DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14279#0039
αε ιοπ;
Θεσσαλικοί επιγραψαν ύπο Ά. Σ. 'Λρβανιτοπονλλον.
31
Ρ δύναται νά εκληφθη ήττον πιθανώς ώς Τ. Τά
τοία ποώτα γράμματα του στίχ. 33 και τά πέντε
του στί/. 33 έγράφησαν υπεράνω επί του όιαστί-
χου, τά [Λεν έκ δευτέρας φροντίδος, τά δ ενεκά
τίνος ανωμαλίας του λίθου. Ό ταμίας Διονύσιος,
ίσω: όλον τον ένιαυτον ταμιεύσας, φαίνεται ων
αδελφός του έν άρ. 277 στίχ. 16-17 ταμίου επί-
σης Παρμενίωνος.
277' στίχ. 1-7. Περί του στρατηγού Λύκου
Βλ. κάτω άρ. "284 στίχ. 1-7. Έν τέλει του στ. 3
το Λ, καΐ ίσως έτερον τι γράμμα, έξηλείφθησαν ύπό
του χαράκτου ώς διττογραφηΟέντα' έν δέ στίχ. 4
δεν άπεδόθη ή στιγμή του δευτέρου θ· Το πρώτον
γράμμα του στί/· 1 έςέ/ει αριστερά τών λοιπών.
277' στί/· 8-13. Έν στ. 10 παρέλιπεν ό χα-
ράκτης το πρώτον Υ του στρατηγού- είναι οέ ού-
τος ό Εύρνδάμας, ών βεβαίως της μεγάλης έκ Γόμ-
φων οικογενείας (προ. ΙΟ IX2 287), ήτις άπέδωκε
στρατηγούς Ενρνδάμανιας Άγαϋάνορος και 'Λ^"-
ϋάνορας Εύρυδάμαντος, ή άνευ πατρικών έκφε-
ρομένους' έν ΑΕ 1913 172, είκάσας ότι παρέλιπεν
ό χαράκτης πλείστα, άνέγνων £υρυ<5ά^αΕντος
τοΰ '^α^ώ'ο^ρος· πΡος άποφυγήν παραδοχής
τοσαύτης συγχύσεως, θεωρώ πιθανώτερον το οτι
ή άπελευϋέρωσις ΙτελέσΟη το έαρ και οτι άρα
έγράφη [^ί]ρος· όντως το τελευταΐον γράμμα τοΰ
στίχ. 10 ήτο ή Ν κεκλιμένον, ή μάλλον Η· κατά
την πρώτην περίπτωσιν ήδύνατό τις νά άναγνω
Ενρνδάμα ν\[τ)ος 1. Έν άρ/η τοΰ στίχ. 14 κατά
την παΰλαν άφείΟη κενόν διάστημα ύπο τοΰ χα-
ράκτου.
277" στί/. 16-20. Έπι τίνος στρατηγοΰ έγέ-
νετο ή άπελευΟέρωσις Γ, οέν αναγράφεται' το νά
ύπολάβωμεν οτι έτελέσΟη έπϊ τοΰ προλεχθέντος Εύ-
ρυδάμα (προ. ΑΕ 1913 σελ. 172), κωλύει ό τα-
μιεύσας τότε καΟ' όλον τον ένιαυτον Διονύσιος Ό
Σωσιβίου, άποκλείων ούτιυ τον ένΟάοε έν στίχ. 16
-17 τααίαν Παου.ενίωνα τΌν Φιλοςένου* έπι άλλου
άρα στρατηγοΰ συνέβη, ή έπΙ έτερας στρατηγίας
τοΰ αΰτοΰ Εϋρυδάμα.
277' στί/. 21-26. Ό ταμίας αναγράφεται και
1 Έάν τις έζλάβτ) τά τελευταία ίχνη τοΰ στίχ. 10 ώς ίιπόλοιπα
ΑΓ, 6ά άναγνίό Ενρνδάμα ['Α^γαΰάνο^ρος· -ασών τών εικασιών
προτιμώ ττ,ν άποοίοουσαν [^]ίρο?. οττερ είναι αέν -ρωτοϊανές, άλλα
σΰμΦωνον τοις Ε-ϊ τοΰ λίθου.
έν αριθ. 278 στίχ. 27-28 πληρέστερον, ώς υίός
τοΰ Ιπποκράτους" ό οέ στρατηγός Ακύλας νΰν τό
πρώτον καθίσταται γνωστός. Οί έλευΟερώσαντες
την Εύφροσύνην ήσαν τρεις, στενοί βεβαίως συγ-
γενείς, ών ό Στράτων φαίνεται ών ό αυτός, τώ έν
αριθ. 277 στί/. 29, ε/ων σύζυγον την Μέλισσαν.
Εν στι/. 23 έδιττογραφήΟη το πρώτον Υ της άπε-
λευΟέρας και άπεξέσΟη" έν στί/. 24 διακρίνονται
τινα ίχνη τον υπεράνω επί τοΰ διαστί/ου, όπερ
ομως φαίνεται άτόπως τεΟέν διο ίσως επίτηδες
άπεςέσθη" έν στί/. 23 το Λ τοΰ πόλει έγράφη μάλ-
λον ώς Δ.
277- στί/. 27-30. Ή άπελευΟέρωσις Ε έγέ-
νετο επί τοΰ νΰν το πρώτον επίσης έμκανιζομένου
στρατηγοΰ Αλεξάνδρου' τοΰ ταμίου Δικαιοβονλ.ον
το ΑΙ έγράφη δι' Ε, όπερ οηλοΐ ότι ή νΰν παρ'
ήμϊν προφορά της διφθόγγου αι ώς ε δύναται νά
άνα/Οη τούλά/ιστον εις τους ολίγον μΧ. /ρόνους.
275' στί/. 1-20. Αί ύπο το στοι/εϊον Α απε-
λευθερώσεις αύται έγένοντο έπι τοΰ γνωστοΰ ήδη
έν 16 IX2 1042 στρατηγοΰ Σιυσάνδρου \ καΐ εκεί
όμοίιυς συνεκφερομένου μετά της φράσεως κατα
τό Καίσαρος κρίμα, ήτις έν τώ άριθ. 277 στί/.
10-11 φαίνεται ότι έλέγετο και κρίσει Καίσαρος,
ώς συμπεραίνομεν και έκ τών κάτω μετ' οϋ πολύ
ένΟάοε δημοσιευΟησομένων έπιγραφών δηλουται
οέ δι' αυτών οτι ή έν Λαρίση έκλογή τοΰ στρατη-
γοΰ ύπο τών συνέδρων (βλ. ΑΕ 1910 σελ. 337),
άμφισβητηθεϊσα διά τινα λόγον, π./, ένεκα ισο-
ψηφίας, ενεκρίθη ύ~έρ ενός ύπο τοΰ αύτοκράτορος.
Περί δέ τών ταμιών ό \νοοάλ\γ3γ<3 ε ά. σελ. 323
άμφιβάλλει, άν είναι δύο, ή εις μόνον, ήτοι ο Αν-
λος'Αββιος Σωσίβιος δ Μεϋύστον, ύ~έρ ού φαί-
νεται αποκλίνων άλλ' οί Έλληνες έξέφερον, κατά
την κοινήν και παρά τώ Ρωμαϊκώ λαώ προσφώ-
νησιν τών ανδρών, διά δύο μόνον ονομάτων αυτούς,
π. /. Μ3ΐ·ουδ ΤπΙΗιιβ, Τίίαβ (^αίηοΐϊιΐδ [Τίτος
Κοΐνκτιος ΙΟ IX2 338 κλο.)' ούτως άρα Αύλος
Αββιος είναι Ό πρώτος ταμίας, άνευ πατρικού κατά
την 'Ρωμαϊκήν συνήΟειαν έκφερόμενος, δεύτερος δέ
1 Πρβ. και 16 IX ! 2871)- 1040ά 1297 VIII- είναι -αντα/οΰ
ο αυτός, υιός του 'Αριοτονόον, τιθέμενος ΰ-ό τών ^Γ(1β-11.3υΓ6η I
ι'.: του; νοονους του Αυγούστου εν γένει φαίνεται Οντοϊς ων τ»~>ν ολί-
γων μΧ. χρόνων έζ τοΰ 2871) σννειΛήρωσεν ειίφνώς ό Κί"00£' τό
1297 VIII.
Θεσσαλικοί επιγραψαν ύπο Ά. Σ. 'Λρβανιτοπονλλον.
31
Ρ δύναται νά εκληφθη ήττον πιθανώς ώς Τ. Τά
τοία ποώτα γράμματα του στίχ. 33 και τά πέντε
του στί/. 33 έγράφησαν υπεράνω επί του όιαστί-
χου, τά [Λεν έκ δευτέρας φροντίδος, τά δ ενεκά
τίνος ανωμαλίας του λίθου. Ό ταμίας Διονύσιος,
ίσω: όλον τον ένιαυτον ταμιεύσας, φαίνεται ων
αδελφός του έν άρ. 277 στίχ. 16-17 ταμίου επί-
σης Παρμενίωνος.
277' στίχ. 1-7. Περί του στρατηγού Λύκου
Βλ. κάτω άρ. "284 στίχ. 1-7. Έν τέλει του στ. 3
το Λ, καΐ ίσως έτερον τι γράμμα, έξηλείφθησαν ύπό
του χαράκτου ώς διττογραφηΟέντα' έν δέ στίχ. 4
δεν άπεδόθη ή στιγμή του δευτέρου θ· Το πρώτον
γράμμα του στί/· 1 έςέ/ει αριστερά τών λοιπών.
277' στί/· 8-13. Έν στ. 10 παρέλιπεν ό χα-
ράκτης το πρώτον Υ του στρατηγού- είναι οέ ού-
τος ό Εύρνδάμας, ών βεβαίως της μεγάλης έκ Γόμ-
φων οικογενείας (προ. ΙΟ IX2 287), ήτις άπέδωκε
στρατηγούς Ενρνδάμανιας Άγαϋάνορος και 'Λ^"-
ϋάνορας Εύρυδάμαντος, ή άνευ πατρικών έκφε-
ρομένους' έν ΑΕ 1913 172, είκάσας ότι παρέλιπεν
ό χαράκτης πλείστα, άνέγνων £υρυ<5ά^αΕντος
τοΰ '^α^ώ'ο^ρος· πΡος άποφυγήν παραδοχής
τοσαύτης συγχύσεως, θεωρώ πιθανώτερον το οτι
ή άπελευϋέρωσις ΙτελέσΟη το έαρ και οτι άρα
έγράφη [^ί]ρος· όντως το τελευταΐον γράμμα τοΰ
στίχ. 10 ήτο ή Ν κεκλιμένον, ή μάλλον Η· κατά
την πρώτην περίπτωσιν ήδύνατό τις νά άναγνω
Ενρνδάμα ν\[τ)ος 1. Έν άρ/η τοΰ στίχ. 14 κατά
την παΰλαν άφείΟη κενόν διάστημα ύπο τοΰ χα-
ράκτου.
277" στί/. 16-20. Έπι τίνος στρατηγοΰ έγέ-
νετο ή άπελευΟέρωσις Γ, οέν αναγράφεται' το νά
ύπολάβωμεν οτι έτελέσΟη έπϊ τοΰ προλεχθέντος Εύ-
ρυδάμα (προ. ΑΕ 1913 σελ. 172), κωλύει ό τα-
μιεύσας τότε καΟ' όλον τον ένιαυτον Διονύσιος Ό
Σωσιβίου, άποκλείων ούτιυ τον ένΟάοε έν στίχ. 16
-17 τααίαν Παου.ενίωνα τΌν Φιλοςένου* έπι άλλου
άρα στρατηγοΰ συνέβη, ή έπΙ έτερας στρατηγίας
τοΰ αΰτοΰ Εϋρυδάμα.
277' στί/. 21-26. Ό ταμίας αναγράφεται και
1 Έάν τις έζλάβτ) τά τελευταία ίχνη τοΰ στίχ. 10 ώς ίιπόλοιπα
ΑΓ, 6ά άναγνίό Ενρνδάμα ['Α^γαΰάνο^ρος· -ασών τών εικασιών
προτιμώ ττ,ν άποοίοουσαν [^]ίρο?. οττερ είναι αέν -ρωτοϊανές, άλλα
σΰμΦωνον τοις Ε-ϊ τοΰ λίθου.
έν αριθ. 278 στίχ. 27-28 πληρέστερον, ώς υίός
τοΰ Ιπποκράτους" ό οέ στρατηγός Ακύλας νΰν τό
πρώτον καθίσταται γνωστός. Οί έλευΟερώσαντες
την Εύφροσύνην ήσαν τρεις, στενοί βεβαίως συγ-
γενείς, ών ό Στράτων φαίνεται ών ό αυτός, τώ έν
αριθ. 277 στί/. 29, ε/ων σύζυγον την Μέλισσαν.
Εν στι/. 23 έδιττογραφήΟη το πρώτον Υ της άπε-
λευΟέρας και άπεξέσΟη" έν στί/. 24 διακρίνονται
τινα ίχνη τον υπεράνω επί τοΰ διαστί/ου, όπερ
ομως φαίνεται άτόπως τεΟέν διο ίσως επίτηδες
άπεςέσθη" έν στί/. 23 το Λ τοΰ πόλει έγράφη μάλ-
λον ώς Δ.
277- στί/. 27-30. Ή άπελευΟέρωσις Ε έγέ-
νετο επί τοΰ νΰν το πρώτον επίσης έμκανιζομένου
στρατηγοΰ Αλεξάνδρου' τοΰ ταμίου Δικαιοβονλ.ον
το ΑΙ έγράφη δι' Ε, όπερ οηλοΐ ότι ή νΰν παρ'
ήμϊν προφορά της διφθόγγου αι ώς ε δύναται νά
άνα/Οη τούλά/ιστον εις τους ολίγον μΧ. /ρόνους.
275' στί/. 1-20. Αί ύπο το στοι/εϊον Α απε-
λευθερώσεις αύται έγένοντο έπι τοΰ γνωστοΰ ήδη
έν 16 IX2 1042 στρατηγοΰ Σιυσάνδρου \ καΐ εκεί
όμοίιυς συνεκφερομένου μετά της φράσεως κατα
τό Καίσαρος κρίμα, ήτις έν τώ άριθ. 277 στί/.
10-11 φαίνεται ότι έλέγετο και κρίσει Καίσαρος,
ώς συμπεραίνομεν και έκ τών κάτω μετ' οϋ πολύ
ένΟάοε δημοσιευΟησομένων έπιγραφών δηλουται
οέ δι' αυτών οτι ή έν Λαρίση έκλογή τοΰ στρατη-
γοΰ ύπο τών συνέδρων (βλ. ΑΕ 1910 σελ. 337),
άμφισβητηθεϊσα διά τινα λόγον, π./, ένεκα ισο-
ψηφίας, ενεκρίθη ύ~έρ ενός ύπο τοΰ αύτοκράτορος.
Περί δέ τών ταμιών ό \νοοάλ\γ3γ<3 ε ά. σελ. 323
άμφιβάλλει, άν είναι δύο, ή εις μόνον, ήτοι ο Αν-
λος'Αββιος Σωσίβιος δ Μεϋύστον, ύ~έρ ού φαί-
νεται αποκλίνων άλλ' οί Έλληνες έξέφερον, κατά
την κοινήν και παρά τώ Ρωμαϊκώ λαώ προσφώ-
νησιν τών ανδρών, διά δύο μόνον ονομάτων αυτούς,
π. /. Μ3ΐ·ουδ ΤπΙΗιιβ, Τίίαβ (^αίηοΐϊιΐδ [Τίτος
Κοΐνκτιος ΙΟ IX2 338 κλο.)' ούτως άρα Αύλος
Αββιος είναι Ό πρώτος ταμίας, άνευ πατρικού κατά
την 'Ρωμαϊκήν συνήΟειαν έκφερόμενος, δεύτερος δέ
1 Πρβ. και 16 IX ! 2871)- 1040ά 1297 VIII- είναι -αντα/οΰ
ο αυτός, υιός του 'Αριοτονόον, τιθέμενος ΰ-ό τών ^Γ(1β-11.3υΓ6η I
ι'.: του; νοονους του Αυγούστου εν γένει φαίνεται Οντοϊς ων τ»~>ν ολί-
γων μΧ. χρόνων έζ τοΰ 2871) σννειΛήρωσεν ειίφνώς ό Κί"00£' τό
1297 VIII.