DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Artikel:Paratērēsis eis AE 1916 30
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14279#0115
ΑΕ 1916
Θεσσαλικοί έπιγραφαί' νπδ Ά. Σ. Άρβανιτοπονλλον. 93
πιθανωτάτη -ασών εκδοχή. Εκεί που λέγεται δτι
ευρέθη και έτερος πίθος, ολίγον μικρότερος τοΟοε,
όμοιας άλλ αμελεστέρας εργασίας, ακέραιος, πλην
τμήματος τοΰ χείλους, δπεο λέγεται ότι άπέκοψέν
δ εϋρών και έπώλησέ τινι Ευρωπαία» περιηγητή,
ώς φέρον γράμματα επίσης (άριθ. εύρ. 131).
Διότι επί τοΰ χείλους του περί οδ δ λόγος πίθου
ύπάρχουσι τέσσαρα μεγάλα και βαθύτατα γράμ-
ματα, ή σύμβολα, επιμελέστατα ποιηθέντα έπί τοΟ
£ικ. 28' (επιγρ. άρι&. 300). Επιγραφή (πελασγική;)
ετιι χείλους πίϋον εν "Ορ&ί) - Κοροέα.
τετυπωμένα. Ταΰτα δύναται τις νά άναγνώ τΌ μεν
-οώτον ώς τι σύυ,βολον μέτοου ύγοών, τά οέ λοιπά
ώς ΜΖ< ή 47 Υ2, δι' οδ αριθμού έδηλοΰτο το περιε-
χόμενον.
Άλλ' επειδή ή τέχνη τοΰ πίθου, ώς και τοΟ έτε-
ρου μνημονευθέντος, καίτοι ούδαμοΟ αυτών ϋπάρ-
•/ει -/αρακτηριστικόν τι κόσμημα, μαίνεται άρ-
χαϊκή, και δή της Μυκηναίας λεγομένης περιόδου,
διότι οί της ιστορικής περιόδου μείζονες έ'τι πίθοι,
οίους εΰρομεν έν Δημητριάδι, διαφέρουσι τούτων
ουσιωδώς έν τω τρόπω τής εκλογής του πηλού,
τής πλάσεως, τής αλοιφής κα'ι τής όπτήσεως, ού-
ναταί τις νά θεώρηση τά γράμματα ώς ττελαο-
γΐκά, οία ευρέθησαν μάλιστα έν Κρήτη και άλλα-
/οΰ τής Ελλάδος.
"Οντως δε το πρώτον ές αριστερών γράμμα έν
είδει τριαίνης άπαντα συ^νάκις έν ταΐς ίερογλυφι-
καΐς έπιγραφαϊς τής Κρήτης, ούχ ήττον δε και τά
λοιπά τρία, ώς δύναται τις νά συμπεράνη, παρα-
βάλλων ταΰτα τοις παρά Εν&ιΐ8 έν 8οπρΐ& Μϊηοα.
όμοίοις' το -ρώτον δε είναι άκριβώς το δυνάμενον
νά παράσνη άφορμήν εις είκασίαν, ώς λίαν χαρα-
κτηριστικόν' δύναται όμως νά έκληφθη τοΰτο και
ώς τελικόν, άναγινωσκομένης τής επιγραφής εκ
τών κάτω κατ' άντίστρο^ον τής έν τή παρακείμενη
είκόνι θέσιν, καίτοι ή τελευταία αύτη φαίνεται
άτϊίθανωτέρα τής ήδη άναγραφείσης.
Σημειωτέον δε ότι αύτη θά ήτο ή πρώτη έκ Θεσ-
σαλίας επιγραφή, ήτις δύναται νά παράσχη σοβα-
ράν και πιθανήν ΰποψίαν υπάρξεως πελασγικών
γραμμάτων διότι αί έν τή Αργ. 'Εφημ. 1915
σελ. 98-114 ύπό Ν. Γιαννοπούλλου δημοσιευό-
μεναι δεν παρέχουσιν ούδεμίαν πίστιν, δυνάμεναινά
έρμηνευθώσιν ώς τυχαία χαράγματα ή κοσμήματα,
ή νεωτερικά σφραγίσματα, συνθηματικά ή μαγικά.
Έν Ναυπλίω τί) 15 Ιανουαρίου 1916.
Απόστολος Σ. Άρβανιτόπουλλος.
Παρατήρησις είς ΑΕ 1916 30
Έν τοις ύ-ομνήμασί μου είς την ύπ' άριθ. 276
στί/· 0-21 έπιγραφήν (πρβ. και πίνακα σελ. 91-92)
έγραψα δικαιολογίαν το ότι «διαρρήδην αναγρά-
φεται δ Λυσίμαχος ώς ταμιεύσας τον ένιαντδν όλον»"
τοΰτο είναι έσφαλμένον' διότι το έν ταΐς άπελευ-
θερώσεσιν άναγραφόμενον τον ένιαντδν κείται απο-
λύτως ώς /ρονικόν, ήτοι κατά τον ένιαυτόν, άνευ
έπιβολής σχέσεως προς τόν ταμίαν, ότι δήθεν κα.Ο'
όλον τόν ένιαυτόν έταμίευσε" τοΰτο προκύπτει σα-
φώς έκ δημοσιευθησομένων επιγραφών, έν αΐς άνα-
γράφεται «ταμιεύοντος δεϊνος την δείνα έξάμηνον,
τον ένιαντδν τον επί στρατηγοΰ δεινός» και «ό είς
'όλον τόν ένιαυτόν ταμίας».
Εν Βόλοι τί) 15 Ιανουαρίου 1917.
Ά. Σ. Ά.
Θεσσαλικοί έπιγραφαί' νπδ Ά. Σ. Άρβανιτοπονλλον. 93
πιθανωτάτη -ασών εκδοχή. Εκεί που λέγεται δτι
ευρέθη και έτερος πίθος, ολίγον μικρότερος τοΟοε,
όμοιας άλλ αμελεστέρας εργασίας, ακέραιος, πλην
τμήματος τοΰ χείλους, δπεο λέγεται ότι άπέκοψέν
δ εϋρών και έπώλησέ τινι Ευρωπαία» περιηγητή,
ώς φέρον γράμματα επίσης (άριθ. εύρ. 131).
Διότι επί τοΰ χείλους του περί οδ δ λόγος πίθου
ύπάρχουσι τέσσαρα μεγάλα και βαθύτατα γράμ-
ματα, ή σύμβολα, επιμελέστατα ποιηθέντα έπί τοΟ
£ικ. 28' (επιγρ. άρι&. 300). Επιγραφή (πελασγική;)
ετιι χείλους πίϋον εν "Ορ&ί) - Κοροέα.
τετυπωμένα. Ταΰτα δύναται τις νά άναγνώ τΌ μεν
-οώτον ώς τι σύυ,βολον μέτοου ύγοών, τά οέ λοιπά
ώς ΜΖ< ή 47 Υ2, δι' οδ αριθμού έδηλοΰτο το περιε-
χόμενον.
Άλλ' επειδή ή τέχνη τοΰ πίθου, ώς και τοΟ έτε-
ρου μνημονευθέντος, καίτοι ούδαμοΟ αυτών ϋπάρ-
•/ει -/αρακτηριστικόν τι κόσμημα, μαίνεται άρ-
χαϊκή, και δή της Μυκηναίας λεγομένης περιόδου,
διότι οί της ιστορικής περιόδου μείζονες έ'τι πίθοι,
οίους εΰρομεν έν Δημητριάδι, διαφέρουσι τούτων
ουσιωδώς έν τω τρόπω τής εκλογής του πηλού,
τής πλάσεως, τής αλοιφής κα'ι τής όπτήσεως, ού-
ναταί τις νά θεώρηση τά γράμματα ώς ττελαο-
γΐκά, οία ευρέθησαν μάλιστα έν Κρήτη και άλλα-
/οΰ τής Ελλάδος.
"Οντως δε το πρώτον ές αριστερών γράμμα έν
είδει τριαίνης άπαντα συ^νάκις έν ταΐς ίερογλυφι-
καΐς έπιγραφαϊς τής Κρήτης, ούχ ήττον δε και τά
λοιπά τρία, ώς δύναται τις νά συμπεράνη, παρα-
βάλλων ταΰτα τοις παρά Εν&ιΐ8 έν 8οπρΐ& Μϊηοα.
όμοίοις' το -ρώτον δε είναι άκριβώς το δυνάμενον
νά παράσνη άφορμήν εις είκασίαν, ώς λίαν χαρα-
κτηριστικόν' δύναται όμως νά έκληφθη τοΰτο και
ώς τελικόν, άναγινωσκομένης τής επιγραφής εκ
τών κάτω κατ' άντίστρο^ον τής έν τή παρακείμενη
είκόνι θέσιν, καίτοι ή τελευταία αύτη φαίνεται
άτϊίθανωτέρα τής ήδη άναγραφείσης.
Σημειωτέον δε ότι αύτη θά ήτο ή πρώτη έκ Θεσ-
σαλίας επιγραφή, ήτις δύναται νά παράσχη σοβα-
ράν και πιθανήν ΰποψίαν υπάρξεως πελασγικών
γραμμάτων διότι αί έν τή Αργ. 'Εφημ. 1915
σελ. 98-114 ύπό Ν. Γιαννοπούλλου δημοσιευό-
μεναι δεν παρέχουσιν ούδεμίαν πίστιν, δυνάμεναινά
έρμηνευθώσιν ώς τυχαία χαράγματα ή κοσμήματα,
ή νεωτερικά σφραγίσματα, συνθηματικά ή μαγικά.
Έν Ναυπλίω τί) 15 Ιανουαρίου 1916.
Απόστολος Σ. Άρβανιτόπουλλος.
Παρατήρησις είς ΑΕ 1916 30
Έν τοις ύ-ομνήμασί μου είς την ύπ' άριθ. 276
στί/· 0-21 έπιγραφήν (πρβ. και πίνακα σελ. 91-92)
έγραψα δικαιολογίαν το ότι «διαρρήδην αναγρά-
φεται δ Λυσίμαχος ώς ταμιεύσας τον ένιαντδν όλον»"
τοΰτο είναι έσφαλμένον' διότι το έν ταΐς άπελευ-
θερώσεσιν άναγραφόμενον τον ένιαντδν κείται απο-
λύτως ώς /ρονικόν, ήτοι κατά τον ένιαυτόν, άνευ
έπιβολής σχέσεως προς τόν ταμίαν, ότι δήθεν κα.Ο'
όλον τόν ένιαυτόν έταμίευσε" τοΰτο προκύπτει σα-
φώς έκ δημοσιευθησομένων επιγραφών, έν αΐς άνα-
γράφεται «ταμιεύοντος δεϊνος την δείνα έξάμηνον,
τον ένιαντδν τον επί στρατηγοΰ δεινός» και «ό είς
'όλον τόν ένιαυτόν ταμίας».
Εν Βόλοι τί) 15 Ιανουαρίου 1917.
Ά. Σ. Ά.