DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14279#0099
Θεσσαλικοί έπιγραφαί' ύπο Ά. Σ. 'Αρβανιτοπονλλου. 7/
ΑΕ 1816
κατ' έμήν συμπλήρωσιν «στρ(ατηγοθντος) του Κυ-
ρίου ήμών Καίσαρος »' πρβ. και αύτ. άριθ. 415
στίν. 72-78, ένθα μνημονεύεται το (πρώτον) έτος
έπί αύτοκράτορος ΣεβαστοΟ, ουδείς δέ στρατηγός,
έςού μαίνεται 5τι υπονοείται ώς στρατηγός αύτός ό
Αύγουστος" πάντως άνηγορεΰετο ενίοτε στρατηγός
του κοινού αυτός ό αυτοκράτωρ, ούχΙ τοσοΟτον τι-
μής ένεκεν, όσον προς αποφυγήν άναρ/ίας εν τινι
ετει, καΟ' ο οί έν Ααρίση σύνεδροι δεν κατώρΟουν
να έκλέςωσι νομίμως στρατηγον τοΟ ένιαυτοΰ' ότι
έν ισοψηφία, ή οΥάλλον προσόμοιον λόγον,ή εκλογή,
ή μάλλον ή έπικύρωσις της εκλογής του στρατη-
γού, έτελεϊτο κρίσει Καίσαρος ή κατά τό Καίσαρος
κρίμα, είπομεν έν τοις άνω σελ. 31. Σημειωτέον όμως
ότι έν ετέρα επιγραφή της Όλοοσσόνος επίσης έν
ία IX 2 1299 στί/. 7 κ. έ. υπάρχει ταμίας '^ν-
τίγονος υιός ΠΑ . . ωΝΟΟ έν στρατηγώ ΚΑΙΑΝ
ή όμοιότης τούτων προς τοϋς ένθάδε είναι ισχυρά
και οαίνεται ότι περί των αύτών πρόκειται" δυστυ-
χώς ούτε ό Κθπι ούτε εγώ κατωρθώσαμεν νά με-
λετήσωμεν τον λίθον έκεΐνον, όντα έτι κεκαλυμμέ-
νων. Άξιον σημειώσεως είναι το έν στί/. 19 όνομα,
ούχΙ όλως βέβαιον, του Λάγου έν Περραιβία.
281- στίχ. 21-26. ϊό παραλειφθέν έν στίχ. 21
της πόλεως ίσως έγράφη επίσης, ώς έν στί/. 16,
υπεράνω έπί τοΟ διαστί/ου, μετά το Κλέωνος όμως·
ό οέ ταμίας ούτος είναι έμφανώς ό αύτός τώ έν
στίχ. 1-2 και 9-10, άλλ' έπί άλλου στρατηγοϋ'
τά γράμματα IΓ του πατρός αύτοΰ φαίνεται. ότι
παρελείφθησαν, ή εγράφησαν έν συμπιλήματί. Ό
δ' ενταύθα στρατηγός είναι μεν ασφαλώς ό Αγα-
ϋάνωρ' άλλά προ αύτοΟ διεκρίναμεν συμπίλημά τι
άμφίβολον Π, όπερ συνήθως δηλοϊ πό(λει)- προη-
γείται δέ αύτοΰ τ ος' τοΰτο Οά είναι ή τελευταία
συλλαβή του παραλειφθέντος, ή διά του συνήθους
συμπιλήματος δηλωθέντος, στρατηγού" άλλά και
τοΰτο δεν διακρίνεται" ήθελεν άρα ό χαράκτης νά
άποδώση ολογράφως το « στρατηγοΰντος » ' στενο-
χωρηθείς όμως, και θέλων νά άποφύγη τάς διαγρα-
φάς και άποςέσεις, έγραψε τι μέρος τοΟ συμπιλή-
ματος, το Τ και το τέρμα της λέξεως ος" ό στρα-
τηγός λοιπόν θά ήτο Πό(πλιος) Άγαΰάνωρ, νυν τό
πρώτον εμφανιζόμενος" διότι ό Αγαθάνωρ Ενρυ-
δάμαντος, περί ού βλ. τά προειρημένα έν σελ. 31,
είναι διάφορος τοΟοε, γνωστός δ' εκ τών έπιγραφών
ΙΟ IX2 71 (τοΟ 178-146 π. Χρ.) και 542 (τών
ολίγον π. Χρ. -/ρόνων κατά «Ι&γ(1β-Ι^3ΐιι·βη1;)· φαί-
νεται όμως ών της αύτής έκείνω μεγάλης έν Γόμ-
φοις οικογενείας, ούτος τε κα'ι ό έν δημοσιευΟησο-
μέναις κάτω έπιγραφαϊς άπαντών Άγαΰάνωρ κα'ι
έτερος, έκφερόμενος πιθανώς Κοκκήιος Αγαϋά-
νωρ. Ό έν στί/. 22 Πίστος είναι βέβαιος" ό δ' ελευ-
θερωτής και ό πατήρ αύτοΟ έν στί/. «3 δέν δύ-
νανται νά συμπληρωθώσιν ασφαλώς" άρμόττουσιν
όμως τοις ίχνεσι και τώ /ώρω τα τεθέντα. Από
του στί/. 25 φαίνεται πιθανόν ότι άρ/εται άλλη
άπελευθέρωσις έπί τών αύτών τή άνω αρχόντων.
282" στί/. 1-6. Του πατρικού του ταμίου τό
πρώτον γράμμα είναι λίαν πιθανόν. Ό δεύτερος
στί/· είναι όλως άποτετριμμένος και μόνον σκιώδη
ίχνη γραμμάτων διακρίνονται. Ό έν στί/. 3 στρα-
τηγός δύναται νά συμπληρωθή ποικίλως, π. γ.
Αρναγόρας, Νικαγόρας κττ.' έΟέσαμεν ώς πιθα-
νόν τόν Ίσαγόραν, λίαν γνωστόν έν τοιούτοις '/ρό-
νοις, ίσίος τον τελευταϊον δημοσιευθέντα έν τώ πι-
νάκι ημών έν τή Κβνιιβ άβ Ρ1ιϊ1ο1ο§ϊθ 191 I σελ.
288 τών /ρόνων του Κοκκηΐον Ανκον II ελλει-
ψις της αύξήσεως έν τώ έλευϋ·ερώϋ·ησαν λόγον εν ε ι
τήν κοινοτέραν τότε /ρήσιν, ές ής προέκυψεν ή
παρ' ήμϊν έν τή Νέα Ελληνική κατά κανόνα σ/ε-
δον άπαράβατον παράλειψις της αύξησεως ταύτης.
Τον στί/. 4 διττώς δύναται τις νά συμπληρώση,
ή ώς άνω δήλα δή, ή ώς έξης:
3........--...........έλευθέ[ρω-
4 σε κα'ι της παραμονής άπέ](λ)υσε Νέ[α] Εύπορί[α-
5 ν και δείνα" έ'δωκεν έκάσο) αύ]τών κτλ.
Οντως δε το ίχνος Π του Παυσά δύναται νά
έκληφθη ώς ύπόλοιπον Ε, τό οέ πρώτον Α αύτοΰ
ώς Λ, έσφαλμένως γραφέν ώς Α" τό τελευταϊον Α
αύτοΰ πράγματι έγράφη τό κατ' αρχάς ώς Ε κα'ι
διωρθώθη κατόπιν, ώς φαίνεται, εις Α" ώς Ε σα-
φές άποδίδει αύτό ό \νΌθ(Ιν/8γ(1. Ή ώς άνω έκδο/ή
δηλοϊ τον και άλλοθεν γνωστόν τύπον της μή μό-
νον ελευθερώσεως άλλά κα'ι απολύσεως της παρα-
μονής, περί ού βλ. ΑΕ 1913 σελ. 168 κα'ι ΙΊ'Λ.
283' στί/. 1-7. Έν άρχή του στί/. 3 υπάρχει
πιθανώς το σύνηθες συμπίλημά ^ και μετ' αύτό
το ΟΝ. Ο ταμίας Έπιμ---δύναται πικίλως νά
ΑΕ 1816
κατ' έμήν συμπλήρωσιν «στρ(ατηγοθντος) του Κυ-
ρίου ήμών Καίσαρος »' πρβ. και αύτ. άριθ. 415
στίν. 72-78, ένθα μνημονεύεται το (πρώτον) έτος
έπί αύτοκράτορος ΣεβαστοΟ, ουδείς δέ στρατηγός,
έςού μαίνεται 5τι υπονοείται ώς στρατηγός αύτός ό
Αύγουστος" πάντως άνηγορεΰετο ενίοτε στρατηγός
του κοινού αυτός ό αυτοκράτωρ, ούχΙ τοσοΟτον τι-
μής ένεκεν, όσον προς αποφυγήν άναρ/ίας εν τινι
ετει, καΟ' ο οί έν Ααρίση σύνεδροι δεν κατώρΟουν
να έκλέςωσι νομίμως στρατηγον τοΟ ένιαυτοΰ' ότι
έν ισοψηφία, ή οΥάλλον προσόμοιον λόγον,ή εκλογή,
ή μάλλον ή έπικύρωσις της εκλογής του στρατη-
γού, έτελεϊτο κρίσει Καίσαρος ή κατά τό Καίσαρος
κρίμα, είπομεν έν τοις άνω σελ. 31. Σημειωτέον όμως
ότι έν ετέρα επιγραφή της Όλοοσσόνος επίσης έν
ία IX 2 1299 στί/. 7 κ. έ. υπάρχει ταμίας '^ν-
τίγονος υιός ΠΑ . . ωΝΟΟ έν στρατηγώ ΚΑΙΑΝ
ή όμοιότης τούτων προς τοϋς ένθάδε είναι ισχυρά
και οαίνεται ότι περί των αύτών πρόκειται" δυστυ-
χώς ούτε ό Κθπι ούτε εγώ κατωρθώσαμεν νά με-
λετήσωμεν τον λίθον έκεΐνον, όντα έτι κεκαλυμμέ-
νων. Άξιον σημειώσεως είναι το έν στί/. 19 όνομα,
ούχΙ όλως βέβαιον, του Λάγου έν Περραιβία.
281- στίχ. 21-26. ϊό παραλειφθέν έν στίχ. 21
της πόλεως ίσως έγράφη επίσης, ώς έν στί/. 16,
υπεράνω έπί τοΟ διαστί/ου, μετά το Κλέωνος όμως·
ό οέ ταμίας ούτος είναι έμφανώς ό αύτός τώ έν
στίχ. 1-2 και 9-10, άλλ' έπί άλλου στρατηγοϋ'
τά γράμματα IΓ του πατρός αύτοΰ φαίνεται. ότι
παρελείφθησαν, ή εγράφησαν έν συμπιλήματί. Ό
δ' ενταύθα στρατηγός είναι μεν ασφαλώς ό Αγα-
ϋάνωρ' άλλά προ αύτοΟ διεκρίναμεν συμπίλημά τι
άμφίβολον Π, όπερ συνήθως δηλοϊ πό(λει)- προη-
γείται δέ αύτοΰ τ ος' τοΰτο Οά είναι ή τελευταία
συλλαβή του παραλειφθέντος, ή διά του συνήθους
συμπιλήματος δηλωθέντος, στρατηγού" άλλά και
τοΰτο δεν διακρίνεται" ήθελεν άρα ό χαράκτης νά
άποδώση ολογράφως το « στρατηγοΰντος » ' στενο-
χωρηθείς όμως, και θέλων νά άποφύγη τάς διαγρα-
φάς και άποςέσεις, έγραψε τι μέρος τοΟ συμπιλή-
ματος, το Τ και το τέρμα της λέξεως ος" ό στρα-
τηγός λοιπόν θά ήτο Πό(πλιος) Άγαΰάνωρ, νυν τό
πρώτον εμφανιζόμενος" διότι ό Αγαθάνωρ Ενρυ-
δάμαντος, περί ού βλ. τά προειρημένα έν σελ. 31,
είναι διάφορος τοΟοε, γνωστός δ' εκ τών έπιγραφών
ΙΟ IX2 71 (τοΟ 178-146 π. Χρ.) και 542 (τών
ολίγον π. Χρ. -/ρόνων κατά «Ι&γ(1β-Ι^3ΐιι·βη1;)· φαί-
νεται όμως ών της αύτής έκείνω μεγάλης έν Γόμ-
φοις οικογενείας, ούτος τε κα'ι ό έν δημοσιευΟησο-
μέναις κάτω έπιγραφαϊς άπαντών Άγαΰάνωρ κα'ι
έτερος, έκφερόμενος πιθανώς Κοκκήιος Αγαϋά-
νωρ. Ό έν στί/. 22 Πίστος είναι βέβαιος" ό δ' ελευ-
θερωτής και ό πατήρ αύτοΟ έν στί/. «3 δέν δύ-
νανται νά συμπληρωθώσιν ασφαλώς" άρμόττουσιν
όμως τοις ίχνεσι και τώ /ώρω τα τεθέντα. Από
του στί/. 25 φαίνεται πιθανόν ότι άρ/εται άλλη
άπελευθέρωσις έπί τών αύτών τή άνω αρχόντων.
282" στί/. 1-6. Του πατρικού του ταμίου τό
πρώτον γράμμα είναι λίαν πιθανόν. Ό δεύτερος
στί/· είναι όλως άποτετριμμένος και μόνον σκιώδη
ίχνη γραμμάτων διακρίνονται. Ό έν στί/. 3 στρα-
τηγός δύναται νά συμπληρωθή ποικίλως, π. γ.
Αρναγόρας, Νικαγόρας κττ.' έΟέσαμεν ώς πιθα-
νόν τόν Ίσαγόραν, λίαν γνωστόν έν τοιούτοις '/ρό-
νοις, ίσίος τον τελευταϊον δημοσιευθέντα έν τώ πι-
νάκι ημών έν τή Κβνιιβ άβ Ρ1ιϊ1ο1ο§ϊθ 191 I σελ.
288 τών /ρόνων του Κοκκηΐον Ανκον II ελλει-
ψις της αύξήσεως έν τώ έλευϋ·ερώϋ·ησαν λόγον εν ε ι
τήν κοινοτέραν τότε /ρήσιν, ές ής προέκυψεν ή
παρ' ήμϊν έν τή Νέα Ελληνική κατά κανόνα σ/ε-
δον άπαράβατον παράλειψις της αύξησεως ταύτης.
Τον στί/. 4 διττώς δύναται τις νά συμπληρώση,
ή ώς άνω δήλα δή, ή ώς έξης:
3........--...........έλευθέ[ρω-
4 σε κα'ι της παραμονής άπέ](λ)υσε Νέ[α] Εύπορί[α-
5 ν και δείνα" έ'δωκεν έκάσο) αύ]τών κτλ.
Οντως δε το ίχνος Π του Παυσά δύναται νά
έκληφθη ώς ύπόλοιπον Ε, τό οέ πρώτον Α αύτοΰ
ώς Λ, έσφαλμένως γραφέν ώς Α" τό τελευταϊον Α
αύτοΰ πράγματι έγράφη τό κατ' αρχάς ώς Ε κα'ι
διωρθώθη κατόπιν, ώς φαίνεται, εις Α" ώς Ε σα-
φές άποδίδει αύτό ό \νΌθ(Ιν/8γ(1. Ή ώς άνω έκδο/ή
δηλοϊ τον και άλλοθεν γνωστόν τύπον της μή μό-
νον ελευθερώσεως άλλά κα'ι απολύσεως της παρα-
μονής, περί ού βλ. ΑΕ 1913 σελ. 168 κα'ι ΙΊ'Λ.
283' στί/. 1-7. Έν άρχή του στί/. 3 υπάρχει
πιθανώς το σύνηθες συμπίλημά ^ και μετ' αύτό
το ΟΝ. Ο ταμίας Έπιμ---δύναται πικίλως νά