DOI Artikel:
Geōrgios Papabasileiou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14279#0145
Λ Ε 1010
Γεώργιος Παπαβασάείου 1 '2)ί
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κατά τον παρελθόντα μήνα Δεκέμβριον έξε-
μέτρησε τό ζην σεβαστόν καΐ πεφιλημένον μέ-
λος της αρχαιολογικής ημών οικογένειας, ό Κα-
θηγητής των Έλλην. Γραμμάτων και Σύμβου-
λος τής Άρχαιολ. Εταιρείας, Γεώργιος Πα-
παβασιλείου. Ή «Αρχαιολογική Έφημερις»
ιδιαιτέρως θρηνεί έπι τή άπωλεία έν αύτφ πο-
λυτίμου συνεργάτου, δστις έπι μακράν σειράν
ετών πλ,είστας δσας εμβριθείς και σοφάς έν
αύτη έδημοσίευσε διατριβάς. Ό μεταστάς έγεν-
νήθη έν Χαλκίδι τω 1846, δπου καΐ συνεπλή-
ρωσε τάς πρώτας αύτοϋ έγκυκλοπαιδικάς σπου-
δάς. Βραδύτερον έλθών εις Αθήνας ένεγράφη
ε'ις τήν Φιλοσοφικήν Σχολήν τοΰ Έθν. ημών
Πανεπιστημίου, μετά ευσυνείδητους δε καΐ έν-
δελεχεΐς μελετάς άνηγορεύθη διδάκτωρ, ευθύς
δέ μετ' ολίγον διωρίσθη και Καθηγητής έν
διαφόροις Έκπαιδευτηρίοις τής Μεσ. Εκπαι-
δεύσεως. Έν τή θέσει ταύτη ό Γ. Παπαβασι-
λείου ηύδοκίμησε λίαν, διότι ού μόνον μετ'
έξαιρετικοϋ ζήλου έδίδαξε τούς έλληνας ποιη-
τάς και συγγραφείς εις γενεάς δλας ελληνο-
παίδων, αλλά και πλείστα διδακτικά βιβλία
έξέδωκε, προς δέ καΐ διατριβάς κριτικάς και έρ-
μηνευτικάς τών έλλην. συγγραφέων συνέγρα-
ψεν, έν αίς καταφαίνεται ή βαθεϊα τοΰ αν-
δρός έλ?>.ηνομάθεια.
Άπό δέ τοΰ έτους 1877 διωρίσθη Καθη-
γητής καΐ εΐτα Γυμνασιάρχης τοΰ Β' έν Αθή-
ναις Βαρβακείου, συγχρόνως δ* έξελέγη και
Πρόεδρος τοΰ Συλλόγου τών Καθηγητών τής
Μεσ. Εκπαιδεύσεως, εργασθείς έκθύμως υπέρ
τής Παιδείας καΐ τών λειτουργών αύτής. Τίς
δ1 δμως θά πιστεύση δτι μετά τοιαύτην πολυ-
ετή και έθνικωτάτην έργασίαν ή Ελληνική
Πολιτεία έν τέλει οιονεί ως έπιβράβευσιν δι'
δσα ό αείμνηστος συνετέλεσεν υπέρ τής έλλη-
νικής παιδείας άπέλυσεν αύτόν προ ολίγων έτι
έτών τής θέσεως τοΰ Γυμνασιάρχου!...
Πλήν τούτο έγένετο αφορμή εύτυχώς ίνα
ό Παπαβασιλείου έπιδοθή ήδη όλοψύχως τή
πεφιλημένη αύτοΰ άρχαιο?α>γ. Επιστήμη, προς
ήν άπό μακρών χρόνων οίκειότατα προσέκειτο,
διότι ήδη άπό τού 1882 ήτο έταΐρος τής Αρ-
χαιολογικής Εταιρείας, άπό δέ τοΰ 1899 και
Σύμβουλος ταύτης.
Ώς άρχαιολόγος δ' ό πολύκλαυστος ημών
συνάδελφος δέν περιωρίσθη μόνον εις τό κα-
θαρώς θεωρητικόν μέρος τής Επιστήμης, άλλά
και έμπράκτως διά τής σκαπάνης άνεδίφησε και
έξηρεύνησε τό πάτριον έδαφος, δεκαετίαν δ'
δλην (1902-1912) ένήργησεν άνασκαφάς έν
Εύβοια, έξ ών πλείστα σπουδαιότατα έπιγρα-
φικά τε και Τέχνης μνημεία προήλθον εις φώς,
κοσμοΰντα νΰν τό μικρόν, άλλ' εύπρεπές έν
Χαλκίδι Μουσεϊον, ή ΐδρυσις και κατάρτισις
τοΰ οποίου οφείλονται προ παντός εις τήν άο-
κνον και άκατάβλητον μέριμναν τοΰ μουσοτρα-
φοΰς και φιλοπόλιδος Χαλκιδέως.
Πρό τίνων δ' έτών ή Άρχαιολ. Εταιρεία
τιμώσα τήν έργασίαν τοΰ Συμβούλου αύτής
Ίδίαις δαπάναις έξέδωκεν έν πολυτελεΐ τεύχει
τάς περί τών έν Εύβοια τάφων άνασκαφικάς
άρχαιολογικάς τοΰ Παπαβασιλείου έρεύνας.
"Αμα τή άναγγελία τοΰ θανάτου τοΰ πο-
λυτίμου συναδέλφου τό Συμβούλιον τής Αρ-
χαιολογικής Εταιρείας συνελθόν είς έκτακτον
συνεδρίαν έ/ψήφισε τιμής ένεκα τήν κατάθεσιν
στεφάνου έπι τής σοροΰ αύτοΰ μετά τής προση-
κούσης ύφ' ένός τών Συμβούλων προσφωνή -
σεως, τήν άνάρτησιν μεσίστιου τής σημαίας έν
τω Καταστήματι αύτής και δπως έν σώματι
όλόκ?α]ρον τό Συμβούλιον συνοδεύση μέχρι τής
τελευταίας αύτοΰ κατοικίας τήν έκφοράν τοΰ
μεταστάντος Συμβούλου.
Α. Φ.
Γεώργιος Παπαβασάείου 1 '2)ί
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κατά τον παρελθόντα μήνα Δεκέμβριον έξε-
μέτρησε τό ζην σεβαστόν καΐ πεφιλημένον μέ-
λος της αρχαιολογικής ημών οικογένειας, ό Κα-
θηγητής των Έλλην. Γραμμάτων και Σύμβου-
λος τής Άρχαιολ. Εταιρείας, Γεώργιος Πα-
παβασιλείου. Ή «Αρχαιολογική Έφημερις»
ιδιαιτέρως θρηνεί έπι τή άπωλεία έν αύτφ πο-
λυτίμου συνεργάτου, δστις έπι μακράν σειράν
ετών πλ,είστας δσας εμβριθείς και σοφάς έν
αύτη έδημοσίευσε διατριβάς. Ό μεταστάς έγεν-
νήθη έν Χαλκίδι τω 1846, δπου καΐ συνεπλή-
ρωσε τάς πρώτας αύτοϋ έγκυκλοπαιδικάς σπου-
δάς. Βραδύτερον έλθών εις Αθήνας ένεγράφη
ε'ις τήν Φιλοσοφικήν Σχολήν τοΰ Έθν. ημών
Πανεπιστημίου, μετά ευσυνείδητους δε καΐ έν-
δελεχεΐς μελετάς άνηγορεύθη διδάκτωρ, ευθύς
δέ μετ' ολίγον διωρίσθη και Καθηγητής έν
διαφόροις Έκπαιδευτηρίοις τής Μεσ. Εκπαι-
δεύσεως. Έν τή θέσει ταύτη ό Γ. Παπαβασι-
λείου ηύδοκίμησε λίαν, διότι ού μόνον μετ'
έξαιρετικοϋ ζήλου έδίδαξε τούς έλληνας ποιη-
τάς και συγγραφείς εις γενεάς δλας ελληνο-
παίδων, αλλά και πλείστα διδακτικά βιβλία
έξέδωκε, προς δέ καΐ διατριβάς κριτικάς και έρ-
μηνευτικάς τών έλλην. συγγραφέων συνέγρα-
ψεν, έν αίς καταφαίνεται ή βαθεϊα τοΰ αν-
δρός έλ?>.ηνομάθεια.
Άπό δέ τοΰ έτους 1877 διωρίσθη Καθη-
γητής καΐ εΐτα Γυμνασιάρχης τοΰ Β' έν Αθή-
ναις Βαρβακείου, συγχρόνως δ* έξελέγη και
Πρόεδρος τοΰ Συλλόγου τών Καθηγητών τής
Μεσ. Εκπαιδεύσεως, εργασθείς έκθύμως υπέρ
τής Παιδείας καΐ τών λειτουργών αύτής. Τίς
δ1 δμως θά πιστεύση δτι μετά τοιαύτην πολυ-
ετή και έθνικωτάτην έργασίαν ή Ελληνική
Πολιτεία έν τέλει οιονεί ως έπιβράβευσιν δι'
δσα ό αείμνηστος συνετέλεσεν υπέρ τής έλλη-
νικής παιδείας άπέλυσεν αύτόν προ ολίγων έτι
έτών τής θέσεως τοΰ Γυμνασιάρχου!...
Πλήν τούτο έγένετο αφορμή εύτυχώς ίνα
ό Παπαβασιλείου έπιδοθή ήδη όλοψύχως τή
πεφιλημένη αύτοΰ άρχαιο?α>γ. Επιστήμη, προς
ήν άπό μακρών χρόνων οίκειότατα προσέκειτο,
διότι ήδη άπό τού 1882 ήτο έταΐρος τής Αρ-
χαιολογικής Εταιρείας, άπό δέ τοΰ 1899 και
Σύμβουλος ταύτης.
Ώς άρχαιολόγος δ' ό πολύκλαυστος ημών
συνάδελφος δέν περιωρίσθη μόνον εις τό κα-
θαρώς θεωρητικόν μέρος τής Επιστήμης, άλλά
και έμπράκτως διά τής σκαπάνης άνεδίφησε και
έξηρεύνησε τό πάτριον έδαφος, δεκαετίαν δ'
δλην (1902-1912) ένήργησεν άνασκαφάς έν
Εύβοια, έξ ών πλείστα σπουδαιότατα έπιγρα-
φικά τε και Τέχνης μνημεία προήλθον εις φώς,
κοσμοΰντα νΰν τό μικρόν, άλλ' εύπρεπές έν
Χαλκίδι Μουσεϊον, ή ΐδρυσις και κατάρτισις
τοΰ οποίου οφείλονται προ παντός εις τήν άο-
κνον και άκατάβλητον μέριμναν τοΰ μουσοτρα-
φοΰς και φιλοπόλιδος Χαλκιδέως.
Πρό τίνων δ' έτών ή Άρχαιολ. Εταιρεία
τιμώσα τήν έργασίαν τοΰ Συμβούλου αύτής
Ίδίαις δαπάναις έξέδωκεν έν πολυτελεΐ τεύχει
τάς περί τών έν Εύβοια τάφων άνασκαφικάς
άρχαιολογικάς τοΰ Παπαβασιλείου έρεύνας.
"Αμα τή άναγγελία τοΰ θανάτου τοΰ πο-
λυτίμου συναδέλφου τό Συμβούλιον τής Αρ-
χαιολογικής Εταιρείας συνελθόν είς έκτακτον
συνεδρίαν έ/ψήφισε τιμής ένεκα τήν κατάθεσιν
στεφάνου έπι τής σοροΰ αύτοΰ μετά τής προση-
κούσης ύφ' ένός τών Συμβούλων προσφωνή -
σεως, τήν άνάρτησιν μεσίστιου τής σημαίας έν
τω Καταστήματι αύτής και δπως έν σώματι
όλόκ?α]ρον τό Συμβούλιον συνοδεύση μέχρι τής
τελευταίας αύτοΰ κατοικίας τήν έκφοράν τοΰ
μεταστάντος Συμβούλου.
Α. Φ.