10(5 Παραστάσεις κρηνών επί αγγείων νπο Άναστ. Κ. 'Ορλάνδου.
ΑΕ 1916
XI ΑγοΙι. Αηζ. 186) θεωροΟσιν ώς κρουνόν, Ό δέ μεταξύ του πρώτου και δευτέρου κίονος. Έάν 2
Ρβηοί^β. (Αηη&ΐί 1832, 372) ώς πραγματικον λέ- ούτως εχη το πράγμα πρέπει νά ύπόθέσωαεν 6-
οντα. Καθ ήμας ο λέων οδτος ού'τε κρουνό; ούτε
πραγματικός είνε, άλλ' Ό κρηνοφυλας" λέων οια-
σκευασθείς ένταΟθα ώς ΰπόθημα τών υδριών. Διότι
άν μέν ήτο κρουνός διατίδέν έκρέει έκ του στόμα-
τος αύτοΰ ΰδωρ; Έάν δε πάλιν ήτο πραγματικός
ή κίνησις του Ηρακλέους δεν Οά διηυθυνετο μόνον
προς τον ό'φιν αλλά κα'ι προς τον λέοντα, άφ' οδ ό
ρωμαλέος θεός πλείστους εχθρούς ταυτοχρόνως δύ-
ναται νά θανατώση, ώς έν τω άγγείω τοΟ Βουσίρι-
δος1. Αλλως δε ενταύθα πρόκειται πιθανώτατα
περί της κρήνης Λέρνης, προς τούτο δέ το τέρας
εινε αμφοτέρων τών προσώπων ή προσοχή έστραμ-
μ.ένη κα'ι ούχ'ι προς τον άψυχον λέοντα.
Κρουνοί έν ταΐς κρήναις Ζ θά εύρίσκοντο βε-
βαίως κα'ι κατά τάς πλευράς. Ταύτην δέ πιθανώς
Είκών 31.
άνωθεν τοΟ οάθρου υπήρχε λεοντάκρανον, ού-
τινος παρελήφθη χάριν ταχύτητος ή σχε-
δίασις.
Εάν εκατέρωθεν κτιστού τοιχίου τεθή
κιονοστοιχία βαστάζουσα στέγην άετοειδή
παράγεται πάλιν το γνωστόν σχήμα στοπ-
κών κρηνών Η, άλλά δεδιπλασιασμένον (είκ.
11 ,θ). Παραδείγματα του είδους τούτου παρέ-
χουσιν αί εςης οκτώ αγγειογραφία!' 'Αθή-
την διάταξα» παριστά ό εικονιζόμενος ενταύθα σκυ-
φος τοΟ Έθν. Μουσείου (εΐκ. 27), έν ω ή υδρία
Είκών 30.
Είκών 32.
εχει τοποθέτηση μακράν τοΰ κρουνού, επί βάθρου
ναι: Άκρόπ. Ο. 201 α, Βερολΐνον : ΓιΐΓΐ:\ν. ΒβδοΙίΓ.
1 ΒηβΛοΓ, Ογ. Υαββηηι. 1914, 111. 2173, Λονδϊνον : Βπί. Μαδ. Ο&Ι. Β 334, Β 335,
ΑΕ 1916
XI ΑγοΙι. Αηζ. 186) θεωροΟσιν ώς κρουνόν, Ό δέ μεταξύ του πρώτου και δευτέρου κίονος. Έάν 2
Ρβηοί^β. (Αηη&ΐί 1832, 372) ώς πραγματικον λέ- ούτως εχη το πράγμα πρέπει νά ύπόθέσωαεν 6-
οντα. Καθ ήμας ο λέων οδτος ού'τε κρουνό; ούτε
πραγματικός είνε, άλλ' Ό κρηνοφυλας" λέων οια-
σκευασθείς ένταΟθα ώς ΰπόθημα τών υδριών. Διότι
άν μέν ήτο κρουνός διατίδέν έκρέει έκ του στόμα-
τος αύτοΰ ΰδωρ; Έάν δε πάλιν ήτο πραγματικός
ή κίνησις του Ηρακλέους δεν Οά διηυθυνετο μόνον
προς τον ό'φιν αλλά κα'ι προς τον λέοντα, άφ' οδ ό
ρωμαλέος θεός πλείστους εχθρούς ταυτοχρόνως δύ-
ναται νά θανατώση, ώς έν τω άγγείω τοΟ Βουσίρι-
δος1. Αλλως δε ενταύθα πρόκειται πιθανώτατα
περί της κρήνης Λέρνης, προς τούτο δέ το τέρας
εινε αμφοτέρων τών προσώπων ή προσοχή έστραμ-
μ.ένη κα'ι ούχ'ι προς τον άψυχον λέοντα.
Κρουνοί έν ταΐς κρήναις Ζ θά εύρίσκοντο βε-
βαίως κα'ι κατά τάς πλευράς. Ταύτην δέ πιθανώς
Είκών 31.
άνωθεν τοΟ οάθρου υπήρχε λεοντάκρανον, ού-
τινος παρελήφθη χάριν ταχύτητος ή σχε-
δίασις.
Εάν εκατέρωθεν κτιστού τοιχίου τεθή
κιονοστοιχία βαστάζουσα στέγην άετοειδή
παράγεται πάλιν το γνωστόν σχήμα στοπ-
κών κρηνών Η, άλλά δεδιπλασιασμένον (είκ.
11 ,θ). Παραδείγματα του είδους τούτου παρέ-
χουσιν αί εςης οκτώ αγγειογραφία!' 'Αθή-
την διάταξα» παριστά ό εικονιζόμενος ενταύθα σκυ-
φος τοΟ Έθν. Μουσείου (εΐκ. 27), έν ω ή υδρία
Είκών 30.
Είκών 32.
εχει τοποθέτηση μακράν τοΰ κρουνού, επί βάθρου
ναι: Άκρόπ. Ο. 201 α, Βερολΐνον : ΓιΐΓΐ:\ν. ΒβδοΙίΓ.
1 ΒηβΛοΓ, Ογ. Υαββηηι. 1914, 111. 2173, Λονδϊνον : Βπί. Μαδ. Ο&Ι. Β 334, Β 335,