περιττήν τήν δια-
δικασίαν" παραπλησίως και ορθώς βεβαίως ερμη-
νεύει ταΰτκ ό λΥοοά^αιτΙ ε.ά. σελ. 33ο ί 11 δοηΐθ
οί ίΐιβ 08δθ8 (τάς πλείονας όμως) Ιΐιβγ θίίβοίθά
ά Γθοοιιοϊΐί&ίίοη \νϊ11ιοαί 1ΐ£ΐνίη§ Ιο ρ988 ]'αά§-
ιηβηί αί κρίσεις άρα δηλοΰσιν ένταΰΟα άπλώς τάς
υπό κρίσιν δικαστικάς υποθέσεις, ώς καλοΰμεν σή-
μερον αύτάς, ή εΐδικώτερον τάς δικογραφίας προ
τής έν τώ δικαστήρια» συζητήσεως" όμοίω; σήμε-
ρον σώ^ρονε; είρηνοοίκαι, ορίζοντες ήμερα; δικα-
σίμου; έκτο; τή; έαυτών εδρα; έν τοις χωρίοι;
προς έκδίκασιν μάλιστα «προσωοινών μέτρων»,
/.ατοοΟοΰσι νά συυιόιοάζωσι τους διαδίκους, είδου.εν
δέ κα'ι ήμεΐς τώ 1913 τον εϊρηνοδίκην Περραιβίας
Ν. Γρανίτσαν, έςερχόμενον μετά τοΰ γραμματέως
7λ' £ 16
Θεσσαλικοί έπιγραψαί" ύπο Α. Σ. Αρβανιτοπούλλου.
Α Ε 1910
ά άββοβηοΐ&ηΐ οί Ιΐιβ ΡβαδΒΐιίαβ θϊΙΙιθγ ο£ IX2
1228 I. 7 ογ οί IX* 1. Τ οϋόέτερον τούτων είναι
πιθανόν διότι το όνομα Παυσανίας είναι κοινόν,
δεν άρκεΐ δέ μόνον αΰτο προ; εΰρεσιν συγγενείας.
Στίχ. 3-6. Τό ψήφισμα τοΰτο είναι δεύτερον
άντίτυπον το πρώτον ανετέθη εν Φαλάννη βεό'αίως
(πρβ. τά ει; στίχ. 4ο κί. υπομνήματα μου), τοΰτο
δ' εν τινι ίεοώ τής πατρίδος των τιμήθέντων' επειδή
δ' ευρέθη -αρά τά ερείπια αρχαίας Ελληνικής πό-
λεως, ουδεμία αμφιβολία δύναται νά πρόκυψη ότι
ή υπέρ το νυν χωρίον «Δαμάσι» και «ΔαμασοΟλι»
σημαντική αρχαία πόλις είναι ή αναφερομένη έν
στί'/. 6 Μητρόπολις" ούτ(υ; αί άμφιβολίαι τοΰ
\\Γοοά\ν8ΐ·ο1 ε.ά. σελ. 386-337 ότι αδ Ιο ΜθΙιό-
ροΐίδ ϊΐ Ϊ8 Ιβ88 βαβι/ ίο £Ϊνβ άβίϊηϋβ ϊη£θΓ:
ηΐδΐϊοη 1 κτλ., είναι αστήρικτοι" οιότι δεν άπαι-
τοϋνται μείζονες ένοείςεις τών σημειωθεισών ένταΐς
έν τή προηγουμένη σελ. 21 σημ. 1 παρατεθείσαις
ήμετέραις παραπομπαΐς, οι ών Οά έβεβαιοΟτο οτι
αύτη είναι ή ύπο Στεφάνου του Βυζαντίου μνημο-
νευομένη οευτερα Μητρόπολης της ανω Θετταλίας,
αναφερομένη τοπογραφικώς ή αυτή ένταΰθά -ου
και ύπο τοΰ Λιοίου, άλλα λανθάνουσα έν νάσματι
ή άλλως έν τέλει του κεο. 00ου ή έν άρ/ή του
34ου τοΰ βιβλίου 42^ αύτοΰ.
Στίχ. /-8. Οί Φαλανναϊοι έζήτησαν παράτων
Μητροπολιτών δικαστάς νπερ δικαστηρίου, ήτοι
προς συγκρότησαν έν Φαλάννη έκτακτου δικαστη-
ρίου £ένω,ν δικαστών, ίνα δικάση τάς κατά πάλιν,
δίκας και εύϋύνας τοΰτο άϊίνει άνερμήνευτον Ό
\νοο(1\ναΐ'ίΙ έ.ά. σελ. 335" σημαίνει πιθανώτατα
οτι το δ'.καστήρ'.ον τοΰτο είχε περιωρισμένον οιτ-
τ'ον σκοπόν α ) νά οικάση υποθέσεις αποκλειστικώς
πολιτών Φαλανναίων, ήτοι ούγι και Φαλανναίων
προς πολίτας ετέρας πόλεως" αύται εΐναι αί κατά
πολίΐ' δίκαι, ίδιωτικαΐ δήλα δή" β') νά δικάση ευ-
ϋύνας άρχόντων Φαλανναίων, ήτοι τά της διοική-
σεως αυτών ετ σχέσει μόνον προς πολίτας Φαλαν-
' Έν σελ. 337 ορθή; λίγε·, ό \Υοθ(1\ν8Γ(1, χαίπιρ ετ; ά;Α=ιό'άλ-
λων, Ο—ι Ιΐΐθ 1αΙ(61' (Γ/ν. ή ζειιχίνη Μητρόπολις 3 δΙίΟΓΐ <ϋ8ΐ3Π0θ
\νβδΙ οί Ρ1ΐ3ΐ3ηη» «λ.) ϊβ -ηιοτΐ, Η&βΙι/ ίο υβ Ιΐΐθ οΐΙ}' ϊη
Ο,ιιΟΗΐ'οη 1ΐ0Γ6. Τουναντίον ή έν 10 IX8 1231 αναφιροΐλϊνη Μη-
τρόπολις είναι ή έτερα, ή μεγάλη άρ/αία -όλ·.; έν τή νυν [Ιαλαιοκά-
στρω τή; Κβρδίτσης, διότι έν στ·/. 24 άναιέρεται ιερόν "Αφροδίτη;.
οιον Οπηρ/εν έζεϊ ~ερί:ρηυ.ον τή; Καστνίας, ου /.α! άνεΰρομεν την ΘΙβιν
(βλ. Πρακτικά 1911 σελ. 342-343 ζαί 1914 σελ. 178 σημ. 1).
ναίους, οϋς τυχόν ήδίκησαν κατά την οιάρκειάν τή;
έαυτών αρχής, ή υφ ών κατηγγέλΟησαν οπωσδή-
ποτε" αύται είναι αί κατά πόλ.ιν εϋϋνναι, κυριολε-
κτουμένης της λέςεως, καθ' ά έν ίδίω ημών συγ-
γράμματι έςηρευνήσαμεν περί τών άναλόγως συμ-
βαινόντων έν Αθήναις «περί τών εύϋυνών τών
αρχόντων κτλ.» 1900 σελ. 23 κί..
Στί/. 9-16. Αναφέρεται ή διήγησις, καθ' ήν
οί Μητροπολΐται προΟύμως ενέκριναν τήν αιτησιν
τών Φαλανναίων και έτίμησαν τους πρεσοευτάς
αυτών, και έςαπέστειλαν το έκ τών δικαστικών
ψηφισμάτων τών Γοννέων μάλιστα γνωστόν σώμα
τριών δικαστών και ένος γραμματέως* Ό πρόεδρο;
τοΰ δικαστηρίου τούτου Ανδρόνικος Αντιγόνου
θεωρείται Οπό τοΰ λΥοο^νατα" έ.ά. σελ. 333 ώς
ών πιθανώς πατήρ τοΰ έν Μοψίω άργιορονοοΟ Αν-
τιγόνου τοΰ Ανδρόνικου, τοΰ έν 16 IX2 1064
αναγραφομένου" τοΰτο όμως είναι αδύνατον" διότι
πολίτη; τής Περραιοικής Μητροπόλεως δεν ήτο
δυνατόν νά έχη υίόν νρούοζργον έτέρας πόλεως,
κα'ι δή θεσσαλικής" πρόκειται άρα περί τυχαία;
ομωνυμίας, οϋχ'ι ασυνήθους έπ'ι κοινοτέρων τοιού-
των ονομάτων" ούτω και τά στηριχθέντα Οπό του
\\Γ00(1\ν3ΐΌΐ χρονολογικά συμπεράσματα περί τοΰοε
τοΰ ψηφίσματος έκ τής συμπτώσεως ταύτης, αί-
ρονται" βλ. περ'ι τούτων τά εις στίχ. 38-46 έμά
υπομνήματα.
Στίχ. 16-23. Οί Μητροπολΐται δικαστα'ι διεςη-
γαγον έν Φαλάννη άριστα το έργον αύτών' κα'ι
τους μεν πλείστους τών διαδίκων συνεβίβασαν οιά
διαιτησίας και ούτω κατέστησαν περιττήν τήν δια-
δικασίαν" παραπλησίως και ορθώς βεβαίως ερμη-
νεύει ταΰτκ ό λΥοοά^αιτΙ ε.ά. σελ. 33ο ί 11 δοηΐθ
οί ίΐιβ 08δθ8 (τάς πλείονας όμως) Ιΐιβγ θίίβοίθά
ά Γθοοιιοϊΐί&ίίοη \νϊ11ιοαί 1ΐ£ΐνίη§ Ιο ρ988 ]'αά§-
ιηβηί αί κρίσεις άρα δηλοΰσιν ένταΰΟα άπλώς τάς
υπό κρίσιν δικαστικάς υποθέσεις, ώς καλοΰμεν σή-
μερον αύτάς, ή εΐδικώτερον τάς δικογραφίας προ
τής έν τώ δικαστήρια» συζητήσεως" όμοίω; σήμε-
ρον σώ^ρονε; είρηνοοίκαι, ορίζοντες ήμερα; δικα-
σίμου; έκτο; τή; έαυτών εδρα; έν τοις χωρίοι;
προς έκδίκασιν μάλιστα «προσωοινών μέτρων»,
/.ατοοΟοΰσι νά συυιόιοάζωσι τους διαδίκους, είδου.εν
δέ κα'ι ήμεΐς τώ 1913 τον εϊρηνοδίκην Περραιβίας
Ν. Γρανίτσαν, έςερχόμενον μετά τοΰ γραμματέως
7λ' £ 16