DOI Artikel:
Orlandos, Anastasios K.: Parastaseis krēnōn epi angeiōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14279#0127
αε ίδιο Παραστάσεις κρηνών επί αγγείων ύπο 'Λναστ. Κ. 'Ορλάνδου. 105*
μικρά άπόστασις έν ή τοποθετοΟνται άπό τοό δτη- νίζεται άρτιος. Συνήθως ελλείπει το έπιστύλιον
σθίου τοίχου οί αποτελούντες την στοάν στΟλο'ι. (είκ. 20) εις τρόπον, ώστε αί άνωθεν δοκοί ψχί-
0 φέρων τους κρουνούς τοίχος εν τισι μεν των νονται οιονεί μετέωροι, άλλοτε πάλιν ελλείπει ή
άνω κρηνών παρέχει την μόρφήν φυσικόΟ βράχου, ζωφόρος και τό γεΐσον (είκ. 25). Ενίοτε δέ τίθε-
έν ταΐς πλείσταις δέ πάλιν είνε λείος. Μ στοά άλ- ται μόνον γεΐσον έν εϊδει πλακός δριζοντίας, παρι-
λοτε μεν στερείται [Βάσεως (είκ. 24) άλλοτε δέ βαί- στώσης άμα και την δροφήν. Τέλος εις δυο πεοι-
νει έπϊ ένος (είκ. 25), δύο (είκ. 26) ή και τριών πτώσεις («Γαίιη 1 16, Μαδβο Είπίδοο II πίν. XII)
άναοαθμών, ών εκάστοτε ό ανώτατος έχρησίμευε εικονίζεται καϊ μονοκλινής ξύλινη στέγη καταλή-
καί ώς βάθρον στηρίξεως τών υδριών, οσάκις δεν γουσα εμπρός εις σπειροειδή ακρωτήρια,
υπήρχε βάθρον ίδιαίτερον 6φ' εκαστον κρουνόν (είκ. "Αλλη παραλλαγή τών στωικών κρηνών είνε ή
2ο). Επι ύδρίας εξ Ακροπόλεως (είκ. 24) είκο- φέρουσα διπλήν σειράν κιόνων προ της συλλε/.τηοίου
νίζεται βάθρον ύψηλόν, συνεχές, έκτισμένον ίσο-
δομικώς κοσμούμενον δ' άνωθεν δια γραπτού μαιάν-
δρου. Τό βάθρον τοΟτο φαίνεται ότι έφερε κάτωθεν
τών κρουνών κοιλότητας -/άριν μείζονος εύσταθείας
·■■■
ΕΙκων 27.
ΕΙχϊον 28.
της υδρίας. Τοΰτο συμπεραίνομεν εκ του γεγονότος δεξαμενής (είκ. Η,Ζ)1. Το είδος τοΟτο εικονίζεται
ότι ή βάσις τής υδρίας είνε αόρατος. Δεν είνε όμως 'ζ-\ σκιίφουτοΟ ΈΟν. Μουσείου Αθηνών (άρ. 12531)
άπι'Οανον ή κοιλότης αύτη νά έσχηματίζετο ύφ' (είκ. 27) μετάδωρικών κιόνων και θριγκοϋ και έπϊ άγ-
έ/.αστον κρουνόν λόγω τής εκ τής συνεχούς χρή- ,,.,·ου το0 Μουσείου τής Βοα1ο§ηβ βιΐΓ ΜθΓ 2 (είκ.
σεως φθοράς τής άνω επιφανείας του βάθρου, ώς 28). ΈνταυθαόπισΟενδιπλου στοίχου ιωνικών κιόνων
ασφαλώς συμβαίνει έν τή κρήνη τής ει/.. 30. ύποοασταζόντων δωρικόν θριγ/.ον εύρηται ό φυσικός
Οί κίονε: τών στωικών κρηνών ήσαν συνήθως βράχος, δθεν έκρέει το ΰδωρ. Προς τον βράχον τοΟ-
ίωρικου ρυθμού καϊ πάντοτε ξύλινοι. Ιοϋτο άλλως τον ^ροσέρ/εται μετά τής ύδρίας χύτης νεαρά κόρη
τε εξάγεται ού μόνον έκ τών αναλογιών των άλλα χαή' ή- εκ τών ρωγμών του τοιχώματος εξορμά τε-
καϊ έκ τής έπϊ δύο αγγείων (Αία'οροΐ'δβοΐι. πίν. ράστιος όφις (ή Λερναία Ύδρα;), ενώ εις βοήθειαν
47,732. «Ι&ΐιη, Βθδοΐι. 1 10) είκονίσεως διερείσμα- τγ,~ νέας σπεύδει όπισθεν πάνοπλος ό Ηρακλής,
τος οριζοντίου (είκ. 24), διή/.οντος άπο του φέρον- Κάτωθεν του οφεως φαίνεται ή προτομή λέοντος,
το; τους κρουνούς τοίχου προς τον κίονα, ύπό τό §ν & ΡοΙίΐβι· (ε. ά. σ. 84) καϊ ό Μαγβι* (-ΙαΙπΊ).
κιονό/.ρανον. Ή ράοδος αύτη, χρησιμεύουσα κυρίους
είς τήν άποτροπήν τοΟ λυγίσμοΟ τοΰ /.ίονος έτίθετο 1 Τοιβώτη κρη'νη απεκαλύφθη έν Μαγνησία τη έπϊ Μοιάνδρω Τϊδλ,
βεβαίως μόνον προκείμενου περι ξύλινων στύλων. , ^ ^,^Ηβ Μαβέβ άβ Βοα1ο8ηβ βαΓ ΜβΓ «6τ.
Ό θοιγκος τών στωικών κοηνών ούοέποτε είκο- XVII.
14
μικρά άπόστασις έν ή τοποθετοΟνται άπό τοό δτη- νίζεται άρτιος. Συνήθως ελλείπει το έπιστύλιον
σθίου τοίχου οί αποτελούντες την στοάν στΟλο'ι. (είκ. 20) εις τρόπον, ώστε αί άνωθεν δοκοί ψχί-
0 φέρων τους κρουνούς τοίχος εν τισι μεν των νονται οιονεί μετέωροι, άλλοτε πάλιν ελλείπει ή
άνω κρηνών παρέχει την μόρφήν φυσικόΟ βράχου, ζωφόρος και τό γεΐσον (είκ. 25). Ενίοτε δέ τίθε-
έν ταΐς πλείσταις δέ πάλιν είνε λείος. Μ στοά άλ- ται μόνον γεΐσον έν εϊδει πλακός δριζοντίας, παρι-
λοτε μεν στερείται [Βάσεως (είκ. 24) άλλοτε δέ βαί- στώσης άμα και την δροφήν. Τέλος εις δυο πεοι-
νει έπϊ ένος (είκ. 25), δύο (είκ. 26) ή και τριών πτώσεις («Γαίιη 1 16, Μαδβο Είπίδοο II πίν. XII)
άναοαθμών, ών εκάστοτε ό ανώτατος έχρησίμευε εικονίζεται καϊ μονοκλινής ξύλινη στέγη καταλή-
καί ώς βάθρον στηρίξεως τών υδριών, οσάκις δεν γουσα εμπρός εις σπειροειδή ακρωτήρια,
υπήρχε βάθρον ίδιαίτερον 6φ' εκαστον κρουνόν (είκ. "Αλλη παραλλαγή τών στωικών κρηνών είνε ή
2ο). Επι ύδρίας εξ Ακροπόλεως (είκ. 24) είκο- φέρουσα διπλήν σειράν κιόνων προ της συλλε/.τηοίου
νίζεται βάθρον ύψηλόν, συνεχές, έκτισμένον ίσο-
δομικώς κοσμούμενον δ' άνωθεν δια γραπτού μαιάν-
δρου. Τό βάθρον τοΟτο φαίνεται ότι έφερε κάτωθεν
τών κρουνών κοιλότητας -/άριν μείζονος εύσταθείας
·■■■
ΕΙκων 27.
ΕΙχϊον 28.
της υδρίας. Τοΰτο συμπεραίνομεν εκ του γεγονότος δεξαμενής (είκ. Η,Ζ)1. Το είδος τοΟτο εικονίζεται
ότι ή βάσις τής υδρίας είνε αόρατος. Δεν είνε όμως 'ζ-\ σκιίφουτοΟ ΈΟν. Μουσείου Αθηνών (άρ. 12531)
άπι'Οανον ή κοιλότης αύτη νά έσχηματίζετο ύφ' (είκ. 27) μετάδωρικών κιόνων και θριγκοϋ και έπϊ άγ-
έ/.αστον κρουνόν λόγω τής εκ τής συνεχούς χρή- ,,.,·ου το0 Μουσείου τής Βοα1ο§ηβ βιΐΓ ΜθΓ 2 (είκ.
σεως φθοράς τής άνω επιφανείας του βάθρου, ώς 28). ΈνταυθαόπισΟενδιπλου στοίχου ιωνικών κιόνων
ασφαλώς συμβαίνει έν τή κρήνη τής ει/.. 30. ύποοασταζόντων δωρικόν θριγ/.ον εύρηται ό φυσικός
Οί κίονε: τών στωικών κρηνών ήσαν συνήθως βράχος, δθεν έκρέει το ΰδωρ. Προς τον βράχον τοΟ-
ίωρικου ρυθμού καϊ πάντοτε ξύλινοι. Ιοϋτο άλλως τον ^ροσέρ/εται μετά τής ύδρίας χύτης νεαρά κόρη
τε εξάγεται ού μόνον έκ τών αναλογιών των άλλα χαή' ή- εκ τών ρωγμών του τοιχώματος εξορμά τε-
καϊ έκ τής έπϊ δύο αγγείων (Αία'οροΐ'δβοΐι. πίν. ράστιος όφις (ή Λερναία Ύδρα;), ενώ εις βοήθειαν
47,732. «Ι&ΐιη, Βθδοΐι. 1 10) είκονίσεως διερείσμα- τγ,~ νέας σπεύδει όπισθεν πάνοπλος ό Ηρακλής,
τος οριζοντίου (είκ. 24), διή/.οντος άπο του φέρον- Κάτωθεν του οφεως φαίνεται ή προτομή λέοντος,
το; τους κρουνούς τοίχου προς τον κίονα, ύπό τό §ν & ΡοΙίΐβι· (ε. ά. σ. 84) καϊ ό Μαγβι* (-ΙαΙπΊ).
κιονό/.ρανον. Ή ράοδος αύτη, χρησιμεύουσα κυρίους
είς τήν άποτροπήν τοΟ λυγίσμοΟ τοΰ /.ίονος έτίθετο 1 Τοιβώτη κρη'νη απεκαλύφθη έν Μαγνησία τη έπϊ Μοιάνδρω Τϊδλ,
βεβαίως μόνον προκείμενου περι ξύλινων στύλων. , ^ ^,^Ηβ Μαβέβ άβ Βοα1ο8ηβ βαΓ ΜβΓ «6τ.
Ό θοιγκος τών στωικών κοηνών ούοέποτε είκο- XVII.
14