DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14279#0110
88 Θεσσαλικοί έπιγραφαί' νπο Α. Σ. 'Αρβανιτοπονλλον
ΛΕ 1910
Επειδή έν στίχ. 2 διακρίνονται σαφή ίχνη της ένεκα δύναταί χις να ύποπτεύση ρτι εκείθεν έκομί-
λέςεως στρατηγονντος ή -ΐπΐ στρατηγού, ύπολείπε- σΟη ή στήλη αυτή, καίτοι ή τρίωρος άπόστασις
ταί οέ δεξιά πολύς /ώρος μέχρι της αρχής τοΰ' στίχ. κα! το ουσχερές της όδου, ετί δε ή μή έλλειψις λί-
3, ένθα ύπάρχουσι τά μηνύοντα τον '^Ι^α^ώ'ορα Οων έν αύτη τη Έλασσόνι καθίστα το'.αύτην ύπο-
ί/νη, συνεπληρώσαμεν ώς άνω, ΟεωροΟντες πιθα- ψίαν ούχϊ πιθανήν.
νήν την τοΟ συχνάκις αναφερομένου έν ταΤς έπΐ; Γπό την έπιγραφήν κατά το τέρμα της στήλης
γραφαΐς τών τόπων τούτων στρατηγού- τούτου άνα- διετηρήΟη ή κεφαλή καί οΐ ώμοι άοαΟώς άναγε-
γραφήν, περί ού βλ. άνω άριθ. 281 σελ. 77. γλυμμένου έρμου Έρμου Χθονίου" υπέρ το Σ του
Έπιμονωτέρα έςέτασις τών έκτύπων δύναται νά Αορίας μέχρι του I του Μνησιμάχου διακρίνεται
άποδώση τινά πλείονα και ασφαλέστερα τών προ- μόλις χάραγμά τι οι οξέος οργάνου ΛΛφΙ Ν Η
τεθέντων. I I I 4
ό'περ διττώς δύναται νά έρμηνευθή, ή Αλφι(η)νή
Άριϋ*. 294 (είκ. 15· Μονσ. Έλασσ. άρώ. [Φε]ίδ\ ωνος ή \ Κ\ήδ[ωνος\ , ή μάλλον ώς ερωτική
ίδ^. Στήλη μελανοφαίου μαρμάρου, άκέραιος,'άλλ' έκφρασις Αλψι(η)νή \φε]ίδο[ν] ή [κ]^(5ο[ν|, ό'περ
έπεξειργασμένη ΰπό τών νεωτέρων, ύφ ών έποιήθη αντιστοιχεί τώ νυν κοινώς έν όμοίαις -εριπτώσεσι
καϊ ο ύπο τήν έπιγραφήν άοαθής μέγας τετράγω- λεγομένω «λυπήσου με» ή « φυλάςου»' ίσως ό
νος τόρμος. "Υψ. 1 25, πλάτ. 0'44, πά/. 0*15. έρών εύρε κατάλληλον προς γραπτήν εκφρασιν τοΰ
— Πρβ. Εθνιτβ βρί§;Γ. 1914 σελ. 19, άριθ. 263. συναισθήματος αύτοΰ τήν στήλην του πατρός ή
Άπετείχισα αύτήν εκ τοΟ δαπέδου του νάρθη- στενού συγγενούς της ερωμένης, ήν αύτη θα έπε-
κος τοΟ έν Έλασσόνι μεγάλου τζαμιού Χατζή σκέπτετο προς τέλεσιν τών νομίμων έναγισμάτοον.
Χουσειν. Σημειωτέον ότι άπαντα Ελένη Άλφιηνή Βάσ-
Ή έπιγραφή έχαράχθη σχεδόν βαθέως και κα- σου απελεύθερα Ιν ΙΟ Ι£2 854.
λώς· υψ. γραμμ. 0-025-0·035, διάστιχ. 0Ό04-
ανήκει τώ τέλει που της Α'π. Χ. έκατονταετηρίδος. Άριϋ'. 295 (Μονσ. Έλαασ. άρώ. 14). Στήλη
μαοΐλάοου λευκοΦαίου, κάτω
μόνον καί τι άνωτάτω άποκε-
κομμένη, πλήρης άσβέστου καϊ
ισχυρώς πεπατημένη" άνω λή-
προεςεχον γεισον και
άνθέμιον μετά γλυπτών, ουχί
έντέχνων κοσμημάτων, "ϊψ.
Ο-62* πλάτ. 0 51, πάχ.0-15.
Προ. Εβνυβ Ερίοτ. 1914
σελ. 19-20, άριθ. 264. Το
έκτυπον αύ-.ής, άποσταλέν έν
ετει 1913 τώ Α. Κθϊη&οΐι,
Είκ. 75 (επιγρ. άριι?. 201). Επιτύμβιος στήλη τον Άβρίον εν 'Ολοοοσόη. > 'Λ___ > .
' ■ ' η' > ι ι απωλετο μετα των ποοσημειω-
Οέντων άνω σελ. 81 καί 85.
Άβρίας Μνησιμά- Άπετείχισα αύτήν έκ της κλίμακος Τουρκικής
χον ηρως χρηστέ οικίας.
Χαι(?ε· Ή επιγραφή έχαράχθη άβαθώς καί καλώς-
υψ. γραμμ. 0-028-0-035, διάστιχ. 0-012- ό
Πολλάκις εμφανίζεται Αβρίας Μνησιμάχου καϊ τελευταίος στίχος έχαράχθη επί του έπιστυλίου
Μνησίμαγ^ος Αβρίον έν έπιγραφαΐς τών Χυρετιών, ομοιώματος ναίσκου διά μικρών γραμμάτων ύψ.
έν συνεχεία ένθάδε δημοσιευθησομέναις' τούτου 0Ό08.
76· 1· 77.
ΛΕ 1910
Επειδή έν στίχ. 2 διακρίνονται σαφή ίχνη της ένεκα δύναταί χις να ύποπτεύση ρτι εκείθεν έκομί-
λέςεως στρατηγονντος ή -ΐπΐ στρατηγού, ύπολείπε- σΟη ή στήλη αυτή, καίτοι ή τρίωρος άπόστασις
ταί οέ δεξιά πολύς /ώρος μέχρι της αρχής τοΰ' στίχ. κα! το ουσχερές της όδου, ετί δε ή μή έλλειψις λί-
3, ένθα ύπάρχουσι τά μηνύοντα τον '^Ι^α^ώ'ορα Οων έν αύτη τη Έλασσόνι καθίστα το'.αύτην ύπο-
ί/νη, συνεπληρώσαμεν ώς άνω, ΟεωροΟντες πιθα- ψίαν ούχϊ πιθανήν.
νήν την τοΟ συχνάκις αναφερομένου έν ταΤς έπΐ; Γπό την έπιγραφήν κατά το τέρμα της στήλης
γραφαΐς τών τόπων τούτων στρατηγού- τούτου άνα- διετηρήΟη ή κεφαλή καί οΐ ώμοι άοαΟώς άναγε-
γραφήν, περί ού βλ. άνω άριθ. 281 σελ. 77. γλυμμένου έρμου Έρμου Χθονίου" υπέρ το Σ του
Έπιμονωτέρα έςέτασις τών έκτύπων δύναται νά Αορίας μέχρι του I του Μνησιμάχου διακρίνεται
άποδώση τινά πλείονα και ασφαλέστερα τών προ- μόλις χάραγμά τι οι οξέος οργάνου ΛΛφΙ Ν Η
τεθέντων. I I I 4
ό'περ διττώς δύναται νά έρμηνευθή, ή Αλφι(η)νή
Άριϋ*. 294 (είκ. 15· Μονσ. Έλασσ. άρώ. [Φε]ίδ\ ωνος ή \ Κ\ήδ[ωνος\ , ή μάλλον ώς ερωτική
ίδ^. Στήλη μελανοφαίου μαρμάρου, άκέραιος,'άλλ' έκφρασις Αλψι(η)νή \φε]ίδο[ν] ή [κ]^(5ο[ν|, ό'περ
έπεξειργασμένη ΰπό τών νεωτέρων, ύφ ών έποιήθη αντιστοιχεί τώ νυν κοινώς έν όμοίαις -εριπτώσεσι
καϊ ο ύπο τήν έπιγραφήν άοαθής μέγας τετράγω- λεγομένω «λυπήσου με» ή « φυλάςου»' ίσως ό
νος τόρμος. "Υψ. 1 25, πλάτ. 0'44, πά/. 0*15. έρών εύρε κατάλληλον προς γραπτήν εκφρασιν τοΰ
— Πρβ. Εθνιτβ βρί§;Γ. 1914 σελ. 19, άριθ. 263. συναισθήματος αύτοΰ τήν στήλην του πατρός ή
Άπετείχισα αύτήν εκ τοΟ δαπέδου του νάρθη- στενού συγγενούς της ερωμένης, ήν αύτη θα έπε-
κος τοΟ έν Έλασσόνι μεγάλου τζαμιού Χατζή σκέπτετο προς τέλεσιν τών νομίμων έναγισμάτοον.
Χουσειν. Σημειωτέον ότι άπαντα Ελένη Άλφιηνή Βάσ-
Ή έπιγραφή έχαράχθη σχεδόν βαθέως και κα- σου απελεύθερα Ιν ΙΟ Ι£2 854.
λώς· υψ. γραμμ. 0-025-0·035, διάστιχ. 0Ό04-
ανήκει τώ τέλει που της Α'π. Χ. έκατονταετηρίδος. Άριϋ'. 295 (Μονσ. Έλαασ. άρώ. 14). Στήλη
μαοΐλάοου λευκοΦαίου, κάτω
μόνον καί τι άνωτάτω άποκε-
κομμένη, πλήρης άσβέστου καϊ
ισχυρώς πεπατημένη" άνω λή-
προεςεχον γεισον και
άνθέμιον μετά γλυπτών, ουχί
έντέχνων κοσμημάτων, "ϊψ.
Ο-62* πλάτ. 0 51, πάχ.0-15.
Προ. Εβνυβ Ερίοτ. 1914
σελ. 19-20, άριθ. 264. Το
έκτυπον αύ-.ής, άποσταλέν έν
ετει 1913 τώ Α. Κθϊη&οΐι,
Είκ. 75 (επιγρ. άριι?. 201). Επιτύμβιος στήλη τον Άβρίον εν 'Ολοοοσόη. > 'Λ___ > .
' ■ ' η' > ι ι απωλετο μετα των ποοσημειω-
Οέντων άνω σελ. 81 καί 85.
Άβρίας Μνησιμά- Άπετείχισα αύτήν έκ της κλίμακος Τουρκικής
χον ηρως χρηστέ οικίας.
Χαι(?ε· Ή επιγραφή έχαράχθη άβαθώς καί καλώς-
υψ. γραμμ. 0-028-0-035, διάστιχ. 0-012- ό
Πολλάκις εμφανίζεται Αβρίας Μνησιμάχου καϊ τελευταίος στίχος έχαράχθη επί του έπιστυλίου
Μνησίμαγ^ος Αβρίον έν έπιγραφαΐς τών Χυρετιών, ομοιώματος ναίσκου διά μικρών γραμμάτων ύψ.
έν συνεχεία ένθάδε δημοσιευθησομέναις' τούτου 0Ό08.
76· 1· 77.